Πνεύμονας τρομοκρατίας

Ἡ διαπάλη τοῦ καθηγητῆ Παύλου καί τῶν ἀριστεριστῶν φοιτητῶν στό Πολυτεχνεῖο Ξάνθης ἔφτασε πιά στόν Τῦπο ἀλλά καί στά δικαστήρια, μέ συνέπεια νά ἀναδυθεῖ στήν ἐπιφάνεια τό τρομακτικό πρόβλημα τῆς λογοκρισίας στά Πανεπιστήμια τῆς πατρίδας μας.
Τήν ὑπόθεση τήν “γνωρίζουμε” μόνο ἀπό τίς κατά καιρούς ἀνακοινώσεις τῶν δύο πλευρῶν. Ἡ μία κατηγορεῖ τήν ἄλλη γιά “ποινικοποίηση τῆς ἄποψης” ἀλλά καί γιά οὐσιαστική ἀνεπάρκεια στόν μορφωτικό της ρόλο. Ἐπειδή ὅμως δέν θεωροῦμε πώς μπορεῖ κανείς νά γνωρίζει ὅλες τίς λεπτομέρειες μιᾶς τόσο πολύπλευρης ἀντιπαράθεσης, θά ποῦμε μόνο τή γνώμη μας ἀνεξαρτήτως προσώπων καί τῶν συγκεκριμένων περιστατικῶν.
Ὑπάρχει ἄνθρωπος σήμερα στήν Ἑλλάδα πού νά θεωρεῖ τό Πανεπιστήμιο “χῶρο ἐλεύθερης διακίνησης ἰδεῶν” καί “πνεύμονα δημοκρατίας”, ὅπως γράφουν οἱ φυλλάδες πού συμπαρίστανται στούς φοιτητές; Ὑπάρχει ἔστω καί ἕνας πολίτης πού νά ἀγνοεῖ τό φασιστικό ὄργιο τοῦ τραμπουκισμοῦ καί τῆς ἰδεοληψίας τό ὁποῖο ἔχει ἁλώσει τούς πανεπιστημιακούς χώρους; Δέν εἶναι κοινός τόπος ὅτι τά ΑΕΙ ἐκχωρήθηκαν στά “παιδιά” γιά νά …“ἐκφράζονται” ὅπως θέλουν; Ὅτι ἔτσι κι ὁ κάθε βλαμμένος τσόγλανος μπορεῖ νά ἀσχημονεῖ ἀτιμωρητί, ἐπικαλούμενος συνήθως μιάν ἀριστεροαναρχική ἰδεολογία τῆς πλάκας; Οἱ ὄψεις τῶν ἐκπαιδευτικῶν μας ἱδρυμάτων – μοναδικό παράδειγμα παγκοσμίως- ἤ τά ἀντικοινωνικά κατορθώματα τῶν βανδάλων (πού συχνά λειτουργοῦν ὡς Τάγματα Ἐφόδου) δέν ἀρκοῦν ὡς τεκμήρια τοῦ προφανοῦς;

Δέν χρειάζεται ἐπιχειρηματολογία γιά τό τί συμβαίνει σέ ΟΛΑ μας τά Πανεπιστήμια, εἶναι κοινό μυστικό. Ἁπλῶς ἡ κοινωνία μας, νιώθοντας φοβισμένη ἀλλά καί ἔνοχη γιά τήν ἀγωγή πού (δέν) ἔδωσε στά παιδιά της, σιωπᾶ. Τήν μιμεῖται καί μιά μεγάλη μερίδα τῶν διδασκόντων πού εἶναι …ἐκπαιδευμένη στήν αἰδήμονα σιωπή, ἔχοντας καταλάβει τή θέση της χάρη σέ κόμματα καί κυκλώματα μέ ἀντάλλαγμα τήν ψῆφο καί τήν συναίνεσή της (εἰδικά στό ΔΠΘ τό φαινόμενο εἶναι σχεδόν ὁ κανόνας). Ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι, ὄντας ἐκτός, ἀδυνατοῦμε νά ἀντιδράσουμε. Ἡ Πολιτεία ὅμως τί κάνει; Μιά πρώτη, δειλή προσπάθεια εἶχε γίνει στά πρῶτα χρόνια τῆς κρίσης ἀλλά ἦρθε ὁ Σύριζα κι ἀνέτρεψε ὅ,τι σώφρον νομοθετήθηκε. Μά δέν ντρέπεται, ὁ καθένας ἁρμόδιος προσωπικά, μέχρι τόν ὑπουργό Παιδείας, νά ζεῖ σέ μιά χώρα ὅπου ἡ πιό ταπεινωτική λογοκρισία καί ἡ πιό τραμπούκικη συμπεριφορά νά ἁλωνίζουν στά Ἀνώτατα πνευματικά ἱδρύματά της; Δέν ντρέπεται ὁ ὑπουργός Παιδείας τῆς Ἑλλάδας (αὐτή εἶναι ἡ χώρα μας, διάολε!) πού δέν μπορεῖ κανείς νά ἀντικρύσει μιάν ἑλληνική σημαία σέ ὁποιοδήποτε πανεπιστημιακό διδακτήριο; Νά μήν μπορεῖ οὔτε ὁ ἴδιος νά μιλήσει σέ καμμία πανεπιστημιακή αἴθουσα; Πόση ξεφτίλα ἀκόμη θ’ αντέξουμε;
Πηγή Αντιφωνητής
Αβέρωφ