ΗΠΑ-ΕΥΡΩΠΗ, η αντιπαράθεση είναι επιλογή ή αναγκαιότητα;

αναδημοσίευση από τον Κάσσανδρο

“Μαθαίνεις, όπως μαθαίνεις καλούς τρόπους,
να προσεγγίζεις τα θέματα με κάποια Διπλωματία”.
Robert MacNeil

.

Η Διπλωματία είναι η τέχνη της γλυκιάς αποπλάνησης, έλεγε ένας παλαιός, πεπειραμένος Διπλωμάτης. Ο νέος Πρέσβης προς την Ευρωπαϊκή Ένωση κ. Μάλοχ, δεν κινδυνεύει να κατηγορηθεί γι’ αυτό. “Ο Τραμπ δεν θα ανεχθεί τέτοια σκ@τ@ από την Ευρωπαϊκή Ένωση” δήλωσε διπλωματικά ο κ. Μάλοχ σε ζωντανή συνέντευξη που έδωσε αυτή την εβδομάδα στο BBC. Υπενθυμίζεται ότι ο ίδιος δήλωσε ότι αμφιβάλλει αν θα υπάρχει ευρώ σε δεκαοχτώ μήνες από τώρα και ότι η Ελλάδα θα φύγει οικειοθελώς από το ευρώ.

Αυτό είναι το τελευταίο επεισόδιο μιας Ιστορίας που εξελίσσεται αρκετά βίαια χωρίς κανείς να ξέρει ακριβώς το γιατί. Από αυτά που έχουν επισήμως δηλωθεί από πλευράς Τραμπ, γνωρίζουμε ότι δήλωσε, ότι δεν θα ανεχθεί μια Ευρωπαϊκή Ένωση κατακυριευμένη από την Γερμανία.

Επίσης δηλώθηκε ότι είτε αρέσει είτε όχι στην ΕΕ, ο Πρόεδρος Τραμπ θα συνομιλεί μόνο διμερώς με τα κράτη της. Η σειρά αυτή αντιπαραθετικών δηλώσεων κορυφώθηκε με την δήλωση ότι ο ίδιος «βοήθησε την παρακμή και διάλυση της ΕΣΣΔ και δεν θα διστάσει να κάνει το ίδιο με την Ευρωπαϊκή Ένωση».



“Δεν του αρέσει ο Ευρωπαϊκός υπερεθνικός οργανισμός, που δεν είναι εκλεγμένος, όπου οι γραφειοκράτες του έχουν ξεσαλώσει, και δεν είναι ειλικρινά μια σωστή Δημοκρατία”. Υπάρχει σειρά ακόμη λεκτικών προσβολών προς Ευρωπαϊκούς Θεσμούς και ηγέτες, και πρακτικών μέτρων όπως η ακύρωση της συμφωνίας διατλαντικού εμπορίου πριν συμφωνηθεί, η απειλή της δασμολόγησης των γερμανικών αυτοκινήτων και το οξύ τηλεφώνημα προς τον Πρόεδρο Ολάντ μέσα στο οποίο λέχθηκε από τον Πρόεδρο Τραμπ ότι η Ευρώπη χρωστά πολλά χρήματα στις ΗΠΑ για την άμυνα της.

Φυσικά η Ευρώπη απήντησε φραστικά, αν και σε χαμηλότερους τόνους, όμως δεν φαίνεται ότι το θέμα θα ηρεμήσει, αντίθετα θα οξυνθεί. Το υψηλού κύρους Βρετανικό Στρατηγικό Ινστιτούτο Chatham House, εκτίμησε σε επίσημη μελέτη του ότι η Προεδρία Τραμπ θα έχει: “Βαθιές αρνητικές επιπτώσεις στην Διεθνή Σταθερότητα” και ότι η πρόθεση του να αναπτύξει στενότερους δεσμούς με την Ρωσία θα δημιουργήσει “τριβές” με τους Ευρωπαίους συμμάχους των ΗΠΑ.

Είναι γνωστό, με πολλούς τρόπους επί πλέον του Twitter, ότι ο Πρόεδρος Τραμπ απεχθάνεται την Καγκελάριο Μέρκελ. Ο κύριος λόγος είναι η ισχύς της Γερμανικής Οικονομίας. Ο φόβος της Γερμανίας, στην Γεωπολιτική / Οικονομική θεώρηση της Γερμανίας από τις ΗΠΑ, δεν εμφανίστηκε επί Προεδρίας Τραμπ. Πηγαίνει αρκετά πίσω. Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ η Γερμανία ενέταξε, με τις ευλογίες των ΗΠΑ, τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης πλην Ουκρανίας, Λευκορωσίας και Μολδαβίας, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και οι χώρες αυτές εντάχθηκαν και στο ΝΑΤΟ.
Εδώ άρχισε να εμφανίζεται νέο πρόβλημα για τις ΗΠΑ.

Η υπέρμετρη αύξηση της Γερμανικής ισχύος, η ραγδαία βελτίωση των σχέσεων της με την Ρωσία, και η πολιτικοοικονομική της κυριαρχία στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Για παράδειγμα, οι επενδύσεις της Γερμανίας στην Πολωνία, ξεπερνούν το 50% του συνόλου των επενδύσεων. Οι πολιτικές σχέσεις με τις χώρες αυτές βελτιώθηκαν ραγδαία σε υλοποίηση της πολιτικής της Γερμανίας με το δόγμα “επέκταση προς Ανατολάς”. Η Γερμανία άρχισε να συνδέεται ισχυρά με την Ρωσία, η οποία είναι κύρια πηγή των πρώτων υλών της με πρώτη την Ενέργεια με την μορφή πολλών αγωγών υδρογονανθράκων, αλλά και πολύ σημαντικός εισαγωγέας γερμανικών βιομηχανικών προϊόντων.

Κατόπιν η Γερμανία θεώρησε πως ήταν ευκαιρία να επεκτείνει την κυριαρχία της ανατολικά ακόμη περισσότερο, εντάσσοντας την Ουκρανία στην Ευρωπαϊκή Ένωση και επωφελούμενη έτσι του πολύ καλά εκπαιδευμένου και πολύ φτηνού Ουκρανικού εργατικού δυναμικού αλλά και του τεράστιου δυνητικού καταναλωτικού δυναμικού της χώρας αυτής. Αυτό ενόχλησε τους Ρώσους αλλά φάνηκε στους Αμερικανούς ως τεράστια ευκαιρία να αφήσουν τους Γερμανούς να κάνουν όλη την προεργασία, στηρίζοντας για ηγέτη τον Ουκρανογερμανό πρωταθλητή του μποξ, Κλίτσκο, και να αρχίσουν οι προστριβές Ρωσίας-ΗΠΑ που ήταν σύνηθες αλλά και οι προστριβές Ρωσίας-Γερμανίας που ήταν ασύνηθες και κατέστρεψαν την Γερμανική Ostpolitik.

Όταν οι Γερμανοί ήταν έτοιμοι να ορίσουν την νέα ηγεσία της Ουκρανίας, μετά τις ταραχές, οι Αμερικανοί παρενέβησαν και όρισαν την δική τους. Υπενθυμίζεται η φράση τότε της Αμερικανίδας Υφυπουργού Εξωτερικών, όταν ο Αμερικανός Πρέσβης στην Ουκρανία την ρώτησε για τις συνέπειες που θα είχε αυτό για την Ευρωπαϊκή Ένωση και ουσιαστικά για την Γερμανία. “F… the European Union” ήταν η απάντηση της Υφυπουργού . Ακολούθησε η Ουκρανική σύρραξη και η διαπίστωση από πλευράς όλων των χωρών που ήταν υπό την Γερμανική Επιρροή, όπως οι Βαλτικές, η Πολωνία και η Ρουμανία, ότι η Γερμανία αδυνατούσε να τους στηρίξει στρατιωτικά, λόγω των ελαχίστων στρατιωτικών δυνάμεων που διέθετε, και υποχρεωτικά άφησαν την Γερμανική επιρροή, για να επιστρέψουν πολιτικοοικονομικά στις ΗΠΑ .

Ταυτόχρονα οι Αμερικανοί, υποχρεώνοντας την Ευρώπη να εφαρμόσει κυρώσεις στην Ρωσία, επέτυχαν να σπάσουν τον άξονα Βερολίνου-Μόσχας. Την τοποθέτηση αυτή εξήγησε επίσημα σε διάλεξη του, στην Μόσχα, ο κύριος Γεωπολιτικός εκφραστής του Αμερικανικού κατεστημένου George Friedman. “Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την συνεργασία πρώτων υλών Ρωσίας και τεχνολογιών Γερμανίας, αυτό θα ήταν το μεγαλύτερο λάθος για τις ΗΠΑ και τα συμφέροντα τους, γιατί, τότε θα περιθωριοποιούμεθα εμείς”.

Οι ΗΠΑ θεωρούν ότι εμπρός στην προσπάθεια τους για Οικονομική Ανάπτυξη, οι Γερμανοί αγνόησαν πλήρως τα Αμερικανικά συμφέροντα. Ο πόλεμος εναντίον VW, Deutsche Bank, BMW και λοιπών, είχε ακριβώς αυτή την πρόθεση. Στόχευε και στοχεύει ακριβώς, στο να βάλει την Γερμανία στην θέση της. Οι Γερμανοί αρνούνται να το αποδεχτούν ακόμη. Οι Αμερικανοί, τώρα που δεν εμπλέκονται πολύ οι ίδιοι ευθέως στο Ουκρανικό, χαίρονται που δημιουργήθηκε ο “βάλτος” μεταξύ Γερμανίας και Ρωσίας και επίσης διότι απέσπασαν την Πολωνία, τις Βαλτικές και την Ρουμανία, από την Γερμανική σφαίρα επιρροής και τις ενέταξαν στην δική τους.

Η φραστική χυδαιότητα του Προέδρου Τραμπ έρχεται σε συνέχεια της προηγούμενης Αμερικανικής πολιτικής ως προς την Γερμανία και διαφέρει μόνο στο ύφος, το οποίο όμως είναι το ίδιο σκληρό με αυτό του κ. Σόιμπλε προς τους Αμερικανούς Υπουργούς Οικονομίας της Κυβέρνησης Ομπάμα. Στοχεύει στην αχίλλειο πτέρνα των Γερμανών που είναι οι εξαγωγές της. Μια κατά μέτωπο επίθεση στο Γερμανικό εξαγωγικό σύστημα συνιστά την μέγιστη απειλή. Μετά την εισαγωγή του ευρώ οι γερμανικές εξαγωγές αυξήθηκαν πολύ.

Άνω του 50% του ετήσιου ΑΕΠ της Γερμανίας οφείλεται στις εξαγωγές. Το 9% του καθαρού πλεονάσματος που έχει η Γερμανία είναι το μεγαλύτερο κάθε άλλης Οικονομίας και οφείλεται, αφενός μεν στην ποιότητα των προϊόντων της, αφετέρου όμως στο ευρώ, του οποίου , η σχετικά χαμηλή τιμή, οφείλεται στις αδύναμες Οικονομίες του Νότου, διότι αν η Γερμανία είχε μείνει στο μάρκο, η υπερτίμηση του θα ήταν φρένο για τις εξαγωγές της.

Όμως η χρηματοπιστωτική πολιτική της Γερμανίας δεν υπήρξε αντάξια των πλεονασμάτων της.

Οι Γερμανικές Τράπεζες επένδυσαν τα χρήματα αυτά με ολέθριο τρόπο, αρχίζοντας με τα τοξικά ομόλογα των ΗΠΑ και τα ναυτιλιακά δάνεια που και συνεχίζοντας με σκανδαλώδεις χειρισμούς που κατέληξαν και συνεχίζουν να καταλήγουν σε ποινικές διώξεις και τεράστια πρόστιμα ανά τον Κόσμο.

Η μεγαλύτερη απειλή του Διεθνούς Οικονομικού Συστήματος είναι η σαθρότητα των Γερμανικών Τραπεζών που με αμερικανική πίεση μπορεί να καταρρεύσουν.

Η κ. Μέρκελ ανταπαντώντας στον κ. Τραμπ είπε ότι υπάρχουν και αλλού αγορές εκτός από τις ΗΠΑ και άρχισε να εντείνει τις οικονομικές σχέσεις της με την Κίνα, τώρα μάλιστα που οι Αμερικανό-Κινεζικές σχέσεις έχουν οξυνθεί.

Αυτό ήταν πάντα το Γερμανικό πρόβλημα. Η αδυναμία ήρεμης και μακρόπνοης διαχείρισης της ισχύος της χώρας τους



Αβέρωφ