Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ, Γίνεσθέ μοι μάρτυρες

ΓΙΝΕΣΘΕ ΜΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ

Φθάσαμε με την χάρι του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στην πρώτη Κυριακή των Ευαγγελικών Περικοπών του Ευαγγελιστού Ματθαίου, την γνωστή σε όλους μας Κυριακή των Αγίων Πάντων, και η Αγία μας Εκκλησία μαζί με την Σύναξι των Αγίων Πάντων τιμά και την ιερή μνήμη του Οσίου Δαβίδ του εν Θεσσαλονίκη, Δαβίδ του Νέου Οσιομάρτυρος και Ιωάννου Επισκόπου Γοτθίας.

Οι Άγιοι του Θεού υπήρξαν και είναι θαρραλέοι και ατρόμητοι Ομολογητές και Κήρυκες της παρουσίας και της αγαθοποιού Θείας Προνοίας του Τρισαγίου Κυρίου και Θεού μας στον σύμπαντα κόσμο και όλη την ανθρωπότητα.
Είναι οι οικείοι και φίλοι του Θεού και οι άξιοι του Θεού, κατά το σημερινό Ευαγγελικό Ανάγνωσμα.

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσορρόας και Χρυσόστομος σχολιάζων τον λόγον του Κυρίου μας «πας όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων» παρατηρεί τα εξής (που τα αποδίδουμε στην απλή γλώσσα): «Καθένας που θα με ομολογήσει (ως Σωτήρα Χριστόν) μπροστά στους ανθρώπους (που αντιστρατεύονται στην Πίστι μου), δείχνοντας έτσι ότι όχι με την δική του δύναμι, αλλά βοηθούμενος από την Θεία Χάρι με ομολογεί, θα τον ομολογήσω και εγώ ως πιστόν ακόλουθόν μου μπορστά στον Πατέρα μου που είναι στους ουρανούς. Αλλά για εκείνον, ο οποίος τον αρνείται (ως Θεάνθρωπο Σωτήρα) λέγει ότι, αφού έγινε έρημος από την Χάρι και τη δωρεά του Θεού, έφτασε στο κατάντημα να τον αρνήται».

Και ο ερμηνευτής Ευθύμιος Ζιγαβηνός προσθέτει: «Ο καθένας που θα μαρτυρήσει την θεότητά μου (ότι είμαι ο σαρκωθείς Θεός) μπροστά στους ανθρώπους… αυτός θα με ανακηρύξη και θα με ομολογήση Θεόν».

Η θεία ανταπόδοσις δε στον μάρτυρα και ομολογητή του Θεανθρώπου Κυρίου μας, κατά τον αυτό Ζιγαβηνό, είναι: «Ομολογήσω αυτόν λάτρην εμόν», θα ειπή ο Κύριος, «ανακηρύξω αυτόν καγώ πιστόν».

Και ο θείος Χρυσόστομος συμπληρώνει: «Είχες το πλεονέκτημα το να προηγηθής στο να με ομολογήσης εδώ, στην παρούσα ζωή, ως Κύριον και Θεόν σου; Κι εγώ θα υπερτερήσω από σένα στο να σου δώσω μεγαλύτερα (από όσα μου έδωσες εσύ) και ασύγκριτα μεγαλύτερα. Γιατί εκεί (στα επουράνια σκηνώματα) θα σε ομολογήσω (ως πιστόν και αφοσιωμένον δούλόν μου). Σε άλλο σημείο λέγει ο ιερός Πατήρ για τον αληθινό χριστιανό και ομολογητή της Ορθοδόξου Πίστεως: «Τους ουρανούς άνοιξε γι᾽αυτόν, και το δικαστήριο εκείνο το φοβερό επέστησε (για να του απονείμη την δικαιοσύνη για τους θεοφιλείς αγώνες για την χριστιανική του πίστι) και το θέατρο έδειξε των αγγέλων (που θα επικροτήσουν τα θεάρεστα αγωνίσματά του) και την για όλα αυτά ανακήρυξι και απόδοσι των (αφθάρτων θείων) στεφάνων».

Αυτά αναφέρονται στον καιρό της Δευτέρας Παρουσίας, όταν ο Δικαιοκρίτης και Σωτήρ του κόσμου μπροστά στον Θεόν Πατέρα και στους Αγίους Αγγέλους θα κρίνη τον κόσμο και θα αναγνωρίση τους ευλογημένους του Ουράνιου Πατέρα και θα απαρνηθή και αποστραφή τους απίστους και ανόμους.

Άξιοι μπροστά στο Χριστό και για τον Χριστό είναι εκείνοι που τον αγαπούν αληθινά και τον προτιμούν ολόψυχα και ολοπρόθυμα από όλα τα πρόσωπα, οικεία και προσφιλή, και όλα τα πράγματα του κόσμου.

Κάθε αληθινός μαθητής του Χριστού αισθάνεται ακατανίκητη στοργή για τον θείο Διδάσκαλο, μεγαλύτερη από εκείνη του πιστού προς τον πατέρα του. Και ο ιερός Χρυσόστομος, αιτιολογώντας την ανυπέρβλητη αυτή αγάπη προς τον Χριστό από το γνήσιο λάτρη και ακόλουθο του Θείου Λυτρωτού μας, λέγει: «Επειδή ήλθα στον κόσμο για να φέρω μεγάλα αγαθά, απαιτώ μεγάλη και την υπακοή και την διάθεσι». (Τα λόγια αυτά τα βάζει στο στόμα του Θεανθρώπου Κυρίου μας). Ο δε ερμηνευτής Ζιγαβηνός, συνηγορώντας στα πιο πάνω, προσεπιβεβαιώνει λέγοντας: «Γιατί όταν μεν ευσεβούν (οι γονείς), ζουν συνειδητά τη ζωή της ευσεβείας, καλό είναι να τους αγαπάμε. Πάντοτε όμως είναι κακό το να τους αγαπάμε περισσότερο και πιο πάνω από τον Θεό».

Και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος προσθέτει: «Είδες αξίωσι του Διδασκάλου; Είδες πως φανερώνει τον εαυτόν του (ο Θεάνθρωπος) γνήσιο Υιό του Ουρανίου Πατέρα που εγέννησε αϊδίως τον Υιόν και Λόγον του Θεού, προστάζοντας να αφήνουμε όλα κάτω και να προτιμούμε την αγάπη τη δική του, την Θεία αγάπη; Γιατί τι μου λέγεις (να μην αγαπώ περισσότερο) τους γονείς, και τους αδελφούς και τις αδελφές και την γυναίκα; Τίποτε δεν είναι σε κανένα πιο οικείο. Αλλά και αν την ψυχή σου (την ζωή σου) προτιμήσης από την αγάπη μου, πολύ μακρυά έχεις σταθή από τους δικούς μου μαθητές».

Τέλος, ο ιερός Χρυσόστομος, παρουσιάζοντας το τρισμέγιστο όφελος της υπερβάσεως της προς τους οικείους και προσφιλείς αγάπης χάριν της αγάπης και της αποκλειστικής λατρείας του ευλογητού μας Θεού, συμπληρώνει και διευκρινίζει: «Επειδή τα προστάγματα (οι θείες επιταγές) ήταν φορτικά, καθώς παράγγελναν να την αντιπροτάσσουμε στην αγάπη προς τους γονείς και τα παιδά και την φύσι και την συγγένεια και όλη την οικουμένη και για την ζωή μας, καθορίζει και το μεγάλο όφελος από την υπόθεσι αυτή. Γιατί όχι μόνο δεν θα βλάψη αυτά (τα πρώτα που αναφέραμε), αλλά και θα ωφελήση τα μέγιστα, θα παρεμποδίση δε τα αντίθετα, για να να μη επέλθουν βλάβες και συμφορές».

Ένας Γέροντας από την Κερασιά του Αγίου Όρους έστειλε τον υποτακτικό του π. Συμεών στην Ι. Μονή Γρηγορίου, για να ζητήση μερικά πρόσφορα, που τους ήταν απαραίτητα για την Θ. Λειτουργία.

Ο Γέροντας δεν έβλεπε σ᾽αυτή την αποστολή κανένα άλλο σκοπό. Ο Θεός όμως σχεδιάζει να προσφέρη στον υποτακτικό και κάποια ευλογημένη έκπληξι. Να του ανοίξη ένα παράθυρο από τον κόσμο των θείων χαρισμάτων. Να τον διδάξη ακόμη ότι οι θυσίες της μοναχικής ζωής βραβεύονται με ουράνιες δωρεές.

Ανεβαίνοντας, λοιπόν, ο π. Συμεών από το λιμάνι προς το Μοναστήρι σκεπτόταν πως θα ενεργήση. Κατ᾽αρχήν θα έπρεπε να βρη τον Ηγούμενο και να του αναφέρη την υπόθεσι. Έπειτα με την ευλογία του Ηγουμένου να ζητήση τον αρμόδιο Μοναχό. Και ο Μοναχός αυτός, ο προσφοράρης, να του δώση τα ωρισμένα πρόσφορα. Έτσι υπελόγιζε ότι θα εξελίσσονταν τα πράγματα. Αλλά δεν εξελίχθηκαν έτσι. Μπροστά στην πύλη της Μονής ο κερασιώτης Μοναχός αντίκρυσε τον Ηγούμενο Αθανάσιο. Κάτι κρατούσε στα χέρια του. Τον σταμάτησε και του λέει:

-Παρ᾽τα, παιδί μου, αυτά. Είναι πρόσφορα, για τα οποία σ᾽έστειλε εδώ ο Γέροντάς σου.

Ο π. Συμεών έμεινε άναυδος! Ψηλάφησε κι αυτός τ᾽αψηλάφητα. Αντιλήφθηκε πως ο Άθως έτρεφε ακόμη αγίους ανθρώπους γεμάτους θείο φωτισμό. Ενώ επέστρεφε προς τον Γέροντά του, ολόκληρος ο ψυχικός του κόσμος είχε υποστή μια πρωτοφανή μυστική αλλοίωσι. Το περιστατικό αυτό ήταν χρυσή σελίδα μέσα στο βιβλίο της ζωής του. Και κάθε τόσο το εδιηγείτο με έκδηλη ευχαρίστησι και ενθουσιασμό.

Το μήνυμα της σημερινής Κυριακής είναι και πρέπει να είναι ο λόγος της Θείας Γραφής: «Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιός ειμι» και το άλλο: «Γίνεσθέ μοι Μάρτυρες…», που είναι αθάνατα λόγια του Παντοκράτορος Κυρίου μας.

† Ο Κυθήρων Σεραφείμ

Ορθόδοξος Τύπος

 ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ