Παπουλάκος: Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς μαρτύρησε γιά μίαν Ἑλλάδα τοῦ Χριστοῦ καὶ ὄχι γιὰ ἄθεα γράμματα πού ὑφαίνουνε τό σάβανο τοῦ Γένους

Ἀποσπάσματα ἀπό τό βιβλίο τοῦ Κωστῆ Μπαστιᾶ, «ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ» ΕΚΔΟΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ 1987

"Τά ἄθεα γράμματα παραμέρισαν τούς ἁγίους καί τούς ἀγωνιστές καί βάλανε στό κεφάλι τοῦ Ἔθνους ξένους καί ἄπιστους γραμματισμένους, πού πᾶνε νά νοθέψουνε τή ζωή μας. Τ’ ἄθεα γράμματα κόψανε τό δρόμο τοῦ ἔθνους καί τ’ ἀμποδᾶνε νά χαρεῖ τή λευτεριά του. Εἶναι ντροπή μας, ἕνα γένος πού μέ τό αἷμα του πύργωσε τή λευτεριά του, πού περπάτησε τή δύσκολη ἀνηφοριά, νά παραδεχτῆ πῶς δέν μπορεῖ νά πορπατήσει στόν ἴσιο δρόμο ἅμα εἰρήνεψε, κι ὅτι δέν ξέρουμε ἐμεῖς νά συγυρίσουμε τό σπίτι, πού μέ τό αἷμα μας λευτερώσαμε, ἀλλά ξέρουν νά τό συγυρίσουν ἐκεῖνοι πού δέν πολέμησαν, ἐκεῖνοι πού δέν πίστευαν στόν ἀγῶνα, ἐκεῖνοι πού πᾶνε νά μᾶς ἀποκόψουνε ἀπό τόν Χριστό, καί πασχίζουνε νά μᾶς ρίξουνε στή σκλαβιά ἄλλων ἀφεντικῶν, πού’ ναι πιό δαιμονισμένοι ἀπό τούς Τούρκους.

Γιατί κι ἐκεῖνα πού ἐσεβάστηκεν ὁ Τοῦρκος, τ’ ἄθεα γράμματα τά πετᾶνε καί πᾶνε νά τά ξερριζώσουνε. Ἀφανίζουνε τά μοναστήρια, πομπεύουνε τούς καλογέρους καί τίς καλόγριες, κλέβουνε τ’ ἅγια δισκοπότηρα καί τά πουλοῦνε γι’ ἀσῆμι πού θά στολίσει τίς βρωμογυναῖκες. Ἁρπάζουνε τ’ ἅγια τῶν ἁγίων καί τά βάζουνε κάτω ἀπό τά πόδια τῆς ἐξουσίας τους, πού τά ὁρίζει κατά τά νιτερέσια της. Τ’ ἄθεα γράμματα ὑφαίνουνε τό σάβανο τοῦ Γένους. Αὐτά λοιπόν τά γράμματα θά μάθουνε τά παιδιά μας; Κι ἄν ἀκόμα συναχτοῦν ὅλοι οἱ ἄθεοι γραμματισμένοι καί στυφτοῦνε σάν τό...

λεμόνι, δέν θά πετύχουν νά γράψουν μία ἀράδα πού ν’ ἀξίζει μία γραμμή ἀπό τά εὐαγγέλια. Ἀλλά τί λέω μία ἀράδα; Οὔτε μία λέξη πού νά μοιάζει μέ μία τοῦ Θεοτοκικοῦ αὐτοῦ βιβλίου. Γιατί κάθε τί ἐκεῖ μέσα εἶναι λόγος Κυρίου, εἶναι σοφία ὀρθή, καί τά ὅσα λέει τό χτίσμα δέν γίνεται νά φτάσουν τό λόγο τοῦ Πλάστη. Ἀντίς νά μαθαίνουνε στά παιδία μας ἀπ’ τ’ ἅγια συναξάρια τό πώς ζήσανε οἱ ἅγιοι τῆς χριστιανοσύνης καί τό πώς μαρτυρήσανε γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, τούς μαθαίνουνε τήν ἱστορία τοῦ κολασμένου κόσμου.

Γιατί δύο λογιῶν εἶναι καί οἱ ἱστορίες. Εἶναι ἡ ἁγιασμένη καί ἡ κολασμένη ἱστορία. Ἀδιάκοπα φανερώνουμε τήν κολασμένη εἰκόνα τοῦ κόσμου καί σιγά-σιγά καταφέραμε νά πιστέψουμε πώς ἡ εἰκόνα αὐτή εἶναι ἡ γνήσια εἰκόνα τοῦ ἀνθρώπου καί πώς ὄξω ἀπ’ αὐτήν ἄλλη ζωή δέν ἐστάθη. Ὅλα τοῦτα εἶναι ἄτιμα ψέματα, εἶναι τά ζιζάνια πού σπέρνουνε στόν ἀγρό τοῦ Κυρίου τ’ ἄθεα γράμματα. Μᾶς μιλᾶνε γιά τούς ἀρχαίους. Κι ἐγώ ὁ ταπεινός καί ἀγράμματος κήρυκας τοῦ λόγου τοῦ Χριστοῦ μας σᾶς λέγω πώς κανένας ἀρχαῖος δέν ξεπερνᾶ σέ παλικαριά, σέ μεγαλεῖο καί σέ δόξα τόν Ἅγιο Κοσμᾶ, τούς μάρτυρες καί τούς μεγάλους ἀσκητάδες. Γιατί ἄν ἐκεῖνοι πεθάνανε γιά μία πατρίδα, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς μαρτύρησε γιά μίαν Ἑλλάδα τοῦ Χριστοῦ, καί ὄχι γιά μίαν Ἑλλάδα δουλωμένη στόν ἀντίχριστο".

Ρωμαίικο οδοιπορικό