Ἡ προσφορὰ τῆς Ὀρθόδοξου Ἑλληνίδος

Γράφει ὁ πατὴρ Ἰωὴλ Κωνστάνταρος

Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα Κυριακῆς τοῦ Παραλύτου

(Πράξ. θ' 32-42)

Πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ γυναίκα μπορεῖ νὰ ἀναδειχθεῖ σὲ ὅλα τὰ ἔργα καὶ ἐπαγγέλματα. Ὑπάρχουν ὅμως  καὶ κάποια τὰ ὁποία εἶναι κατάλληλα μόνο γι' αὐτήν.

Ἡ ἀνατροφὴ τῶν τέκνων, ἀλλὰ καὶ τὰ ἔργα ποὺ ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὸν πόνο τοῦ ἀνθρώπου καὶ γενικῶς τὰ ἔργα τῆς κοινωνικῆς πρόνοιας, ἀπαιτοῦν τὰ ψυχικὰ χαρίσματα ποὺ ὁ Θεὸς τῆς ἔχει χαρίσει.

Ἡ Ἱστορία εἶναι γεμάτη ἀπὸ τέτοια παραδείγματα, ἀλλὰ κυρίως αὐτὴ τὴν ἀλήθεια τὴν διαπιστώνουμε στὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς, ὅπου ἡ Ταβιθὰ “ἢν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καὶ ἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει”.

'Ὅταν ἡ γυναίκα βιώνει τὴν Ὀρθόδοξη πνευματικότητα, αἰσθάνεται ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ περιορίσει τὴν ἀγάπη της καὶ τὴν προσφορὰ της μόνο στὰ ὅρια τῆς οἰκογένειάς της, ἔστω κι ἂν αὐτὴ εἶναι πολύτεκνη ἢ στερεῖται ὑλικῶν ἀγαθῶν.

Γνωρίζει ὅτι ἡ ἀποστολὴ της ἐπεκτείνεται στὴν ἀνακούφιση τῶν πτωχῶν καὶ πονεμένων ἀδελφῶν, οἱ ὁποῖοι θὰ ὑπάρχουν σὲ ὁποιοδήποτε κοσμικὸ οἰκονομικὸ σύστημα ἐπὶ τῆς γῆς. Ἰδίως στὴν ἐποχή μας καὶ στὴν Πατρίδα μας ποὺ οἱ ἔχοντες ἀνάγκη καὶ οἱ δυστυχισμένοι ἔχουν πληθυνθεῖ τόσο πολύ, καταλληλότερος γιὰ τὸ ὄντως ὑψηλὸ αὐτὸ ἔργο τῆς φιλανθρωπίας, πλὴν τοῦ ἐπίσημου κρατικοῦ φορέως, εἶναι ἡ Χριστιανὴ γυναίκα.

Βεβαίως τὶς περισσότερες φορὲς τὸ ἔργο εἶναι καὶ πρέπει νὰ εἶναι ἀθόρυβο. Ἐὰν ὅμως ἐρευνήσουμε θὰ δοῦμε μὲ θαυμασμό, ἐπίπεδα προσφορᾶς ποὺ οὐδέποτε...
θὰ μπορούσαμε νὰ διανοηθοῦμε.

Ἐντελῶς ἐπιγραμματικῶς ἀναφερόμεθα τόσο στὴν ὀργανωμένη ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας πρόνοια, ὅσο καὶ στὴν ἰδιωτικὴ προσφορὰ ποὺ ἐκπονεῖται ἀπὸ πιστὲς γυναῖκες, σημειώνουμε τὴν προσφορὰ καὶ βοήθεια σὲ χῆρες, ὀρφανά, ἀσθενεῖς, ἄστεγους, ἀνέργους, γέροντες, ἀλλοδαποὺς καὶ σὲ τόσες ἄλλες περιπτώσεις ἐκτάκτων ἀναγκῶν ποὺ ὁλόκληρο τὸ φάσμα τὸ γνωρίζει “ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ”. Ὅσο καὶ ἂν ἀκούγεται ὡς παράδοξο ἢ ἀπίστευτο ἔχει καὶ ἡ δική μας ἐποχὴ τὴ δική της “Ταβιθά”, σὲ ὅλη τὴν ἔκταση  τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ ἀνθρωπίνου πόνου.

Βεβαίως γιὰ νὰ εἶναι ἡ προσφορὰ ὁλοκληρωμένη, ἀφοῦ ἄνθρωπος δὲν εἶναι μόνο αὐτὸ ποὺ φαίνεται, τὸ σῶμα δηλ., ἀλλὰ καὶ ἡ ψυχὴ (καὶ κυρίως αὐτὴ πεινᾶ καὶ διψᾶ τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ), ἡ σύγχρονη “Ταβιθὰ” δὲν θὰ ἀδιαφορήσει μπροστὰ στὴν ἀρρωστημένη καὶ δύστυχη ψυχὴ ποὺ τὴν κατατρώει τὸ σαράκι τῆς ἁμαρτίας καὶ τῶν παθῶν. Γνωρίζει ἡ ἴδια πολὺ καλά, ἀφοῦ ἀγωνίζεται νὰ ζεῖ τὴν ζωὴ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ὅτι τὶς περισσότερες φορὲς ἡ αἰτία τῶν πόνων καὶ τῶν θλίψεων δὲν εἶναι παρὰ ἡ ἁμαρτία. Ἡ ἁμαρτία μὲ τὶς ποικίλες της μορφὲς ποὺ ταράσσει τὸν ἄνθρωπο, διαιρεῖ τὶς οἰκογένειες καὶ ταλαιπωρεῖ τὴν κοινωνία καὶ τὰ ἔθνη.  Γι' αὐτὸ καὶ ἡ πιστὴ γυναίκα στὴν προσφορά της δὲν θὰ σταθεῖ μόνο στὴν ἐξωτερικὴ βοήθεια ποὺ ὁπωσδήποτε εἶναι ἀπολύτως ἀναγκαία, ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τὰ τάλαντα καὶ τὰ χαρίσματά της καὶ βεβαίως μὲ  διάκριση, θὰ προσπαθήσει νὰ ἐλευθερωθεῖ ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὴν αἰτία τῆς δυστυχίας καὶ τοῦ πόνου, δηλ. ἀπὸ τὴν ἁμαρτία.

Φυσικὰ αὐτὸ δὲν εἶναι καθόλου ἁπλὴ ὑπόθεσις, ἀφοῦ ἀπαιτεῖ ἀκράδαντη πίστη καὶ ἀποθέματα ἀγάπης, ὑπομονῆς καὶ κυρίως ταπεινώσεως.

Μὲ αὐτὲς τὶς προϋποθέσεις, ἡ πιστὴ γυναίκα, στὴν προσφορά της θὰ φέρει τὸ μήνυμα τῆς χαρᾶς καὶ τῆς πνευματικῆς εἰρήνης στοὺς κουρασμένους καὶ στοὺς ἀπόμαχους τῆς ζωῆς.

Τόμοι ὁλόκληροι θὰ μποροῦσαν νὰ γραφοῦν μὲ γεγονότα καὶ περιστατικὰ προσφορᾶς ἀγάπης στὴν κοινωνία γενικῶς καὶ εἰδικῶς στὸ κεφάλαιο τοῦ πόνου καὶ τῆς ἀσθένειας. Καὶ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος γνωρίζει πόσες ψυχὲς ὁδηγήθηκαν στὴν εἰλικρινῆ μετάνοια βοηθούμενος ἀπὸ τέτοιες πιστὲς γυναῖκες ὅταν ὁ πόνος εἶχε αὐλακώσει τὴν ψυχή τους.

Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος ποὺ ὅταν ἐργάζεται τὸ ἔργο της μὲ ὑπευθυνότητα καὶ ἐν ταπεινώσει, γίνεται παντοῦ ἀγαπητή, ἐπιβάλλεται καὶ τιμᾶται ὅπως ἡ ἁγία Ταβιθὰ ποὺ μελετοῦμε στὸ Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα.

Αὐτὲς οἱ ἀλήθειες βεβαίως ἰσχύουν γιὰ ὅλες τὶς πιστὲς γυναῖκες ὅπου γῆς. Τονίζουμε πὼς ὅταν ἡ  Ὀρθόδοξη Χριστιανὴ γυναίκα ἀγωνίζεται παρὰ τὰ ἐμπόδια καὶ τὶς δυσκολίες ποὺ ἀρκετὲς φορὲς ὑψώνονται ἀνυπέρβλητες, ὄχι μόνο ὁδηγεῖ τὴν οἰκογένειά της στὸν Χριστό, ἀλλὰ προσφέρει καὶ στὴν κοινωνία στὴν ὁποία βρίσκεται. Ἀλλὰ ἐὰν αὐτὸ ἰσχύει γιὰ κάθε πιστή, πολὺ περισσότερο πρέπει νὰ ἐφαρμόζεται ἀπὸ τὴν Ἑλληνίδα Ὀρθόδοξη Χριστιανή.

Καὶ τοῦτο διότι ὅσο κι ἂν ἐπιχειροῦν ὁρισμένοι κύκλοι νὰ ἀπορθοδοξοποιήσουν τὴν Πατρίδα μας, ἡ ἴδια ἡ πραγματικότης ἀποδεικνύει ὅτι οἱ Ἑλληνίδες ἀγαποῦν τὸν Χριστὸ καὶ ἔχουν ἀποθέματα γνησίου ἀνθρωπισμοῦ μέσα στὴν συνείδησή τους. Παρὰ τὰ λάθη ἢ τὶς ἐλλείψεις καὶ ἀδυναμίες, ἡ παράδοσις καὶ ἡ πλούσια κληρονομιὰ τῶν μητέρων ἀποτελεῖ σημαντικὸ παράγοντα στὸν εὐλογημένο τομέα τῆς ἁγνῆς προσφορᾶς. Ἂν τώρα προστεθεῖ καὶ τὸ ὅτι τόσοι ἄνθρωποι ἀλλοεθνεῖς κατοικοῦν στὴν πατρίδα μας μὲ τὰ τόσα προβλήματα ποὺ οἱ ἴδιοι φέρουν ἀλλὰ καὶ δημιουργοῦνται, κατανοεῖ κανεὶς πόσο θὰ πρέπει οἱ πιστὲς γυναῖκες νὰ ἀφομοιώσουν τὴν πίστη καὶ νὰ μιμηθοῦν τὴν προσφορὰ τῶν Ἁγίων γυναικὼν τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλὰ καὶ τὴν πολύπλευρη προσφορὰ τῶν μητέρων μας στὸ Ἔθνος.

Τὸ πόσο ἡ κοινωνία θὰ ἀλλάξει ἐπὶ τὰ βελτίω ἐὰν ἡ πιστὴ γυναίκα συνειδητοποιήσει τὴν εὐλογία τῆς προσφορᾶς, αὐτὸ δὲν χρειάζεται καν νὰ τὸ τονίσουμε, δοθέντος ὅτι “τὸ χειρότερο νερὸ εἶναι αὐτὸ ποὺ λιμνάζει καὶ τὸ καλύτερο ἐκεῖνο ποὺ προσφέρεται”.

Εἴθε ἡ Ἁγία Ταβιθὰ νὰ εὐλογεῖ ἀλλὰ καὶ νὰ βρεθοῦν στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας πιστὲς ψυχὲς ποὺ θὰ τὴν μιμηθοῦν καὶ φυσικὰ θὰ λάβουν καὶ τὴν χάρη της.

Ἀμὴν

Ρωμαίικο οδοιπορικό