Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης – π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης«Σατανᾶς καὶ σατανισμός· ἡ δύναμη καὶ ἡ ἀδυναμία του»
(τὸ ἠχητικὸ ἀρχεῖο βρίσκεται σέ σύνδεσμο στὸ τέλος )
Ἡ πρώτη δημόσια ἐκδήλωση της «Ἑταιρείας Ὀρθοδόξων Σπουδῶν», τὴν Πέμπτη, 15 Φεβρουαρίου 1996, ἀσχολήθηκε μὲ τὸ φλέγον τότε θέμα τοῦ σατανισμοῦ, ἔχοντας ὡς τίτλο«Σατανᾶς καὶ σατανισμός: ἡ δύναμη καὶ ἡ ἀδυναμία του». Στὸν ἀπόηχο τῆς δίκης τῶν τριῶν σατανιστῶν τῆς Παλλήνης (Ἰούνιος 1995), ἔρχονταν ἐπὶ μῆνες τὸ 1996 στὸ φῶς τῆς δημοσιότητας συγκλονιστικά, παντελῶς ἄγνωστα, στοιχεῖα γιὰ τὴ δράση τῶν ἀποκρυφιστῶν καὶ σατανιστῶν στὴν ὀρθόδοξη Πατρίδα μας, ἔπειτα ἀπὸ καταγγελίες θυμάτων τοῦ ἀποκρυφισμοῦ, ἀλλὰ καὶ μετανοημένων πρώην στελεχῶν τοῦ χώρου αὐτοῦ, μὲ ἐκτενεῖς δημοσιογραφικὲς ἔρευνες καὶ ἐκπομπές, κυρίως τῆς δημοσιογράφου Βικτωρίας Νταγκουνάκη (Star Channel, ἐκπομπὴ «Αὐτόπτης Μάρτυρας»), ἀλλὰ καὶ ἄλλων (Σεμίνας Διγενῆ, Ant1, «Made in Greece» Γιώργου Παπαδάκη, Ant1, «Κόκκινη Κάρτα» Δημητρίου Μάρκου, Σκάι, «Ἀληθινὲς Ἱστορίες», κ.α.) .
Ἡ ἐκδήλωση – συζήτηση της «Ἑταιρείας Ὀρθοδόξων Σπουδῶν», περιέλαβε...τὴν εἰσήγηση τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Ζήση, Καθηγητοὺ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης, ὁ ὁποῖος παρουσίασε ἐν συνόψει τὴν ἐκκλησιαστικὴ διδασκαλία περὶ τοῦ σατανᾶ καὶ τῆς μαγείας, ἐν συνέχεια δὲ καὶ τὴν εἰδικὴ εἰσήγηση τοῦ Ὀσιολογιωτάτου Μοναχοῦ π. Ἀρσενίου Βλιαγκόφτη, ἐντεταλμένου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κασσανδρείας ἐπὶ θεμάτων αἱρέσεων, εἰδήμονος δὲ συνεργάτου τοῦ μακαριστοῦ π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζόπουλου, ὅπου ὁ π. Ἀρσένιος ἀνέλυσε τὸ ρεῦμα του νεο-σατανισμοῦ. Την ὅλη παρουσίαση καὶ τὸν συντονισμὸ τῆς ἐκδήλωσης εἶχε ὁ ἐκπρόσωπος της Εταιρείας, κ. Κωνσταντῖνος Κωτσιόπουλος, νῦν ἀντιπροέδρος της Εταιρείας καὶ Ἐπίκουρος Καθηγητὴς τῆς Κοινωνιολογίας τοῦ Χριστιανισμοῦ στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ Α.Π.Θ. Ἀκολούθησαν ἐρωτήσεις τοῦ κοινοῦ, ποὺ εἶχε γεμίσει τὴν αἴθουσα (οἱ ἐρωτήσεις ἀπαλείφθηκαν λόγω κακῆς ἠχητικῆς ποιότητας καὶ διατηρήθηκαν οἱ ἀπαντήσεις).
Ἡ ἐκδήλωση ἔλαβε χώρα στὶς 19:00 στὸ Δ΄ Ἀμφιθέατρο τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς, στὸ περιθώριο τῶν μαθημάτων ἐπιμόρφωσης τοῦ 1ου ΠΕΚ.
Περιληψη
Ἡ εἰσαγωγὴ τοῦ κ. Κωτσιόπουλου (ἕως τὸ 00:04:36) ἐπεσήμανε τὴ μεγάλη σημασία τῆς πρόσφατης δραστηριότητας τοῦ σατανισμοῦ ὡς πρὸς τὴν ἀποκάλυψη τῶν διαστάσεων τοῦ φαινομένου καὶ ἐπικρίνοντας τὶς κυριαρχοῦσες κοινωνιολογικὲς ἀπόψεις, ὅπως τοῦ Max Weber, τόνισε μεταξὺ ἄλλων ὅτι«κατέπεσε ὁ μύθος ποὺ συστηματικὰ καὶ ἐπὶ τόσα χρόνια καλλιεργοῦσε ὁ δυτικὸς οὐμανισμὸς καὶ ἡ δυτικὴ ἐπιστημονικὴ σκέψη τῆς λογοκρατίας, ὅτι δηλαδὴ φαινόμενα σὰν αὐτὰ τοῦ σατανισμοῦ καὶ τῆς μαγείας εἶναι ἀνάξια λόγου καὶ συζητήσεως».
Στὴν εἰσήγησή του ὁ π. Θεόδωρος (00:04:37 ἕως 00:43:42) ἀπάντησε ἐν πρώτοις στὸ ἐρώτημα ἂν πρέπει οἱ Χριστιανοὶ νὰ ἀσχολούμαστε μὲ τὸ σατανᾶ καὶ τὶς μεθοδεῖες του, μὲ κίνδυνο νὰ ταράξουμε τὴν ἡσυχία μας. Ἐξέθεσε τὸν κίνδυνο μήπως ἀκολουθήσουμε τὴν τακτική της στρουθοκαμήλου μένοντας ἀπαράσκευοι γιὰ τὸν πνευματικὸ ἀγώνα, καὶ ὑπενθύμισε ὅτι κατὰ τοῦ διαβόλου ἐδίδαξαν καὶ ἔδρασαν καὶ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ἀλλὰ καὶ οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ οἱ διάδοχοί τους· ὁ σατανᾶς ὄντας σκότος φοβεῖται τὸ φῶς καὶ γὶ αὐτὸ πρέπει νὰ ἀποκαλύπτουμε τὶς μεθοδεῖες του. Ἀναίρεσε τὴν ἄποψη ὅτι δῆθεν ὁ διάβολος δὲν ὑφίσταται σὰν συγκεκριμένο πρόσωπο, ἀλλὰ εἶναι δῆθεν «προσωποποίηση τοῦ κακοῦ» καὶ τόνισε ὅτι τὸ κακὸ δὲν συνυπάρχει μὲ τὸ καλό, ὡς ἀντίρροπη καὶ ἰσοδύναμη ἀρχή, ἀλλὰ ὑπάρχει μοναρχία καὶ παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ. Τὸ κακὸ δὲν εἶναι «ἀρνητικὴ δύναμη», ἀλλὰ ἔλλειψη τοῦ καλοῦ καὶ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἐλευθερία τῶν λογικῶν ὄντων (ἀγγέλων καὶ ἀνθρώπων). Στὸ διάβολο ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς νὰ δράσει, ὥστε νὰ εὐρισκόμαστε ὅλοι σὲ ἐγρήγορση καὶ οἱ ἀγωνιζόμενοι νὰ στεφανώνονται. Ὁ σατανᾶς θέλει νὰ συμπαρασύρει στὸ κακό, στὴν αἰώνια ἀπώλεια, τὴν ἀνθρωπότητα, ὁ δὲ τελικὸς σκοπός του, τώρα ποὺ ἔχει ἐπιστρέψει στὰ ἀνθρώπινα δρώμενα ἀπὸ τὴν μακρόχρονη ἐξορία του, εἶναι ἡ ἔλευση της «Νέας Ἐποχῆς»παγκοσμίως, μὲ ἑνιαία οἰκονομία καὶ νόμισμα. Ἡ ὠφέλεια ἀπὸ τὴ μαγεία εἶναι μόνο φαινομενική, ψευδής, καὶ ὁδηγεῖ στὴν αἰώνια καταδίκη· ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη καὶ ζωή, ὁ διάβολος εἶναι ἐφευρέτης καὶ δράστης τοῦ θανάτου. Ὁ σατανᾶς εἶναι ἀδύναμος ἔναντι τῶν Χριστιανῶν καὶ τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ἀπαιτεῖται ἀγώνας γιὰ τὴ σωτηρία μας. Τὰ λεγόμενά του ὁ π. Θεόδωρος διανθίζει μὲ ἐπισημάνσεις ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ διηγήσεις ἀπὸ τὰ Γεροντικὰ καὶ τοὺς Βίους τῶν Ἁγίων, σχετικὰ μὲ τὴν ἀντιμετώπιση τοῦ πονηροῦ.
Ὁ π. Ἀρσένιος στὴ δική του εἰσήγηση (00:43:43 ἕως 01:19:10) προέβη ἐν πρώτοις στὴ διάκριση μεταξὺ τουπαλαιοὺ σατανισμού αφ΄ ἑνός, στὸν ὁποῖο κέντρο εἶναι ὁ σατανᾶς καὶ ἡ λατρεία σ΄ αὐτόν, ἀφ’ ἑτέρου δὲ του νεο-σατανισμοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι ἀνθρωποκεντρικὸς καὶ δίνει ἔμφαση στὴν ἀπόκτησης ἀποκρυφιστικῆς γνώσης. Ἐξήγησε τὴ συμβολὴ τοῦ Aleister Crowley, πατρὸς τοῦ νέο-σατανισμοῦ (ὁ ὁποῖος εἶχε μυηθεῖ σταδιακῶς στὸ ροδοσταυρικὸ τάγμα τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς, στὴν ἰνδικὴ γιόγκα καὶ στὰ «μυστήρια» τῆς Αἰγύπτου), ἀλλὰ καὶ τοῦ Anton Szandor LaVey, ἱδρυτῆ τῆς «ἐκκλησίας τοῦ σατανᾶ» στὴν Ἀμερική. Ἐν συνέχεια ὁ ὁμιλητῆς προέβη καὶ σὲ μία ἀκόμη διάκριση, μεταξὺ του αποκρυφιστικοὺ σατανισμοῦ, ὁ ὁποῖος δέχεται τὴν προσωπικὴ ὕπαρξη τοῦ σατανᾶ, καὶ του ορθολογικοὺ σατανισμοῦ, ὁ ὁποῖος δὲν τὴν δέχεται. Ὁ νέο-σατανισμὸς δίνει ἔμφαση στὴ «σεξουαλικὴ ἐνέργεια», μέσω τῆς «σεξουαλικῆς μαγείας».
Γιὰ τὸ θέμα τοῦ ἀποκρυφισμοῦ καὶ τοῦ σατανισμοῦ καὶ ἐν γένει τῶν «ἐλευθεριοκτόνων» αἱρέσεων καὶ λατρειῶν ἐνδιαφέρονται καὶ ἐπίσημες ξένες ὑπηρεσίες (λ.χ. τῆς Γερμανίας καὶ τῆς Γαλλίας), ἀπὸ μόνο τὸ κίνητρο ὑπεραμύνσεως τοῦ κοινωνικοῦ σώματος, διότι τὸ πρόβλημα εἶναι σοβαρότατο καὶ ἁπτό. Ἀντιθέτως, στὴν Ἑλλάδα ἡ Ἐκκλησία δέχεται ἐπιθέσεις, ὥστε νὰ φιμωθεῖ, ἐπειδὴ λ.χ. καταρτισε κατάλογο ἐπικίνδυνων σεκτῶν καὶ ὁμάδων. Ὅμως ἐνῶ οἱ ξένοι εὐαισθητοποιοῦνται γιὰ λόγους κοινωνικούς, ἡ Ἐκκλησία ἀποσκοπεῖ στὴν αἰώνια σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.
Ὁ ὀρθολογιστικὸς σατανισμὸς ὑποστηρίζει την ολιστικὴ ἀντιληψη του κόσμου, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸ κίνημα τῆς λεγομένης New Age, τῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου. Σύμφωνα μὲ τὸν ὁλισμὸ αὐτὸν ἡ μόνη πραγματικότητα εἶναι ἡ ἐνέργεια· ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ ἀποκτήσει συναίσθηση τῆς «θεϊκότητάς» του μὲ τὸ νὰ ταυτιστεῖ μὲ αὐτὴν τὴν ἐνέργεια καὶ νὰ τὴν ἐλευθερώσει, ὥστε νὰ κυριαρχήσει σὲ ὅλες τὶς δυνάμεις τοῦ σύμπαντος καὶ νὰ ἐπιβάλλει τὸ θέλημά του. Βασικό δόγμα τοῦ νέο-σατανισμοῦ εἶναι τὸ «κᾶνε ὅ,τι θέλεις». Αντιθέτως ἡ ἀληθὴς θέωση στὴν Ἐκκλησία ἐπιτυγχάνεται κατὰ χάριν, δὲν εἶναι θέωση αὐτόνομη, δήλ. κατὰ τὸ ἀρχαῖο ψεῦδος τοῦ ὄφεως στοὺς Πρωτοπλάστους· στὸ σατανισμὸ ἡ δῆθεν «τελειότητα» ἐπιτυγχάνεται μὲ τὴν ἔξαρση τοῦ συναισθήματος, μὲ ὀργιαστικὲς τελετουργίες πάσης φύσεως, μὲ τὸν τυφλὸ θυμό, τὸν τρόμο, μὲ ἀποτρόπαια ἐγκλήματα καὶ βασανισμούς, τὰ ὁποία ἔχουν «σωτηριολογικὴ» σημασία γιὰ τοὺς σατανιστές· οὐσιαστικὰ εἶναι «λατρευτικὴ ἀναγκαιότητα» τοῦ σατανισμοῦ ἡ ἀντιστροφὴ τῆς χριστιανικῆς Βίβλου.
Ὄπισθέν του σατανισμοῦ εὑρίσκονται οἱ ὑψηλόβαθμοι τῶν μυστικῶν ἑταιρειῶν καὶ ἄλλων παρεμφερῶν ὀργανώσεων, διότι ὁ ἀποκρυφιστικὸς χῶρος εἶναι ἑνιαῖος. Οἱ ἠθικοὶ αὐτουργοὶ τῶν ἐγκλημάτων μένουν ἀνέπαφοι, παρὰ τὴν ἐνίοτε καταδίκη τῶν «χαμηλόβαθμων» φυσικῶν αὐτουργῶν, ὅπως ἔγινε μὲ τοὺς νεαροὺς σατανιστὲς τῆς Παλλήνης. Τὸ πρόβλημα τοῦ σατανισμοῦ ἐντάσσεται στὸν εὐρύτερο χῶρο τοῦ ἀποκρυφισμοῦ: ὅλες οἱ σχετικὲς πρακτικὲς εἴναι ψυχοναρκωτικα διαφορετικων διαβαθμίσεων, ὅπου προχωρᾶ κανεὶς ἀπὸ τὰ ἁπλούστερα πρὸς τὰ σκληρότερα, ὅπως δηλαδὴ εἶναι ὁ σατανισμός. Ἡ στρατολόγηση στὶς τάξεις τοῦ σατανισμοῦ βασίζεται στὴν ἐξαπάτηση: προβάλλονται στοὺς χωρὶς ἐπίγνωση νέους ὑποσχέσεις, ποὺ ἀπευθύνονται στὴν ἐπιθυμία τους γιὰ δύναμη καὶ ἀπόκρυφη γνώση. Ὁ σατανισμὸς εἴναι «θρησκεία δολοφόνων» (κατὰ τὸν Εὖ. Κουτρουμπέλη), προϋποθέτει αἷμα, εἴναι «ἐγκληματικὸ δόγμα»(κατὰ τὸν π. Ἀντώνιο Ἀλεβιζόπουλο) καὶ ἡ ἠθική του, ἐντελῶς ἀντίθετη μὲ τὴ χριστιανική, εἶναι ἀπάνθρωπη. Γιὰ τοὺς Νεοπεοχίτες εἶναι «ἀντίχριστος», ὅποιος δὲν δέχεται τὴ «θεϊκή του φύση» τὴν ὁποία καλεῖται νὰ ἐνεργοποιήσει. Το τρίπτυχό της νεοεποχικῆς προπαγάνδας εἶναι τὸ σέξ, ἡ βία καὶ ἡ μαγεία.
Μόνον ἡ ἐκκλησιαστικὴ ζωή, ἡ κοινωνία μὲ τὸ Θεὸ τῆς ἀγάπης, τὴν Ἁγία Τριάδα, μπορεῖ νὰ ἐλευθερώσει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὶς δυνάμεις τοῦ κακοῦ.
Στὶς ἀπαντήσεις πρὸς τὸ κοινὸ (01:23:20 ἕως 01:49:06), ἀφοῦ ἔγινε μία μικρὴ παρέμβαση τοῦ π. Θεοδώρου (01:19:11 ἕως 01:23:19) σχετικῶς μὲ τὴ δύναμη τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, τῆς Θ. Λειτουργίας, τοῦ Σταυροῦ καὶ τῶν ἀρετῶν, τῆς πίστεως καὶ τῆς ταπεινοφροσύνης κ.α. («βίος ὀρθὸς καὶ ἡ πρὸς Θεὸν πίστις»), σχολιάσθηκαν ἀπὸ τοὺς δύο εἰσηγητὲς τὰ ἑξῆς θέματα: (α) πόση εἶναι ἡ δύναμις τοῦ διαβόλου ἔναντί του ἀνθρώπου· (β) ὁ Νοστράδαμος καὶ ἡ μελλοντολογία καὶ γνωστικὴ δύναμη τῶν δαιμόνων· (γ) ἡ δυνατότητα μετανοίας τῶν δαιμόνων· (δ) περὶ τοῦ ὅτι οἱ ἀποκρυφιστὲς στρέφονται ὑβριστικῶς μόνον κατὰ τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ τοῦ Σταυροῦ· (ε) ἡ κυριαρχία τοῦ ἀνθρωποκεντρικοῦ μοντέλου παντοῦ, καὶ στὴν παιδαγωγικὴ ἐπιστήμη, στὰ πλαίσια τῆς ὑπερθρησκείας· (στ) ὁ ρόλος των μυητικῶν ἐταιρειών καὶ ἡ σχέση τους μὲ τὸ σατανισμό· (ζ) τὰ μηνύματα τῆς Νέας Ἐποχῆς μέσω τῶν ΜΜΕ, τῶν παιχνιδίων κ.τ.σ.· (η) ἀπαιτεῖται προσοχὴ στὰ πλαίσια τοῦ ἀγῶνος κατὰ τοῦ ἀποκρυφισμοῦ νὰ μὴ κεντρίζεται ἡ περιέργεια τῶν νέων, διότι τὰ μηνύματα ἀπευθύνονται σὲ ὅλο καὶ νεότερα παιδιά· (θ) γιατί ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς νὰ πειράζει ὁ διάβολος τοὺς ἀνθρώπους· (ι) ἡ μόνη ἀναφορὰ στὸν πονηρὸ στὴ Θ. Λειτουργία εἶναι στὸ «Πάτερ ἠμῶν» (δήλ. «ρύσαι ἠμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ»)· σχετικὸ περιστατικὸ ἀντίδρασης δαιμονισμένου σὲ αὐτό· (ἴα) πῶς ὁ Θεὸς ἐπέτρεψε, διότι καὶ προέβλεψε, τὴν πτώση τοῦ σατανᾶ καὶ τοῦ ἀνθρώπου; (ἲβ) οἱ πολεμικὲς τέχνες (καὶ οἱ ἀνατολικὲς θρησκεῖες), καθὼς καὶ ἡ ἐπιθυμία γιὰ δύναμη ὡς ἀφετηρία μυήσεως στὸν ἀποκρυφισμό· (ἲγ) ἀποκρυφιστικὴ προπαγάνδα μέσω τῶν ταινιῶν: ἐπὶ παραδείγματι «Ὁ κύκλος τῶν χαμένων ποιητῶν»,ταινία μεστὴ ἀπὸ νεοεποχίτικα μηνύματα· (ἲδ) ποιὰ τὰ κριτήρια διακρίσεως Προφήτου καὶ ψευδὸ-προφήτου καὶ ἡ περίπτωση τοῦ Σάι Μπάμπα (“Sri” Sathya Sai Baba, γεννημένος Sathyanarayana Raju)· στοὺς ἀληθεῖς Προφῆτες δὲν ἔχουμε θαύματα ἐντυπωσιασμοῦ, ἀλλὰ θαύματα ποὺ ὁδηγοῦν στὸ Θεό, ἀληθῆ ταπεινοφροσύνη καὶ σχέση τοῦ Προφήτου μὲ τὸ Χριστὸ ἐν τὴ Ἐκκλησία Του· καὶ τέλος (ἰστ΄) ἡ περίπτωση τῆς ὁμάδος Θεοφανους Μπούκα: ἡ ὁμάδα ἐξαπάτησε καὶ διάβρωσε ἐκκλησιαστικοὺς παράγοντες ὥστε νὰ μὴ χαρακτηρισθεῖ ὡς ἀσυμβίββαστη μὲ τὴν Ὀρθοδοξία. Ἡ ὁμάδα τοῦ Μπούκα ἔκανε σεμινάρια θετικης σκέψης, αὐτοεξέλιξης, ὡς καὶ σεξουαλικῆς ἀλχημείας.
ΑΚΟΥΣΤΕ: Ι.Μ.Παντοκράτορος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου