- & τρία βίντεο...
π. Παντελεήμων ΚρούσκοςΙερέας της Ανατολικής Εκκλησίας
Μέσα στο κλίμα το εορταστικό του Σταυρού είναι και η σημερινή περικοπή του ευαγγελίου. Αφού εορτάσαμε τον σταυρό του Κυρίου και συναισθανθήκαμε την σπουδαιότητα της σφαγής και της θυσίας Του, ως καθολικής λύτρωσης του ανθρώπου, μας τίθεται ένας διαφορετικός προβληματισμός και μία δική μας ιδιαίτερη σπουδή: ο δικός μας σταυρός.
Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι.
Η εικόνα που δίνει ο Κύριος στους ακροατές του είναι πάρα πολύ δραματική, αλλά και σκανδαλιστική για τον άνθρωπο κάθε εποχής. Πρό των οφθαλμών των ευσκανδάλιστων και προσεκτικών ιουδαίων αλλά και κάθε δυναμικής προσωπικότητας και θρησκευτικού ανθρώπου ο Χριστός θέτει το ιδανικό της μαθητείας με μία δυσκολοχώνευτη παράσταση: Αυτή του κατάδικου, του τελευταίου και πλέον περιφρονημένου κατάδικου, πού σέρνει τον σταυρό του προς τον τόπο του θανάτου! Αν για τους Ιουδαίους ο σταυρός είναι κατάρα και η σταυρική καταδίκη η εσχάτη ευτέλεια, αλλά αυτό ισχύει για τον άνθρωπο κάθε εποχής.
Αν και ο κόσμος φαίνεται ότι μεταβάλλεται προς το προοδευτικότερον και ανθρωπινότερον, το ιδανικό και η φιλοσοφία του δυναμισμού , του ανθρωποκεντρισμού, της επιβολής, του κάθε είδους εξουσιασμού και υπεροχής, παρόλες τις μεταλλάξεις και τις ποικιλλίες παραμένουν ίδιες και κυρίαρχες σε κάθε κοσμοσύστημα, σε κάθε κοινωνία. Η εικόνα της άρνησης, της επώδυνης άρσης, της εκουσίας αυτοταπείνωσης, της θυσίας, του πνευματικού αγώνα παραμένει σκανδαλιστική, επαναστατική, μωρία ιουδαίοις και σκάνδαλον τοις έλλησι. Παρόλα αυτά η εκκλησία επιμένει να θέτει ως προϋπόθεση μαθητείας στην πίστη του Ιησού Χριστού την αυταπάρνηση, την άρνηση κάθε δυναμισμού, την αποδοχή του σταυρού με σκανδαλιστική χαρά, την μαρτυρική πορεία, την ιδιαιτερότητα του χριστιανού μέσα στην ισοπέδωση του κόσμου.
Εικ. από εδώ (όπως και η επόμενη)
Πολύ συχνά ο προσωπικός σταυρός ονομάζεται και παρουσιάζεται στην παράδοση μας ως ευλογία και ως ευκαιρία. Αυτός πού ήταν κατάρα και τέλος φρικτό.Ένα πρόβλημα υγείας, ένας πειρασμός από άνθρωπο στο οικογενειακό και ευρύτερο περιβάλλον, η φτώχεια. η κοινωνική αδικία, η ευτέλεια του κόσμου, οι δυσχέρειες στον έγγαμο βίο, στην εργασία, στην πολιτεία, ένας θάνατος, το ίδιο το άχθος του βίου δυσβάσταχτο και πολυπειρασμικό, ο ίδιος ο χαρακτήρας μας πού παραμένει ο αυτός και ο κύριος να μερικοί σταυροί πού παραχωρεί η Σοφία και η οικονομία του Θεού. Αν πάρεις τον σταυρό σου ως ευλογία και ευκαιρία μπορείς να φτάσεις σταδιακά και συνειδητά στην αληθινή σοφία και αυτεπίγνωση.
Η υποδοχή του σταυρού ως δώρου και η ολη ασκητική πάνω σε αυτό σε κάνει εγκρατή, ταπεινό, σου θέτει όρια, δεν αλαζονεύεσαι, δεν κάνεις ψευδομεγαλεπήβολα όνειρα, αξιολογείς ορθά τις καταστάσεις ως αστείες ή σοβαρές, γνωρίζεις τον εαυτό και τις δυνάμεις σου, σε κάνει ανεκτικότερο και συμπονετικότερο με τους άλλους, σου θέτει σταδιακή διαύγεια ώστε να αντιμετωπίζεις τους χαλεπούς πειρασμούς του άγχους, της μειονεξίας, της απελπισίας, του περιθωρίου, του φόβου, του πόνου, του ίδιου του θανάτου, ως πειρασμικά φαντάσματα πού επιδιώκουν απλώς την απόκλιση σου από μια φωτοφόρο και τροπαιοφόρο πορεία. Αν όλα αυτά δεν είναι ευλογία τί είναι ευλογία; Αν όλα αυτά δεν είναι ευκαιρία, τί είναι ευκαιρία;
Στον ανθρώπινο παράγοντα υπάρχει πάντα το ερώτημα για την αδικία και η αγανάκτιση για αυτό πού σε βρίσκει.Γιατί ο Θεός με βασανίζει, γιατί ο Θεός επιτρέπει έναν τέτοιο σταυρό; Τόσο στους αρχαίους ημών, όσο και στην αποκεκαλυμένη αλήθεια της εκκλησίας, υπάρχει η απάντηση πού δεν επιδέχεται καμία αμφισβήτηση. Ο άνθρωπος καλείται από πολύ νωρίς ακόμα, πριν μεστώσει ο σταυρός του και πριν τον καταβάλουν οι αγωνίες και ο πόνος , να αναγνωρίσει τον εαυτό του και τα όρια του. Στους τραγικούς ποιητές υπάρχει η εξής αλήθεια πού είναι εκ φύσεως ευαγγελική και εναρμονισμένη με το ορθόδοξο ηθος: Ανθρωπε παραδέξου την ανθρωπινότητα σου. Παραδέξου αυτό πού είσαι, τα όρια σου και την φύση σου και θα βρείς την ανάπαυση και την αληθινή σοφία. Ο Θεός δεν καλείται σε απολογία. Ο Θεός είναι. Εσύ υπάρχεις δι Αυτού και εν Αυτώ. Από κει και πέρα παραδέχεσαι την πορεία σου και κάνεις τον σταυρό σου γέφυρα προς την γνώση.
Κλείνοντας, θα θέλαμε να σταθούμε στο αναστάσιμο στοιχείο της άρσης του σταυρού. Υπάρχει έντονη η αίσθηση πώς στο τέλος κάθε σταυρικής πορείας ο αγωνιστής λαμβάνει τον στέφανον της δικαιοσύνης και τα βραβεία της υπομονής, λαμβάνει θα λεγαμε σχηματικά το δώρον της ανάστασης. Σε αυτό επιμένουν με ποιητική περισσότερο διάθεση οι ύμνοι και η διδασκαλία της εκκλησίας. Ότι στο τέλος, στην κορυφή βρίσκεται η ανταμοιβή. Ωστόσο, τόσο ο βίος των αγίων, όσο και η πολιτεία τους μέσα στον κόσμο των πειρασμών και της δοκιμασίας μας αποκαλύπτει μια άλλη φιλανθρωπότερη και υπέροχη αλήθεια: Η ανάσταση δεν βρίσκεται πάντα στο τέρμα και στην κορυφή, δεν υπάρχει σκοπός και συναλλαγή. Η ανάσταση συμβιώνεται με τον σταυρό.
Οι μάρτυρες της πίστης και της συνείδησης απολάμβαναν τα στέφανα της χαράς και της κοινωνίας του Θεού, την ώρα της άρσης, της αποδοχής, της ασκητικής, την ώρα πού έφερναν με χαρά, υπομονή και αυτοθυσία τον σταυρό τους ήδη απολάμβαναν με μυστική χαρά την ευλογία της ανάστασης. Τρανό παράδειγμα είναι η ζωή των συγχρόνων γερόντων της ορθοδοξίας, πού υπέμειναν τα δεινά ως δώρα του παραδείσου και ζούσαν ήδη εν αγιότητα μέσα στο καμίνι των θλίψεων. Αυτό για να το βιώσει και να το απολαύσει κανείς προϋποθέτει μια σοβαρή ασκητική μέσα στις αλήθειες της ορθοδοξίας και την Εκκλησία. Το τέλος δεν ήταν παρά μια έκρηξη αιωνίας και ατελευτήτου χαράς, η οποία τα θεμέλια της έθεσε από αυτήν εδώ την ζωή των θλίψεων και της θυσίας ο αγωνιστής. Μια ανευ προηγουμένου παραδείσια χάρη πού κατά τα γήινα μέτρα προγεύτηκαν ήδη από εδώ.
Αυτήν ευχόμαστε για όλους μας.
"Ν": Δείτε επίσης, παρακαλώ:
Του Τιμίου Σταυρού: μια Μεγάλη Παρασκευή μέσα στο Φθινόπωρο!
Πόνος και Φως (ενότητα)
Και τρία βιντεάκια, το 1ο από το διαδικτυακό κανάλι του αδελφού με το όνομαTsimis Tsimas και τα άλλα δύο από το εξαιρετικό & γνωστό κανάλι της Ενορίας 40 Εκκλησιών Θεσσαλονίκης:
ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου