● Ο σύγχρονος άγιός μας Παΐσιος έλεγε: «Η αρρώστια της εποχής μας είναι ότι πιστεύουμε στους λογισμούς. Δεν χρησιμοποιούμε ούτε τη λογική. Χρειάζεται να μη πιστεύουμε στους λογισμούς, γιατί μπορεί να μας τρελλάνουν» (Γ.Α., Διδαχές, σελ. 110).
● Ο διάβολος μηχανεύεται κάθε είδους μέσο, για να μπορή να παρασύρη τον άνθρωπο στην αμαρτία. Στον βίο του αγίου Γρηγορίου του Δεκαπολίτου (20/11) βλέπουμε να παίρνη διάφορες μορφές π.χ. ως σκορπιός που τον δάγκωνε στα χέρια, ως στρατιώτες με ξίφη και με ακόντια, για να τον φονεύσουν, (9 Μαρτίου), ως οι 40 μάρτυρες με φώτα εξαστράπτοντα και κάθε είδους μορφή. Στο τέλος του έδωσε άγριο πόλεμο της πορνείας και εκαίγετο ο άγιος σαν να τον σούβλιζαν με πυρακτωμένα σίδερα, αλλά η θεία χάρις τον βοηθούσε και ξέφευγε κάθε παγίδα.
● Ο όσιος Πιτυρούν (29/11) παρατηρεί: «Να ηξεύρετε, τέκνα μου ακόμα ότι δια κάθε πάθος του ανθρώπου υπάρχουν και τα ανάλογα δαιμόνια, τα οποία επιτηρούν και παρακολουθούν τα πάθη αυτά. Ήτοι, δαιμόνιο στην υπερηφάνεια, δαιμόνιο στην φιλαργυρία, δαιμόνιο στην φιληδονία και γαστριμαργία, ομοίως και σε άλλα πάθη. Τα οποία δαιμόνια όποιος θέλει να τα αποδιώξη από αυτόν, είναι ανάγκη να ξερριζώνη τα πάθη από την καρδιά του, στην οποία αυξάνουν από τους πονηρούς λογισμούς».
● Κάποτε πήγε κάποιος μοναχός να ζητήση τη βοήθεια του αγίου Πέτρου Αλεξανδρείας για τον λογισμό της βλασφημίας. Του απαντά ο όσιος: «Πήγαινε, τέκνο μου, και φρόντισε για τα υπόλοιπα αμαρτήματά σου την ευθύνη και την ενοχή για το λογισμό αυτό άφησέ την σε εμένα. Μη λησμονής -συνέχισε ο Επίσκοπος Πέτρος- ότι εκείνος που πιστεύει ολοψύχως στον Θεό και τον προσκυνεί είναι τελείως ανεύθυνος από το λογισμό αυτό. Ο λογισμός αυτός είναι καθ’ ολοκληρία διαβολική επήρεια και πονηρή εφεύρεση του Σατανά, θέλοντας δι’ αυτού του τρόπου να μας εμποδίση από την εναντίον του πάλη και να μας αποσπάση από τη διαρκή σκέψη και επικοινωνία με τον Θεό.
● Το ίδιο συνέβη και με τον όσιο Παμβώ. Όταν παρεκάλει τον Θεό να τον απαλλάξη από την ενόχληση αυτή, άκουσε από τον ουρανό μία φωνή, που του έλεγε• «Παμβώ, Παμβώ, μη στεναχωριέσαι δια ξένη αμαρτία, αλλά μόνο να φροντίζης για τις πράξεις σου• τις βλασφημίες, που εμπνέει ο πονηρός, άφησέ τες επάνω του». Εμείς φταίμε μόνο όταν καλλιεργούμε το λογισμό και κάνουμε, όπως λέγει ο όσιος Παΐσιος, το μυαλό μας αεροδρόμιο.
● Στον Ευεργετινό διαβάζουμε: «Σχετικά μάλιστα και στην Αγία Γραφή έχει γραφή: «Χείμαρροι ανομίας εξετάραξάν με» (Ψαλμ. ιζ 5) και «ο Θεός ημών καταφυγή και δύναμις, βοηθός εν θλίψεσι ταις ευρούσαις ημάς σφόδρα, δια τούτο ου φοβηθησόμεθα εν τω ταράσσεσθαι την γην» (Ψαλμ. με 2-3), δηλ. «ο Θεός είναι για εμάς καταφύγιο και πηγή δυνάμεως• είναι βοηθός μας στις φοβερές αυτές θλίψεις, που μας βρήκαν, δι’ αυτό δεν πρέπει να φοβηθούμε, όταν δούμε να ταράσσεται η γη».
Όταν λοιπόν ενοχλήση την διάνοιά σου πονηρός λογισμός, να βοήσης με δάκρυα και με όλη την δύναμη της ψυχής σου προς τον Θεό λέγοντας: «Κύριε, ευσπλαγχνίσου με τον αμαρτωλό και διώξε από κοντά μου τον πονηρό καταργώντας την κατ’ εμού δύναμή του». Ο Θεός είναι καρδιογνώστης και ως εκ τούτου γνωρίζει ποιές εκ των βαθυτέρων σκέψεών μας προέρχονται από την ιδική μας θεληματική κακοήθη γνώμη (οπότε είμεθα και υπεύθυνοι), και ποιές εμβάλλονται μέσα στην ψυχή μας, παρά την θέλησή μας, από την κακία των δαιμόνων (οπότε είμεθα και ανεύθυνοι, εφ’ όσον δεν συγκατατεθούμε σ’ αυτούς).
Γνώριζε δε και τούτο• ότι εφ’ όσον αγωνίζεσαι και υπομένεις να δουλεύης στον Κύριο, τόσο και η διάνοιά σου θα αποβαίνη καθαρωτέρα, όπως επίσης και οι διαλογισμοί σου. Αυτό στηρίζεται σ’ αυτό που είπε ο Κύριος. «Κάθε κλήμα της αμπέλου μου που δεν καρποφορεί το αποκόπτω κάθε δε κλήμα, που καρποφορεί το καθαρίζω, δια να αποδώση ακόμη περισσότερους καρπούς» (Ιωάν. ιε 1-2).
Μόνον να θέλης ειλικρινά την σωτηρία της ψυχής σου, αυτό είναι αρκετό, διότι ο Κύριος, ως ισχυρός συνεργός, βοηθεί όσους εναγωνίως επιζητούν την σωτηρία της ψυχής τους».
Ορθόδοξος Τύπος
ΑΚΤΙΝΕΣ
● Ο διάβολος μηχανεύεται κάθε είδους μέσο, για να μπορή να παρασύρη τον άνθρωπο στην αμαρτία. Στον βίο του αγίου Γρηγορίου του Δεκαπολίτου (20/11) βλέπουμε να παίρνη διάφορες μορφές π.χ. ως σκορπιός που τον δάγκωνε στα χέρια, ως στρατιώτες με ξίφη και με ακόντια, για να τον φονεύσουν, (9 Μαρτίου), ως οι 40 μάρτυρες με φώτα εξαστράπτοντα και κάθε είδους μορφή. Στο τέλος του έδωσε άγριο πόλεμο της πορνείας και εκαίγετο ο άγιος σαν να τον σούβλιζαν με πυρακτωμένα σίδερα, αλλά η θεία χάρις τον βοηθούσε και ξέφευγε κάθε παγίδα.
● Ο όσιος Πιτυρούν (29/11) παρατηρεί: «Να ηξεύρετε, τέκνα μου ακόμα ότι δια κάθε πάθος του ανθρώπου υπάρχουν και τα ανάλογα δαιμόνια, τα οποία επιτηρούν και παρακολουθούν τα πάθη αυτά. Ήτοι, δαιμόνιο στην υπερηφάνεια, δαιμόνιο στην φιλαργυρία, δαιμόνιο στην φιληδονία και γαστριμαργία, ομοίως και σε άλλα πάθη. Τα οποία δαιμόνια όποιος θέλει να τα αποδιώξη από αυτόν, είναι ανάγκη να ξερριζώνη τα πάθη από την καρδιά του, στην οποία αυξάνουν από τους πονηρούς λογισμούς».
● Κάποτε πήγε κάποιος μοναχός να ζητήση τη βοήθεια του αγίου Πέτρου Αλεξανδρείας για τον λογισμό της βλασφημίας. Του απαντά ο όσιος: «Πήγαινε, τέκνο μου, και φρόντισε για τα υπόλοιπα αμαρτήματά σου την ευθύνη και την ενοχή για το λογισμό αυτό άφησέ την σε εμένα. Μη λησμονής -συνέχισε ο Επίσκοπος Πέτρος- ότι εκείνος που πιστεύει ολοψύχως στον Θεό και τον προσκυνεί είναι τελείως ανεύθυνος από το λογισμό αυτό. Ο λογισμός αυτός είναι καθ’ ολοκληρία διαβολική επήρεια και πονηρή εφεύρεση του Σατανά, θέλοντας δι’ αυτού του τρόπου να μας εμποδίση από την εναντίον του πάλη και να μας αποσπάση από τη διαρκή σκέψη και επικοινωνία με τον Θεό.
● Το ίδιο συνέβη και με τον όσιο Παμβώ. Όταν παρεκάλει τον Θεό να τον απαλλάξη από την ενόχληση αυτή, άκουσε από τον ουρανό μία φωνή, που του έλεγε• «Παμβώ, Παμβώ, μη στεναχωριέσαι δια ξένη αμαρτία, αλλά μόνο να φροντίζης για τις πράξεις σου• τις βλασφημίες, που εμπνέει ο πονηρός, άφησέ τες επάνω του». Εμείς φταίμε μόνο όταν καλλιεργούμε το λογισμό και κάνουμε, όπως λέγει ο όσιος Παΐσιος, το μυαλό μας αεροδρόμιο.
● Στον Ευεργετινό διαβάζουμε: «Σχετικά μάλιστα και στην Αγία Γραφή έχει γραφή: «Χείμαρροι ανομίας εξετάραξάν με» (Ψαλμ. ιζ 5) και «ο Θεός ημών καταφυγή και δύναμις, βοηθός εν θλίψεσι ταις ευρούσαις ημάς σφόδρα, δια τούτο ου φοβηθησόμεθα εν τω ταράσσεσθαι την γην» (Ψαλμ. με 2-3), δηλ. «ο Θεός είναι για εμάς καταφύγιο και πηγή δυνάμεως• είναι βοηθός μας στις φοβερές αυτές θλίψεις, που μας βρήκαν, δι’ αυτό δεν πρέπει να φοβηθούμε, όταν δούμε να ταράσσεται η γη».
Όταν λοιπόν ενοχλήση την διάνοιά σου πονηρός λογισμός, να βοήσης με δάκρυα και με όλη την δύναμη της ψυχής σου προς τον Θεό λέγοντας: «Κύριε, ευσπλαγχνίσου με τον αμαρτωλό και διώξε από κοντά μου τον πονηρό καταργώντας την κατ’ εμού δύναμή του». Ο Θεός είναι καρδιογνώστης και ως εκ τούτου γνωρίζει ποιές εκ των βαθυτέρων σκέψεών μας προέρχονται από την ιδική μας θεληματική κακοήθη γνώμη (οπότε είμεθα και υπεύθυνοι), και ποιές εμβάλλονται μέσα στην ψυχή μας, παρά την θέλησή μας, από την κακία των δαιμόνων (οπότε είμεθα και ανεύθυνοι, εφ’ όσον δεν συγκατατεθούμε σ’ αυτούς).
Γνώριζε δε και τούτο• ότι εφ’ όσον αγωνίζεσαι και υπομένεις να δουλεύης στον Κύριο, τόσο και η διάνοιά σου θα αποβαίνη καθαρωτέρα, όπως επίσης και οι διαλογισμοί σου. Αυτό στηρίζεται σ’ αυτό που είπε ο Κύριος. «Κάθε κλήμα της αμπέλου μου που δεν καρποφορεί το αποκόπτω κάθε δε κλήμα, που καρποφορεί το καθαρίζω, δια να αποδώση ακόμη περισσότερους καρπούς» (Ιωάν. ιε 1-2).
Μόνον να θέλης ειλικρινά την σωτηρία της ψυχής σου, αυτό είναι αρκετό, διότι ο Κύριος, ως ισχυρός συνεργός, βοηθεί όσους εναγωνίως επιζητούν την σωτηρία της ψυχής τους».
Ορθόδοξος Τύπος
ΑΚΤΙΝΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου