Γεωπολιτικές προβλέψεις

Ο πόλεμος εναντίον των μετρητών και η προσέγγιση με τη Ρωσία, συμπεριλαμβάνονται στις προπαρασκευαστικές ενέργειες της τελικής σύγκρουσης των Η.Π.Α. με την Κίνα – η οποία δεν πρόκειται να αποφευχθεί, ακόμη και αν έχει ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση της ανθρώπινης φυλής.

Γράφει ο Αλέξης Ζακυνθινός

Σε γεωπολιτικό επίπεδο βιώνουμε την προετοιμασία της τελικής σύγκρουσης των Η.Π.Α. με την Κίνα, όπου οι μεν πρώτες επιδιώκουν τη διατήρηση της παγκόσμιας ηγεμονίας τους, ενώ η δεύτερη διεκδικεί το θρόνο του πλανήτη. Η σύγκρουση αυτή είναι ήδη οικονομική, εμπορική και νομισματική, ενώ θα καταλήξει σε στρατιωτική, όπως συνήθως συμβαίνει – κάτι που όμως αυτή τη φορά θα είναι εντελώς διαφορετικό, λόγω της ύπαρξης των πυρηνικών όπλων, τα οποία έχουν τη δυνατότητα να καταστρέψουν εντελώς την υφήλιο, εάν όχι μόνο το ανθρώπινο γένος.


Εάν υπάρξει νικητής, τότε αυτός θα είναι η χώρα που θα καταφέρει να έχει ως σύμμαχο κυρίως τη Ρωσία και δευτερευόντως το Ιράν – με τις Η.Π.Α. σήμερα να έχουν τις καλύτερες προϋποθέσεις, κρίνοντας από την προσέγγιση της νέας κυβέρνησης τους με τη Ρωσία. Πόσο μάλλον όταν και οι δύο χώρες ανακοίνωσαν την αύξηση του πυρηνικού τους οπλοστασίου, χωρίς να ενοχλείται καμία – γεγονός που προβλημάτισε ιδιαίτερα την Κίνα.


Η βασική αιτία είναι το ότι, τα συμφέροντα της Ρωσίας εξυπηρετούνται καλύτερα από τη συμμαχία της με τις Η.Π.Α. – αφού, εάν επέλεγε την Κίνα, αφενός μεν θα έχανε την ενεργειακή αγορά της Ευρώπης, αφετέρου μόνο ως υποτελής της θα μπορούσε να υπάρξει. Εύλογα αφού θα συνόρευε με μία υπερδύναμη του 1,5 δις ανθρώπων, όταν ο δικός της πληθυσμός είναι μόλις 140 εκ. – σε μία τεράστια αλλά πολύ αραιοκατοικημένη έκταση, ειδικά στα κινεζικά της σύνορα. Το δώρο τώρα, με το οποίο φαίνεται πως θα προσελκύσουν οι Η.Π.Α. τη Ρωσία, θα είναι η Ευρώπη – η οποία θα διαμοιρασθεί μεταξύ των δύο μεγάλων δυνάμεων, με μία συμφωνία τύπου Γιάλτας.


Το ενδεχόμενο αυτό έχει ανησυχήσει σε μεγάλο βαθμό τη Γερμανία που βρίσκεται αντιμέτωπη με μία μεγάλη κρίση τόσο της ΕΕ, όσο και του ευρώ – την οποία όμως η ίδια προκάλεσε με την πολιτική του μερκαντιλισμού που υιοθέτησε, αμέσως μετά την εισαγωγή του κοινού νομίσματος.


Οι φυγόκεντρες δυνάμεις πάντως που έχουν αναπτυχθεί εντός της ηπείρου μας, ιδιαίτερα μετά το δημοψήφισμα για την έξοδο της Μ. Βρετανίας, καθώς επίσης λόγω της βαθιάς ιταλικής κρίσης είναι τόσο μεγάλες, ώστε πολύ δύσκολα δεν θα οδηγήσουν στη διάλυση και των δύο ενώσεων – γεγονός που θα απέβαινε μοιραίο για τη Γερμανία. Ανέκαθεν πάντως η διενέργεια πολέμων εκ μέρους της είχε ως βασικό κίνητρο το φόβο της απέναντι στη Ρωσία – η επιρροή της οποίας στην περίπτωση της διάλυσης της ΕΕ θα αυξανόταν σε πολύ μεγάλο βαθμό.


Πόσο μάλλον όταν οι Η.Π.Α., επιδιώκοντας τη συμμαχία τους με τη Ρωσία, έχουν πάψει πια να ενδιαφέρονται τόσο για το ευρώ, όσο και για τις διατλαντικές συμφωνίες με την Ευρώπη – όπως η ΤΤΙΡ, η οποία θα ήταν ο προάγγελος της ίδρυσης του οικονομικού ΝΑΤΟ.


Κάτι ανάλογο υποθέτω και στο θέμα της Ουκρανίας, την κρίση της οποίας προκάλεσαν σκόπιμα οι Η.Π.Α. των Clinton και Soros – αφενός μεν με στόχο να αποφευχθεί τυχόν συνεργασία της Ρωσίας με τη Γερμανία, αφετέρου για να περικυκλωθεί η πρώτη από το ΝΑΤΟ. Εν προκειμένω, η νέα αμερικανική κυβέρνηση έχει αλλάξει τα δεδομένα, αφού ακολουθεί έναν διαφορετικό δρόμο – ο οποίος δεν συμβαδίζει καθόλου με τα συμφέροντα της Γερμανίας.
Η Ινδία και ο πόλεμος των μετρητών
Περαιτέρω, ο απερχόμενος πρόεδρος της υπερδύναμης, ο κ. B. Obama, είχε θέσει ως προτεραιότητα της εξωτερικής πολιτικής του τη στρατηγική συνεργασία με την Ινδία – προφανώς στα πλαίσια της προετοιμασίας της μελλοντικής σύγκρουσης με την Κίνα, όπου η σημασία της Ινδίας θα ήταν πολύ μεγάλη.


Στα πλαίσια αυτά, η αμερικανική κυβερνητική οργάνωση βοήθειας των αναπτυσσομένων οικονομιών USAID, σύναψε μία συμφωνία συνεργασίας με το υπουργείο οικονομικών της Ινδίας – με στόχο τη σταδιακή κατάργηση των μετρητών, προς όφελος των ηλεκτρονικών συναλλαγών με πλαστικό ή/και με λογιστικό χρήμα.


Πρόκειται φυσικά για κάτι που οφείλει να μας ενδιαφέρει όλους, αφού υπάγεται στον πόλεμο εναντίον των μετρητών που διεξάγεται το τελευταίο χρονικό διάστημα – στόχος του οποίου είναι, μεταξύ άλλων, οι τραπεζικές καταθέσεις της μεσαίας τάξης, με στόχο τη μέσω αυτών επίλυση του μεγάλου προβλήματος της υπερχρέωσης της Δύσης (φορολόγηση τους).


Εν προκειμένω, κρίνοντας από την ξαφνική απόσυρση του 80% περίπου των μετρητών από την ινδική κυβέρνηση στις αρχές Νοεμβρίου του 2016 (άρθρο), φαίνεται πως η χώρα χρησιμοποιείται ως πειραματόζωο, με πολλαπλούς στόχους – όπως η Ελλάδα με τη δήλωση των περιουσιακών στοιχείων των Πολιτών της, ο σκοπός της οποίας δεν είναι καθόλου εφησυχαστικός. Η απόφαση πάντως της ινδικής κυβέρνησης προκάλεσε τραπεζικό πανικό και χάος στη χώρα – ενώ κυριολεκτικά κατέρρευσε η οικονομία της, αφού η συντριπτική πλειοψηφία των Ινδών δεν έχει καθόλου τραπεζικό λογαριασμό.


Συνεχίζοντας, περίπου ένα μήνα πριν από την ινδική κατά μέτωπο επίθεση εναντίον των μετρητών, η αμερικανική USAID ίδρυσε την εταιρεία Catalyst – στόχος της οποίας ήταν η προώθηση των πληρωμών με πλαστικό ή/και λογιστικό χρήμα, όπως είχε ήδη ανακοινωθεί στις αρχές του έτους από τη μητρική (πηγή). Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης της Catalyst, είχαν λεχθεί τα εξής: «Ο σκοπός της εταιρείας είναι η ανάληψη πόλεων, με στόχο μέσα σε ένα χρόνο να δεκαπλασιάζουμε τις ψηφιακές συναλλαγές των κατοίκων τους«. Αντί όμως για μία μόνο πόλη, αποφασίσθηκε η «ανάληψη» ενός ολόκληρου κράτους – ακόμη χειρότερα, ενός από τα μεγαλύτερα στον πλανήτη.


Ενδιαφέρον πάντως είναι το ποιοί συμμετέχουν σε αυτήν την «πρωτοβουλία» – όπου, σύμφωνα με την ιστοσελίδα της εταιρείας (πηγή), πρόκειται κυρίως για επιχειρήσεις του κλάδου της πληροφορικής, καθώς επίσης για εξειδικευμένες εταιρείες ψηφιακών συναλλαγών και πιστωτικών καρτών, οι οποίες προφανώς θα κερδίσουν τεράστια ποσά από την κατάργηση των μετρητών χρημάτων.


Μεταξύ άλλων συμμετέχουν τα ιδρύματα Bill Gates, Ford και Dell, η Mastercard, καθώς επίσης η Visa – οργανώσεις δηλαδή που ενδιαφέρονται πάρα πολύ για το καλό των ανθρώπων, ιδιαίτερα των εξαθλιωμένων από τη δυτική εκμετάλλευση Ινδών! Υπενθυμίζω εδώ πως ο τελευταίος πρόεδρος της κεντρικής τράπεζας της Ινδίας ήταν προηγουμένως ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ (2003 – 2006), καθώς επίσης καθηγητής του πανεπιστημίου του Σικάγο – γνωστού για την προώθηση του ακραίου φιλελευθερισμού.


Εκτός αυτού, θεωρήθηκε ως ο ροκ σταρ του χρηματοπιστωτικού κλάδου, ενώ είναι μέλος της ομάδας των τριάντα – της οργάνωσης δηλαδή που οι μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες συζητούν πίσω από κλειστές πόρτες, με τις σημαντικότερες κεντρικές (άρθρο). Η ομάδα αυτή, η ελίτ των ελίτ κατά κάποιον τρόπο, φαίνεται πως έχει κηρύξει τον παγκόσμιο πόλεμο εναντίον των μετρητών, με τη βοήθεια γνωστών ονομάτων όπως του κ. Rogoff, του L. Summers και του M. Draghi – εξυπηρετώντας φυσικά άλλου είδους συμφέροντα, από αυτά των «λαϊκιστικών» μαζών και των «δημαγωγών» ηγετών τους, όπως τους χαρακτηρίζει υποτιμητικά.


Από την άλλη πλευρά, η δήθεν βασική αιτία για την κατάργηση των μετρητών, η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής που θεωρείται ως η μεγαλύτερη μάστιγα στην Ινδία, κυριολεκτικά προκαλεί την οργή των περισσότερων ανθρώπων – αφού αφορά μόνο τα μεσαία και κατώτερα εισοδηματικά στρώματα, τα οποία δεν μπορούν να αμυνθούν απέναντι σε τέτοιου είδους επιθέσεις.


Ασφαλώς δεν εμποδίζει τις ελίτ, οι οποίες έχουν αμέτρητες επιλογές στη διάθεση τους για να φοροδιαφεύγουν ή/και να ξεπλένουν παράνομα χρήματα – μέσω των φορολογικών οάσεων που έχει θέσει η πολιτική στη διάθεση τους, ακόμη και εντός της Ευρώπης ή των Η.Π.Α. (Delaware).
Η γεωπολιτική σκοπιμότητα
Περαιτέρω, το ενδιαφέρον των αμερικανικών πολυεθνικών επιχειρήσεων του κλάδου της πληροφορικής, των πιστωτικών καρτών, καθώς επίσης των ψηφιακών συναλλαγών, για την κατάργηση των μετρητών, αποτελεί φυσικά μία σημαντική αιτία της ενίσχυσης της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας από τις Η.Π.Α. – αφού εξυπηρετεί σε μεγάλο βαθμό τα συμφέροντα τους.

Εν τούτοις δεν είναι η σημαντικότερη, αφού το κίνητρο της παρακολούθησης ανθρώπων και κρατών εκ μέρους των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών και επιχειρήσεων είναι πολύ πιο σημαντικό – επειδή έτσι θα μπορούν να ελέγχουν τις παγκόσμιες διασυνοριακές συναλλαγές, καθώς επίσης όλες τις πληροφορίες που έχουν σχέση με αυτές.


Ακόμη περισσότερο επειδή η κάθε πληρωμή, η οποία διενεργείται μέσω κάποιας τράπεζας ή από έναν χρηματοπιστωτικό οργανισμό, λόγω της παγκόσμιας κυριαρχίας του δολαρίου ενισχύει τη δύναμη της αμερικανικής κυβέρνησης να επιβάλλει το δικό της Δίκαιο σε διεθνή κλίμακα – όπως στο παράδειγμα της επιβολής προστίμων στις ευρωπαϊκές τράπεζες, μεταξύ άλλων σε αυτές που δεν τήρησαν το εμπάργκο των Η.Π.Α. στο Ιράν.


Στα πλαίσια αυτά, κάθε τράπεζα με διεθνείς συναλλαγές μπορεί να εκβιαστεί από την υπερδύναμη, αφού τυχόν ανάκληση της άδειας της να χρησιμοποιεί το δολάριο ή/και να δραστηριοποιείται εντός των Η.Π.Α. μπορεί να την οδηγήσει στη χρεοκοπία – όπως στο παράδειγμα της Deutsche Bank, η οποία τελικά επιβαρύνθηκε «χαριστικά» με πρόστιμο 7 δις $, έχοντας απειληθεί με 14 δις $ που πιθανότατα θα την κατέστρεφαν εντελώς.


Προφανώς, εάν οι Η.Π.Α. είναι σε θέση να χρεοκοπήσουν τις μεγαλύτερες τράπεζες μίας χώρας, ακόμη και μίας τόσο ισχυρής όσο η Γερμανία, τότε μπορούν εύκολα να εκβιάζουν τις κυβερνήσεις της – όπως άλλωστε συμβαίνει στην Ευρωζώνη με την ΕΚΤ, η οποία εκβιάζει τους πάντες (ανάλυση).


Όσο περιορίζεται δε η χρήση των μετρητών χρημάτων, τόσο αυξάνεται η δύναμη των χρηματαγορών, οι οποίες ουσιαστικά ελέγχονται από τις Η.Π.Α. με πολλούς διαφορετικούς τρόπους (Fed, εταιρείες αξιολόγησης, κερδοσκοπικά κεφάλαια, ΜΜΕ κλπ.) – ειδικά του συστήματος του χρέους (ανάλυση), στο οποίο κυριαρχεί απόλυτα η υπερδύναμη, ενώ όλα τα άλλα κράτη πληρώνουν φόρο υποτέλειας σε αυτήν.
Επιμύθιο
Ολοκληρώνοντας, τόσο ο πόλεμος των μετρητών, όσο και η Ινδία, σε μία μεγάλη έκταση της οποίας δραστηριοποιούνται Κινέζοι, συμπεριλαμβάνονται στις προπαρασκευαστικές ενέργειες της τελικής σύγκρουσης με την Κίνα – υπενθυμίζοντας πως στην Αφρική έχει υπερισχύσει ο κίτρινος γίγαντας, με εξαίρεση τη Λιβύη και την Αίγυπτο, ενώ προσπαθεί να διεισδύσει τόσο στην Ευρώπη, με τη βοήθεια των εξαγορών διαφόρων στρατηγικών επιχειρήσεων, όσο και στη Λατινική Αμερική.


Λογικά λοιπόν η υπερδύναμη στηρίζει τις ελπίδες της κυρίως στη συμμαχία με τη Ρωσία, αφού διαφορετικά θα χάσει τον πόλεμο – παρά το ότι έχει κερδίσει μέχρι σήμερα πολλές μάχες, μεταξύ των οποίων την κρίση που προκάλεσε στην Κίνα, η οποία δεν έχει ακόμη καταπολεμηθεί.
Πηγή Analyst
Ας μιλήσουμε επιτέλους