Τοῦρκος δημοσιογράφος σὲ Ἐρντογάν: Ἄρα ἡ Κωνσταντινούπολη εἶναι ἑλληνική;

Μὲ ἕνα ἄρθρο καταπέλτης ἀπαντᾶ σὲ σημερινό του ἄρθρο ὁ δημοσιογράφος τῆς ἐφημερίδας Hurriyet, Μπουρὰκ Μπεκντίλ, στὶς προκλητικὲς δηλώσεις ποὺ ἔκανε νωρίτερα αὐτὸ τὸ μήνα ὁ Ἐρντογάν ἀναφορικὰ μὲ τὰ σύνορα τὶς χώρας καὶ τὴ συνθήκη τῆς Λωζάνης. Στο ἄρθρο του μὲ τίτλο «Ἄρα, ἡ Κωνσταντινούπολη εἶναι ἑλληνική;» ὁ δημοσιογράφος ἀναφέρει:

«Ὁρισμένοι παρατηρητὲς ἔχουν τὸν τελευταῖο καιρὸ συμβουλεύσει τὶς ξένες κυβερνήσεις νὰ μὴν ἀνησυχοῦν καὶ πάρα πολὺ γιὰ τὶς ἐπιθετικὲς ἀλυτρωτικὲς δηλώσεις τῆς Τουρκίας (μέσω τοῦ Προέδρου Ρετζὲπ Ταγὶπ Ἐρντογάν), διότι γίνονται γιὰ ἐσωτερικὴ κατανάλωση καὶ ὄχι γιὰ τὸ ξένο κοινό. Λοιπόν, καὶ ναὶ καὶ ὄχι.

Εἶναι ἀλήθεια πὼς ἡ ἀναθεωρητικὴ / ἐθνικιστικὴ ρητορικὴ πουλάει πολὺ καλὰ στὴν ἰδεολογικὴ ἀγορὰ τῆς Τουρκίας (καὶ ὅλο καὶ περισσότερο καὶ σὲ ἄλλες χῶρες). Εἶναι, ἐπίσης, ἀλήθεια, πὼς τὰ σχόλια τοῦ Ἐρντογάν στοχεύουν στὸν μέσο ψηφοφόρο – τὸν Τοῦρκο ψηφοφόρο ποὺ μπορεῖ νὰ πείσει πιὸ εὔκολα μὲ τὴν ἀλυτρωτικὴ ρητορική του ποὺ περιλαμβάνει δηλώσεις ὅπως «τὸ ἔνδοξο παρελθόν μας», «ἡ μεγάλη ἀδικία ποὺ ὑπέστη τὸ μεγάλο ἔθνος μας πρὶν ἀπὸ ἕναν αἰώνα», «τί χρειάζεται γιὰ νὰ διορθώσουμε τὴ λάθος ροὴ τῆς ἱστορίας» ἢ «μιὰ μέρα θὰ ἀναβιώσουμε τὴν αὐτοκρατορία μας». Προσθέστε σὲ αὐτὰ τὴν ρητορικὴ «εἴμαστε οἱ πιὸ εὐσεβεῖς Μουσουλμάνοι» καὶ δὲ θὰ κερδίσετε ἁπλὰ ἕναν ψηφοφόρο ἀλλὰ ἕναν ἀφοσιωμένο ὀπαδὸ ποὺ θὰ εἶναι προετοιμασμένος νὰ πεθάνει ἢ νὰ σκοτώσει γιὰ σᾶς.

Ὅμως, τὸ γεγονὸς πὼς ἡ κύρια ὁμάδα – στόχος τοῦ Ἐρντογάν εἶναι ὁ μέσος Τοῦρκος ψηφοφόρος, δὲν ἀλλάζει τὸ γεγονὸς πὼς ὁ ἴδιος ὁλόψυχα πιστεύει σὲ ὅ,τι λέει, ἢ ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ μετατρέψει τὴ ρητορική του σὲ μιὰ παράλογη δράση κάποια μέρα ἐὰν νομίζει, σὲ μία στιγμὴ ἐσφαλμένου ὑπολογισμοῦ, πὼς ἡ Τουρκία εἶναι ἀρκετὰ ἰσχυρὴ ὥστε νὰ «διορθώσει τὴ λάθος ροὴ τῆς ἱστορίας», σύμφωνα καὶ μὲ τὰ λόγια τοῦ πρώην πρωθυπουργοῦ, Ἀχμὲτ Νταβούτογλου.

Ἐπιπλέον, τροφοδοτώντας μὲ τέτοια συνθήματα μιὰ κοινωνία γνωστὴ γιὰ τὴν ξενοφοβία της, τὴν νοοτροπία τοῦ αὐτὸ-ἀπομονωτισμοῦ καὶ τὴν συλλογικὴ ἐπιθυμία νὰ ἐπιστρέψει στὶς ἡμέρες τῆς δόξας, εἶναι κάτι ποὺ μακροπρόθεσμα θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι πολιτικὰ ἐπικίνδυνο δεδομένου ὅτι οἱ 18άρηδες σημερινοὶ «στρατιῶτες» τοῦ Ἐρντογᾶν εἶναι πολὺ πιθανὸν νὰ γίνουν, σὲ μερικὲς δεκαετίες, ὁ Τοῦρκος ἡγέτης – ἕνας ἄλλος καὶ πολὺ πιὸ ἄγριος Ἐρντογάν.

Τὸ πιὸ σημαντικό, ἡ ρητορική τοῦ κ. Ἐρντογάν δὲν στερεῖται μόνο τοῦ ἁπλούστερου κανόνα τῆς λογικῆς, ἀλλὰ εἶναι ἐπίσης ἀσυνεπής. Ξεχάστε τὴν τελευταία ἀλυτρωτική του ὁμιλία, ποὺ ὑποτίθεται πὼς ἡ Τουρκία θὰ μποροῦσε νὰ εἶχε σήμερα 3,5-4 ἑκατ. τετραγωνικὰ χιλιόμετρα γῆς ἀντὶ γιὰ τὰ 780.000 τετραγωνικὰ χιλιόμετρά της. Θὰ μποροῦσε νὰ ἔχει. Ἀλλὰ δὲν ἔχει. Γιατί, στὸν μυαλὸ τῶν ἰσλαμιστῶν, μετράει τὸ μέγεθος; Εἶναι ἡ Τουρκία, μὲ ὁποιοδήποτε ἀξιόπιστο διεθνὲς κριτήριο, μιὰ χώρα καλύτερη ἃς ποῦμε, ἀπὸ τὴν Ἐλβετία – ἡ ὁποία ἐκτίνεται σὲ 41.000 τετραγωνικὰ χιλιόμετρα ἢ στὸ 5% τῆς τουρκικῆς γῆς;

Στὴν ἴδια ὁμιλία, ὁ Ἐρντογάν ἀναφέρθηκε στὰ ἑλληνικὰ νησιὰ στὸ Αἰγαῖο Πέλαγος. «Αὐτὰ τὰ νησιὰ κάτω ἀπὸ τὴν μύτη μας ἦταν δικά μας» εἶπε. «(Σὲ αὐτὰ τὰ νησιὰ) ὑπάρχουν μνημεῖα μας, ἡ ἱστορία μας, τὰ τζαμιά μας…» Αὐτὸ εἶναι ἀλήθεια. Ἀλλὰ ἐφαρμόζοντας τὴν ἴδια λογικὴ σὲ αὐτὸ ποὺ εἶναι σήμερα ἡ Τουρκία, μπορεῖ κανεὶς νὰ ὁδηγηθεῖ σὲ ἀξιώσεις ποὺ σίγουρα δὲν θὰ ἀρέσουν στὸν κ. Ἐρντογάν.

Ἐὰν τὸ «ἔχουν χώρους λατρείας, τὴν ἱστορία καὶ τὰ μνημεῖα (ἀπὸ τὸ παρελθὸν)» σὲ χῶρες τοῦ ἐξωτερικοῦ θὰ μπορεῖ νὰ δώσει σὲ ξένες χῶρες τὸ δικαίωμα νὰ διεκδικοῦν ἐδάφη, τότε ἐμεῖς οἱ Τοῦρκοι θὰ πρέπει νὰ μαζέψουμε τὰ πράγματά μας καὶ νὰ ὑπομείνουμε τὶς δυσκολίες ἑνὸς μακρινοῦ ταξιδιοῦ σὲ κάποια μακρινὴ στέπα. Ξεχάστε τὰ ἀμέτρητα μνημειακὰ καὶ ἱστορικὰ σημάδια στὰ ἐδάφη τῆς Ἀνατολίας ποὺ ἀνήκουν στὴν πρὸ-τουρκικὴ ἐποχή, σημειῶστε μόνο το γεγονὸς πώς, πρώτον ἡ πατριαρχικὴ μητρόπολη τῶν Ἑλληνορθοδόξων στὴν Κωνσταντινούπολη, ποὺ οἱ ὀπαδοὶ τοῦ Ἐρντογάν μὲ τόσο πάθος θέλουν νὰ μετατρέψουν σὲ τζαμί, χτίστηκε τὸ 537 μ.Χ. ἢ 816 χρόνια προτοῦ χτιστεῖ τὸ πρῶτο τζαμὶ στὴν πόλη καὶ δεύτερον, ἐπειδὴ ὁ κὸς Ἐρντογάν μιλᾶ συχνὰ γιὰ τὸν «στόχο 2071», συνδυάζοντάς το μὲ τὸ ἔτος 1071, ποὺ σηματοδοτεῖ τὴν ἔλευση τῶν Τούρκων στὶς περιοχὲς τῆς Ἀνατολίας, παραδέχεται ὅτι ὑπῆρχαν μὴ τουρκικοὶ πολιτισμοί, τόποι λατρείας καὶ ἱστορίας στὰ ἐδάφη ποὺ εἶναι σήμερα ἡ Τουρκία.

Αὐτὸ βέβαια, δὲν σημαίνει πὼς αὐτοὶ οἱ μὴ τουρκικοὶ πολιτισμοὶ ἔχουν σήμερα κάποια νόμιμη διεκδίκηση ἐπὶ τοῦ τουρκικοῦ ἐδάφους σήμερα. Ὅπως ἡ ὀθωμανικὴ ἱστορία ἢ τὰ τζαμιὰ σὲ γειτονικὲς χῶρες δὲ θὰ ἔπρεπε νὰ δώσουν νόμιμη ἀξίωση στὴν Τουρκία νὰ διεκδικεῖ αὐτὸ ποὺ σήμερα εἶναι μιὰ ξένη χώρα.

Ὁ κ. Ἐρντογάν ἰσχυρίζεται ὅτι παραδίδει μαθήματα ἱστορίας σὲ ὅλους. Θὰ πρέπει ὅμως πρῶτα νὰ μάθει πὼς ἡ ἱστορία δὲν ξεκίνησε τὸ 1071 ἢ τὸ 1453».

ethnos

Ρωμαίικο οδοιπορικό