ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΠΑΤΟΡΕΣ (α) Θεῖο καὶ ἀνθρώπινο θέλημα

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΠΑΤΟΡΕΣ (α) 

Θεῖο καὶ ἀνθρώπινο θέλημα 

π. Δημητρίου Μπόκου 

Οἱ ἅ­γιοι Θε­ο­πά­το­ρες Ἰ­ω­α­κεὶμ καὶ Ἄν­να (9 Σε­πτ.) ἀ­νή­κουν στὰ ἅ­για ἀν­δρό­γυ­να τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Ἱ­στο­ρί­ας. Μὲ τὴ θε­ο­σέ­βεια ποὺ τοὺς δι­έ­κρι­νε ἀ­ξι­ώ­θη­καν νὰ γί­νουν οἱ κα­τὰ σάρ­κα προ­πά­το­ρες (οἱ παπ­ποῦ­δες δη­λα­δὴ) τοῦ Χρι­στοῦ. Κι ὅ­μως οἱ εὐ­λα­βεῖς αὐ­τοὶ ἄν­θρω­ποι εἶ­χαν γε­ρά­σει χω­ρὶς νὰ ἀ­πο­κτή­σουν τέ­κνα. Ἡ βα­θειά τους ἐ­πι­θυ­μί­α ἔ­με­νε ἀ­νεκ­πλή­ρω­τη. 

Ὁ Θε­ὸς ἤ­θε­λε ὅ­λα τὰ πε­ρι­στα­τι­κὰ ποὺ ἀ­φο­ροῦ­σαν τὴν ἐν­σάρ­κω­ση τοῦ Υἱ­οῦ του νὰ γί­νουν μὲ τρό­πο θαυ­μα­στό. Ὅ­ταν λοι­πὸν εἶ­χε ἐ­κλεί­ψει κά­θε φυ­σι­κὴ δυ­να­τό­τη­τα γιὰ ἀ­πό­κτη­ση παι­διοῦ, ἀ­φοῦ ἡ Ἄν­να ἦ­ταν σχε­δὸν ἑ­ξήν­τα χρο­νῶν, ὁ Θε­ὸς ἀ­να­τρέ­πει τοὺς φυ­σι­κοὺς νό­μους καὶ τοὺς χα­ρί­ζει αὐ­τὸ ποὺ δι­α­κα­ῶς ἐ­πι­θυ­μοῦ­σαν: τὴ θυ­γα­τέ­ρα ποὺ θὰ γι­νό­ταν «ἡ πάν­των χα­ρά», ἡ μη­τέ­ρα τοῦ Υἱ­οῦ τοῦ Θε­οῦ. 

Τί ἔ­κα­ναν μέ­χρι τό­τε οἱ Θε­ο­πά­το­ρες; Εἶ­χαν ἀ­να­θέ­σει «τὴν πᾶ­σαν ἐλ­πί­δα» τους στὸν Θε­ό. Ἡ σχέ­ση τους μα­ζί του ἦ­ταν σχέ­ση ἐμ­πι­στο­σύ­νης καὶ ἀ­γά­πης. Ὁ με­γά­λος τους πό­θος εἶ­χε γί­νει συ­νε­χής, ἀ­δι­ά­λει­πτη προ­σευ­χή. Μιὰ προ­σευ­χὴ ὅ­μως ποὺ δι­α­κρι­νό­ταν γιὰ τὴν ἤ­ρε­μη ἀ­πο­δο­χὴ τοῦ θε­λή­μα­τος τοῦ Θε­οῦ. Ἀ­πεγ­κλω­βι­σμέ­νη ἀ­πὸ τὴν ἐ­γω­κεν­τρι­κὴ μο­νο­μέ­ρεια τοῦ δι­κοῦ τους θε­λή­μα­τος. Εἶ­χαν κα­τα­λά­βει ὅ­τι πά­νω καὶ ἀ­πὸ αὐ­τὸ ποὺ ἤ­θε­λαν αὐ­τοί, ἀ­ξί­α ἔ­χει ὁ Θε­ὸς καὶ τὸ θέ­λη­μά του. Ἀ­γα­ποῦ­σαν πρῶ­τα τὸν Θε­ὸ καὶ με­τὰ τὰ δῶ­ρα του. Ζη­τοῦ­σαν μὲν ὡς ἄν­θρω­ποι αὐ­τὸ ποὺ ἐ­πι­θυ­μοῦ­σαν. Ἄ­φη­ναν ὅ­μως στὸν Θε­ὸ τὸ πε­ρι­θώ­ριο νὰ ἐ­νερ­γή­σει ὅ­πως αὐ­τὸς ἤ­θε­λε. «Οὐχ ὡς ἐ­γὼ θέ­λω, ἀλ­λ’ ὡς σύ». Δὲν ἐ­πέ­με­ναν πά­σῃ θυ­σί­ᾳ νὰ γί­νει τὸ δι­κό τους. 

Λέ­γει χα­ρα­κτη­ρι­στι­κὰ ὁ ἅ­γιος Κο­σμᾶς ὁ Αἰ­τω­λός: «Ἦ­σαν ὁ Ἰ­ω­α­κεὶμ καὶ ἡ Ἄν­να ἄν­θρω­ποι εὐ­λα­βεῖς, σώ­φρο­νες, ἐ­νά­ρε­τοι, τα­πει­νοί, …ἀλ­λὰ παι­διὰ δὲν ἔ­κα­μνον. Γνω­ρί­ζον­τας πὼς ὁ πα­νά­γα­θος Θε­ὸς δί­δει ὅ­λα τὰ ἀ­γα­θά, τὸν πα­ρε­κά­λουν νὰ τοὺς δώ­σει ἕ­να τέ­κνον, ἀρ­σε­νι­κὸν ἢ θη­λυ­κόν, καὶ νὰ τὸ ἀ­φι­ε­ρώ­σουν εἰς τὸν Να­όν… Βλέ­πον­τας ὁ πα­νά­γα­θος Θε­ὸς τὴν κα­λήν τους γνώ­μην, τοὺς εὐ­λό­γη­σε καὶ ἐ­γέν­νη­σαν τὴν Δέ­σποι­ναν τὴν Θε­ο­τό­κον καὶ τὴν ἔ­βγα­λαν Μα­ρί­αν… Σεῖς, ἀ­δελ­φοί μου, ὁ­πού δὲν κά­μνε­τε παι­διά, νὰ ἔ­χε­τε τὴν ἐλ­πί­δα σας εἰς τὸν Θε­όν, ὡ­σὰν ὁ Ἰ­ω­α­κεὶμ καὶ ἡ Ἄν­να, ὄ­χι νὰ κά­μνε­τε γο­η­τεί­ας καὶ μα­γι­κὰ καὶ ἄλ­λα δι­α­βο­λι­κά… Κα­θὼς ὁ Ἰ­ω­α­κεὶμ καὶ ἡ Ἄν­να ἐ­ζη­τοῦ­σαν παι­δί­ον ἀ­πὸ τὸν Θε­ὸν καὶ ὄ­χι ἀ­πὸ ἄν­θρω­πον, ἔ­τσι καὶ ἡ εὐ­γε­νί­α σας ὅ,τι θέ­λε­τε νὰ ζη­τή­σε­τε, ἀ­πὸ τὸν Θε­ὸν νὰ ζη­τή­σε­τε καὶ ὄ­χι ἀ­πὸ ἄν­θρω­πον…». 

Οἱ ἅ­γιοι Θε­ο­πά­το­ρες γνω­ρί­ζουν ὅ­τι δὲν εἶ­ναι τί­πο­τε δι­κό τους. Ὅ­λα εἶ­ναι τοῦ Θε­οῦ καὶ τοὺς τὰ δί­νει γιὰ ὅ­σο χρό­νο θέ­λει ἐ­κεῖ­νος νὰ τὰ ἔ­χουν. Γι’ αὐ­τὸ καὶ δὲν με­τέρ­χον­ται ὁ­ποι­ο­δή­πο­τε μέ­σο νὰ τ’ ἀ­πο­κτή­σουν, ἐ­πι­τρε­πτὸ ἢ ἀ­νε­πί­τρε­πτο, «γο­η­τεῖ­ες καὶ μα­γι­κὰ καὶ ἄλ­λα δι­α­βο­λι­κά». Ἀρ­κοῦν­ται σὲ ὅ­σα καὶ ὅ­ταν καὶ γιὰ ὅ­σο τοὺς δώ­σει ὁ Θε­ός. Γι’ αὐ­τὸ καὶ δὲν τὰ οἰ­κει­ο­ποι­οῦν­ται, ἀλ­λὰ τὰ ἀν­τι­προ­σφέ­ρουν ὅ­λα πρό­θυ­μα στὸν Θε­ό, σὲ μιὰ κί­νη­ση εὐ­χα­ρι­στί­ας, «τὰ σὰ ἐκ τῶν σῶν», μὲ ἀ­πο­κο­ρύ­φω­μα τὴν χω­ρὶς δι­σταγ­μὸ ἀ­φι­έ­ρω­ση τοῦ παι­διοῦ τους, ποὺ μὲ τό­ση λα­χτά­ρα πε­ρί­με­ναν μιὰ ζω­ή. Ὁ Θε­ὸς τοὺς τὸ ἔ­δω­σε, τοῦ Θε­οῦ εἶ­ναι καὶ τώ­ρα. Καὶ τὸ παι­δί τους ἀ­κό­μα δὲν τὸ θε­ω­ροῦν ἀ­πό­λυ­το κτῆ­μα τους. 

Πό­ση ἀν­τί­θε­ση μὲ τὸν ση­με­ρι­νὸ ἄν­θρω­πο, γιὰ τὸν ὁ­ποῖ­ο τὸ νό­η­μα τῆς ζω­ῆς εἶ­ναι ἡ ἄ­με­ση καὶ μὲ κά­θε τρό­πο, θε­μι­τὸ ἢ ἀ­θέ­μι­το, ἱ­κα­νο­ποί­η­ση τῆς κά­θε του ἐ­πι­θυ­μί­ας! Γιὰ τὸν ὁ­ποῖ­ο καὶ ὁ Θε­ὸς δὲν εἶ­ναι τίποτε περισσότερο από ἁπλὸ ὄρ­γα­νο γιὰ τὴν ἐ­πι­τυ­χί­α τῶν σκο­πῶν του. Καί, κατὰ τὴν ἐν­τε­λῶς βρε­φι­κὴ νο­ο­τρο­πί­α τοῦ καλομαθημένου ἀνθρώπου, εἶναι κα­λὸς ὁ Θεὸς ὅ­ταν ἐκ­πλη­ρώ­νει τὰ αἰ­τή­μα­τά του, ἄ­δι­κος ὅμως, κα­κὸς καὶ ἄ­χρη­στος, ὅ­ταν συμ­βαί­νει τὸ ἀντίθετ­ο. 

Ἡ τό­σο νη­φά­λια στά­ση τῶν ἁ­γί­ων Θε­ο­πα­τό­ρων ἔ­χει νὰ μᾶς πεῖ ἄ­ρα­γε τί­πο­τε; 

(ΛΥΧΝΙΑ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ, ἀρ. φ. 386, Σεπτέμβριος 2015) 

(Συνεχίζεται) 

Πατερικός