To ’21 του κυρίου Αριστείδη Μπαλτά

Των Γιώργου Καραμπελιά και Νικόλα Δημητριάδη


Ο νέος υπουργός Εθνικής Παιδείας, Αριστείδης Μπαλτάς, εξέδωσε μια ανακοίνωση προς τους καθηγητές των σχολείων, ενόψει της επετείου της 25ης Μαρτίου. Φοβούμενος μήπως η επέτειος φέρει «πλήξη» στους μαθητές, επεχείρησε να της προσδώσει ένα νέο νόημα. Και κατέληξε… στον Θάνο Βερέμη και τη θλιβερή σειρά «1821: η γέννηση ενός έθνους» του Σκάι… Ο κύριος Μπαλτάς προσπάθησε να διασκεδάσει την πλήξη των μαθητών υποστηρίζοντας ότι η ελληνική Επανάσταση υπήρξε… ένα «τέκνο του Διαφωτισμού», ότι ζήτησε ισότητα, αδελφότητα και ελευθερία, ότι ήρθε σε ρήξη με την αυτοκρατορική και θεολογική τάξη του Μεσαίωνα (την «καθαγιασμένη καθεστηκυία τάξη»), ότι ο στόχος της ήταν, όχι βέβαια η εθνική απελευθέρωση αλλά η πολιτειακή αλλαγή… Να φύγει ο Σουλτάνος, δηλαδή, για να κυβερνήσει ο… «κυρίαρχος λαός»…
Κλασικός αστικός φιλελευθερισμός, λοιπόν, πασπαλισμένος με ολίγον πολυπολιτισμό και ανεκτικότητα (ως απαραίτητα, πλέον, συμπληρώματα του πρώτου). Είναι λογικό, πως, θέτοντας το ’21 σε ένα τέτοιο πλαίσιο, το μοναδικό παράλληλο γεγονός που θα μπορούσε να σκεφτεί ο κύριος Μπαλτάς ήταν η αμερικανική Επανάσταση. Το ίδιο, δηλαδή, που συνέβη και με τον κύριο Βερέμη, ο οποίος εμπνεύστηκε τη σειρά του Σκάι από την «αμφιλεγόμενη» αμερικανική ταινία «Birth of a nation»…
Υποθέτουμε πως ο κύριος Αριστείδης βρέθηκε μπροστά σε ένα δίλημμα. Είτε να εκφράσει ανοιχτά
τις απόψεις των ιδεολογικών «συντρόφων» του και να καταγγείλει το ’21 ως μία επίθεση αιμοσταγών καθυστερημένων τσομπάνων ενάντια στην ανεκτική πολυπολιτισμική οθωμανική Αυτοκρατορία (κάτι το απαγορευτικό, καθότι είναι πλέον κυβέρνηση), είτε να μιλήσει για το πραγματικό ’21 του λαού: το ’21 της κλεφτουριάς, του Ρήγα και του Υψηλάντη, του κλήρου, το ’21 των δημοτικών τραγουδιών και των θρήνων της Άλωσης (επίσης απαγορευτικό, καθότι είναι ύποπτο κρυπτοεθνικισμού). Το ’21 που συνέχιζε την επανάσταση του Διονύσιου Σκυλόσοφου, το 1610, τα Ορλωφικά, το 1770, τον Λάμπρο Κατσώνη, το 1792, την κλεφτουριά και τους Σουλιώτες, τους οποίους βέβαια δεν τολμά καν να αναφέρει για να μη δυσαρεστήσει τη φίλη του, κυρία Ψιμούλη (αυτή που θεωρούσε τις Σουλιώτισες συνωστισμένες στο Ζάλογγο). Μπροστά σε αυτό το τρομακτικό ιδεολογικό δίλημμα, προτίμησε το ασφαλές λιμάνι του φιλελεύθερου αστικού καθωσπρεπισμού. Διαφωτισμός, ευρωπαϊσμός, δημοκρατία, ανεκτικότητα. Ρίχνει και τη φράση «we the people» και καθαρίσαμε. Θα μπορούσε να κλείσει το κείμενό του με την ατάκα του Θάνου Βερέμη: «Το ’21 ήταν ένα εκσυγχρονιστικό γεγονός», ώστε να καταστήσει πιο ξεκάθαρες τις πολιτικές συνεπαγωγές της ανακοίνωσής του.
Και όμως, οι άνθρωποι που τότε ήρθαν σε επαφή με τον ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, όπως ο Ρήγας, τον οποίο αναφέρει, δεν έμειναν απλοί αντιγραφείς των ιδεολογικών ρευμάτων της Ευρώπης αλλά επιχείρησαν να τα συνθέσουν με την ελληνική παράδοση. Δεν έδωσαν στην Επανάσταση μόνο κοινωνικό ή μόνο εθνικό περιεχόμενο, αλλά και τα δύο ταυτόχρονα. Δεν περίμεναν να διώξουν τον Σουλτάνο για «να γίνουν λαός». Ήταν ήδη λαός και έθνος από τα χρόνια του Βυζαντίου και στις κοινότητες της Τουρκοκρατίας. Το ελληνικό έθνος δεν γεννήθηκε το 1821, όπως μας λέει ο κύριος Αριστείδης σε μια κυριολεκτικώς σκανδαλώδη συνηγορία του με το εθνομηδενιστικό ρεύμα. Διαβάζουμε στην εγκύκλιο του: «Όπως και με το πρώτο Σύνταγμα της Αμερικής, έτσι και τώρα, με το πρώτο σύνταγμα της επαναστατημένης Ελλάδας, ένας λαός ή ένα έθνος εγκαινιάζει την ύπαρξή του» (sic!).
Έτσι λοιπόν, το ελληνικό έθνος εγκαινιάζει την ύπαρξή του με την επανάσταση! Αυτά τα ακραία εθνομηδενιστικά μας προτείνει ο υπουργός Παιδείας «και θρησκευμάτων», κύριος Μπαλτάς.
Επί πλέον, αν ήθελε να αποφύγει «εθνικολαϊκές», όπως τις λένε οι φιλελεύθεροι, αναφορές στο 1821 και να αναφερθεί στη «διεθνιστική» του διάσταση, θα μπορούσε, αντί για τις Η.Π.Α., να αναφερθεί στη χώρα των απελεύθερων σκλάβων, Αϊτή, που πρώτη στον κόσμο αναγνώρισε επίσημα το νέο ελληνικό κράτος και έστειλε εθελοντές να πολεμήσουν στην Ελλάδα. Θα μπορούσε να υπενθυμίσει πως το νέο αυτό κράτος έδωσε πολιτικό άσυλο σε όλους τους διωκόμενους επαναστάτες του 1848. Θα μπορούσε να κάνει μία σύνδεση με άλλα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, όπως, στη γειτονιά μας, των Κούρδων. Να συνδέσει το Μεσολόγγι με το Κομπάνι. Όχι την Αθήνα με την Ουάσιγκτον.
Γιατί όμως δεν συγκρίνει την ελληνική Επανάσταση ούτε καν με τη Γαλλία ή τη γαλλική επανάσταση, όπως έκαναν μέχρι τώρα οι φίλοι του; Όχι μόνο διότι δείχνει ιδιαίτερη αγάπη στους Αμερικανούς, και είναι μία ακόμα ευκαιρία να τους γλείψει, αλλά διότι βέβαια και στη Γαλλία προϋπήρχε αδιαμφισβήτητα ο γαλλικός λαός και το γαλλικό έθνος, ενώ στην Αμερική μόλις συγκροτούνταν αυτό από ένα πλήθος μεταναστών. Έτσι λοιπόν, το παλαιότερο έθνος της Δύσης, οι Έλληνες, ταυτίζεται με το νεώτερο, τους Αμερικανούς! Και η επανάσταση του παλιότερου έθνους ταυτίζεται με εκείνη του νεώτερου.
Στο κάτω-κάτω της γραφής, καθ’ ότι υπουργός Εθνικής Παιδείας, θα μπορούσε να κλείσει την επιστολή του με τη φράση του Πατροκοσμά του Αιτωλού:

Χρέ­ος ἔ­χουν ἐ­κεῖ­νοι ὁ­ποῦ σπου­δά­ζουν, να μὴ τρέ­χουν εἰς ἀρ­χον­τι­κὰ καὶ αὐ­λὰς με­γά­λων καὶ να μα­ται­ώ­νω­σι τὴν σπου­δὴν τους, δι­ὰ νὰ ἀ­πο­κτή­σουν πλοῦ­τον καὶ ἀ­ξι­ώ­μα­τα, ἀλ­λὰ νὰ δι­δά­σκω­σι μά­λι­στα τὸν κοι­νὸν λα­όν, ὁ­ποῦ ζῶ­σι μὲ πολ­λὴν ἀ­παι­δευ­σί­αν καὶ βαρ­βα­ρό­τη­τα.

Κο­σμᾶς Αἰ­τω­λὸς*

Μια τέτοια παραίνεση θα ήταν ιδιαίτερα ταιριαστή στις σημερινές συνθήκες της παρακμής που βιώνουμε και σίγουρα πιο χρήσιμη στους νέους μαθητές από το «we the people» του αμερικάνικου Συντάγματος…

*Από το κείμενο του Γιώργου Καραμπελιά, «Η παράδοση του λαϊκού φωτισμού και ο Κοσμάς ο Αιτωλός», δημοσιεύτηκε στον νέο Ερμή τον Λόγιο τ.11.





μο, αξίες ανυπέρβλητες και διαχρονικές Stratfor: ‘Ολες οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις για τον «οικονομικό στραγγαλισμό» της Ελλάδα Όλες τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις για τις διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με τους δανειστές της επιχειρεί να δώσει το Stratfor . Ο ειδικός στην Ευρώπη αναλυτής του Adriano Bosoni λίγες ώρες πριν από την συνάντηση Τσίπρα-Μέρκελ περιγράφει μέσω των ερωτήσεων και των απαντησεων την στρατηγική Ελλάδας και δανειστών.Οι δεύτεροι είναι σαφές τι επιδιώκουν: οικονομικό στραγγαλισμό. Διαβάστε την ανάλυσή του: Ποια είναι τα άμεσα οικονομικά προβλήματα στην Ελλάδα; Ελλάδα ασχολείται αυτή τη στιγμή με τρία βασικά προβλήματα: Προβλήμα ρευστότητας. Η είσπραξη των φόρων μειώνεται, και η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προειδοποίησαν πρόσφατα ότι η Αθήνα απέτυχε να ανταποκριθεί στο στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα για το 2014. Κατά τις τελευταίες εβδομάδες, αξιωματούχοι της ΕΕ έχουν πει ότι η Ελλάδα μπορεί να χρειαστεί ένα τρίτο πακέτο διάσωσης από τα μέσα του έτους με ένα ποσό 30 έως 50 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ουσιαστική αποπληρωμή του χρέους για το υπόλοιπο του έτους. Η Ελλάδα έχει την αποπληρωμή του χρέους προς το ΔΝΤ μεταξύ Μαρτίου και Ιουλίου, καθώς και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα από τον Ιούλιο μέχρι και τον Δεκέμβριο. Μέχρι στιγμής, η Αθήνα έχει αποπληρώσει το χρέος της προς το ΔΝΤ, αλλά χρησιμοποιώντας ακόμη και τα αποθεματικά των ταμείων κοινωνικής ασφάλισης, των υπουργείων και των κρατικών επιχειρήσεων. Εκροές καταθέσεων από τις τράπεζες. Περίπου € 20 δισεκατομμύρια έχουν φύγει από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα από τον Δεκέμβριο. Οι εκροές επιβραδύνθηκαν προσωρινά αφού ηΑθήνα κατέληξε σε συμφωνία με τους δανειστές της, στις 20, Φεβρουαρίου για να επεκτείνει το πρόγραμμα διάσωσης της για τέσσερις μήνες. Αλλά στις 18 Μαρτίου, οι ελληνικές τράπεζες είχαν εκροές καταθέσεων μεταξύ 300 και € 400 εκατομμύρια – το υψηλότερο σε μία μόνο ημέρα από τη συμφωνία του Φεβρουαρίου – μετά την επισήμανση του επικεφαλής του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να αναγκαστεί να εφαρμόσει ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων . Τι θέλει η Ελλάδα από τους δανειστές της; Η Ελλάδα αναμένεται να παρουσιάσει μια πιο ολοκληρωμένη λίστα οικονομικών μεταρρυθμίσεων στις επόμενες εβδομάδες. Μια σύνοδο κορυφής του Eurogroup κατά πάσα πιθανότητα θα κληθεί να τις αξιολογήσει. Η Ελλάδα έχει βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα αιτήματα για τους δανειστές της: Βραχυπρόθεσμα αιτήματα: Η Ελλάδα χρειάζεται χρήματα και τα χρειάζεται όσο το δυνατόν συντομότερα. Η Ελλάδα θα ζητήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση να απελευθερώσει την τελευταία δόση του πακέτου διάσωσης αμέσως. Η Ελλάδα θα ζητήσει επίσης από τις Βρυξέλλες να εγκρίνουν στην Αθήνα να εκδώσει ένα μεγαλύτερο εντόκων γραμματίων. Μακροχρόνια αιτήματα: Από τα τέλη Ιουνίου, η Ελλάδα θα ζητήσει μια συμφωνία ανταλλαγής χρέους για να μειωθεί το βάρος του χρέους της. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα συνεχίσει να αντιτίθεται και θα προσφέρουν μεγαλύτερες διάρκειες αποπλοηρωμής και χαμηλότερα επιτόκια. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πιθανό να εγκαταλείψει την εκλογική υπόσχεση του και να δεχθεί αυτή την προσφορά, αλλά το βασικό ζήτημα της διαφοράς θα είναι οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις που συνδέονται με τη συμφωνία. Θα μπορούσε η Ελλάδα να αναγκαστεί να εισαγάγει ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων; Από τις Βρυξέλλες δεν έχουν την εξουσία να επιβάλουν ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων για την Ελλάδα, αλλά θα μπορούσαν να στριμώξουν την Αθήνα σε μια γωνία, που δεν θα αφήνει καμία επιλογήι. Αν η φυγή καταθέσεων επιταχυνθεί, η Αθήνα θα μπορούσε να αναγκαστεί να εισαγάγει ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων για την προστασία του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Μέχρι στιγμής, οι τράπεζες στην Ελλάδα έχουν διατηρηθεί στη ζωή, χάρη στην ενίσχυση της ρευστότητας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα – με τη βοήθεια ρευστότητας έκτακτης ανάγκης (ELA). Αλλά οι έλεγχοι κεφαλαίων θα μπορούσαν να γίνουν απαραίτητοι στις ακόλουθες περιπτώσεις: Αν η ΕΚΤ σταματήσει να παρέχει χρηματοδότηση έκτακτης ανάγκης για την Ελλάδα. Εάν η Ελλάδα δεν καταλήξει σε συμφωνία με τους δανειστές της, η ΕΚΤ θα μπορούσε να σταματήσει να ενεργεί ως δανειστής στην Ελλάδα . Αυτό θα μπορούσε πιθανότατα να δημιουργήσει φόβους μεταξύ των αποταμιευτών και να οδηγήσει σε ένα σοκ τις τράπεζες στην Ελλάδα, κάτι που θα αναγκάσει την Αθήνα να εισαγάγει ελέγχους κεφαλαίων . Αν η ΕΚΤ αρνηθεί να αυξήσει το όριο για την ενίσχυση της ρευστότητας της. Η τράπεζα είναι υπεύθυνη για τον καθορισμό του ύψους των χρημάτων που διατίθενται για τις ελληνικές τράπεζες μέσω του προγράμματος ELA. Αν οι εκροές καταθέσεων επιταχυνθούν και το πρόγραμμα ELA δεν αυξάνεται, τότε οι ελληνικές τράπεζες δεν θα είναι σε θέση να αντικαταστήσουν τις χαμένες καταθέσεις με χρηματοδότηση από την ΕΚΤ. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων, η ΕΚΤ έχει αυξήσει το όριο των διαθέσιμων κονδυλίων για την Ελλάδα, αλλά όχι τόσο πολύ όσο θέλει η Αθήνα. Οι έλεγχοι στην κίνηση κεφαλαίων θα λύσουν το πρόβλημα στην Ελλάδα; Ενώ οι έλεγχοι κεφαλαίων θα σταθεροποιησουν προσωρινά τις ελληνικές τράπεζες, δεν θα λύσουν τα προβλήματα ρευστότητας της Αθήνας. Οι κεφαλαιακοί έλεγχοι θα μπορούσαν να εισαχθούν εάν η Αθήνα θα πρέπει να “αγοράσει” χρόνο για να διαπραγματευτεί με τους δανειστές της, ειδικά μετά το πρόγραμμα διάσωσης που λήγει στα τέλη Ιουνίου. Αλλά αυτό δεν θα σήμαινε μια μόνιμη λύση για τα προβλήματα χρηματοδότησης στην Ελλάδα. Εάν η Ελλάδα δεν καταλήξει σε συμφωνία με τους δανειστές της, οι έλεγχοι κεφαλαίων θα μπορούσανπιθανότατα να ακολουθηθούν από την εισαγωγή ενός παράλληλου νομίσματος για να κρατηθείτο ελληνικό κράτος και οι τράπεζες σε λειτουργία. Το Eurogroup είναι πεπεισμένο ότι μπορεί να πιέσει την ελληνική κυβέρνηση, αναγκάζοντας την Αθήνα να αρχίσει να κάνει παραχωρήσεις. Σύμφωνα με τη συμφωνία που επιτεύχθηκε στις 20 Φεβρουαρίου, το Eurogroup έχει μέχρι τα τέλη Απριλίου για να λάβει μια απόφαση για την αποδέσμευση της τελευταίας δόσης διάσωσης στην Ελλάδα. Ως αποτέλεσμα, το Eurogroup εξακολουθεί να πιστεύει ότι έχει χρόνο για να πιέσει την Αθήνα. Οι εκροές καταθέσεων θα παίξουν σημαντικό ρόλο. Η ελληνική κυβέρνηση. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το 60 τοις εκατό των Ελλήνων θέλουν η χώρα τους να παραμείνει στην ευρωζώνη, ακόμη και αν αυτό σημαίνει συνέχιση των μέτρων λιτότητας. Αλλάκαι ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε τη διατήρηση της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ αλλά και τη διακοπή των μέτρων λιτότητας. Οι πρόσφατες υποσχέσεις της Ελλάδας στο Eurogroup έχουν δημιουργήσει εντάσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, με ορισμένα μέλη του να λένε ότι η Αθήνα έχει παραχωρήσει πάρα πολλά. Ενώ η ελληνική κυβέρνηση εξακολουθεί να είναι πολύ δημοφιλής, πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η υποστήριξη μειώθηκε από 83 τοις εκατό στις αρχές Φεβρουαρίου σε 59,8 τοις εκατό στα τέλη Μαρτίου. Τι θα συμβεί στη συνέχεια; Η υπόσχεση από την Αθήνα για να παρουσιάσει έναν κατάλογο οικονομικών μεταρρυθμίσεων προς τους δανειστές της έχει ως στόχο να κατευνάσει τις αμφιβολίες και να εξασφαλίσει την εκταμίευση της τελευταίας δόσης του προγράμματος διάσωσης της. Η Ευρωομάδα θα συνεχίσει τη στρατηγική της για να πιέζει την Ελλάδα . Κατά πάσα πιθανότητα θα αποφασίσει να “σπάσει” την τελευταία δόση της διάσωσης σε μικρότερες δόσεις, και να συνεχίσουν να πιέζουν την Αθήνα να προβεί σε μεταρρυθμίσεις. Ακόμη και αν η Ελλάδα λάβει την τελευταία δόση κατά τις προσεχείς εβδομάδες, οι έλεγχοι κεφαλαίων θα είναι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για μια ακόμη φορά, όταν το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας τελειώσει στα τέλη Ιουνίου. Χωρίς ένα πρόγραμμα διάσωσης, η Αθήνα θα είναι μόνη της, να αντιμετωπίσει την απόφαση αν θα πρέπει να ζητήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση περισσότερα χρήματα, να επιστρέψει στις αγορές – το οποίο σε αυτό το σημείο φαίνεται απίθανο λόγω του υψηλού κόστους δανεισμού στην Ελλάδα – ή να προχωρήσει σε αθέτηση των υποχρεώσεών της. onalert.gr Μαρτίου 26, 2015 – 12:23 πμ Κατηγορίες: Ενδιαφέροντα, Οικονομία, Πολιτική | Post a comment To ’21 του κυρίου Αριστείδη Μπαλτά unnamed Των Γιώργου Καραμπελιά και Νικόλα Δημητριάδη Ο νέος υπουργός Εθνικής Παιδείας, Αριστείδης Μπαλτάς, εξέδωσε μια ανακοίνωση προς τους καθηγητές των σχολείων, ενόψει της επετείου της 25ης Μαρτίου. Φοβούμενος μήπως η επέτειος φέρει «πλήξη» στους μαθητές, επεχείρησε να της προσδώσει ένα νέο νόημα. Και κατέληξε… στον Θάνο Βερέμη και τη θλιβερή σειρά «1821: η γέννηση ενός έθνους» του Σκάι… Ο κύριος Μπαλτάς προσπάθησε να διασκεδάσει την πλήξη των μαθητών υποστηρίζοντας ότι η ελληνική Επανάσταση υπήρξε… ένα «τέκνο του Διαφωτισμού», ότι ζήτησε ισότητα, αδελφότητα και ελευθερία, ότι ήρθε σε ρήξη με την αυτοκρατορική και θεολογική τάξη του Μεσαίωνα (την «καθαγιασμένη καθεστηκυία τάξη»), ότι ο στόχος της ήταν, όχι βέβαια η εθνική απελευθέρωση αλλά η πολιτειακή αλλαγή… Να φύγει ο Σουλτάνος, δηλαδή, για να κυβερνήσει ο… «κυρίαρχος λαός»… Κλασικός αστικός φιλελευθερισμός, λοιπόν, πασπαλισμένος με ολίγον πολυπολιτισμό και ανεκτικότητα (ως απαραίτητα, πλέον, συμπληρώματα του πρώτου). Είναι λογικό, πως, θέτοντας το ’21 σε ένα τέτοιο πλαίσιο, το μοναδικό παράλληλο γεγονός που θα μπορούσε να σκεφτεί ο κύριος Μπαλτάς ήταν η αμερικανική Επανάσταση. Το ίδιο, δηλαδή, που συνέβη και με τον κύριο Βερέμη, ο οποίος εμπνεύστηκε τη σειρά του Σκάι από την «αμφιλεγόμενη» αμερικανική ταινία «Birth of a nation»… Υποθέτουμε πως ο κύριος Αριστείδης βρέθηκε μπροστά σε ένα δίλημμα. Είτε να εκφράσει ανοιχτά τις απόψεις των ιδεολογικών «συντρόφων» του και να καταγγείλει το ’21 ως μία επίθεση αιμοσταγών καθυστερημένων τσομπάνων ενάντια στην ανεκτική πολυπολιτισμική οθωμανική Αυτοκρατορία (κάτι το απαγορευτικό, καθότι είναι πλέον κυβέρνηση), είτε να μιλήσει για το πραγματικό ’21 του λαού: το ’21 της κλεφτουριάς, του Ρήγα και του Υψηλάντη, του κλήρου, το ’21 των δημοτικών τραγουδιών και των θρήνων της Άλωσης (επίσης απαγορευτικό, καθότι είναι ύποπτο κρυπτοεθνικισμού). Το ’21 που συνέχιζε την επανάσταση του Διονύσιου Σκυλόσοφου, το 1610, τα Ορλωφικά, το 1770, τον Λάμπρο Κατσώνη, το 1792, την κλεφτουριά και τους Σουλιώτες, τους οποίους βέβαια δεν τολμά καν να αναφέρει για να μη δυσαρεστήσει τη φίλη του, κυρία Ψιμούλη (αυτή που θεωρούσε τις Σουλιώτισες συνωστισμένες στο Ζάλογγο). Μπροστά σε αυτό το τρομακτικό ιδεολογικό δίλημμα, προτίμησε το ασφαλές λιμάνι του φιλελεύθερου αστικού καθωσπρεπισμού. Διαφωτισμός, ευρωπαϊσμός, δημοκρατία, ανεκτικότητα. Ρίχνει και τη φράση «we the people» και καθαρίσαμε. Θα μπορούσε να κλείσει το κείμενό του με την ατάκα του Θάνου Βερέμη: «Το ’21 ήταν ένα εκσυγχρονιστικό γεγονός», ώστε να καταστήσει πιο ξεκάθαρες τις πολιτικές συνεπαγωγές της ανακοίνωσής του. Και όμως, οι άνθρωποι που τότε ήρθαν σε επαφή με τον ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, όπως ο Ρήγας, τον οποίο αναφέρει, δεν έμειναν απλοί αντιγραφείς των ιδεολογικών ρευμάτων της Ευρώπης αλλά επιχείρησαν να τα συνθέσουν με την ελληνική παράδοση. Δεν έδωσαν στην Επανάσταση μόνο κοινωνικό ή μόνο εθνικό περιεχόμενο, αλλά και τα δύο ταυτόχρονα. Δεν περίμεναν να διώξουν τον Σουλτάνο για «να γίνουν λαός». Ήταν ήδη λαός και έθνος από τα χρόνια του Βυζαντίου και στις κοινότητες της Τουρκοκρατίας. Το ελληνικό έθνος δεν γεννήθηκε το 1821, όπως μας λέει ο κύριος Αριστείδης σε μια κυριολεκτικώς σκανδαλώδη συνηγορία του με το εθνομηδενιστικό ρεύμα. Διαβάζουμε στην εγκύκλιο του: «Όπως και με το πρώτο Σύνταγμα της Αμερικής, έτσι και τώρα, με το πρώτο σύνταγμα της επαναστατημένης Ελλάδας, ένας λαός ή ένα έθνος εγκαινιάζει την ύπαρξή του» (sic!). Έτσι λοιπόν, το ελληνικό έθνος εγκαινιάζει την ύπαρξή του με την επανάσταση! Αυτά τα ακραία εθνομηδενιστικά μας προτείνει ο υπουργός Παιδείας «και θρησκευμάτων», κύριος Μπαλτάς. Επί πλέον, αν ήθελε να αποφύγει «εθνικολαϊκές», όπως τις λένε οι φιλελεύθεροι, αναφορές στο 1821 και να αναφερθεί στη «διεθνιστική» του διάσταση, θα μπορούσε, αντί για τις Η.Π.Α., να αναφερθεί στη χώρα των απελεύθερων σκλάβων, Αϊτή, που πρώτη στον κόσμο αναγνώρισε επίσημα το νέο ελληνικό κράτος και έστειλε εθελοντές να πολεμήσουν στην Ελλάδα. Θα μπορούσε να υπενθυμίσει πως το νέο αυτό κράτος έδωσε πολιτικό άσυλο σε όλους τους διωκόμενους επαναστάτες του 1848. Θα μπορούσε να κάνει μία σύνδεση με άλλα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, όπως, στη γειτονιά μας, των Κούρδων. Να συνδέσει το Μεσολόγγι με το Κομπάνι. Όχι την Αθήνα με την Ουάσιγκτον. Γιατί όμως δεν συγκρίνει την ελληνική Επανάσταση ούτε καν με τη Γαλλία ή τη γαλλική επανάσταση, όπως έκαναν μέχρι τώρα οι φίλοι του; Όχι μόνο διότι δείχνει ιδιαίτερη αγάπη στους Αμερικανούς, και είναι μία ακόμα ευκαιρία να τους γλείψει, αλλά διότι βέβαια και στη Γαλλία προϋπήρχε αδιαμφισβήτητα ο γαλλικός λαός και το γαλλικό έθνος, ενώ στην Αμερική μόλις συγκροτούνταν αυτό από ένα πλήθος μεταναστών. Έτσι λοιπόν, το παλαιότερο έθνος της Δύσης, οι Έλληνες, ταυτίζεται με το νεώτερο, τους Αμερικανούς! Και η επανάσταση του παλιότερου έθνους ταυτίζεται με εκείνη του νεώτερου. Στο κάτω-κάτω της γραφής, καθ’ ότι υπουργός Εθνικής Παιδείας, θα μπορούσε να κλείσει την επιστολή του με τη φράση του Πατροκοσμά του Αιτωλού: Χρέ­ος ἔ­χουν ἐ­κεῖ­νοι ὁ­ποῦ σπου­δά­ζουν, να μὴ τρέ­χουν εἰς ἀρ­χον­τι­κὰ καὶ αὐ­λὰς με­γά­λων καὶ να μα­ται­ώ­νω­σι τὴν σπου­δὴν τους, δι­ὰ νὰ ἀ­πο­κτή­σουν πλοῦ­τον καὶ ἀ­ξι­ώ­μα­τα, ἀλ­λὰ νὰ δι­δά­σκω­σι μά­λι­στα τὸν κοι­νὸν λα­όν, ὁ­ποῦ ζῶ­σι μὲ πολ­λὴν ἀ­παι­δευ­σί­αν καὶ βαρ­βα­ρό­τη­τα. Κο­σμᾶς Αἰ­τω­λὸς* Μια τέτοια παραίνεση θα ήταν ιδιαίτερα ταιριαστή στις σημερινές συνθήκες της παρακμής που βιώνουμε και σίγουρα πιο χρήσιμη στους νέους μαθητές από το «we the people» του αμερικάνικου Συντάγματος… *Από το κείμενο του Γιώργου Καραμπελιά, «Η παράδοση του λαϊκού φωτισμού και ο Κοσμάς ο Αιτωλός», δημοσιεύτηκε στον νέο Ερμή τον Λόγιο τ.11. repousi http://ardin-rixi.gr/archives/176335