"Ειρήνη πολλή τοις αγαπώσι το όνομά Σου και ουκ έστιν αυτοίς σκάνδαλον."
Ψαλμ. 118 (Άμωμος), στ.65
Η ελευθερία με την έννοια της ατομικότητας είναι προϋπόθεση της ειρήνης. Όσο χάνουμε την ατομικότητα τόσο ενεδρεύει η σύγκρουση μεταξύ μας. Ό,τι δούμε με αγάπη γίνεται αμέσως μοναδικό για μας. Ακόμα και το παραμικρό, ένα φυλλαράκι πεσμένο στη γη, αν το δεις με αγάπη αμέσως γίνεται για σένα μοναδικό. Το ότι καθένας από εμάς νιώθει ότι είναι μοναδικός και δεν δεν εγκαταλείπει χωρίς αγώνα την ατομικότητα και την ελευθερία, αποδεικνύει ότι ο Θεός μας αγαπάει.
Αυτό το αίσθημα είναι το φως του Χριστού, η θεόσδοτη αίγλη, όπως την ονομάζει ο Πίνδαρος και γίνεται αισθητή από όλους.
Η αγάπη και η μοναδικότητα είναι δυο λέξεις που σημαίνουν το ίδιο πράγμα. Ο λαός μας ονομάζει τον αγαπημένο"μοναδικό", "ακριβό", "χρυσό", "φως", "ήλιο" κ.ά.. "Ακριβέ μου", είναι μια έκφραση που σημαίνει ύψιστη τρυφερότητα και οντολογική συμπόνια. Τίποτε δεν είναι συνηθισμένο αρκεί να το αγαπάς. Μόνο όταν δεν αγαπάμε ο κόσμος γίνεται επανάληψη, ανία, βαρεμάρα. Γι΄ αυτό η χειρότερη αμαρτία για τον πιστό του Χριστού είναι η ανία , γιατί είναι μια άλλη μορφή του εγωισμού και της έλλειψης αγάπης.
Όταν αγαπάμε οι επιθυμίες μας για τα αντικείμενα της αγάπης μας δεν δημιουργούν αντιπαλότητα.
Όσοι αγαπάμε με την χριστιανική έννοια της αγάπης, εγκαταλείπουμε τις επιθυμίες που μιμούνται η μια την άλλη. Στην πνευματική ζωή δεν υπάρχουν συγκρούσεις. Κανείς δεν συγκρούεται με τον εαυτό του ή με τους άλλους για την αρετή και για τις άλλες πνευματικές αξίες. Το ότι κάποιος αγαπάει ή πιστεύει ή είναι ειρηνικός περισσότερο από μας αυτό μας δίνει χαρά. Όταν ακούμε μια μουσική μαζί με κάποιον άλλον, που την αγαπάει περισσότερο από μας ,δεν νιώθουμε φθόνο ή ζήλια ή οτιδήποτε άλλο αρνητικό συναίσθημα. Το αντίθετο νιώθουμε μεγαλύτερη χαρά από ότι αν την ακούγαμε μόνοι μας.
Δεν ισχύει το ίδιο με τα υλικά πράγματα. Η επιθυμία για τα υλικά πράγματα δημιουργεί μιμητικούς αντιπάλους. Όσο χάνουμε την ατομικότητα τόσο ενεδρεύει η σύγκρουση. Οι μισούντες την ειρήνη καταδιώκουν την ατομικότητα. Επιβάλλουν ένα πρότυπο για να προκαλούν συγκρούσεις που ανεβάζουν την τιμή στην αγορά. Έτσι με αυτήν την πονηρία εισήλθε στη ζωή μας το έτοιμο και η ομοιομορφία παντού. Ο στόχος του εχθρού είναι να επιθυμούν όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι τα ίδια πράγματα.
Φαντασθείτε τι θα γινόταν αν όλοι οι άντρες προτιμούσαν τις ξανθιές (σχεδόν έμαθαν να τις προτιμούν). Οι γυναίκες θα βάφονταν όλες ξανθιές κι οι άντρες θα έχαναν την ατομικότητα και τη δυνατότητα να επιλέγουν. Κάποιος συγγραφέας παρομοίασε τους άντρες αυτούς με γάϊδαρο που πέθανε μπροστά σε δυο όμοιες μπάλες άχυρο, μην μπορώντας ποια απ΄ τις δυο μπάλες να διαλέξει.
Κάπως έτσι δε συμβαίνει και στην πολιτική ζωή; Τα κόμματα χρησιμοποιούν την επιστήμη της παραπλάνησης για να αφαιρέσουν και το τελευταίο στοιχείο ατομικότητας , ώστε να προκαλέσουν συγκρούσεις και αντιπαλότητα μεταξύ των πολιτών. Οι πολίτες όμως περιμένουν ήσυχα ναρθεί η στιγμή που τα κόμματα θα πέσουν από μόνα τους σαν τους σάπιους καρπούς, όταν είναι άρρωστοι και μαλακοί από την αρχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου