Τὸ ὄνομά της εἶναι Μίλι. Εἶναι μιὰ κοπέλα 23 ἐτῶν ἀπὸ τὴ Μελβούρνη ποὺ μεγάλωσε μὲ δύο ὁμοφυλόφιλες γυναῖκες ὡς γονεῖς της, καὶ ἡ σύλληψή της ἔγινε ἀπὸ δωρητὴ σπέρματος. Ἡ Μίλι βγῆκε μπροστὰ γιὰ νὰ μιλήσει γιὰ τὴ σκοτεινὴ πλευρὰ τοῦ «οὐράνιου τόξου». Νὰ ἀποκαλύψει τί κρύβεται πίσω ἀπὸ τὰ «πολύχρωμα» ἀφηγήματα περὶ «ἀγάπης», «ἰσότητας» καὶ «φυσιολογικότητας» τῶν γκέϊ γονιῶν. Ὄχι μὲ πληροφορίες τρίτων, οὔτε μὲ στημένες ἐπιστημονικὲς ἔρευνες, ἀλλὰ μὲ τὸ ἴδιο τὸ βίωμά της.
Ἂς δοῦμε λοιπὸν ποῦ ὁδηγοῦν τὰ κοινωνικὰ πειράματα ποὺ... πρὶν λίγες μέρες νομοθέτησε ἡ πλειοψηφία τῆς ἑλληνικῆς Βουλῆς, καταδικάζοντας παιδιὰ νὰ ζοὺν σὲ παρὰ φύσιν συνθῆκες. Ἀπὸ μία νέα ποὺ βρίσκεται 23 χρόνια μπροστὰ στὸ «μέλλον», ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἐκτρωματικὸ νομοσχέδιο ποὺ ψηφίστηκε σήμερα στὴν Ἑλλάδα.
Νὰ ἀκούσουμε τὴ φωνὴ ἀπόγνωσης μιᾶς κοπέλας, ποῦ σὲ κάμποσα χρόνια θὰ ἀκούγεται καὶ ἀπὸ παιδιὰ στὴν Ἑλλάδα. Παιδιὰ ποὺ θὰ ζοὺν μιὰ ἀνισόρροπη ἐφηβικὴ ζωὴ καὶ θὰ μεγαλώνουν μὲ ψυχοσυναισθηματικὲς διαταραχές, ἐπειδὴ θὰ τοὺς λείπει ἡ πατρικὴ ἀγάπη ἢ ἡ μητρικὴ φροντίδα καὶ στοργή.
«Καθὼς μεγάλωνα, ἤθελα ἕναν πατέρα. Τὸ ἔνιωθα μέσα μου ὅτι μοῦ ἔλειπε ἕνας πατέρας πρὶν ἀκόμα διατυπώσω τί εἶναι πατέρας. Ἤξερα ὅτι ἀγαποῦσα καὶ τὶς δύο μητέρες μου, ἀλλὰ δὲν μποροῦσα νὰ κατανοήσω τι μου ἔλειπε ἀπὸ μέσα μου. Ὅταν πήγα σχολεῖα ἄρχισα νὰ τὸ συνειδητοποιῶ, παρατηρῶντας τὰ ἄλλα παιδιὰ καὶ τὸν σύνδεσμο ἀγάπης μὲ τοὺς πατέρες τους, ὅτι πραγματικὰ ἔχανα κάτι πολὺ ξεχωριστό. Μοῦ ἔλεγαν συνεχῶς ψέματα, σὲ ὅλο τὸ Δημοτικό μου ἔλεγαν ὅτι δὲν εἶχα πατέρα ἢ πὼς δὲν ἤξεραν ποιός εἶναι», ἐξομολογεῖται ἡ Μίλι στὴ συγκλονιστικὴ μαρτυρία της.
«Μὲ μεγάλωσαν ἄθεη καὶ δὲν ἔχω καθόλου σχέσεις μὲ τὴ θρησκεία. Ὅταν οἱ ἄνθρωποι βλέπουν τὰ παιδιὰ τῶν ὁμοφυλόφιλων, ἀμέσως ἔχουν τὴ λανθασμένη ἀντίληψη ὅτι ἐκεῖνοι μᾶς ἀγαποῦν πολὺ καὶ ὅτι πρέπει νὰ αἰσθανόμαστε σταθεροὶ καὶ χαρούμενοι. Καὶ ὁ λόγος γιὰ αὐτὸ εἶναι ὅτι οἱ ὁμοφυλόφιλοι προωθοῦν αὐτὴ τὴν ἰδεολογία ὅτι ''ἀγάπη εἶναι πάντα ἀγάπη'' καὶ ὅτι δὲν χρειαζόμαστε στ΄ ἀλήθεια καθόλου βιολογικὲς ρίζες γιὰ νὰ ἀνατραφοῦμε σωστὰ καὶ νὰ εἴμαστε καλὰ προσαρμοσμένοι καὶ εὐτυχισμένοι», λέει ἡ Μίλι.
Μεγαλώνοντας ἡ κοπέλα ὡς ἔφηβη μὲ ὑπαρξιακὲς ἀνησυχίες, ἄρχισε νὰ ἀναρωτιέται ἀπὸ ποῦ «πῆρε» τὰ πράσινα μάτια της. Ἀπὸ ποῦ κληρονόμησε στοιχεῖα τῆς προσωπικότητάς της ποὺ δὲν εἶχαν οἱ μητέρες της. Πίσω ἀπὸ αὐτὸ τὸ μυστήριο ἦταν ἕνας «ἄγνωστος χ», ἕνας ἀρσενικὸς «δότης» ποὺ δὲν γνώρισε ὡς παιδί. Μαζὶ μὲ τὸν πατέρα της, τῆς στέρησαν καὶ τὴν ἀγάπη μιᾶς γιαγιᾶς, μιᾶς θείας καὶ ξαδερφιῶν, ὅλοι συγγενεῖς ἀπὸ τὴ μεριὰ τοῦ πατέρα. Τῆς στέρησαν μιὰ ὁλόκληρη οἰκογένεια δηλαδή, γιὰ νὰ τὴν «φυλακίσουν» στὴν ἀφύσικη ζωὴ τῶν δύο μαμάδων.
«Ἡ συνάντησή μου μὲ τὸν πατέρα μου, στὰ 11 μου χρόνια, ἴσως ἦταν ἡ μόνη στιγμὴ ποὺ ἔνιωσα ἰσορροπημένη ὡς παιδί. Κατάλαβα γιὰ πρώτη φορὰ ποιά πραγματικὰ ἤμουν. Κοίταξα τὰ μάτια τοῦ καὶ σκέφτηκα: ''αὐτὸ εἶναι τὸ κομμάτι ποὺ μοῦ λείπει''. Ὄχι γιατί εἶχα τὴ φαντασίωση πὼς εἶχα ἕναν πατέρα, ἀλλὰ ἐπειδὴ τώρα μποροῦσα νὰ τοποθετήσω ἕνα πρόσωπο σὲ αὐτὸ ποὺ ἐγὼ ἤμουν. Τώρα μποροῦσα νὰ κοιτάξω κάποιον ποῦ ἦταν ἐξίσου ὑπεύθυνος γιὰ τὴν ὕπαρξή μου. Μποροῦσα νὰ ἐπιβεβαιώσω τὴ δική μου ταυτότητα, βασιζόμενη σὲ αὐτὸν τὸν ἄντρα».
«Κανένας ἀπὸ τὸ Lobby τῶν ΛΟΑΤΚΙ δὲν θέλει νὰ ἀκούει ἱστορίες ὅπως ἡ δική μου. Ἐμεὶς εἴμαστε σὰν νὰ μὴν ὑπάρχουμε», ἐξομολογεῖται ἡ Μίλι. Οἱ ΛΟΑΤΚΙ μιλάνε γιὰ «ἰσότητα», ἐνῶ τὰ παιδιὰ ποὺ θέλουν νὰ κηδεμονεύουν δὲν ἀντιμετωπίζονται ὡς ἴσα, διότι τοὺς ἀποκρύπτεται ἡ ἀλήθεια γιὰ τὴ βιολογικὴ ταυτότητά τους καὶ διότι τοὺς στεροῦνται τὰ ψυχικὰ ἐφόδια ποὺ θὰ τοὺς παρεῖχε ἡ φυσικὴ οἰκογένειά τους. «Ἰσότητα θὰ ἦταν νὰ γνωρίζω καὶ τὶς 2 πλευρὲς τῆς γενετικῆς μου οἰκογένειας καὶ νὰ γνωρίζω ποιά εἶμαι», λέει ἀφοπλιστικὰ ἡ Μίλι.
Ἡ 23χρονη καταγγέλλει ἀκόμα τὶς ἔρευνες παιδοψυχολογίας ποὺ γίνονται κατὰ παραγγελία τοῦ LGBTQ+ lobby, μὲ μικρὸ ἀριθμὸ «στοχευμένων» οἰκογενειῶν ποὺ ἐξάγουν ἕνα προαποφασισμένο ἀποτέλεσμα. «Ἡ ἐπιστήμη ἀντικαθίσταται ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία τῶν ἐνηλίκων», παρατηρεὶ πολὺ εὔστοχα ἡ Μίλι.
«Ἡ προώθηση αὐτῆς τῆς ἰδεολογίας ἔχει κάνει δύσκολο γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ βρίσκονται στὴ θέση μου νὰ βγοῦν πρὸς τὰ ἔξω, καὶ νὰ ποὺν τί πραγματικὰ μᾶς συμβαίνει πίσω ἀπὸ τὶς κλειστὲς πόρτες. Τὸ ψέμα μας ἐπηρεάζει μὲ τόσο πολλοὺς διαφορετικοὺς τρόπους. Δὲν εἴμαστε εὐπρόσδεκτοι νὰ προχωρήσουμε καί – κατὰ εἰρωνεία τῆς τύχης, νὰ κάνουμε καὶ ἐμεὶς τὸ δικό μας ''coming out'', νὰ ποῦμε ποιοὶ εἴμαστε, καὶ νὰ δηλώσουμε ὅτι δὲν ὑποστηρίζουμε αὐτὴν τήν ''ἰσότητα γάμου''.
Ἀντιμετωπίζουμε τὴν ἀπόρριψη. Ἀντιμετωπίζουμε – θὰ ἔφτανα νὰ πὼ μέχρι καὶ αὐτό – τὴ δαιμονοποίηση, ὅσον ἀφορᾷ ὁρισμένους ἀπὸ ἐμᾶς, καὶ εἶναι σοκαριστικὸ τὸ γεγονὸς ὅτι αὐτὴ ἡ ὁμάδα τῶν λίγων ἔφτασε στὸ σημεῖο νὰ μᾶς προσβάλλει τόσο, ὥστε νὰ μᾶς θεωροὺν ὡς τὴν ἀνερχόμενη μειονότητα μιᾶς νέας ἐποχῆς...».
Δεῖτε ὁλόκληρη τὴ συγκλονιστικὴ μαρτυρία τῆς Millie Fontana ἀπὸ τὴν Αὐστραλία:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου