Παναγιώτη Τσαγκάρη
Ὑπ. Δρ. Θεολογίας
Ὁ ὑπουργός Ἐπικρατείας τῆς κυβέρνησης τῆς Νέας Δημοκρατίας, κ. Ἄκης Σκέρτσος, μιλῶντας ἐπί τῆς πρότασης δυσπιστίας κατά τῆς κυβέρνησης πού κατέθεσε ὁ ΣΥΡΙΖΑ στή Βουλή στίς 25/1/2023, τόνισε ἐμφαντικά, ὡς πρός τόν ρόλο τῶν Ἀνεξάρτητων Ἀρχῶν, ὅτι «ἀνεξάρτητη ἀρχή δέν σημαίνει ἀνεξέλεγκτη ἀρχή». Τόνισε ἐπίσης ὅτι «στίς δημοκρατίες ὀφείλουν ὅλοι νά σέβονται τό Σύνταγμα καί τούς νόμους» καί ὅτι «κανείς δέν ἵσταται πάνω ἀπό τούς νόμους, οὔτε δικαιοῦται νά τούς ἑρμηνεύει κατά τό δοκοῦν. Ἀπό την Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας μέχρι τόν πιό ἁπλό πολίτη καί ἀπό τούς ἐκπροσώπους τῶν τριῶν ἐξουσιῶν μέχρι καί τίς ἀνεξάρτητες ἀρχές». Ὑπογράμμισε ἀκόμη, ὅτι… «τήν ἀποκλειστική ἁρμοδιότητα νά κρίνουν τή συνταγματικότητα τῶν νόμων τήν ἔχουν τά δικαστήρια καί ὄχι οἱ ἀνεξάρτητες ἀρχές. Αὐτό θά ἔπρεπε νά τό ξέρουν, πρῶτα ἀπ' ὅλους, οἱ συνταγματολόγοι μας».Εἶναι ἀξιοσημείωτα ὅσα ἀνέφερε ὁ κ. ὑπουργός τῆς Ἐπικρατείας καί ἀφοροῦν ἄμεσα σύν τοῖς ἄλλοις καί στό πολύπαθο μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν διότι μία ὑποτίθεται ἀνεξάρτητη ἀρχή, ἡ Ἀρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικοῦ Χαρακτῆρα (ΑΠΔΠΧ), χρησιμοποιεῖται ἀπό τούς γνωστούς πολέμιους τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ὡς ἡ αἰχμή τοῦ δόρατος, εἴτε γιά νά ὑποτιμηθεῖ τό ὀρθόδοξο χριστιανικό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἀπό ὑποχρεωτικό σέ προαιρετικό εἴτε γιά νά μετατραπεῖ σέ μάθημα Θρησκειολογίας ἤ Φιλοσοφίας.
Οἱ ἀποφάσεις ὅμως, τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας (Στέ) ὅρισαν σοφά ὅτι τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν «θά ἀπευθύνεται ἀποκλειστικά στούς ὀρθόδοξους χριστιανούς μαθητές» καί ἀκύρωσαν τά συντεταγμένα ἀπό τά στελέχη τοῦ θεολογικοῦ Συνδέσμου «Καιρός», πολυθρησκειακά Προγράμματα Σπουδῶν τῶν ὑπουργῶν τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κ. Φίλη καί κ. Γαβρόγλου. Γιά νά ἐπιτευχθεῖ, λοιπόν, ἡ μείωση, καί ὁ ἐξοβελισμός τοῦ ὀρθόδοξου μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἀπό τό ἑλληνικό σχολεῖο, μεθοδεύεται, ἀπό τούς πολέμιους τοῦ μαθήματος, ἡ βάπτιση τῆς ΑΠΔΠΧ ὡς Ἀρχή ἀνώτερη τοῦ Συντάγματος καί τοῦ Στέ, μέ στόχο τήν ἐφαρμογή καί ἐπικράτηση, μέ νύχια καί μέ δόντια, τῶν ἑρμηνευτικῶν γνωματεύσεων τῆς ἀνωτέρῳ ἀρχῆς γιά μετατροπή τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἀπό ὑποχρεωτικό σέ προαιρετικό, σέ καταφανῆ ἀντίθεση μέ τίς πρόσφατε ἀποφάσεις τοῦ Στε.
Μάλιστα, ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα τακτοποιῶν μέσα ἀπό δοκησίσοφους νομικούς συλλογισμούς, ὁ πνευματικός συνδαιτυμόνας τῶν θεολόγων τοῦ «Καιροῦ», κ. Εὐάγγελος Βενιζέλος δηλώνει χαρακτηριστικά, μέ ἀφορμή τό θέμα πού προέκυψε μέ τή γνωμοδότηση τοῦ Εἰσαγγελέα τοῦ Ἀρείου Πάγου κ. Ἰσίδωρου Ντογιάκου γιά τήν Ἀρχή Διασφάλισης τοῦ Ἀπορρήτου τῶν Ἐπικοινωνιῶν (ΑΔΑΕ) ὅτι «οἱ Ἀνεξάρτητες Ἀρχές δέν ἐξαρτῶνται ἀπό τίς διακυμάνσεις καί τίς συγκυριακές ἐπιλογές τοῦ κοινοῦ νομοθέτη. Αὐτό εἶναι τό νόημα καί ἡ κανονιστική εἰσφορά τῆς συνταγματικῆς κατοχύρωσής τους. Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τίς προβλεπόμενες γιά τό Δίκαιο τῆς ΕΕ ρυθμιστικές ἀρχές ὅπως εἶναι ἡ ΕΕΤΤ καί ἡ ΡΑΕ, τίς ὁποῖες ὁ ἐθνικός νομοθέτης δέν μπορεῖ νά εὐνουχίσει ἤ νά ἀπογυμνώσει ἀπό τίς ἁρμοδιότητές τους».
Ὁ κ. Βενιζέλος φυσικά, δέν κάνει τίποτε ἄλλο ἀπό τό νά θυμίζει σέ ὅλους, τόν πραγματικό λόγο, γιά τόν ὁποῖο δημιουργήθηκαν οἱ λεγόμενες ἀνεξάρτητες ἀρχές, δηλαδή, γιά νά νομοθετοῦν οὐσιαστικά ἀντίθετα ἀπό τίς πρόνοιες τοῦ Συνταγματικοῦ νομοθέτη. Μᾶς ἀφήνει, δηλαδή, ἴσως ἄθελά του, νά ὑπονοήσουμε ὅτι ἐφευρέθηκε ἕνας εὔσχημος τρόπος, ἕνας σύγχρονος «Δούρειος ἵππος», γιά νά παρακάμπτεται τό Σύνταγμα καί νά ρυθμίζονται φλέγοντα ζητήματα σύμφωνα μέ τίς ἑκάστοτε ἀντιλήψεις ἐκείνων τῶν ἐμφανῶν ἤ ἀφανῶν παραγόντων πού ἐλέγχουν τίς ὑποτιθέμενες ἀνεξάρτητες ἀρχές. Ἀλλά, ἄν τελικά, δέν ὑποκρύπτει ὅλη αὐτή ἡ προσπάθεια μιά ἀπολυταρχική - αὐταρχική ἀντίληψη, νοοτροπία καί συμπεριφορά, τότε οἱ λέξεις ἔχουν χάσει τό πραγματικό τους νόημα.
Σέ αὐτή τήν κατεύθυνση ὅμως, συνέβαλε μέ τήν ἀνοχή ἤ τήν ἀδιαφορία της καί ἡ σήμερα διαμαρτυρόμενη, γιά τίς ἐνέργειες τοῦ Προέδρου τῆς ΑΑΔΕ κ. Χρήστου Ράμμου, Νέα Δημοκρατία ἡ ὁποία, ξαφνικά, διαπίστωσε ὅτι τρέφει στόν κόρφο της ἕνα φίδι. Ἕνα φίδι θά συμπλήρωνε εὔκολα κάποιος, πού ἑπωάζει τό αὐγό του. Καί τό «αὐγό τοῦ φιδιοῦ» δέν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρά ἡ μέ μαθηματική ἀκρίβεια γέννηση τοῦ φιδιοῦ, ἡ κατάλυση δηλαδή, τῶν δημοκρατικῶν θεσμῶν καί ἡ ἐπικράτηση ἑνός ἰδιότυπου φασισμοῦ, πού φαίνεται νά ἀναδύεται, πλέον, μέ τό ἔνδυμα τῆς Νέας Ἐποχῆς καί τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Ἀλλά ὁ κ. Σκέρτσος καί τά ὑπόλοιπα στελέχη τῆς Νέας Δημοκρατίας, πού σήμερα μιλᾶνε γιά ἐργαλειοποίηση τῆς ΑΔΑΕ ἀπό τόν ΣΥΡΙΖΑ, γιά παραμάγαζα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, γιά delivery boy τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, ποῦ ἦταν ἄραγε, χθές, ὅταν δημιουργοῦνταν οἱ ἀνεξάρτητες ἀρχές καί στελεχωνόταν ἀπό μέλη τῆς εὐρύτερης Ἀριστερᾶς; Ποῦ ἦταν, ὅταν ὅλα αὐτά τά στελέχη χριόταν, ὡς ἀνεξάρτητα, ἐπειδή ἀκριβῶς στελέχωναν μιά ἀρχή, πού ἐξ ὁρισμοῦ ὀνομάστηκε ἀνεξάρτητη γιά νά λειτουργεῖ ὡς ἡ νέα κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ, μέ προφανῆ σκοπό νά ἐξαφανισθεῖ τό ὁποιοδήποτε πολιτικό background του κάθε στελέχους της καί νά παρουσιασθοῦν κατόπιν αὐτά στό δημόσιο πεδίο ὡς λευκές περιστερές πού ὑποτίθεται θά λειτουργοῦν ἀνεξάρτητα καί ἀμερόληπτα; Ἀλλά καί ποῦ θά εἶναι, ἄραγε, ὅλα αὐτά τά πολιτικά στελέχη τῆς Νέας Δημοκρατίας καί τί θά ὑποστηρίζουν αὔριο ὅταν οἱ ἀποφάσεις μιᾶς ἀνεξάρτητης ἀρχῆς τυχόν τους εὐνοοῦν;
Καί σέ αὐτήν ἐδῶ τήν περίπτωση εἶναι ἐμφανές τό φοβικό, τό ὑποχωρητικό ἀλλά καί τό καιροσκοπικό σύνδρομο τῆς Δεξιᾶς πολιτικῆς παράταξης ἔναντι μιᾶς ἡγεμονεύουσας, στόν ἐγχώριο πολιτικοϊδεολογικό ἀνταγωνισμό, Ἀριστερᾶς. Ὡς ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς ἰδιότυπης πολιτικῆς κατάστασης ἔχουμε τήν ἐμφάνιση πολιτικῶν προσώπων, ἐμφορούμενων ἀπό μιά ἑρμαφρόδιτη ἀριστεροδεξιά πολιτική κουλτούρα, ἡ ὁποία, ὅμως τελικά, συμπλέει ἀπόλυτα μέ τά κελεύσματα τῆς λεγόμενης Νέας Τάξης Πραγμάτων. Οὐσιαστικά, δηλαδή σήμερα, τό ἀφήγημα τῆς Ἀριστερᾶς εἶναι τό ἀφήγημα τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων καί σέ αὐτό συγκλίνει ἀβίαστα καί ἡ πολιτική ἀτζέντα ἑνός μεγάλου μέρους τῶν πολιτικῶν ἐκπροσώπων τῆς Δεξιᾶς.
Ἴσως γί΄ αὐτόν το λόγον, τά παρακάτω λόγια ἀπό το τραγούδι «Ὁ Χορός τῶν Μαγισσῶν» νά ἀποκτᾶνε μιά ἰδιαίτερη σημασία γιά τήν ἑλληνική πολιτική σκηνή καί γιά τούς ἕλληνες πολιτικούς:
«Λέν πώς εἴν' ἕνα χωριό, πού οἱ μάγισσες τό ζώνουν
τό φιλοῦν καί τό φυλᾶνε καί μέ ὁμίχλες τό θαμπώνουνε.
... στάζουν μέσα σου ἐνοχές καί τό κακό καλοῦν καί τό ἀθωώνουνε.
... Δένουν κόμπους τίς ψυχές σπάζουνε κόκκαλα σέ ξεριζώνουνε
... Καί σέ κάνουν νά ξεχνᾶς τ' ὄνομά σου καί τό δρόμο σου
καί τό φῶς σου ξεπουλᾶς καί τήν ψυχή σοῦ τήν ζυμώνουνε.
Κι ἄν στό δρόμο τους βρεθεῖς καί τόν φόβο σου μυρίσουν
ζγιάν διμούτσουνες ὀχιές δαγκωματιές θά σοῦ κεντήσουνε».
Μέσα λοιπόν, σ΄ ἕ
να ἀπίστευτα συγκεχυμένο ἑλληνικό πολιτικό τοπίο καί μέ μία Ποιμαίνουσα Ἐκκλησία, ἡ ὁποία ἔχει ἀποδεχτεῖ καί συμβιβαστεῖ μέ τό ρόλο τοῦ ἁπλοῦ καί μόνον παίκτη στό πολιτικό παιχνίδι, τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν φαίνεται πώς «μάγισσες τό ζώνουν», πραγματικά εἶναι σάν νά βρίσκεται στό λάκκο μέ τά φίδια καί καταδικασμένο νά βολοδέρνει κυριολεκτικά ἀπό «τή Σκύλλα στή Χάρυβδη»!
«Εὐτυχῶς ὅμως, ὑπάρχουν ἀκόμη δικασταί εἰς τάς Ἀθήνας» καί τελικά, «εἰ ὁ Θεὸς μεθ' ἡμῶν οὐδεὶς καθ' ἡμῶν»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου