Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου - Ἁγιοπνευματικές ρήσεις ἀσκητικῆς σοφίας γιά τόν ἀγῶνα τῆς Σαρακοστῆς

Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου

Δυνατός εἶναι ἐκεῖνος, πού εὐχαριστεῖται στίς πρόσκαιρες θλίψεις καί στενοχώριες, διότι σ' αὐτές κρύβεται ἡ ζωή καί ἡ δόξα τῆς νίκης του!...
Φωτισμένος εἶναι ἐκεῖνος, πού γνώρισε τήν πίκρα, πού ὑπάρχει στά "γλυκέα" τούτου τοῦ κόσμου καί ἀσχολεῖται πάντοτε μέ τή σωτηρία τῆς ψυχῆς του!...
Φρόνιμος εἶναι ἐκεῖνος, πού προσπαθεῖ νά ἐξέλθει ἀπό τήν παροῦσα ζωή, κερδίζοντας τήν αἰώνια!...
Ἀνόητος εἶναι ἐκεῖνος, πού προσπαθεῖ διαρκῶς, πώς θά κερδίσει τά τῆς πρόσκαιρης ζωῆς!...
Ἀπάρνηση ἑαυτοῦ εἶναι τό νά μισήσουμε τούτη τή ζωή, ἀνεβαίνοντας στό σταυρό γιά νά ἀποθάνουμε γιά τήν ἐπιθυμία τῆς μέλλουσας ζωῆς!...
Κόσμος εἶναι μία πόρνη, πού προσπαθεῖ μέ τά κάλλη της νά μᾶς ἑλκύσει κοντά της καί νά μᾶς γυμνώσει ἀπό κάθε ἀρετή, πετῶντας μας ἔξω ἀπό...τήν οἰκία τήν ὥρα τοῦ θανάτου!...
Χαυνώνεται ἡ θέληση τῆς ἐπιθυμίας τοῦ καλοῦ, ὅταν δέν χωριζόμαστε ἀπό τά πράγματα τοῦ κόσμου καί δέν ἀπαρνούμεθα τελείως τόν κόσμο!...
Ἀρχή τῆς ὁδοῦ τοῦ Θεοῦ εἶναι α) νηστεία, β) ἀγρυπνία καί γ) ἀδιάλειπτη εὐχή!..
Χαῦνος εἶναι ἐκεῖνος πού ἀμελεῖ τή νηστεία καί τούς λοιπούς ἀγῶνες!..
Ἡ νηστεία εἶναι ὁ δρόμος ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ καί θεμέλιο κάθε ἀρετῆς. Εἶναι ὁ στέφανος αὐτῶν πού ἐγκρατεύονται. Τό κόσμημα τῆς παρθενίας καί ἁγιότητος. Ἡ μητέρα τῆς προσευχῆς. Ὁ πρόδρομος κάθε ἀγαθοεργίας!...
Μόνον οἱ σωματικοί κόποι δέν διορθώνουν τά ψυχικά πάθη καί δέν προκαλοῦν εἰρήνη καί ἀταραξία στήν ψυχή!..
Δέν μποροῦμε νά γνωρίσουμε τά πάθη μας, ἄν δέν ἀρνηθοῦμε τή συναναστροφή τοῦ κόσμου καί τά σκορπίσματα τῶν λογισμῶν!

Ρωμαίικο οδοιπορικό

Ο Θεός δεν είναι Θεός ισότητας, αλλά Θεός αγάπης.

 

 

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Η ισότητα θα απέκλειε όλο το δίκαιο και όλη την αγάπη, θα απέκλειε όλο το ήθος.
Ο άνδρας αγαπά την γυναίκα του λόγω ισότητας; Και η μάνα αγαπά το παιδί της λόγω ισότητας; Και ο φίλος αγαπά τον φίλο λόγω ισότητας;
Η ανισότητα είναι η βάση του δικαίου και υποκινητής της αγάπης.
Όσο διαρκεί η αγάπη, κανένας δεν ξέρει για την ισότητα.
Όσο βασιλεύει το δίκαιο, κανείς δεν μιλάει για την ισότητα.
Όταν χάνεται η αγάπη, οι άνθρωποι μιλούν περί δικαίου και εννοούν την ισότητα.
Όταν μαζί με την αγάπη εξαφανίζεται και το δίκαιο, οι άνθρωποι μιλούν περί ισότητας και εννοούν την ανηθικότητα.
Δηλαδή, όταν εξαφανίζεται το ήθος το αντικαθιστά η ανηθικότητα.
Από τον τάφο της αγάπης ξεφυτρώνει το δίκαιο, από τον τάφο του δικαίου ξεφυτρώνει ισότητα.

Τρελογιάννης

Δικαιοκρισία καὶ ἀγώνας ὑπὲρ τῆς πίστεως καὶ τοῦ ἀνθρώπου.

 

Ἔχουν περάσει σχεδὸν τρία χρόνια διωγμοῦ τῆς πίστεως καὶ ἐξευτελισμοῦ τῆς ἐκκλησίας , μὲ τὴν μετατροπὴ πολλῶν ἐκ τῶν ποιμένων της σὲ ὑπηρέτες τοῦ σατανικοῦ καὶ ἀνθρωποκτόνου παγκοσμίου συστήματος ἐξουσιασμοῦ τῶν ἀνθρώπων, καὶ πολλῶν ἄλλων σὲ μουγκούς καὶ κρυπτομένους. Τὸ καθημερινὸ φαινόμενο τῶν ξαφνικῶν θανάτων δὲν ξαφνιάζει κανέναν. Kανένας δὲν ἐνδιαφέρεται, κανένας δὲν διαμαρτύρεται καὶ δὲν ζητάει ἐξηγήσεις ἀπὸ τοὺς ἐπιβολεῖς τῶν σκευασμάτων τοῦ θανάτου, ὅπως πλέον ἀπεδείχθη καὶ ἐπιβεβαιώνεται καθημερινῶς ὅτι εἶναι. Αὐτὸ ποὺ εἶναι πολὺ ἀποκαρδιωτικὸ εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι συζητῶντας μὲ ἀνθρώπους «τῆς ἐκκλησίας» , -αὐτοὺς ποὺ χαρακτηρίζονται (ἀλλὰ καὶ οἱ ἴδιοι σεμνύνονται) ὡς «ὑπάκουοι» καὶ σωστοί- παρατηρῶ ὅτι ἐνῷ τὰ γεγονότα βοοῦν, ἐνῷ ἡ ἀλήθεια εἶναι πρὸ ὀφθαλμῶν, συνεχίζουν νὰ ἐπαναλαμβάνουν: «Ποιός εἶμαι ἐγὼ νὰ κρίνω;», «Δὲν μπορῶ νὰ κρίνω», «Μὴν κρίνετε ἵνα μὴ κριθῆτε» … κτλ.



Αὐτὸ, ἡ ἀπώλεια τῆς δυνατότητος νὰ κρίνῃς, δὲν εἶναι κάτι ποὺ προέκυψε τυχαίως, ἤ ὡς δευτερεῦον ἀποτέλεσμα ἄλλης κυριωτέρας ἐπιδιώξεως. Αὐτὴ ἀκριβῶς εἶναι ἡ κυρία ἐπιδίωξις καὶ στόχευσις ὅλων τῶν μεθοδεύσεων τῶν κινούντων τὰ νήματα τῶν κυβερνώντων-μαριονετῶν παγκοσμίως. Ἡ ἀπόλυτη σύγχυσις, ἡ ἔλλειψις κριτηρίων, ἡ ἀδυναμία κρίσεως, ἡ αὐτοπαράδοσις στὶς μεθοδεῖες τῶν ὀργάνων τοῦ σατανᾶ, ἡ ἀπεμπόλησις τοῦ αὐτεξουσίου καὶ τῆς ἐλευθερίας ὁδηγεῖ στὴν ἔκπτωσι τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ καὶ στὴν μετατροπή του σὲ ρακένδυτο καὶ ἐξαθλιωμένο δοῦλο στὴν χώρα τῶν πονηρῶν νεοεποχιτῶν πολιτῶν.

Στὸ διαδίκτυο, αὐτὴ τὴν περίοδο εἶδα νὰ παρουσιάζονται πολλὲς «ὁμιλίες» συγχρόνων ἐκκλησιαστικῶν ρητόρων (ἐπισκόπων, περιφερομένων -ἐντὸς Ἑλλάδος- ἱεραποστόλων κλπ) μὲ θέμα ἀκριβῶς τὴν «Κρίσι καὶ τὴν κατάκρισι». Ἐπειδὴ τὰ «ὑπάκουα ἐκκλησιαστικὰ πρόσωπα» στὰ ὁποία ἀναφέρθηκα εἶναι θαμῶνες, φοιτητὲς καὶ τρόφιμοι τέτοιων πνευματικῶν τραπεζῶν ἔκατσα καὶ ἄκουσα ἀπὸ τὴν ἀρχὴ μέχρι τὸ τέλος δύο ὁλόκληρες τέτοιες ὁμιλίες. «Δὲν μπορεῖ» σκέφτηκα, «κάτι θὰ ποῦνε γιὰ τὴν κατάστασι ποὺ ἔχει δημιουργηθῇ στὶς μέρες μας». Αὐτὰ ποὺ ἄκουσα ἦταν ὅλα σωστά. Μίλησαν γιὰ τὴν μανία τῆς περιεργείας, τῆς πολυπραγμοσύνης, τοῦ φθόνου, τῆς ζήλειας, τοῦ ἐγωϊσμοῦ ποὺ ἐξωθοῦν ἀνθρώπους νὰ περιεργάζονται τῶν ἄλλων τὶς ζωὲς, νὰ κουτσομπολεύουν νὰ κατηγοροῦν καὶ νὰ κατακρίνουν διεκδικῶντας ρόλο κριτοῦ, δηλαδή τοῦ Θεοῦ. Τὰ παραδείγματα ἄπειρα ὁπότε … ἔχουμε νὰ λέμε, ὥρα νὰ ὑπάρχει. Τελικὸ (δικό τους) συμπέρασμα; «Μήν κρίνετε».

Τί «μὴν κρίνετε»; Πότε «μὴν κρίνετε»; Γενικῶς καὶ ἀορίστως. «Μὴν κρίνετε». Ὅλοι αὐτοὶ , ποὺ ἐδῶ καὶ τρία χρόνια ἔβλεπαν ἀπὸ «ἐπηρμένους» «ἱεροκατηγόρους» «αὐτοκλήτους σωτῆρες τῆς ἐκκλησίας» μέχρι «ἐγκληματίες» «ἀδελφοκτόνους» «ἐχθροὺς τῆς ἐπιστήμης» τώρα παπαγαλίζουν συμβουλευτικῶς καὶ προστατευτικῶς τὸ «Μὴν κρίνετε». Τώρα ἀπεδείχθη ποιοὶ ἦταν οἱ παρασυρμένοι ἤ βαλτοὶ ἤ μισθωτοί, ποιοί ἐσπίλωσαν τὴν ἐκκλησία καὶ διέβαλαν τὴν πίστι, ποιοὶ ἔγιναν συνεργοὶ τῶν ἐγκληματιῶν καὶ ὄντως ἀδελφοκτόνοι, ποιοὶ ὑπέταξαν τὴν πίστι στὴν σατανοκρατούμενη ψευδεπιστήμη τῶν πληρωμένων καὶ ἀκαταδίωκτων. Τώρα φάνηκε ξεκάθαρα ὁ ρόλος τόσων μεγαλοσχημόνων προσώπων, εἴτε ἀπὸ ἀνικανότητα, εἴτε ἀπὸ ἄγνοια, εἴτε ἀπὸ φόβο, εἴτε ἀπὸ ἐξαγορά, εἴτε ἀπὸ μύρια ὅσα αἴτια. Τώρα οὔτε τὰ ἀποτελέσματά μποροῦν νὰ κρυφτοῦν –πῶς νὰ τοὺς κρύψῃς τοὺς νεκρούς καὶ ἀπὸ ποιούς; ἀπὸ τοὺς συγγενεῖς τοὺς φίλους, τοὺς συχωριανούς; Τώρα λοιπὸν ἡ ἀπάντησις εἶναι «μὴν κρίνετε ἵνα μὴ κριθῆτε, κοιτάξτε τὶς ἁμαρτίες σας»

Ἐπειδὴ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα εἶναι καθαρὰ σατανικό καὶ ὁδηγεῖ στὴν πλήρη ἀπανθρωποποίησι τοῦ ἀνθρώπου θὰ παραθέσω μερικὰ ἀπὸ ὅσα ἔχω ἀντιληφθῇ ἀκούγοντας ἤ διαβάζοντας ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ καὶ ἄς σκεφτῇ καὶ ἄς κρίνῃ ὅποιος θέλει ἐφ᾿ ὅσον διατηρεῖ ἀκόμη αὐτὸ τὸ χάρισμα τοῦ Θεοῦ..

Εἰσαγωγικῶς, τὸ πρῶτον καὶ βασικὸ καὶ θεμελιῶδες εἶναι ὅτι ὁ Θεὸς δὲν ἐμποδίζει τὸν ἄνθρωπο νὰ κρίνῃ (γενικῶς καὶ ἀδιακρίτως), ὅπως πάει σήμερα νὰ ἐπιβληθῇ. Ὑπάρχουν πολλῶν λογιῶν κρίσεις καὶ πρέπει νὰ μάθωμε τὶς διαφορές τους. Ἀπὸ τὰ λόγια τοῦ Κυρίου, ποὺ ἄλλοτε μὲν λέγει «Μὴν κρίνετε καὶ δὲν θὰ κριθῆτε», ἄλλοτε δὲ προστάσσει «τὴν δικαίαν κρίσιν κρίνετε», δὲν ἐμποδιζόμαστε καθολικὰ στὸ νὰ κρίνομε, ἀλλὰ διδασκόμαστε τὴν διαφορὰ τῆς κρίσεως.

Ο πόλεμος των λογισμών, Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ

Από τους πονηρούς λογισμούς που πολεμούν τον άνθρωπο, τρεις είναι οι πιο σκληροί: της απιστίας, της βλασφημίας και της πορνείας.


Για να κοπάσει αυτός ο πόλεμος, πρέπει πρώτα να γνωρίζεις πότε αμαρτάνεις και πότε όχι: Δεν αμαρτάνεις όταν ο νους, η βούληση, δεν συγκατατίθεται στους λογισμούς, πολύ περισσότερο όταν τους αποστρέφεται ή τους περιφρονεί. Αμαρτάνεις, κάποτε και θανάσιμα, όταν ο νους αυτοπροαίρετα συγκρατεί τους λογισμούς και η καρδιά ηδύνεται και ευχαριστείται μ’ αυτούς. Όποιος πολεμείται από πονηρούς λογισμούς και δεν τους αποδέχεται, ταράζεται όμως νομίζοντας ότι αμάρτησε, αυτός είναι μικρόψυχος, εμπαίζεται από τον διάβολο και δεν γνωρίζει να διακρίνει μεταξύ προσβολής και συγκαταθέσεως.






Μην παραξενεύεσαι που οι ίδιοι λογισμοί φέρνουν μαζί τους και θάνατο και ζωή, αιώνιο θάνατο ή αιώνια ζωή. Σ’ εκείνον που τους αποδέχεται προκαλούν θάνατο. Σ’ εκείνον που τους αποστρέφεται και τους πολεμά χαρίζουν ζωή και αυξάνουν τον μισθό του στον ουρανό.






Συμβαίνει κάποτε να έρχονται λογισμοί απιστίας ή βλασφημίας κατά του Θεού, της Υπεραγίας Θεοτόκου ή των αγίων. Καμιά φορά, αντικρίζοντας τα άχραντα και θεία Μυστήρια ή τις άγιες εικόνες, πέφτουν επάνω σου σαν μαύρο σύννεφο βλάσφημες σκέψεις. Περιφρόνησε αυτούς τους λογισμούς. Αδιαφόρησε. Μην ανησυχείς και μη θλίβεσαι, γιατί έτσι χαροποιείς τον διάβολο. Του αρκεί να σε βλέπει θλιμμένο και συγχυσμένο, αν δεν κατορθώσει κάτι χειρότερο. Θα επαυξήσει τότε τους λογισμούς σου, για να εξουθενώσει τελείως τη συνείδησή σου. Όταν όμως σε δει να περιφρονείς τους βλάσφημους λογισμούς, θα απομακρυνθεί ντροπιασμένος.






Πρόσεξε, και θα διαπιστώσεις ότι και τα τρία είδη των λογισμών γεννιούνται συχνά από την κατάκριση. Μην κατακρίνεις τον αδελφό σου και θα καταφέρεις γενναίο πλήγμα στους πονηρούς λογισμούς. Επειδή όμως ο πόλεμος των λογισμών ταλαιπωρεί συνήθως τους υπερήφανους και φθονερούς, ο πιο σίγουρος τρόπος για ν’ απαλλαγείς απ’ αυτόν είναι να καλλιεργήσεις μέσα σου την ταπείνωση και την ακακία.






Οι άγιοι Πατέρες διδάσκουν και υποδεικνύουν τα μέσα και τους τρόπους που θα χρησιμοποιήσεις για να νικήσεις τους λογισμούς και να καταισχύνεις τους δαίμονες που τους σπέρνουν μέσα σου:


Να τους φανερώνεις στον πνευματικό σου με την εξομολόγηση.


Να προσεύχεσαι στον Κύριο με θέρμη, αναθέτοντας σ’ Εκείνον την ασθένειά σου και ομολογώντας την αδυναμία σου.


Να καλλιεργείς μέσα σου τη συντριβή του νου, την αυτομεμψία και, γενικά, ταπεινό φρόνημα.


Ν’ αγαπήσεις τη νηστεία, που θανατώνει προπαντός τους σαρκικούς λογισμούς.


Ν’ αγαπήσεις τους σωματικούς κόπους και μόχθους, που ταπεινώνουν το σώμα και πνίγουν μέσα στον ιδρώτα σου τις πανουργίες των δαιμόνων.


Να ζεις συνέχεια με τη μνήμη του θανάτου και της φοβερής κρίσεως του Θεού.


Ν’ αντιπαραθέτεις στους ρυπαρούς λογισμούς άλλους λογισμούς, υγιείς και θεάρεστους.


Τέλος, αν είσαι δυνατός, περιφρόνησε και περιγέλασε τους λογισμούς, κι ύστερα προσπέρασέ τους αδιάφορα.


Ο τελευταίος αυτός τρόπος εξευτελίζει τελείως τους δαίμονες.






Από το βιβλίο: Αγίου Δημητρίου του Ροστώφ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2013, σελ. 15.


https://www.koinoniaorthodoxias.org/pnemvatiki-zwi/o-polemos-twn-logismwn/



paterikos

Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΚΟΛΑΣΗ! (ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ)

 

π. Δημητρίου Μπόκου 

Ὁ Κύριος μόλις ἔχει συλληφθεῖ μετὰ τὸ προδοτικὸ φίλημα τοῦ Ἰούδα στὸν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ καὶ ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτὸς ἔχει ὁδηγηθεῖ «εἰς τὸν οἶκον τοῦ ἀρχιερέως». Ὁ Πέτρος, ἀκολουθώντας ἀπὸ μακριά, μπαίνει στὴν αὐλὴ τοῦ ἀρχιερέως καὶ ἀνακατεύεται μὲ τὸν ὄχλο καὶ τοὺς ὑπηρέτες, ποὺ λόγῳ τοῦ ψύχους ἀνάβουν φωτιὰ νὰ ζεσταθοῦν. Ἐκεῖ ὅμως, ἐντελῶς ἀπροσδόκητα, μπρὸς στὶς καχύποπτες ἐρωτήσεις τῶν ὑπηρετῶν ἀρνεῖται τρεῖς φορὲς τὸν Χριστό. Τὴν τρίτη μάλιστα φορὰ προσπαθεῖ μὲ ὅρκους καὶ ἀναθέματα νὰ ἀποσείσει ἀπὸ πάνω του κάθε ὑποψία γιὰ ἐνδεχόμενη σχέση καὶ γνωριμία του μὲ τὸν Χριστό. Ἀμέσως τότε λάλησε ὁ πετεινός.

Τὴ στιγμὴ ἐκείνη «στραφεὶς ὁ Κύριος ἐνέβλεψε τῷ Πέτρῳ». Ἐνῷ βρισκόταν ἐνώπιον τοῦ ἀρχιερέως, ἀνακρινόμενος ὑπὸ τοῦ Συνεδρίου, στρέφεται ἐλαφρὰ πρὸς τὸν Πέτρο. Τὸ βλέμμα του, διατρέχοντας τὸ ἀνώνυμο πλῆθος, ἀναζητεῖ μακριὰ στὴν αὐλὴ τὸ βλέμμα τοῦ Πέτρου. Καὶ τὸ συναντάει. Ἡ θάλασσα τοῦ πόνου καὶ τῆς θλίψης ποὺ ξεχυνόταν ἀπὸ τὸ βλέμμα τοῦ Χριστοῦ, κάνει τὸν Πέτρο νὰ ἀνανήψει αὐτοστιγμεί.



Ὁ Χριστὸς δὲν ρίχνει κανένα κεραυνὸ στὸν Πέτρο, δὲν τοῦ ἐπιβάλλει καμμιὰ τιμωρία γιὰ τὴν ἄρνησή του. Τοῦ δείχνει ἁπλῶς πόσο πόνεσε. Ἡ χειρότερη κόλαση γιὰ τὸν Πέτρο ἦταν τὸ βλέμμα ἐκεῖνο τοῦ Χριστοῦ. Ἀποτέλεσμα: «Καὶ ἐξελθὼν ἔξω ὁ Πέτρος ἔκλαυσε πικρῶς».

Τὸ σκηνικὸ ἀντιστρέφεται τώρα. Ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται «ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς». Συνοδεύεται ἀπὸ ὅλους τους ἀγγέλους του καὶ κάθεται «ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ». Τὰ σύμπαντα τρέμουν. Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρέρχονται. «Πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται». Πετιοῦνται σὰν ροῦχο παλιὸ καὶ ἀνακαινίζονται. «Ὁ πρῶτος οὐρανὸς καὶ ἡ πρώτη γῆ ἀπῆλθον». Οἱ νεκροὶ ἀνασταίνονται. Τὰ πάντα ἀλλάζουν. Ἀναλλοίωτος καὶ αἰώνιος παραμένει μόνο ὁ Χριστός, «ἀεὶ ὤν, ὡσαύτως ὤν», «χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας», «ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος».

Οἱ πάντες, ἐπουράνιοι, ἐπίγειοι, ὑποχθόνιοι, κλίνουν γόνυ ἐνώπιόν του περίτρομοι, ἀναγνωρίζουν ὅτι ἕνας καὶ μόνο εἶναι ὁ Κύριος, «εἷς ἅγιος, εἷς Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός». Κάθε ἀλαζονεία καὶ ἔπαρση ἰσοπεδώνονται. «Ἡμέρα γὰρ Κυρίου ἐπὶ πάντα ὑβριστὴν καὶ ὑπερήφανον... Καὶ πεσεῖται ὕψος ἀνθρώπων καὶ ὑψωθήσεται Κύριος μόνος ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ».

Καὶ ὅμως! Ὁ φοβερὸς αὐτὸς Κριτὴς δὲν ἔρχεται γιὰ νὰ ἀνάψει τὶς φωτιὲς καὶ τὰ καζάνια τῆς κόλασης. Δὲν ἔρχεται γιὰ νὰ ρίξει τοὺς κεραυνούς του πάνω στοὺς καταραμένους ἁμαρτωλούς. Δὲν εἶναι ὁ κατὰ τὸν Ὅμηρο «νεφεληγερέτα Ζεύς», ποὺ συμμαζώνει τὰ ἀπειλητικὰ μαῦρα σύννεφα, ποὺ κραδαίνει τοὺς κεραυνοὺς «μὲ φοβέρες καὶ μ’ αἵματα» καὶ ἐξαπολύει ἀνελέητα τὴ θεία νέμεση πάνω στὴν «ὕβριν» τοῦ ἀνθρώπου. Δὲν ἔρχεται γιὰ νὰ τιμωρήσει καὶ νὰ βγάλει τὸ ἄχτι του πάνω στοὺς ἀποστάτες καὶ ἀρνητές.

Ἔρχεται νὰ κλάψει γιὰ τελευταία φορὰ γιὰ τὰ τέκνα του, αὐτὰ ποὺ ποτὲ δὲν σταμάτησε νὰ ἀγαπάει, νὰ τὰ συμμαζεύει πάντα στὴν ἀγκαλιά του, «ὃν τρόπον ἐπισυνάγει ἡ ὄρνις τὰ νοσσία ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας», ἀλλὰ ποὺ μὲ δική τους ἀμετάκλητη καὶ αἰώνια ἐπιλογὴ θέλησαν νὰ ζήσουν μακριά του.

Τότε θὰ δοῦμε ὅλοι ὅτι στὸ βλέμμα τοῦ Χριστοῦ δὲν θὰ ἀστράφτει ἡ φλόγα καὶ ἡ δίψα τῆς ἐκδίκησης, ἀλλὰ ὁ ἴδιος ἀπροσμέτρητος ἐκεῖνος πόνος, ἡ θλίψη καὶ ἡ ἀγάπη, μὲ τὰ ὁποῖα κοίταξε τὸν Πέτρο τὴ στιγμὴ τῆς ἄρνησής του. Καὶ αὐτὸ τὸ βλέμμα θὰ εἶναι ἡ χειρότερη κόλαση. Ὀδυνηρότερη ἀπὸ κάθε βάσανο, ἀπὸ κάθε φωτιὰ ποὺ μπορεῖ νὰ φανταστεῖ κανείς.

Καλύτερα νὰ μᾶς ρίξει μύριους κεραυνούς, παρὰ νὰ ἀντικρύσουμε τὸ δακρυσμένο ἐκεῖνο βλέμμα τοῦ Χριστοῦ. Καὶ μετὰ νὰ χάσουμε γιὰ πάντα τὴν εὐκαιρία νὰ βλέπουμε τὸ γαλήνιο ἥμερο πρόσωπό του.

Βάλε μας, Κύριε, μ’ αὐτοὺς ποὺ θὰ βλέπουν αἰώνια «τοῦ σοῦ προσώπου τὸ κάλλος τὸ ἄρρητον»!

Καλὴ ἑβδομάδα! Καλὸ Τριῴδιο!



paterikos

ANAΡΤΗΣΗ ΦΡΙΚΗΣ...

 

 

Ναι, αυτά είναι κάποια από τα νέα γραμματόσημα της "νέας εποχής"...

Ομοφυλοφιλικά ζευγάρια, μετανθρωπισμός (το "αυτό", αντί άνδρα, γυναίκας, τραβεστί κλπ), πολυφυλετισμός , κι "άγιος" ο εξ από δώ τους...

Η φρίκη όμως.. ακολουθεί πιο κάτω.

" Και γιατί όλα αυτά Κωτσόταυρε; .. Γιατί πρέπει με το σεξ να πονηρέψουν τα παιδάκια από 6 χρονών; "

Πολύ απλά: Όταν θα στέψουν τον Αντίχριστό τους, θα πρέπει να τον υποδεχτεί μια κοινωνία ισοπεδωμένη ηθικά και πνευματικά, μια κοινωνία πορνική.

Κ-Τ

Στην Κύπρο! Σύντομα και στην Ελλάδα...

«Όταν είμαστε ξαπλωμένοι με το μπαμπά σου, θέλω να μου βάζει το πουλάκι του στον κόλπο μου,  αυτό αρέσει και τους δύο, είναι εύκολο επειδή ο κόλπος μου είναι μαλακός και υγρός!»!!!!.

Χρυσηίδα Δημουλίδου Chrysiida Dimoulidou writer

1 Φεβρουαρίου στις 7:24 μ.μ.  · 

SOFT PORNO  στα Δημοτικά???

Μου έστειλαν ένα βιντεάκι από Κύπρο όπου με μεγάλη μου έκπληξη, μάλλον σοκαρισμένη -αν και έχουν δει πολλά τα ματάκια μου-, διαπίστωσα πως τα παιδάκια Δημοτικού στην Κύπρο έχουν ως διδακτέα ύλη και την  σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Μάλιστα.

 

Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα που αφορά  φυσικά τα παιδιά όμως πρέπει να γίνεται με ένα πολύ προσεκτικό και διακριτικό  τρόπο ενημέρωσης ώστε να μη τα απενοχοποιεί   από το προπατορικό αμάρτημα ούτε να τους ανοίγει διάπλατα πόρτες στον δρόμο της σεξουαλικής αγωγής και πράξης,  κάτι που έκαναν παλαιότερα πολύ γνωστά διεθνή παραμυθάκια όπως η Κοκκινοσκουφίτσα που  τουλάχιστον είχαν   διακριτική η προσέγγιση.  

 

Τα παιδάκια λοιπόν του Δημοτικού, στην Κύπρο,  θα έχουν τη χαρά να γνωρίζουν την σεξουαλική πράξη με κάθε λεπτομέρεια, να την θεωρούν «αθώα» εν ολίγοις να βρίσκεται  και υπό δοκιμήν  δίχως να θεωρείται κάτι κακό με όλους τους κινδύνους που εγκυμονεί. Στην ηλικία αυτών των παιδιών η δική μου γενιά το μόνο που μάθαινε στο Δημοτικό ήταν «Λόλα να, ένα μήλο» και  η σεξουαλική μας γνώση τελείωνε στο μήλο .  Πάραυτα  ήμασταν  υποψιασμένα, τουλάχιστον εγω που για κάποιο λόγο αντιλαμβανόμουν τα πάντα και,  θεωρούσα ότι όλα αυτά είναι αυστηρώς ακατάλληλα και απαγορευμένα όχι μόνο για τόσο μικρά παιδάκια αλλά για μεγαλύτερους. 

 

Ο τρόπος που έγινε η εικονογράφηση στο βιβλίο, διότι βεβαίως βεβαίως απεικονίζει με κάθε λεπτομέρεια τα πάντα,  είναι τουλάχιστον αισχρή, ωμή, αδιανόητη και για το δικό μου μυαλό, όταν μιλώντας  πριν 20 χρόνια στο  βιβλίο  αυτογνωσίας «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ» για ενήλικες  για σεξουαλική  πράξη και τα  γεννητικά  όργανα- δίχως σκίτσα-  αναρωτιόμουν αν θα σόκαρα κάποιους ενήλικες.

 

Αγαπητή γονείς από Κύπρο. Αυτό που θα μελετούν τα παιδάκια σας  θα τα οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το σεξ, είναι κάτι, απόλυτα φυσιολογικό, σε όλες τις ηλικίες, επομένως όταν ένας παιδεραστής τους ζητήσει να δει τα "απόκρυφα" τους και μετά να σας το βιάσει, δε θα  ζητάτε τα ρέστα από τον θύτη αλλά πρώτα από εσας τους ιδίους που αποδεχτήκατε αδιαμαρτύρητα να διδάσκεται αυτό το βιβλίο και μετά από το Υπουργείο Παιδείας που βαδίζει επάνω σε σαθρά πρότυπα οργανωμένα από παιδόφιλους και παιδεραστές.   

 

Εγω ως συγγραφέας και παιδικών παραμυθιών όπου προσέχω την κάθε λέξη που γράφω,  ΚΑΤΑΓΓΕΛΩ όλους εκείνους που πρότειναν, αποδέχτηκαν και  υπέγραψαν να διδάσκεται αυτό το αίσχος και ζητώ να αποσυρθεί άμεσα. Αν κάποιοι "κάφροι" δεν αντιλαμβάνονται τι πρέπει να διδάσκονται τα παιδιά αυτής της ηλικίας και τι όχι, οι γονείς πρέπει να ξεσηκωθούν άμεσα  διότι η Νέα Τάξη Πραγμάτων πέρα από δολοφόνοι/ εμ$$$$$όλια,  είναι και διαφθορείς παιδικών Ψυχών και Σωμάτων.  Αν πιστεύετε πως μέσω αυτών των βιβλίων τα παιδιά σας θα είναι προφυλαγμένα από την σεξουαλική κακοποίηση,  κάνετε λάθος, το αντίθετο, τα οδηγείτε προς εκείνη την κατεύθυνση.  Τα παιδιά είναι και πρέπει να παραμένουν αγνά και να ενδιαφέρονται μόνο  για τα παιχνίδια τους  και,  όταν θα έρθει ο καιρός της γενετήσιας ορμής και αναζήτηση της σεξουαλικής ικανοποίησης,  η Φύση θα τα οδηγήσει. Τότε  καλό είναι να έχουν και κάποιες γνώσεις,  πριν δεν χρειάζονται. 

 

Η όλη παρουσίαση και εικονογράφηση του βιβλίου παραπέμπει σε Soft Ρorno, με δόξα και τιμή από κρυμμένους παιδεραστές, που προσπαθούν με κάθε τρόπο να ετοιμάζουν τα παιδάκια ώστε να θεωρούν ότι το σεξ είναι απόλυτα φυσιολογικό από τα 6 τους.

 

Στο εικονογραφημένο βιβλίο π.χ. λέει η μητέρα στην 6χρονη κορούλα της

«Όταν είμαστε ξαπλωμένοι με το μπαμπά σου, θέλω να μου βάζει το πουλάκι του στον κόλπο μου,  αυτό αρέσει και τους δύο, είναι εύκολο επειδή ο κόλπος μου είναι μαλακός και υγρός!»!!!!.

Και  το κοριτσάκι αντιλαμβάνεται πως αν ο μπαμπάς ή ο νονός ή δάσκαλος ή ο οποιοσδήποτε θέλει να χώσει  το πουλάκι του στον δικό της κόλπο, θα τον δεχτεί ευχάριστα επειδή είναι μαλακός και υγρός. Διότι ναι, αυτό αντιλαμβάνεται το παιδί και απενοχοποιεί τα πάντα

 

Και επειδή ακούω ότι συζητείται,  να διδάσκεται και στην Ελλάδα, ΚΑΤΑΓΓΕΛΩ αυτό το διαολοκατασκεύασμα και ζητώ να ξεσηκωθούν οι γονείς και αδιαφορώ αν άλλες χώρες το διδάσκουν ή όχι διότι είδα αγγλικά κείμενα. Τα παιδιά είναι η μόνη αγνή πλευρά αυτού του βρώμικου Κόσμου, όλα τα άλλα έχουν μολυνθεί απο την Νέα Τάξη Πραγμάτων που μετά τα εμ$$$$$ολια killers, τα προετοιμάζουν  ώστε να γίνουν σκλάβοι του sex και  αν δεν το έχετε αντιληφθεί,  η παιδεραστία είναι η επόμενη τάση μόδας και ευχαρίστησης των διεφθαρμένων αυτού του κόσμου που δεν ικανοποιούνται με τίποτε και συνεχώς εξαπλώνονται μέσα από τον έλεγχο του μυαλού  προσπαθώντας να μας πείσουν πως αυτό είναι το σωστό και πρέπον. Μυαλά όμως σαν τα δικά μου που βλέπουν πεντακάθαρα αυτό που έρχεται, αντιστέκονται και θα αντιστέκονται ως Αγγελιαφόροι του Πεπρωμένου ενάντια στην Σαπίλα.

Στα τσακίδια όλοι τους!!!!

ΔΕΙΤΕ το βιντεάκι που μου έστειλαν...

https://www.tiktok.com/@user.../video/7194170338681392385...

 

Χρυσηίδα Δημουλίδου

Συγγραφέας και παιδικών βιβλίων

Παρακαλώ πολύ κοινοποιήστε το.

Διόδοτος: ANAΡΤΗΣΗ ΦΡΙΚΗΣ... (diodotos-k-t.blogspot.com)

+Ιερομόναχος Ιάκωβος Βαλοδήμος, ο Εξομολόγος, ο Άνθρωπος του Θεού (1870-1960).

 

Όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί σήμερα σε Ανατολή και Δύση μιλούμε για τον Άγιο Παΐσιο, για τον βίο του, για τις προφητείες του, γιαυτό το Ταπεινό Σκεύος Εκλογής του Θεού μέσω του οποίου άρχισαν να αναζητούν και να βρίσκουν τον Δρόμο του Ουρανού, ίσως εκατομμύρια συναμαρτωλοί μας.

Ποιός ήταν όμως αυτός ο οποίος άναψε την Φλόγα της Πίστης και έγινε ο πρώτος Πνευματικός του 16χρονου Αρσένιου, όπως λεγόταν ως Λαΐκός ο Άγιος Παΐσιος;

Ο Ιερομόναχος Ιάκωβος Βαλοδήμος.

Ένα όνομα άγνωστο σχεδόν σε όλους, ένας ταπεινός και αθόρυβος Ιερομόναχος σκαρφαλωμένος σαν υψιπέτης αϊτός πάνω στα Ηπειρώτικα-Ζαγορίσια βουνά, σε ένα μικρό Μοναστήρι του Προφήτη Ηλία κάπου εκεί ανάμεσα από την Βίτσα και το Μονοδένδρι.

Ένας Αγιασμένος Λευΐτης του Υψίστου, άνθρωπος της άγρυπνης προσευχής και προσοχής του βίου του.

Ένας πάμφτωχος και άσημος Αργυροκαστρίτης ο οποίος στα δεκαπέντε του χρόνια πήγε στην Κων/πολη να δουλέψει ως μικροπωλητής, τριγυρνώντας με ένα γαϊδουράκι τα σοκάκια της Πόλης για να πουλήσει την πραμάτεια του.

Εκεί μέσα σε αυτά τα φτωχικά σοκάκια τον περίμενε ο Χριστός, εκεί γνώρισε τον γνωστό και υπέροχο Κήρυκα και Κληρικό π. Κων/νο Καλλίνικο, τον οποίο κάποιοι ονόμαζαν ''Καλλικέλαδο Αϊδόνι του Άμβωνα''.

Τα κηρύγματα του επέδρασαν τόσο πολύ τον νεαρό πραματευτή που άλλαξε όλη η ζωή του.

Άναψε μέσα του μια θαυμαστή φλόγα για την Εκκλησία και νύχτα και ημέρα με τα λιγοστά γράμματα που γνώριζε, ερευνούσε και μάθαινε το Θέλημα του Θεού.

Εξομολόγηση, Αγρυπνίες, Συχνή Θεία Κοινωνία και δεν έχανε καμιά Ακολουθία και κανένα Κήρυγμα.

Επιθυμώντας να αφοσιωθεί περισσότερο πήγε στο Άγιο Όρος ως Μοναχός και μετά από πολύ δοκιμασία και άσκηση χειροτονήθηκε Ιερέας.

Θέλοντας να βοηθήσει την σκλαβωμένη Πατρίδα του, ανεχώρησε για την Β. Ήπειρο, όπου εργάστηκε με ζήλο στον εκεί Αμπελώνα του Κυρίου και πολλούς εξισλαμισμένους Χριστιανούς επανέφερε στην Αλήθεια. Αυτό εξόργισε τους Τουρκοαλβανούς οι οποίοι αποφάσισαν να τον συλλάβουν και να τον εκτελέσουν.

Με πολύ Θαυμαστό τρόπο ο Θεός τον προστάτευσε και τον οδήγησε στο ελεύθερο από τους Τούρκους Ζαγόρι, στην μικρή Ιερά Μονή του Προφήτη Ηλία που είπαμε παραπάνω.

Αυτό έμελλε να γίνει η Πνευματική του Παλαίστρα για μισό σχεδόν αιώνα και ο Αιώνιος Τόπος Αναπαύσεως του, αλλά και ο τόπος όπου χιλιάδες πονεμένες ψυχές ξεφορτώθηκαν κάτω από το Επιτραχήλιο του το βάρος των αμαρτιών τους και οδηγήθηκαν με τις συμβουλές του ''εις την στενήν και τεθλιμμένην οδό την άγουσαν εις την ζωήν την αιώνιον''.

Ήταν άνθρωπος της Αδιαλείπτου Προσευχής νύχτα και ημέρα και αυτό ήταν το πρώτο που μάθαινε στα πνευματικά του παιδιά.

Φρόντιζε πάρα πολύ για την πνευματική τους κατάρτηση και τόνιζε ότι ο σκοπός του ανθρώπου πάνω στη γη είναι μόνο ένας:

Να γίνουμε Άγιοι, για τίποτε άλλο να μην φροντίζουμε.

«Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι» (Α΄ Πέτρ. 1,16).

Απέκτησε την φήμη του καλύτερου Πνευματικού σε όλη την Ήπειρο και όχι μόνο.

Μητροπολίτες, κληρικοί, φτωχοί και ταλαιπωρημένοι άνθρωποι του μόχθου, αλλά και πρίγκηπες, γιατροί, καθηγητές Πανεπιστημίου και βιομήχανοι έσκυψαν κάτω από το Επιτραχήλιο του.

Αυτή η φήμη του οδήγησε και τον μικρό Αρσένιο (τον μετέπειτα Άγιο Παΐσιο) να πάει με τα πόδια 8-9 ώρες δρόμο από την Κόνιτσα για τον συναντήσει εκεί στην κορυφή του Ζαγορίου και να του ανάψει την Φλόγα να γίνει Ένας Άγιος του Θεού.

Και όμως ο "Καιρός" επιμένει!!!

 

ΚΑΙ ΟΜΩΣ Ο "ΚΑΙΡΟΣ" ΕΠΙΜΕΝΕΙ!!!

Λέων Βάλτερ - Μπράνγκ

Δρ. Θεολογίας - Αντιπρόεδρος Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων 

Στην νεοελληνική πραγματικότητα των λεγομένων προοδευτικών πολιτών της χώρας η προστασία των παιδιών από ηλικία 10 ετών και άνω εξισώνεται με το φονταμενταλισμό. Αντίθετα η σύγχυση αυτών των παιδιών και η παραβίαση της θρησκευτικής συνείδησής τους θεωρείται δείγμα δημοκρατικότητας και ανοιχτού ορίζοντα σκέψης. Αυτό το συμπέρασμα βγήκε αβίαστα από στρογγυλή τράπεζα που διοργανώθηκε στο πλαίσιο Διημερίδας του Θεολογικού Συνδέσμου "Καιρός" στις 27-28 Ιανουαρίου του 2023. Στην Α΄ Θεματική τράπεζα λόγου με θέμα «Το μάθημα των Θρησκευτικών μετά τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας και η ελληνική κοινωνία» που έλαβε χώρα το απόγευμα της 27/01 συμμετείχαν εξέχουσες προσωπικότητες, όπως ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, ο Καθηγητής  Ευάγγελος Βενιζέλος, πρώην Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, ο Γεώργιος Καλαντζής, Γενικός Γραμματέας Θρησκευμάτων, ό οποίος όμως λόγω ασθένειας δεν μπορούσε να συμμετάσχει, ο Κωνσταντίνος Μενουδάκος, Πρόεδρος Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, η Φερενίκη Παναγοπούλου, Επίκουρος Καθηγήτρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και η Έφη Φωκά, Επίκουρος Καθηγήτρια στο Deree College. Συντονιστής της συζήτησης ήταν ο Δημήτρης Μόσχος, Πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Ε.Κ.Π.Α.

Αλλά πριν αναφερθούμε στις εισηγήσεις, ας κάνουμε μια ανασκόπηση των περιπετειών του μαθήματος των θρησκευτικών από το 2008 και μετά.

Το 2008 μέσα στον Αύγουστο χωρίς κανένα λόγο, χωρίς να υπάρχουν αλλαγές στη σχετική νομοθεσία, εκδόθηκαν από την τότε δεξιά ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας με την πρόφαση της δημοκρατικότητας και του σεβασμού της ελευθερίας της θρησκευτικής συνείδησης του πολίτη τρεις εγκύκλιοι[1] που ώθησαν τους Ορθόδοξους μαθητές να ζητήσουν απαλλαγή από το Μάθημα των Θρησκευτικών (ΜτΘ). Ένα μάθημα λιγότερο, ήταν προφανώς η σκέψη τους, αφού μπορούσαν χωρίς πρόβλημα να απαλλαγούν από το υποχρεωτικό ως τότε μάθημα. Προοδευτικά ξέσπασε ένα ολόκληρο κύμα απαλλαγών. Το 2010 η σοσιαλιστική αυτή τη φορά ηγεσία στο Υπουργείο Παιδείας, πάλι φυσικά με τονισμό της δημοκρατικής ευαισθησίας, προέβαλλε τη μυθοπλασία του πολυπολιτισμικού χαρακτήρα της Ελλάδος και την ανάγκη καταπολέμησης του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Έτσι έδωσε την εντολή να καταρτιστούν νέα Προγράμματα Σπουδών (ΠΣ), αυτή την φορά πολυθρησκειακά, θυσιάζοντας τον ορθόδοξο χαρακτήρα του μαθήματος. Τονίστηκε η με τον τρόπο αυτό αναβάθμιση του ΜτΘ, ότι θα είναι ένα μάθημα υποχρεωτικό για όλους. Και έτσι θα αφαιρεθεί κάθε επιχείρημα για απαλλαγή από το μάθημα, αφού το κύμα απαλλαγών είχε προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση και δυσλειτουργία στα σχολεία. Το ξεκίνημα έγινε με ΠΣ για το Δημοτικό και το Γυμνάσιο[2]. Για την πιο αποτελεσματική προβολή των νέων ΠΣ και για την στοιχειώδη έστω, καθαρά σε μορφή βιτρίνας, διατήρηση της δημοκρατικότητας οι νεωτεριστές θεολόγοι, που ήταν πρόθυμοι να αναλάβουν την  σύνταξη αυτών των πολυθρησκιακών προγραμμάτων, συγκροτήθηκαν το 2010 σε σύλλογο με την ονομασία «Πανελλήνιος Θεολογικός Σύνδεσμος Καιρός».

Το Υπουργείο έκτοτε, όταν αναφέρεται στα νέα ΠΣ, φυσικά αρέσκεται να επικαλείται αυτούς τους Θεολόγους, με τους οποίους συνεργάζεται θαυμάσια, και το σύλλογό τους. Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ), η οποία εκπροσωπεί την μεγάλη πλειοψηφία των Θεολόγων της χώρας και εξαρχής αρνήθηκε να υπηρετήσει αυτή την αλλοίωση, στην ουσία κατάργηση του ΜτΘ, παρουσιαζόταν ως προσκολλημένη σε παραδοσιακά σχήματα και ως φονταμενταλιστική. Στη συνέχεια αρχικά έγινε η πιλοτική εφαρμογή των ΠΣ στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο (2011-2014) και τελικά η επίσημη εισαγωγή τους στην εκπαιδευτική διαδικασία από το σχολικό έτος 2016-2017.

ΜΗΠΩΣ Ο ΣΕΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ δεν ήταν και τόσο «ΤΥΧΑΙΟΣ»;

 

Βασικό δόγμα της εγκληματολογίας είναι η γνωστή έκφραση: « αν θέλεις να βρείς τον ένοχο ενός εγκλήματος ,ψάξε ποιος είναι ο επωφελημένος από το έγκλημα».
Και στην παρούσα θλιβερή συγκυρία του σεισμού στην Τουρκία όλως τυχαίως κερδισμένοι βγαίνουν πάλι οι Αμερικανοί αφού πλήττεται το υπό κατασκευή πυρηνικό εργοστάσιο της Ρωσίας στο Ακουγιού που απέχει μία ανάσα από το επίκεντρο του σεισμού ,μόλις 16 μίλια από το το ρήγμα Ecemis .

Δεν είναι τυχαίο που λίγες ημέρες πριν ο αχυράνθρωπος Ουκρανός Πρόεδρος, Βολοντιμίρ Ζελένσκι εγκάλεσε τα κράτη- μέλη της ΕΕ, ισχυριζόμενος ότι παρεμποδίζουν τις κυρώσεις για τον πυρηνικό σταθμό της Ζαπορίζια, ο οποίος λειτουργείται επίσης από τον ίδιο ενεργειακό ρωσικό κολοσσό Rosatom που κατασκευάζει και του Ακουγιού.

Επίσης με τον «συμπτωματικό» σεισμό πλήττεται καίρια το Τουρκικό καθεστώς και οι βλέψεις τους προς το Αιγαίο που ενοχλούν κατά πολύ τα συμφέροντα δυτικών και αμερικανικών κολοσσών.

Άλλωστε για το γνωστό υπερόπλο HAARΡ των αμερικάνων τέτοιες ενέργειες είναι δουλειές ρουτίνας που έχουν πραγματοποιηθεί και δοκιμαστεί επιτυχώς και στο παρελθόν.

Συγκεκριμένα και σύμφωνα με τους Τούρκους αναλυτές το αμερικανικό πολεμικό πλοίο USS Nitze , που πρόσφατα ελλιμενίστηκε στην Κωνσταντινούπολη, ενδέχεται να προκάλεσε τις απανωτές σεισμικές δονήσεις με τη χρήση του συστήματος HAARP.

Το κλείσιμο των δυτικών πρεσβειών , ήταν ο προπομπός για την συγκεκριμένη «επίθεση», η οποία γίνεται ως «αντίποινα» στην Τουρκία επειδή δεν υπογράφει το πρωτόκολλο της ένταξης της Σουηδίας και της Φιλανδίας στο ΝΑΤΟ.

Ας ευχόμαστε να μην συμβεί και στην Ελλάδα κάποιος όμοιος και «τυχαίος» σεισμός ενόψει των εκλογών που μέσα στον απευχόμενο πόνο του λαού θα φέρει λήθη των προημαρτημένων των πολιτικών,συσπείρωση μα και παλλαϊκή ευγνωμοσύνη στον Μητσοτάκη για τις δωρεάν σκηνές και τα σεισμο-pass που θα προσφέρει φιλόδωρα στους σεισμοπλήκτους εκλογείς.

-ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ-
Έκτακτο παράρτημα

Τό «αὐγό τοῦ φιδιοῦ», οἱ «Ἀνεξάρτητες ἀρχές», ἡ νεοταξίτικη ἀριστεροδεξιά καί τά Θρησκευτικά

Παναγιώτη Τσαγκάρη

Ὑπ. Δρ. Θεολογίας

Ὁ ὑπουργός Ἐπικρατείας τῆς κυβέρνησης τῆς Νέας Δημοκρατίας, κ. Ἄκης Σκέρτσος, μιλῶντας ἐπί τῆς πρότασης δυσπιστίας κατά τῆς κυβέρνησης πού κατέθεσε ὁ ΣΥΡΙΖΑ στή Βουλή στίς 25/1/2023, τόνισε ἐμφαντικά, ὡς πρός τόν ρόλο τῶν Ἀνεξάρτητων Ἀρχῶν, ὅτι «ἀνεξάρτητη ἀρχή δέν σημαίνει ἀνεξέλεγκτη ἀρχή». Τόνισε ἐπίσης ὅτι «στίς δημοκρατίες ὀφείλουν ὅλοι νά σέβονται τό Σύνταγμα καί τούς νόμους» καί ὅτι «κανείς δέν ἵσταται πάνω ἀπό τούς νόμους, οὔτε δικαιοῦται νά τούς ἑρμηνεύει κατά τό δοκοῦν. Ἀπό την Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας μέχρι τόν πιό ἁπλό πολίτη καί ἀπό τούς ἐκπροσώπους τῶν τριῶν ἐξουσιῶν μέχρι καί τίς ἀνεξάρτητες ἀρχές». Ὑπογράμμισε ἀκόμη, ὅτι… «τήν ἀποκλειστική ἁρμοδιότητα νά κρίνουν τή συνταγματικότητα τῶν νόμων τήν ἔχουν τά δικαστήρια καί ὄχι οἱ ἀνεξάρτητες ἀρχές. Αὐτό θά ἔπρεπε νά τό ξέρουν, πρῶτα ἀπ' ὅλους, οἱ συνταγματολόγοι μας».


Εἶναι ἀξιοσημείωτα ὅσα ἀνέφερε ὁ κ. ὑπουργός τῆς Ἐπικρατείας καί ἀφοροῦν ἄμεσα σύν τοῖς ἄλλοις καί στό πολύπαθο μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν διότι μία ὑποτίθεται ἀνεξάρτητη ἀρχή, ἡ Ἀρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικοῦ Χαρακτῆρα (ΑΠΔΠΧ), χρησιμοποιεῖται ἀπό τούς γνωστούς πολέμιους τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ὡς ἡ αἰχμή τοῦ δόρατος, εἴτε γιά νά ὑποτιμηθεῖ τό ὀρθόδοξο χριστιανικό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἀπό ὑποχρεωτικό σέ προαιρετικό εἴτε γιά νά μετατραπεῖ σέ μάθημα Θρησκειολογίας ἤ Φιλοσοφίας.


Οἱ ἀποφάσεις ὅμως, τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας (Στέ) ὅρισαν σοφά ὅτι τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν «θά ἀπευθύνεται ἀποκλειστικά στούς ὀρθόδοξους χριστιανούς μαθητές» καί ἀκύρωσαν τά συντεταγμένα ἀπό τά στελέχη τοῦ θεολογικοῦ Συνδέσμου «Καιρός», πολυθρησκειακά Προγράμματα Σπουδῶν τῶν ὑπουργῶν τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κ. Φίλη καί κ. Γαβρόγλου. Γιά νά ἐπιτευχθεῖ, λοιπόν, ἡ μείωση, καί ὁ ἐξοβελισμός τοῦ ὀρθόδοξου μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἀπό τό ἑλληνικό σχολεῖο, μεθοδεύεται, ἀπό τούς πολέμιους τοῦ μαθήματος, ἡ βάπτιση τῆς ΑΠΔΠΧ ὡς Ἀρχή ἀνώτερη τοῦ Συντάγματος καί τοῦ Στέ, μέ στόχο τήν ἐφαρμογή καί ἐπικράτηση, μέ νύχια καί μέ δόντια, τῶν ἑρμηνευτικῶν γνωματεύσεων τῆς ἀνωτέρῳ ἀρχῆς γιά μετατροπή τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἀπό ὑποχρεωτικό σέ προαιρετικό, σέ καταφανῆ ἀντίθεση μέ τίς πρόσφατε ἀποφάσεις τοῦ Στε.

ΤΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΗΣΑΪΑΣ 53

 

Δρόμος δίχως θεό δεν αντέχεται...

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς.

Γράφεις ότι καταστράφηκες. Οι φίλοι σε εγκατέλειψαν. Οι μεν αποστρέφουν την κεφαλή τους από σένα, οι δε σε κοροϊδεύουν. Μόνο η πίστη στον Θεό σε κρατά, για να μην τρελαθείς ή να μην κάνεις κακό στον εαυτό σου. Έτσι γράφεις.
Καταστράφηκε η περιουσία σου, δεν καταστράφηκες εσύ. Κατεστραμμένος έμπορος δεν σημαίνει και κατεστραμμένος άνθρωπος. Ο πλούτος δεν γεννήθηκε μαζί σου -στον δρόμο της ζωής τον απέκτησες και στο τέλος της ζωής πρέπει να αποκολληθείς απ’ αυτόν.
Αλλά επειδή ο πλούτος αποκολλήθηκε από σένα πριν από το τέλος της ζωής σου, αυτό σε πικραίνει. Όμως ακριβώς αυτό τους πολλούς εξυπηρέτησε ως μέγιστη τύχη. Αφού ξεκολλώντας από τον σάπιο πλούτο του χώματος, εκείνοι είχαν ακόμα αρκετό χρόνο να πλουτίσουν τις ψυχές τους με τον Θεό. Για εκείνους όμως πού πετούν από πάνω τους το σαμάρι του πλούτου ταυτόχρονα με το σαμάρι του σώματος μπορεί να είναι αργά για όλα και όλα να έχουν χαθεί.
Τίμια δούλεψα, γράφεις. Όμως στην τιμιότητα έχει υποσχεθεί αιώνιο βραβείο και όχι εφήμερο. Από την τίμια εργασία ο άνθρωπος μπορεί να πλουτίσει, μπορεί και να φτωχύνει. Αλλά όπως ο πλούτος δεν κάνει τον τίμιο περισσότερο άνθρωπο, έτσι και η φτώχεια δεν τον κάνει λιγότερο άνθρωπο. Όποιος σκέφτεται διαφορετικά, τούτος δεν ζει στην χριστιανική εποχή, αλλά στην παλιά ειδωλολατρική, στην οποία η αξία του άνθρωπου ζυγιζόταν με το βάρος του χρυσού. Ο Χριστός γι’ αυτό και παραδόθηκε στο να Τον σταυρώσουν στον Γολγοθά, ώστε να καταστρέψει αυτό το βάρβαρο ζύγι ανάμεσα στους ανθρώπους, και να τοποθετήσει άλλο, πνευματικό και ηθικό. Κατά το ζύγι του Χριστού εκείνο που κάνει μόνιμη την αξία μέσα στον άνθρωπο ούτε από τον πλούτο απορρέει ούτε από την φτώχεια χάνεται. Αλλά από την ισχυρότερη ή ασθενέστερη αγάπη απέναντι στον νόμο του Θεού εξαρτάται η παλίρροια η άμπωτις αυτής της μόνιμης αξίας που δεν κατεβαίνει στον τάφο μαζί με το σώμα.
Το ότι σε εγκατέλειψαν οι φίλοι στην ανάγκη, και τώρα ή αποστρέφουν την κεφαλή τους από σένα ή σε κοροϊδεύουν ανοιχτά, αυτό σε πονά όντως, όμως είναι μόνο μια νέα μαρτυρία της παμπάλαιης ανθρώπινης εμπειρίας. Όταν σταύρωσαν τον Κύριο Χριστό, που ήταν εκείνοι οι όποιοι πριν από αυτό ήθελαν να Τον κάνουν βασιλιά και Τον φώναζαν «Ωσαννά»;
Είναι καλό που κρατάς την πίστη στον Θεό. Κι εκείνη θα κρατά εσένα σ’ αυτές τις δύσκολες μέρες, οι όποιες θα περάσουν σαν ομίχλη. Κοίτα, κάποιοι άνθρωποι κουβαλούν το μπαστούνι σαν στολίδι, άλλοι πάλι για βοήθεια στους δύσκολους δρόμους. Η πίστη στον θεό και στολίζει και βοηθά τον άνθρωπο. Όσο ήσουν ευκατάστατος περισσότερο την κρατούσες σαν στολίδι, τώρα σου έχει γίνει απαραίτητο στήριγμα. Εκείνη έχει πιο φωτεινό πρόσωπο όταν διακονεί και βοηθά, παρά όταν μόνο στολίζει. Φοβάσαι να μην τρελαθείς, γράφεις. Μην φοβάσαι, είναι ελάχιστοι εκείνοι που τρελάθηκαν από τον πλούτο.
Φοβάσαι να μην κάνεις κακό στον εαυτό σου, λες. Αυτοκτονία σκέφτεσαι; Μα αυτό είναι το τέλειο συμπόσιο των διαβόλων. Σχοινί γύρω από το λαιμό -η αιώνια ζωή χαμένη. Και όντως, στην απότομη και δυσμενή στροφή της ζωής σου τίποτα δεν μπορεί να κρατήσει τον άνθρωπο έκτος από την ζωντανή πίστη στον ζώντα Θεό, ο οποίος δίνει και παίρνει, και παίρνει και δίνει, δοκιμάζοντας παράλληλα την πίστη μας και την αγάπη μας.
Οι άπιστοι κατεβαίνουν με τον Ιούδα στο ποτάμι για να κρεμαστούν, ενώ οι ψυχές με ηρωική πίστη ανεβαίνουν στον Γολγοθά για να πιουν το ποτήρι της πίκρας και ν’ αναστηθούν.
Ο Θεός ας σου δίνει βοήθεια.


(Βιβλίο «Δρόμος δίχως θεό δεν αντέχεται...» Έκδ. «Έν Πλω»)
Τρελογιάννης

Ομιλία εις την κατά τον Τελώνην και τον Φαρισαίον του Κυρίου παραβολήν (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

 

Το σύνολο του ανθρωπίνου γένους διαχωρίζεται σε δύο τάξεις, διά της παρουσιάσεως του Τελώνου και του Φαρισαίου, την των ταπεινών και την των υπεροπτών. Το παράδειγμα του πρώτου δεικνύει ότι οφείλει ο άνθρωπος όχι μόνον ν’ απαρνηθεί την κακίαν, αλλά και να φθάσει στο σημείον ταπεινώσεως ώστε ν’ αυτοκατακριθεί.
1. Εφευρετικός είναι για το κακό ο νοερός προστάτης της κακίας· ικανός ν’ αφαιρέσει ευθύς από την αρχή τα θεμέλια της αρετής που ήδη κατατίθενται στην ψυχή, δια της ανελπιστίας και της απιστίας, αλλ’ επίσης ικανός πάλι να επιτεθεί δια της αδιαφορίας και της ραθυμίας εναντίον των τοίχων της οικίας της αρετής, την ώρα που ανεγείρονται, ακόμη δε και να κρημνίση δια της υπερηφανείας και της παραφροσύνης τον όροφο των αγαθών έργων οικοδομημένον ήδη. Αλλά κρατηθήτε, μη πτοηθήτε· διότι ο επιμελής είναι ευμηχανώτερος στα αγαθά και η αρετή έχει περισσότερη ισχύ γι’ αντιπαράταξη προς την κακία, αφού διαθέτει την άνωθεν χορηγία και συμμαχία από τον ίδιο τον δυνάμενο τα πάντα και ενδυναμώνοντα από αγαθότητα όλους τους εραστάς της αρετής. Έτσι η αρετή όχι μόνο παραμένει αδιάσειστος από ποικίλα πονηρά μηχανήματα που παρασκευάζει ο Αντικείμενος, αλλά μπορεί και να σηκώσει και επαναφέρη όσους έπεσαν στον βυθό των κακών και να τους προσαγάγη εύκολα στον Θεό με την μετάνοια και την ταπείνωση.
2. Δείγμα δε και διαρκής απόδειξις είναι τούτο. Πραγματικά ο Τελώνης, ενώ είναι τελώνης και, μπορoύμε να ειπούμε, ενώ ζει στον πυθμένα της αμαρτίας, ελαφρώνεται απλώς, αφού εκοινώνησε προς τους εναρέτως ζώντας με μόνο τον λόγο, κι αυτόν σύντομο, ανυψώνεται και υπερβαίνει κάθε κακία και, δικαιωμένος από τον αδέκαστο κριτή τον ίδιο, συγκαταλέγεται στο χορό των δικαίων. Εάν δε και ο Φαρισαίος για λόγο καταδικάζεται, παθαίνει τούτο διότι είναι φαρισαίος και νομίζει ότι είναι κάποιος αφ’ εαυτού, και όχι διότι είναι πραγματικά δίκαιος· καταδικάζεται διότι εκφέρει αυθάδη λόγια, ανάμεσα στα οποία εκείνα που παροργίζουν τον Θεό δεν ειναι λιγώτερα από αυτά τα λόγια.
3. Γιατί δε η μεν ταπείνωσις ανεβάζει στο ύψος της δικαιοσύνης, η δε υπεροψία κατεβάζει προς τον βυθό της αμαρτίας; Διότι αυτός που νομίζει ότι είναι κάποιος σπουδαίος, και μάλιστα ενώπιον του Θεού, δικαίως εγκαταλείπεται από τον Θεό, αφού έχει την γνώμη ότι δεν χρειάζεται την βοήθειά του· αυτός δε που θεωρεί τον εαυτό του μηδαμινό και γι’ αυτό αποβλέπει στην άνωθεν ευσπλαγχνία, δικαίως επιτυγχάνει την από τον Θεό συμπάθεια και βοήθεια και χάρη· διότι λέγει, "ο Κύριος αντιτάσσεται στους υπερηφάνους, ενώ στους ταπεινούς δίδει χάρη".
4. Αποδεικνύοντας τούτο ο Κύριος με παραβολή λέγει· "δύο άνθρωποι ανέβηκαν στο ιερό· ο ένας φαρισαίος και ο άλλος τελώνης". Θέλοντας να παραστήσει εναργώς το από την ταπείνωση κέρδος και την από την υπερηφάνεια ζημία, διήρεσε σε δύο όλους τους προσερχομένους στο ναό, μάλλον δε τους ανερχομένους σ’ αυτόν, που είναι οι προσερχόμενοι για προσευχή στον ναό του Θεού· διότι τέτοια είναι η φύσις της προσευχής· ανεβάζει τον άνθρωπο από την γη στον ουρανό και υπερβαίνοντας κάθε επουράνιο, όνομα και ύψωμα και αξίωμα, τον παρουσιάζει στον ίδιο το Θεό του παντός. Αλλωστε και ο παλαιός εκείνος ναός ευρισκόταν σε ύψωμα, σε λόφο της πόλεως. Επάνω σ’ αυτόν τον λόφο, όταν κάποτε το θανατικό αφάνιζε την Ιερουσαλήμ, ο Δαβίδ είδε τον θανατηφόρο άγγελο να κινεί την ρομφαία κατά της πόλεως, ανέβηκε εκεί και οικοδόμησε θυσιαστήριο στον Κύριο· προσέφερε στον Θεό θυσία και εσταμάτησε η φθορά. Αυτά αποτελούσαν τύπο της σωτηριώδους και πνευματικής αναβάσεως κατά την ιερά προσευχή και του δι’ αυτής ιλασμού (διότι όλα εκείνα ήσαν προτυπωτικά για την σωτηρία μας), εάν δε θέλης, και τύπο της ιεράς αυτής Εκκλησίας μας, η οποία πραγματικά ευρίσκεται επάνω σε ύψος, σαν άλλος αγγελικός και υπερκόσμιος χώρος, επάνω στον οποίο, προς εξιλασμόν όλου του κόσμου, καταστροφή του θανάτου και αφθονία αθάνατης ζωής, προσφέρεται άνω στον Θεό η αναίμακτη, η μεγάλη και πραγματικά ευπρόσδεκτη θυσία.
5. Γι’ αυτό λοιπόν δεν είπε, ότι δύο άνθρωποι "προσήλθαν" στον ναό, αλλά "ανέβηκαν" στον ναό. Υπάρχουν βέβαια και τώρα μερικοί που, ερχόμενοι στην Εκκλησία, δεν ανεβαίνουν αυτοί, αλλά μάλλον καταρρίπτουν την Εκκλησία που εικονίζει τον ουρανό· αυτοί είναι όσοι προσέρχονται για χάρη συναναστροφής και συνομιλίας μεταξύ των, καθώς και όσοι προσφέρουν και αγοράζουν ψώνια· πραγματικά ομοιάζουν μεταξύ τους, αφού δίδοντας αυτοί μεν ψώνια, εκείνοι δε λόγους, παίρνουν αντί αυτών τα κατάλληλα. Αυτούς ο Κύριος, όπως παλαιά τους εξέβαλε εντελώς από τον ναό εκείνον, λέγοντάς τους, "ο οίκος μου καλείται οίκος προσευχής, σεις όμως τον κατεστήσατε σπήλαιο ληστών", έτσι τους εξέβαλε και από τα λόγια τους αυτά, διότι δεν ανεβαίνουν καθόλου στον ναό, έστω και αν έρχονται καθημερινώς.
6. Ο Φαρισαίος πάντως και ο Τελώνης ανέβηκαν στον ναό· διότι ένα σκοπό είχαν και οι δύο, να προσευχηθούν, αν και ο Φαρισαίος μετά την άνοδο κατέρριψε τον εαυτό του, ανατρεπόμενος από τον τρόπο. Διότι ήταν μεν ο σκοπός της αναβάσεώς των ο ίδιος, αφού ανέβηκαν να προσευχηθούν, αλλ’ ο τρόπος της προσευχής ήταν αντίθετος. Ο ένας δηλαδή ανέβαινε συντετριμμένος και ταπεινωμένος, διότι εδιδάχθηκε από τον ψαλμωδό προφήτη ότι ο Θεός δεν θα περιφρονήσει μια συντετριμμένη και ταπεινωμένη καρδιά, αφού και αυτός ο προφήτης λέγει για τον εαυτό του, γνωρίζοντάς το φυσικά από την πείρα του, "εταπεινώθηκα, και μ’ έσωσε ο Κύριος". Και τι περιορίζομαι στον προφήτη; Διότι ο Θεός των προφητών προς χάρη μας εταπείνωσε τον εαυτό του γενόμενος σαν εμάς, καθώς λέγει ο απόστολος, "γι’ αυτό ο Θεός τον υπερύψωσε". Ο δε Φαρισαίος ανεβαίνει υπερβολικά φουσκωμένος και αλαζονευόμενος, με την ιδέα ότι θα αυτοδικαιωθεί· και μάλιστα ενώπιον του Θεού, εμπρός στον οποίο όλη η δική μας δικαιοσύνη είναι σαν ράκος εμμηνορροούσης· διότι δεν άκουσε τον λέγοντα, "κάθε υπερόπτης είναι ακάθαρτος ενώπιον του Κυρίου", και "ο Κύριος αντιτάσσεται στους υπερηφάνους", και "αλλοίμονο σ’ αυτούς που αυτοδικαιώνονται και κατά τον εαυτό τους είναι επιστήμονες".
7. Δεν τους διεχώρισε μόνο το ήθος αλλά και ο τρόπος, που ήταν διάφορος σ’ αυτούς, αλλά και το είδος της προσευχής, που ήταν επίσης διπλό. Πραγματικά η προσευχή δεν είναι θέμα δεήσεως μόνο, αλλά και ευχαριστίας. Ο ένας από τους προσευχομένους ανεβαίνει στο ναό του Θεού για να δοξάσει κι ευχαριστήσει τον Θεό για όσα έλαβε από αυτόν, ο δε άλλος για να ζητήσει όσα δεν έλαβε ακόμη, μεταξύ των οποίων είναι και η άφεσις των αμαρτημάτων, και μάλιστα για τους αμαρτάνοντας κάθε ώρα στις ημέρες μας. Από το άλλο μέρος η υπόσχεσις των από εμάς ευσεβώς προσφερομένων στον Θεό δεν ονομάζεται προσευχή αλλά ευχή· και τούτο το εδήλωσε εκείνος που είπε, "κάμετε ευχή, και αποδώσετέ την στον Κύριο τον Θεό μας", και αυτός που λέγει "καλύτερο είναι να μη κάμεις ευχή, παρά να κάμεις και να μην την εκτελέσεις".

ΤΟ ΤΡΙΩΔΙΟ ΤΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ ΑΝΟΙΞΕ

 

ΤΟ ΤΡΙΩΔΙΟ είναι ένα «παράνομο» βιβλίο αφού βρίθει από διάφορες παραβατικές προσωπικότητες!

Ξεκινά με ένα Τελώνη (Αρχικλέφτη και λαμόγιο Εφοριακό της τότε εποχής) περνά μέσα από πασίγνωστες γυναίκες του πεζοδρομίου, όπως η Μαρία η Αιγυπτία και τελειώνει με έναν αρχισυμμορίτη Λήσταρχο, που δεν άφησε άνθρωπο απείραχτο.

Και το Τρι-ώδιο είναι ένα πνευματικό Δι-όδιο, το μοναδικό στο οποίο δεν πληρώνεις, αλλά πληρώνεσαι κιόλας με πνευματική αμοιβή και πνευματικούς καρπούς.

Το Βιβλίο του Τριωδίου ξεκινά από έναν Τελωνικό αναστεναγμό «Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ» και λαμβάνει πέρας με ένα «Μνήσθητι μου Κύριε εν τη Βασιλεία Σου» ενός σεσημασμένου ληστή πάνω στον σταυρό.

Ως εκ τούτου παρέχει και ηθική αυτουργία για «παράνομες» δραστηριότητες, αφού προβάλει και προωθεί τον Νόμο της Αγάπης Του Θεού, ο οποίος λογίζεται ως παράτυπη και παράνομη συμπεριφορά για την ανθρώπινη δικαιοσύνη , εκεί που λείπει η έννοια της Συγγνώμης και της Μετανοίας.

Για τον ποινικό κώδικα ο Ληστής πάνω στον Σταυρό ήταν το χειρότερο απόβρασμα της καλής κοινωνίας. Για τον Χριστό όμως και την Βασιλεία Του ο πρώτος και επίσημος καλεσμένος του Παραδείσου.

Ας γίνει λοιπόν, φέτος και σε εμάς το Τριώδιον, διόδιον του Παραδείσου και επώδιον με ωδές και ύμνους ευχαριστίας στον Ιησού Χριστό !

π.Διονύσιος Ταμπάκης

 Τρελογιάννης

Δεν είναι ο Πούτιν νεοταξίτης;

 

Konstantinos Vathiotis

14 hr ago

Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών

---

Στο πλαίσιο του καλόπιστου και εποικοδομητικού δημόσιου διαλόγου και με αφορμή το απομαγνητοφωνημένο κείμενο του αγαπητού πατρός Σεραφείμ Ζήση που δόθηκε στην δημοσιότητα με το τίτλο «Είναι ο Πούτιν νεοταξίτης;»

1

, σύμφωνα με το οποίο επιχειρείται η αναίρεση της θέσης ότι ο Πούτιν υπηρετεί το νεοταξίτικο σύστημα εξουσίας, θα ήθελα, ως απάντηση, να παραθέσω ορισμένα αδιαμφισβήτητα πραγματικά δεδομένα που θα συμβάλλουν στην πληρέστερη κατανόηση της ρωσικής πολιτικής, μακριά από στερεότυπα και συναισθηματικές εξάρσεις.

Τα στοιχεία που θα παρουσιάσω, αν δεν αποδομούν πλήρως, τουλάχιστον επισκιάζουν το (προσεκτικά φιλοτεχνημένο) «αντινεοταξίτικο προφίλ» του Ρώσου προέδρου και τον κατατάσσουν πολύ πιθανώς στην χορεία των νεοταξιτών ηγετών.

Πριν προχωρήσω στην έκθεση των λόγων που αποδεικνύουν την συμπόρευση της ρωσικής ηγεσίας με το εκάστοτε κυρίαρχο αφήγημα της νεοταξίτικης υπερεθνικής ελίτ, θα προβώ εισαγωγικά σε δύο επισημάνσεις που διέπουν την σκέψη μου:

Α. Οποιαδήποτε θετική ή αρνητική προσωπική κρίση και εκτίμηση εν σχέσει προς τις πραγματικές προθέσεις και τα αληθινά κίνητρα του ηγέτη του Κρεμλίνου δεν μπορεί να περιβληθεί με την βεβαιότητα της μαθηματικής απόδειξης. Έχουμε ήδη εισέλθει σε μια πολύ κρίσιμη φάση της ανθρώπινης Ιστορίας και θα αντιμετωπίσουμε παγκόσμιες γεωπολιτικές ανακατατάξεις, βιώνοντας συγκλονιστικά γεγονότα «Αποκαλυπτικής έντασης».

Η πολιτική των μεγάλων και ισχυρών κρατών χαρακτηρίζεται από πολλές αμφισημίες, αντιφάσεις και παλινδρομήσεις, και επομένως κάθε επιμονή στην ορθότητα της γνώμης μας να εμφανίζεται εκ των προτέρων ως υπερβολική και αδικαιολόγητη και κάθε πρόβλεψη να είναι τουλάχιστον επισφαλής και παρακινδυνευμένη, δεδομένου ότι τα «κρύφια της καρδιάς» των ανθρώπων καθώς και η έκβαση των γεγονότων της Ιστορίας είναι γνωστή μόνο στον Θεό.

Β. Κατά την προσωπική μου γνώμη, η Νέα Τάξη Πραγμάτων δεν ταυτίζεται με τον διεθνή σιωνισμό αλλά τον υπερβαίνει καθόσον κατανοείται ως η (δ)εμμονική επιβολή μιας ανθρωποκτόνου πολιτικής που εκπορεύεται από την υπερεθνική αντίχριστη ελίτ, η οποία –κατά τα τελευταία διακόσια χρόνια– εργάζεται εκ του παρασκηνίου με αξιοθαύμαστη μεθοδικότητα και επιμέλεια, προκειμένου να επιτύχει την πνευματική υποδούλωση της ανθρωπότητας, εισάγοντας ένα αδυσώπητο και απάνθρωπο παγκόσμιο σύστημα ψηφιακού ολοκληρωτισμού και υλοποιώντας την μετανθρωπιστική ατζέντα, με αποκλειστικό σκοπό τον βιολογικό μετασχηματισμό του ανθρώπου.

Ακολουθεί η παράθεση κρίσιμων δεδομένων που βοηθούν στην νηφάλια και αντικειμενική αξιολόγηση της Ρωσικής πολιτικής:

1. Στην Μόσχα τον Οκτώβριο του προηγούμενου έτους πραγματοποιήθηκε το ετήσιο Διεθνές Φόρουμ της Λέσχης Βαλντάι με θέμα «Ένας μετα-ηγεμονικός κόσμος, Δικαιοσύνη και ασφάλεια για όλους», όπου συμμετείχαν 111 εμπειρογνώμονες, πολιτικοί, διπλωμάτες και οικονομολόγοι από τη Ρωσία και 40 χώρες του εξωτερικού, κατά την διάρκεια του οποίου παρέστη και ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν, εκφωνώντας μια βαρυσήμαντη πολιτική ομιλία με κύριο αποδέκτη την πολιτικοκοινωνική ελίτ της Δύσης.

Ο ηγέτης του Κρεμλίνου άφησε άναυδους όλους τους παρατηρητικούς και οξυδερκείς πολίτες που «δεν πίστευαν στα αυτιά τους» ακούγοντας τον Πούτιν (ο οποίος εμφανίζεται από ορισμένους ως το «αντίπαλο δέος» της Ν.Τ.Π.) να αναφέρεται στο αγαπημένο και προσφιλές νεοταξίτικο αφήγημα της δαιμονοκίνητης δυτικής ελίτ, δηλ. στον κίνδυνο της κλιματικής αλλαγής, ενώ την ίδια στιγμή η χώρα του βρίσκεται σε εμπόλεμη σύγκρουση με το ΝΑΤΟ στο έδαφος της Ουκρανίας! 

Σε μια αποστροφή του λόγου του, ο Βλαντίμιρ Πούτιν δήλωσε επί λέξει τα εξής άκρως σημαντικά:

«Οι τρέχουσες εξελίξεις έχουν επισκιάσει τα περιβαλλοντικά ζητήματα. Όσο παράξενο κι αν φαίνεται, γι’ αυτό θα ήθελα να μιλήσω πρώτα σήμερα. Η κλιματική αλλαγή δεν βρίσκεται πλέον στην κορυφή της ατζέντας. Αλλά αυτή η θεμελιώδης πρόκληση δεν έχει εξαφανιστεί, είναι ακόμα μαζί μας και αυξάνεται»

2

.

Η συγκεκριμένη πολιτική δήλωση του αρχηγού του ρωσικού κράτους οπωσδήποτε διαψεύδει με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο την ελπίδα όλων όσοι είχαν επενδύσει στην πολιτική και στρατιωτική ισχύ της Ρωσίας για τον τερματισμό της κυριαρχίας της Ν.Τ.Π.

Η πιο πάνω άποψη που διατυπώθηκε από τον Ρώσο ηγέτη υποδηλώνει την συμμόρφωσή του στο κυρίαρχο νεοταξίτικο αφήγημα της κλιματικής αλλαγής και εγείρει σοβαρές, εύλογες υπόνοιες για την ενδεχόμενη συμπόρευση του Πούτιν με τα προτάγματα της παγκοσμιοποίησης που κατά κόρον προβάλλει και προωθεί η Ν.Τ.Π.

2. Το Κρεμλίνο γνώριζε τουλάχιστον από το 2014 την εχθρική διάθεση, την σφοδρή αντιρωσική προπαγάνδα, καθώς και την άρτια πολεμική προπαρασκευή του ουκρανικού καθεστώτος, καθόσον το ΝΑΤΟ εκπαίδευε από τότε Ουκρανούς στρατιωτικούς στον χειρισμό δυτικών οπλικών συστημάτων και ως εκ τούτου μπορεί ο υπόλοιπος κόσμος να αιφνιδιάστηκε από την ρωσική επίθεση όχι όμως και ο ρωσικός πληθυσμός για τον οποίο η εισβολή ήταν απλώς θέμα χρόνου. Μάλιστα το 2014 σύμφωνα με δημοσιεύματα του ευρωπαϊκού τύπου, ο Πούτιν σε τηλεφωνική του επικοινωνία με τον απερχόμενο πρόεδρο της Κομισιόν, Μανουέλ Μπαρόζο, φέρεται να είχε δηλώσει «αν θέλω, παίρνω το Κίεβο σε δύο εβδομάδες»

3

.

Επομένως, η Ρωσική ηγεσία, μολονότι μπορούσε να αναλάβει στρατιωτική δράση πολύ νωρίτερα –ακόμη και κατά την διάρκεια της πανδημίας, καθώς είχε την πολύτιμη και μοναδική ευκαιρία να «τινάξει στον αέρα» το παγκόσμιο πείραμα κοινωνικής συμμόρφωσης της Ν.Τ.Π. που υλοποιήθηκε μέσω του αφηγήματος της απειλής της δημόσιας υγείας–, εντούτοις επέλεξε να εισβάλει στην Ουκρανία μόλις τον Φεβρουάριο του 2022, την στιγμή που ο κόσμος εξερχόταν ψυχικά ταλαιπωρημένος από την υγειονομική κρίση του κορωνοϊού, ώστε πριν