Πατὴρ Σεραφεὶμ Ρόουζ: Οἱ Ὀρθόδοξοι πρέπει ν’ ἀποφύγουν τὸν φανατισμὸ καὶ νὰ παραμείνουν ἑνωμένοι ἐν ὄψει τῆς «Συνόδου»

Προφητικὰ καὶ σοφὰ λόγια, μεγάλης συνάφειας μὲ τὰ δρώμενα στὴν Ἐκκλησία σήμερα

Ὁ μακαριστὸς πατὴρ Σεραφεὶμ Ρόουζ ἔχει κληροδοτήσει πολλὰ στὴν Ἐκκλησία καὶ ὄχι λιγότερο σημαντική, μεταξὺ αὐτῶν, εἶναι ἡ ἄοκνη μαρτυρία του τῆς βασιλικῆς ὁδοῦ τῶν Πατέρων, ἰδίως ἐν ὄψει τῆς μεγάλης ἀποστασίας τῆς ἐποχῆς μας καὶ τῆς ἐπίμαχης αἱρέσεως τῶν ἡμερῶν μας, τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ.

Στὸ παρακάτω ἀπόσπασμα, ἀπὸ μία ἐπιστολὴ τὴν ὁποία ἔγραψε ὁ ἴδιος ὁ π. Σεραφεὶμ κατὰ τὴν ἑορτὴ τῆς μετακομιδῆς τῶν λειψάνων τοῦ ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Χρυσοστόμου – 27 Ἰαν. / 9 Φεβ., τὸ 1977, ὑπογραμμίζει προφητικὰ τὴ μεγάλη ἀνάγκη γιὰ ἑνότητα τῶν Ὀρθοδόξων, ἐν ὄψει τῆς προκλήσεως τῆς «Μεγάλης καὶ Ἁγίας Συνόδου»:

"Προσευχόμαστε ὁ Θεὸς νὰ χαρίζει εἰρήνη στὸ μικρὸ ποίμνιό Του καὶ οἱ μικρὲς διαφορὲς ἀπόψεων νὰ μὴν καταστρέψουν τὴν ἑνότητα ὅλων, ὅσοι θὰ ἔπρεπε νὰ ἀγωνίζονται...

ἐναντίον τῆς πραγματικῆς ἀποστασίας τῆς ἐποχῆς μας – αὐτὴν ποὺ ἀντιπροσωπεύει ἡ τρομακτικὴ «Ὄγδοη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος»*, ἡ ὁποία φαίνεται πὼς πλησιάζει. Κατὰ κάποιον τρόπο ὑποδεχόμαστε αὐτὴν τὴ ληστρικὴ σύνοδο, διότι θὰ εἶναι ἴσως τόσο ὁλοφάνερα ἀντι-Ὀρθόδοξη, ὥστε κάποιοι θὰ τὴ δοῦν καὶ θὰ ἀποστραφοῦν τὴν ὀλέθρια αὐτὴ ὁδό. Αὐτὸς εἶναι ἕνας ἀκόμη λόγος γιὰ τοὺς ἀληθινοὺς Ὀρθοδόξους χριστιανοὺς νὰ μὴν εἶναι φανατικοὶ ἀλλὰ μετριοπαθεῖς, παραμένοντας στὴν ὁδὸ τῆς ἀληθινῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ὄχι τοῦ σεκταρισμοῦ, ἐν ὄψει τέτοιων πειρασμῶν".

*[ἔτσι ἀναφέρονταν στὴ Σύνοδο, ἐκείνη τὴν ἐποχή, οἱ διοργανωτὲς καὶ σχολιαστὲς αὐτῆς].

Ἀπὸ τὰ σοφὰ αὐτὰ λόγια τοῦ πατρὸς Σεραφεὶμ ὑπάρχουν ἀρκετὰ σημεῖα ποὺ πρέπει νὰ κρατήσουμε:

1. Ἡ ἑνότητα τῶν Ὀρθοδόξων, οἱ ὁποῖοι ὁμολογοῦν τὴν πίστη τους στὴ «Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία» εἶναι πολύτιμη καὶ δὲν πρέπει νὰ ἐπιτρέψουμε σὲ ἥσσονος σημασίας διαφορὲς νὰ μᾶς χωρίζουν.

2. Ἡ πραγματικὴ πρόκληση, αὐτὸ ποὺ ὁ ἴδιος ὀνομάζει «πραγματικὴ ἀποστασία» τῆς ἐποχῆς μας, εἶναι ὁ συγκρητιστικὸς οἰκουμενισμὸς καὶ ἐκπροσωπεῖται ἀπὸ τὴ «Σύνοδο», ποὺ εἶναι μία ληστρικὴ σύνοδος.

3. Αὐτὴ ἡ ψευδοσύνοδος ἀποτελεῖ ταυτόχρονα μία ἀπειλὴ γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καὶ μία εὐκαιρία γιὰ πολλούς, οἱ ὁποῖοι δὲν ἔχουν ἀκόμη ἀντιληφθεῖ ἢ δὲν ἔχουν δώσει σημασία στὴ μείζονα αὐτὴ ἀπειλῆ, ὥστε νὰ κατανοήσουν καὶ νὰ ἑνωθοῦν πρὸς ὄφελος τῆς Ὀρθοδοξίας. Αὐτὸ ἀκριβῶς ἔχουμε δεῖ νὰ συμβαίνει ἤδη ἀπὸ τὸν περασμένο Ἰανουάριο.

4. Προκειμένου νὰ ἐνθαρρύνουμε αὐτὴ τὴν «ἀφύπνιση» καὶ «συσπείρωση», εἶναι πολὺ σημαντικὸ ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι νὰ ἀποφεύγουμε τὸν φανατισμὸ καὶ τὸν σεκταρισμὸ ὡς ἀντίδραση στὸν συγκρητιστικὸ οἰκουμενισμό.

Τὸ τελευταῖο αὐτὸ σημεῖο εἶναι ἴσως τὸ σημαντικότερο ὅλων, διότι πολλοὶ Ὀρθόδοξοι δὲν δίνουν βάρος στὸν «ἐκ δεξιῶν πειρασμὸ» κι ἔτσι πέφτουν εὔκολα σ’ αὐτόν. Ὡστόσο, λίγο ἐνδιαφέρει τὸν ἐχθρό τῆς σωτηρίας μας, ἐὰν θὰ καταφέρει νὰ μᾶς δελεάσει ἐξ ἀριστερῶν ἢ ἐκ δεξιῶν, διότι καὶ τὰ δύο αὐτὰ εἶναι πτώσεις ἀπὸ τὴ «βασιλικὴ ὁδὸ» τῶν Πατέρων. Ἀπαιτεῖται νὰ ἔχει μεγάλη ταπείνωση, περίσκεψη καὶ διάκριση ὁ ἀγωνιστής, ὥστε νὰ παραμείνει στὴ βασιλικὴ ὁδὸ τῆς διακρίσεως τῶν πνευμάτων, στὴν ἐποχή μας καὶ στὶς ἡμέρες αὐτές, στὶς ὁποῖες εἶναι «κανόνας» νὰ προτείνονται δύο ἐπιλογὲς καὶ ἀμφότερες νὰ εἶναι ἐσφαλμένες. Ἀκοῦμε συχνὰ ὅτι, πρέπει κανεὶς νὰ ταχθεῖ εἴτε ὑπὲρ τῆς «Συνόδου» εἴτε εἶναι ἐναντίον τῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας. Ἢ ὅτι εἴτε εἶσαι μὲ τοὺς «οἰκουμενιστές», εἴτε εἶσαι «φανατικὸς καὶ ζηλωτὴς, οὐ κατ’ ἐπίγνωσιν». Ὡστόσο ὅλες αὐτὲς εἶναι ψευδο-διχοτομήσεις. ‘Όσοι μιλοῦν κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο ὑποθέτουν ὅτι ὑπάρχουν δύο μόνο πιθανὲς τοποθετήσεις, ἀμφότερες ἀκραῖες. Τὸ ἐρώτημα τίθεται ἔτσι ὥστε νὰ ἀναγκαστοῦν οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ – ποὺ εἶναι φυσικὰ πολέμιοι τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ, νὰ λάβουν μία ἀπὸ τὶς δύο ἀκραῖες αὐτὲς θέσεις – ἐνῶ, οὐσιαστικά, καμία δὲν εἶναι ἡ βασιλικὴ ὁδὸς τῶν Πατέρων.

Ἡ ἁπλὴ καὶ ὀρθὴ ἀπάντηση εἶναι ἡ ἑξῆς: ἀκολουθοῦμε τοὺς ἁγίους Πατέρες, εἴμαστε μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ δὲν εἴμαστε μεταρρυθμιστές, οὔτε θὰ ἐνδώσουμε στὸν ἐξτρεμισμὸ τοῦ φονταμενταλιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ οὔτε θὰ πέσουμε στὴν παγίδα τοῦ ἀδιάκριτου ζηλωτισμοῦ – διότι καὶ τὰ δύο αὐτὰ ἄκρα συμβάλλουν στὴ διάβρωση τῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας.

Εἴθε ὅλοι οἱ εἰλικρινεῖς Ὀρθόδοξοι νὰ ἐνστερνιστοῦν τὰ σοφὰ λόγια τοῦ πατρὸς Σεραφεὶμ Ρόουζ καὶ νὰ ἐπικεντρωθοῦν στὸν Χριστὸ καὶ μόνον σ’ Αὐτὸν - συνεργαζόμενοι μὲ ὅλους ὅσοι ὀρθῶς πιστεύουν καὶ ὁμολογοῦν, ὥστε νὰ οἰκοδομοῦν τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν ἑνότητα Αὐτῆς.

πρωτοπρεσβύτερος π. Πέτρος Χὶρς

[μετάφραση: Χαρὰ-Ἀνδριάνα Λιαναντωνάκη, γιὰ τὸ Orthodoxethos.com]

Πηγή: orthodoxaustralia.org

θρησκευτικὰ

Ρωμαίικο οδοιπορικό