Τελικά για φέτος, όπως όλα δείχνουν θα εφαρμοστούν στα ανήλικα παιδιά μας από 8 ετών, τα όντως ...«απαράδεκτα κι επικίνδυνα»προγράμματα σπουδών του ΜτΘ.
Κατά τις δηλώσεις έπειτα από τη συνάντηση των αντιπροσωπειών της Εκκλησίας και της κυβέρνησης, αυτό το οποίο εξάγεται στην κοινή γνώμη ως συμπέρασμα (και που ως εικόνα αδικεί σαφώς τις θεοφιλείς προσπάθειες του ιδίου του Αρχιεπισκόπου και άλλων ιεραρχών της Εκκλησίας), είναι ότι το ζήτημα τελικά, ήταν αν θα εφαρμοστούν, όχι τα νέα προγράμματα σπουδών (ΝΠΣ) του ΜτΘ, αλλά ...τα περσινά βιβλία, απλά ως ένα από τα βοηθητικά ‶εργαλεία″ του μαθήματος!
Όπως δηλαδή πολύ εύστοχα δήλωσε και ο σεβ. Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος: «Το συμπέρασμα είναι ότι δεν βγάζω κανένα συμπέρασμα»!
Πρέπει όμως να αποσαφηνιστεί ότι ούτως ή άλλως, τα παλιά βιβλία εδόθησαν στους μαθητές αφ’ ενός λόγο της μη έκδοσης καινούργιων, αφ’ ετέρου δε προκειμένου να χρησιμοποιηθούν έτσι κι αλλιώς από τα ΝΠΣ και όπου γενικά θα εξυπηρετεί η παραπομπή σε αυτά.
Συν τοις άλλοις, οι όποιες διορθώσεις και βελτιώσεις επί των προγραμμάτων αυτών είναι αυτονόητο, ότι σε κάθε περίπτωση θα γίνονταν προϊόντος του χρόνου και κατόπιν πρακτικής εμπειρίας και επισημάνσεων-προτάσεων διαφόρων ειδικών, μεταξύ αυτών εννοείτε και εκκλησιαστικών προσώπων.
Παρά λοιπόν το γεγονός ότι,στην παρούσα στιγμή τουλάχιστο, η συμμετοχή και ο ρόλος της Εκκλησίας φαίνεται να ‶αναβαθμίζεται″ στη διαδικασία αυτή της βελτίωσης των προγραμμάτων, πράγμα σαφώς θετικό, το ζήτημα παραμένει ως προς το εάν θα έπρεπε ή όχι να αποσυρθεί τελείως το συγκεκριμένο ΠΣ του ΜτΘ(στο οποίο πρόγραμμα φυσικά, υπάρχουν θετικά και αξιοποιήσιμα σημεία, καθ’ ότι αυτό:
α) Οδηγεί-χειραγωγεί τους μαθητές με μεθοδολογική παγίδευση, σε μία ξένη αλλά συγκεκριμένη θρησκευτικότητα και θρησκευτική αντίληψη, τον πανχριστιανικό και πανθρησκειακό συγκρητισμό. Συνιστά έτσι το ποινικό αδίκημα του προσηλυτισμού, κάτι το οποίο επιβεβαιώνουν έγκριτοι νομικοί, αλλά ...‶ομολογείται″ κιόλας (συγκεκαλυμμένα) από τα ίδια τα προγράμματα.
Είναι σαφές ότι όπως οι γονείς είναι εκείνοι που μεριμνούν για το παιδί σε ποιο γιατρό θα πάει, το πού θα μείνει κτλ. το ίδιο ισχύει και για τη θρησκευτικότητά του, ιδίως μέχρι 12-13 ετών. Εάν τα παιδιά προτρέπονται για αμφισβήτηση,‶χειραφέτηση″ όπως το λένε(!), «από ό,τιονοµάζεται “πρόσδεση στο παρελθόν», στοχασμό πάνω σε άλλες θρησκευτικότητες και ‶ελεύθερο″-‶υπεύθυνο″ αυτοπροσδιορισμό, τότε αυτό ακριβώς συμβαίνει, το προαναφερθέν ποινικό αδίκημα, για το οποίο ιδιαίτερα επιβαρυντικό στοιχείο θεωρείται το εάν αυτός ενεργείται εντός χώρων για παιδιά (όπως σχολεία). Έτσι το μάθημα, αντί να αναπτύσσει την ήδη από την οικογένεια διαμορφωθείσα θρησκευτική συνείδηση, τελικά την αλλοιώνει και τη χειραγωγεί.
β) Με τον μόλις από την Γˊ Δημοτικού ‶βομβαρδισμό″ των παιδιών με ποικίλες και αξεδιάλυτες φιλοσοφικοθρησκευτικές έννοιες, συμβολισμούς, πρακτικές και αντιλήψεις, δημιουργεί θεολογική και επιστημονική σύγχυση και ενίοτε παρουσιάζει ως Ορθόδοξες, θέσεις και πρακτικές οι οποίες κάθε άλλο παρά ορθόδοξες είναι• ή διδάσκονται κάποιες θέσεις-αντιλήψεις υποτίθεται κοινώς αποδεκτές (πχ. ενότητα η οποία αναφέρεται στις διάφορες χριστιανικές ομολογίες-αιρέσεις, τιτλοφορείται: «Διαφορετικές παραδόσεις, κοινή συνείδηση(!)).
γ) Είναι αντιπαιδαγωγικό, καθ’ ότι φαίνεται πως αγνοεί στοιχειωδώς τις ηλικιακές ιδιαιτερότητες και ανάγκες των μαθητών. Μελετώντας τα προγράμματα κανείς, έως τουλάχιστο το γυμνάσιο, αισθάνεται την ανάγκη παρέμβασης παιδαγωγών, παιδοψυχολόγων αλλά και ...εισαγγελέως!
δ) Παραβιάζει πλήθος νόμων, αποφάσεων δικαστηρίων, άρθρων του Συντάγματος, διεθνών συμβάσεων περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και την αρχή της προς το νόμο και το Σύνταγμα ισότητας των πολιτών, καθ ότι ως γνωστό πλέον, ετερόδοξες-θρησκες μειονότητες, κάνοντας χρήση των έννομων δικαιωμάτων τους, εξασφαλίζουν για τα παιδιά τους θρησκευτική εκπαίδευση σύμφωνη με τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις (Κάτι που φυσικά συμβαίνει κατά κανόνα και στην Ευρώπη, όταν πληρούνται κάποιες πληθυσμιακές προϋποθέσεις).
Πρέπει εδώ να επισημανθεί ότι οι εκπαιδευτικοί οι οποίοι εκτελούν προδήλως αντισυνταγματική εντολή, που μάλιστα συνιστά ποινικό αδίκημα, κατ’ ακρίβεια δεν απαλλάσσονται λόγο άγνοιας των πειθαρχικών και ποινικών τους ευθυνών. Δικαιούνται αλλά και υποχρεώνονται να αρνηθούν να εκτελέσουν την απόφαση του Υπουργού για τα ΝΠΣ του ΜτΘ. Βέβαια όλοι αναγνωρίζουν ότι οι αυθαιρεσίες της κυβέρνησης έχουν ουσιαστικά συγχύσει, επιβαρύνει αλλά και αφήσει εκτεθειμένους τους αγαπητούς και άξιους κάθε σεβασμού και συμπαράστασης εκπαιδευτικούς μας, οι οποίοιβρίσκονται χωρίς να ευθύνονται, στην ‶μέση″, ως αποτέλεσμα των παραπάνω αυθαιρεσιών και ενεργειών. Πλην όμως οφείλουν, καθ’ ότι τους εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας,όπως ενημερωθούν επί του σημαντικού αυτού ζητήματος• σε κάθε περίπτωση οφείλουν να έχουν ιδία υπεύθυνη γνώμη και τοποθέτηση.
ε) Συντρέχουν τέλος, βάσιμοι λόγοι απόσυρσης του ΝΠΣ, λόγο ενεργής συμμετοχής σχολικού συμβούλου του ΙΕΠ, ο οποίος συμμετείχε στη διαδικασία εκπόνησης και αξιολόγησης των προγραμμάτων, σε συμβούλιο διεθνούς ιδρύματος (δημιούργημα νεοβουδιστικής οργανώσεως) το οποίοπροωθεί εκπαιδευτικά πανθρησκειακά προγράμματα για παιδιά και ως εκ τούτου, ευνόητο είναι η συγκρητιστική αυτή λογική που διέπει τα ΝΠΣ του ΜτΘ, να θεωρείται κάθε άλλο παρά σύμπτωση! Υπ’ όψιν ότι μέχρι στιγμής, δεν έχει δημοσιευθεί τουλάχιστο, καμία απάντηση-διάψευση εκ του συγκεκριμένου σχολικού συμβούλου.
Μέχρι λοιπόν την αξιολόγηση των προγραμμάτων στο τέλος της σχολικής χρονιάς, μήπως θεωρείται δεδομένο ότι ως γονείς οφείλουμε να ‶παραδώσουμε″, ώστε να υποστούν όλα τα παραπάνω, ως πειραματόζωα τα ανυποψίαστα και ανήμπορα να αμυνθούν παιδιά μας;
Μήπως όλα τα παραπάνω, οι παιδαγωγικοί κίνδυνοι, η καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο προσηλυτισμός, παύουν αυτόματα να ισχύουνή αναστέλλονται κι αυτά, μέχρι την όποια (θετική ή αρνητική) αξιολόγησή τους;
Αξίζει εδώ ενδεικτικά να ενθυμηθούμε τους λόγους του μακαριστού πρώην καθηγούμενου της Ι.Μ. Γρηγορίου Αγ. Όρους π. Γεωργίου Καψάνη, ο οποίος σε άρθρο του το 2012, με τίτλο:«ΤΟ ΝΠΣ ΤΟΥΜτΘ. ΟΔΗΓΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ», είχε γράψει:«Θα ήταν προτιμότερο γι’ αυτόν (τον Ορθόδοξο ελληνικό λαό) να καταργηθεί το μάθημα και να προσφέρει μία Ορθόδοξη παιδεία στα παιδιά του έξω από το δημόσιο σχολείο, παρά να αποδεχθεί μία δημόσια μύηση στην επερχόμενη Πανθρησκεία».
Επαληθεύοντας τέλος (πράγμα που θα έκαναν οι περισσότεροι όσων θα μελετούσαν τα ΝΠΣ και τα κείμενά τους), τους λόγους του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου κατά την εισήγησή του στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος (4/10/2016), προσωπικά κι εγώ:
«Τα καινούργια προγράμματα τα οποία μελέτησα, με έπεισαν ότι δεν πρόκειται για Θρησκευτικά, αλλά για μια επιχείρηση αλλοιώσεως της πίστεώς μας».
Εκτός αυτού, είναι επικίνδυνα για την υγιή ψυχοπνευματική ανάπτυξη των παιδιών (όχι μόνο των Ορθοδόξων) και της προσωπικότητάς τους και άρα, το ιδανικότερο θα ήταν μάλλον, όχι να εφαρμοστούν και κατόπιν να βελτιωθούν, αλλά να αποσυρθούν, ξεκινώντας όπως επίσης ο Αρχιεπίσκοπος είχε πει, «από μηδενική βάση».
aktines
Κατά τις δηλώσεις έπειτα από τη συνάντηση των αντιπροσωπειών της Εκκλησίας και της κυβέρνησης, αυτό το οποίο εξάγεται στην κοινή γνώμη ως συμπέρασμα (και που ως εικόνα αδικεί σαφώς τις θεοφιλείς προσπάθειες του ιδίου του Αρχιεπισκόπου και άλλων ιεραρχών της Εκκλησίας), είναι ότι το ζήτημα τελικά, ήταν αν θα εφαρμοστούν, όχι τα νέα προγράμματα σπουδών (ΝΠΣ) του ΜτΘ, αλλά ...τα περσινά βιβλία, απλά ως ένα από τα βοηθητικά ‶εργαλεία″ του μαθήματος!
Όπως δηλαδή πολύ εύστοχα δήλωσε και ο σεβ. Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος: «Το συμπέρασμα είναι ότι δεν βγάζω κανένα συμπέρασμα»!
Πρέπει όμως να αποσαφηνιστεί ότι ούτως ή άλλως, τα παλιά βιβλία εδόθησαν στους μαθητές αφ’ ενός λόγο της μη έκδοσης καινούργιων, αφ’ ετέρου δε προκειμένου να χρησιμοποιηθούν έτσι κι αλλιώς από τα ΝΠΣ και όπου γενικά θα εξυπηρετεί η παραπομπή σε αυτά.
Συν τοις άλλοις, οι όποιες διορθώσεις και βελτιώσεις επί των προγραμμάτων αυτών είναι αυτονόητο, ότι σε κάθε περίπτωση θα γίνονταν προϊόντος του χρόνου και κατόπιν πρακτικής εμπειρίας και επισημάνσεων-προτάσεων διαφόρων ειδικών, μεταξύ αυτών εννοείτε και εκκλησιαστικών προσώπων.
Παρά λοιπόν το γεγονός ότι,στην παρούσα στιγμή τουλάχιστο, η συμμετοχή και ο ρόλος της Εκκλησίας φαίνεται να ‶αναβαθμίζεται″ στη διαδικασία αυτή της βελτίωσης των προγραμμάτων, πράγμα σαφώς θετικό, το ζήτημα παραμένει ως προς το εάν θα έπρεπε ή όχι να αποσυρθεί τελείως το συγκεκριμένο ΠΣ του ΜτΘ(στο οποίο πρόγραμμα φυσικά, υπάρχουν θετικά και αξιοποιήσιμα σημεία, καθ’ ότι αυτό:
α) Οδηγεί-χειραγωγεί τους μαθητές με μεθοδολογική παγίδευση, σε μία ξένη αλλά συγκεκριμένη θρησκευτικότητα και θρησκευτική αντίληψη, τον πανχριστιανικό και πανθρησκειακό συγκρητισμό. Συνιστά έτσι το ποινικό αδίκημα του προσηλυτισμού, κάτι το οποίο επιβεβαιώνουν έγκριτοι νομικοί, αλλά ...‶ομολογείται″ κιόλας (συγκεκαλυμμένα) από τα ίδια τα προγράμματα.
Είναι σαφές ότι όπως οι γονείς είναι εκείνοι που μεριμνούν για το παιδί σε ποιο γιατρό θα πάει, το πού θα μείνει κτλ. το ίδιο ισχύει και για τη θρησκευτικότητά του, ιδίως μέχρι 12-13 ετών. Εάν τα παιδιά προτρέπονται για αμφισβήτηση,‶χειραφέτηση″ όπως το λένε(!), «από ό,τιονοµάζεται “πρόσδεση στο παρελθόν», στοχασμό πάνω σε άλλες θρησκευτικότητες και ‶ελεύθερο″-‶υπεύθυνο″ αυτοπροσδιορισμό, τότε αυτό ακριβώς συμβαίνει, το προαναφερθέν ποινικό αδίκημα, για το οποίο ιδιαίτερα επιβαρυντικό στοιχείο θεωρείται το εάν αυτός ενεργείται εντός χώρων για παιδιά (όπως σχολεία). Έτσι το μάθημα, αντί να αναπτύσσει την ήδη από την οικογένεια διαμορφωθείσα θρησκευτική συνείδηση, τελικά την αλλοιώνει και τη χειραγωγεί.
β) Με τον μόλις από την Γˊ Δημοτικού ‶βομβαρδισμό″ των παιδιών με ποικίλες και αξεδιάλυτες φιλοσοφικοθρησκευτικές έννοιες, συμβολισμούς, πρακτικές και αντιλήψεις, δημιουργεί θεολογική και επιστημονική σύγχυση και ενίοτε παρουσιάζει ως Ορθόδοξες, θέσεις και πρακτικές οι οποίες κάθε άλλο παρά ορθόδοξες είναι• ή διδάσκονται κάποιες θέσεις-αντιλήψεις υποτίθεται κοινώς αποδεκτές (πχ. ενότητα η οποία αναφέρεται στις διάφορες χριστιανικές ομολογίες-αιρέσεις, τιτλοφορείται: «Διαφορετικές παραδόσεις, κοινή συνείδηση(!)).
γ) Είναι αντιπαιδαγωγικό, καθ’ ότι φαίνεται πως αγνοεί στοιχειωδώς τις ηλικιακές ιδιαιτερότητες και ανάγκες των μαθητών. Μελετώντας τα προγράμματα κανείς, έως τουλάχιστο το γυμνάσιο, αισθάνεται την ανάγκη παρέμβασης παιδαγωγών, παιδοψυχολόγων αλλά και ...εισαγγελέως!
δ) Παραβιάζει πλήθος νόμων, αποφάσεων δικαστηρίων, άρθρων του Συντάγματος, διεθνών συμβάσεων περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και την αρχή της προς το νόμο και το Σύνταγμα ισότητας των πολιτών, καθ ότι ως γνωστό πλέον, ετερόδοξες-θρησκες μειονότητες, κάνοντας χρήση των έννομων δικαιωμάτων τους, εξασφαλίζουν για τα παιδιά τους θρησκευτική εκπαίδευση σύμφωνη με τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις (Κάτι που φυσικά συμβαίνει κατά κανόνα και στην Ευρώπη, όταν πληρούνται κάποιες πληθυσμιακές προϋποθέσεις).
Πρέπει εδώ να επισημανθεί ότι οι εκπαιδευτικοί οι οποίοι εκτελούν προδήλως αντισυνταγματική εντολή, που μάλιστα συνιστά ποινικό αδίκημα, κατ’ ακρίβεια δεν απαλλάσσονται λόγο άγνοιας των πειθαρχικών και ποινικών τους ευθυνών. Δικαιούνται αλλά και υποχρεώνονται να αρνηθούν να εκτελέσουν την απόφαση του Υπουργού για τα ΝΠΣ του ΜτΘ. Βέβαια όλοι αναγνωρίζουν ότι οι αυθαιρεσίες της κυβέρνησης έχουν ουσιαστικά συγχύσει, επιβαρύνει αλλά και αφήσει εκτεθειμένους τους αγαπητούς και άξιους κάθε σεβασμού και συμπαράστασης εκπαιδευτικούς μας, οι οποίοιβρίσκονται χωρίς να ευθύνονται, στην ‶μέση″, ως αποτέλεσμα των παραπάνω αυθαιρεσιών και ενεργειών. Πλην όμως οφείλουν, καθ’ ότι τους εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας,όπως ενημερωθούν επί του σημαντικού αυτού ζητήματος• σε κάθε περίπτωση οφείλουν να έχουν ιδία υπεύθυνη γνώμη και τοποθέτηση.
ε) Συντρέχουν τέλος, βάσιμοι λόγοι απόσυρσης του ΝΠΣ, λόγο ενεργής συμμετοχής σχολικού συμβούλου του ΙΕΠ, ο οποίος συμμετείχε στη διαδικασία εκπόνησης και αξιολόγησης των προγραμμάτων, σε συμβούλιο διεθνούς ιδρύματος (δημιούργημα νεοβουδιστικής οργανώσεως) το οποίοπροωθεί εκπαιδευτικά πανθρησκειακά προγράμματα για παιδιά και ως εκ τούτου, ευνόητο είναι η συγκρητιστική αυτή λογική που διέπει τα ΝΠΣ του ΜτΘ, να θεωρείται κάθε άλλο παρά σύμπτωση! Υπ’ όψιν ότι μέχρι στιγμής, δεν έχει δημοσιευθεί τουλάχιστο, καμία απάντηση-διάψευση εκ του συγκεκριμένου σχολικού συμβούλου.
Μέχρι λοιπόν την αξιολόγηση των προγραμμάτων στο τέλος της σχολικής χρονιάς, μήπως θεωρείται δεδομένο ότι ως γονείς οφείλουμε να ‶παραδώσουμε″, ώστε να υποστούν όλα τα παραπάνω, ως πειραματόζωα τα ανυποψίαστα και ανήμπορα να αμυνθούν παιδιά μας;
Μήπως όλα τα παραπάνω, οι παιδαγωγικοί κίνδυνοι, η καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο προσηλυτισμός, παύουν αυτόματα να ισχύουνή αναστέλλονται κι αυτά, μέχρι την όποια (θετική ή αρνητική) αξιολόγησή τους;
Αξίζει εδώ ενδεικτικά να ενθυμηθούμε τους λόγους του μακαριστού πρώην καθηγούμενου της Ι.Μ. Γρηγορίου Αγ. Όρους π. Γεωργίου Καψάνη, ο οποίος σε άρθρο του το 2012, με τίτλο:«ΤΟ ΝΠΣ ΤΟΥΜτΘ. ΟΔΗΓΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ», είχε γράψει:«Θα ήταν προτιμότερο γι’ αυτόν (τον Ορθόδοξο ελληνικό λαό) να καταργηθεί το μάθημα και να προσφέρει μία Ορθόδοξη παιδεία στα παιδιά του έξω από το δημόσιο σχολείο, παρά να αποδεχθεί μία δημόσια μύηση στην επερχόμενη Πανθρησκεία».
Επαληθεύοντας τέλος (πράγμα που θα έκαναν οι περισσότεροι όσων θα μελετούσαν τα ΝΠΣ και τα κείμενά τους), τους λόγους του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου κατά την εισήγησή του στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος (4/10/2016), προσωπικά κι εγώ:
«Τα καινούργια προγράμματα τα οποία μελέτησα, με έπεισαν ότι δεν πρόκειται για Θρησκευτικά, αλλά για μια επιχείρηση αλλοιώσεως της πίστεώς μας».
Εκτός αυτού, είναι επικίνδυνα για την υγιή ψυχοπνευματική ανάπτυξη των παιδιών (όχι μόνο των Ορθοδόξων) και της προσωπικότητάς τους και άρα, το ιδανικότερο θα ήταν μάλλον, όχι να εφαρμοστούν και κατόπιν να βελτιωθούν, αλλά να αποσυρθούν, ξεκινώντας όπως επίσης ο Αρχιεπίσκοπος είχε πει, «από μηδενική βάση».
aktines
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου