Αντισταθείτε

  prodromikos

Γράφει ο Δημήτρης Ζιαμπάρας.

Αντισταθείτε, στα γαλάζια μάτια της Κοσιώνη που σας λένε: πως οι Συριζαίοι και οι Ολυμπιακοί κατέστρεψαν την Ελλάδα και το ποδόσφαιρο αντίστοιχα. Στον Ράμφο: που σας λέει ότι οι ψυχές των Συριζαίων είναι σκουπιδότοποι — προφανώς των Κουμπάρων είναι κήποι ανθηροί. Στο 101% των Ελλαδικών ΜΜΕ (95% διεθνώς): που σας πείθουν ότι ξέρετε πως ο Τραμπ είναι «ρατσιστής» και «σεξιστής» — χωρίς να έχετε ακούσει ποτέ αντίλογο. Αντισταθείτε, σε εμένα· μπορεί να είμαι έμμισθο τρολ.

Αντισταθείτε, στην ισοπέδωση των φυλών: η φυλετική αχρωματοψία οδηγεί στην απαγόρευση της ιστορίας. Στην ισοπέδωση των φύλων: ο άνθρωπος είναι ιεραρχικό ζώο, η μια ιεραρχία θα αντικατασταθεί βίαια από μια άλλη. Στον γκεησμό: φιλελεύθερος είναι αυτός που υποστήριξε την αποποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας — όχι την διάδοσή της ή το τρίτο φύλο. 

Αντισταθείτε, την εξίσωση των πολιτισμών: του Αφρικανικού Ταμ-Ταμ με τον Τσιτσάνη — και του Τσιτσάνη με τον Μότσαρντ. Στο Ισλάμ: η μαντίλα δεν είναι ιδιαιτερότητα, αλλά πολιτισμική αντίσταση και άρνηση — δεν είναι Αλβανοί που έπαιρναν ελληνικά ονόματα. Αντισταθείτε, στον Μπρατ-Τζολί «ανθρωπισμό» των «αλληλέγγυων» — είναι η «προοδευτική» αγιοβασιλιάτικη φιλανθρωπία. Στην πολιτική ορθότητα: περιορίζει την σκέψη σας μέσω της γλώσσας σας. Αντισταθείτε, στο να μισήσετε

αυτούς που δεν αντέχετε να βλέπετε να αντιστέκονται σε αυτό που σας συνθλίβει.

Η μάχη για τα περισσότερα από αυτά δίνεται τώρα στις Αμερικανικές εκλογές (ναι, και για τα Ελλαδικά ιδιωτικά ΜΜΕ, είναι Αμερικάνικα αντίγραφα). Πολλοί παρεξηγούν αυτούς που υποστηρίζουν Τραμπ. Δεν έχουν καταλάβει την χυδαιότητα στην οποία ζουν. Σήμερα, η εικόνα ενός πολιτικού φτιάχνεται από τα ΜΜΕ. Αυτό το καταλαβαίνουν καλύτερα οι Συριζαίοι και οι Ολυμπιακοί όταν ακούνε στις ειδήσεις του ΣΚΑΪ πως ευθύνονται για την καταστροφή της Ελλάδας και του ποδοσφαίρου αντίστοιχα. Έτσι λειτουργούν πλέον διεθνώς τα ΜΜΕ, λόγω της διεθνοποίησης του στρατιωτικο-βιομηχανικού κατεστημένου.

Πολύ δύσκολα πολιτικός «εκτός φυτωρίου» να μπορέσει να αναδειχθεί από το υπάρχον σύστημα. Για αυτό και ο κόσμος ενστικτωδώς στρέφεται σε ό,τι πιο παράξενο. Ο Τραμπ είναι ο ορισμός το εξωτικού — δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Οι λόγοι που έφτασε να διεκδικήσει την προεδρία είναι δύο: αφενός, ότι τον υποτίμησαν λόγω εμφάνισης και απειρίας, αφετέρου, αδυνατούν να ελέγξουν τους χρήστες του Facebook και του Twitter. Έχει λυσσάξει όλη η «διανόηση» εναντίον τους.

Στηρίζω Ντόναλντ Τραμπ για τις επόμενες θέσεις του:

• Αμερικανικό απομονωτισμό όπως προπολεμικά· δηλαδή το τέλος των γεωπολιτικών αποσταθεροποιήσεων μη δυτικών χωρών με οποιαδήποτε προσχήματα, όπως σε τόσες αραβικές χώρες και στην Σερβία.
• Σύσφιξη σχέσεων με τον Πούτιν και την σταθεροποίηση της παγκόσμιας ειρήνης.
• Απόσυρση από προστασία Σαουδικής Αραβίας, Κουβέιτ, Ιράκ.
• Κάθαρση των lobbies και της Διαφθοράς σε Wall street και Washington DC που παράγουν παγκόσμιες οικονομικές κρίσεις.
• Επαναφορά κλασικού οικογενειακού μοντέλου και επανεξέταση των Liberal κινημάτων όπως LGBT γάμων.
• Επανεξέταση του φαινομένου της παγκόσμιας υπερθέρμανσης.

Ας αναλογιστούμε μόνο πόσοι τομείς του διεθνούς κατεστημένου απειλούνται από αυτές τις αλλαγές: βιομηχανίες όπλων, πετρελαίων (βλέπε οικογένεια Μπους και πολλούς ρεπουμπλικάνους), χρηματοοικονομικών, ΜΚΟ κτλ. Να γιατί όλοι είναι εναντίον του!!!

Οι στερεότυπες θέσεις που επαναλαμβάνονται όσον αφορά το δίλημμα Τραμπ vs Χίλαρυ είναι τέσσερις: 1. αφορά μόνο τους Αμερικανούς, 2. δεν ψηφίζουμε εμείς, 3. δεν κυβερνάνε οι πρόεδροι την Αμερική και 4. οι δύο υποψήφιοι είναι κακοί, οπότε τι να διαλέξεις. Ας τα δούμε ένα-ένα.

1. Αφορά μόνο τους Αμερικανούς; Το διακύβευμα σε αυτές τις Αμερικανικές εκλογές υπερβαίνει κατά πολύ την Αμερική — αφορά όλο τον κόσμο. Αν εκλεγεί ο Τραμπ πάμε σε οικονομικό πόλεμο με την Κίνα, αν εκλεγεί η Χίλαρυ πιθανόν να πάμε σε πραγματικό πόλεμο με Ρωσία. Αν εκλεγεί ο Τραμπ, αποτελεί μια τεράστια ήττα για τον υπερφιλελευθερισμό στην πηγή του και την πολιτική επιρροή του διεθνούς στρατιωτικό-βιομηχανικού κατεστημένου. Αυτός ο υπερφιλελευθερισμός δεν οφείλεται στους «κακούς» Αμερικάνους Δημοκρατικούς — αλλά στα 71 χρόνια καπιταλιστικής ειρήνης που έχουν υποβαθμίσει σε πρωτοφανή βαθμό την συλλογική φύση του δυτικού ανθρώπου προς χάριν ενός ανερμάτιστου ατομικισμού· αποτέλεσμα της τρυφηλής ζωής. Είναι και η αιτία της γεωμετρικής αύξησης των ψυχικών νοσημάτων τις τελευταίες δεκαετίες.

Υπενθυμίζω ότι αυτή η άκριτη υιοθέτηση των Αμερικανικών υπερφιλελεύθερων δογμάτων από την ευρωπαϊκή ελίτ έχει φέρει την ΕΕ στα όρια της διάλυσης. Ειδικά για την Ελλάδα το δίλημμα των Αμερικανικών εκλογών είναι πολύ σημαντικότερο του διλήμματος Αλέξης vs Κυριάκος ή αν θα έχουμε προεδρευόμενη ή προεδρική δημοκρατία. Πλέον η επιρροή των εθνικών κυβερνήσεων —είτε μας αρέσει είτε όχι— στα σημαντικά θέματα είναι μηδαμινή. Αυτό είναι αναπόφευκτο καθώς ζούμε σε έναν συνεχώς συρρικνούμενο πλανήτη, με υπερεθνικά όργανα, με μια ψηφιακή οικονομία και μια έκρηξη της πληροφορίας.

2. Μπορεί να μην ψηφίζουμε οι Έλληνες, αλλά, αφενός, επηρεάζουμε τους Ελληνοαμερικανούς που μας διαβάζουν και μας ακούνε (για αυτό έχει λυσσάξει το Ελλαδικό κατεστημένο) και, αφετέρου, ευαισθητοποιούμε την δική μας κοινωνία στην πραγματική φύση των προβλημάτων που κατά βάση είναι διεθνή. Σήμερα, σπάνια τα πολιτικά προβλήματα είναι μονομερώς ενδογενή. Η ενασχόληση με τις Αμερικανικές εκλογές είναι η καλύτερη άσκηση για την υπέρβαση του πολιτικού επαρχιωτισμού μας.

3. Το ότι «δεν κυβερνάνε οι πρόεδροι την Αμερική» είναι μοιρολατρικό. Για να θυμηθούμε τον Σαίξπηρ· μην αναζητούμε τα αίτια των λαθών μας στα άστρα, αλλά μέσα μας. Πράγματι, ο εκάστοτε ένοικος του Λευκού Οίκου έχει πολλά αναχώματα και τα περίφημα checks and balances, που δεν τον αφήνουν να κάνει ό,τι θέλει. Στην άμυνα όμως και στην εξωτερική πολιτική οι αποφάσεις είναι δικές του και μπορούν ασφαλώς να καθορίσουν την τύχη του πλανήτη. Έχει μεγαλύτερη σημασία για τον υπόλοιπο πλανήτη το δίλημμα Τραμπ vs Χίλαρυ απ’ ότι για τους ίδιους τους Αμερικανούς.

4. Όσον αφορά την θέση ότι «και οι δύο υποψήφιοι είναι κακοί»: το λάθος είναι ότι γίνεται σύγκριση των δύο υποψηφίων με έναν ιδανικό τρίτο που κατοικοεδρεύει στους ουρανούς. Μόνο ο Πλάτωνας τα έκανε αυτά επιτυχημένα. Οι υπόλοιποι υποχρεωνόμαστε να κρίνουμε μεταξύ των υπαρχόντων υποψηφίων. Όταν δεν επιλέγουμε δεν είναι δείγμα μετριοπάθειας αλλά… δειλίας. Δεν κοτάμε να πάμε κόντρα στο ρεύμα. Το 101% των ΜΜΕ υποστηρίζουν Χίλαρυ· όταν κάποιος παίρνει ίσες αποστάσεις, ουσιαστικά υποστηρίζει Χίλαρι. Για να γίνει αυτό κατανοητό, σκεφθείτε πως ο ΣΚΑΪ παρουσιάζει τα διλήμματα ΣΥΡΙΖΑ vs ΝΔ και το ΟΣΦΠ vs ΠΑΟ· ομοίως παρουσιάζουν και το Τραμπ vs Χίλαρυ. Το ίδιο ισχύει πλέον σχεδόν για όλα τα δυτικά ΜΜΕ. Τα ίδια ισχύουν και για τις «δημοσκοπήσεις», πόσες πρέπει να πέσουν ακόμη έξω για να σιγουρευτείτε;

http://www.antibaro.gr/article/15993