Εἶναι Ὀρθόδοξοι οἱ Νεορθόδοξοι;

Τοῦ π. Μάρκου Κ. Μανώλη (†)

Ὁ π. Θεόκλητος ἀπαντᾶ εἰς τὸν κ. Γιανναράν

«Στὸ βιβλιαράκι του «ἐρωτικῶν ἀµφιλογίες» καὶ στὴ σελίδα 56, ἀπαντώντας στὸν ἰσχυρισµό µου ὅτι: «Ὁ ὅρος ἔρως δὲν ὑπάρχει στὴν πατερικὴ ὁρολογία γιὰ τὶς σχέσεις τῶν ἀνθρώπων. Ἔρως εἶναι ἡ φλογερὴ ἀγάπη, ποὺ ἀναφέρεται µόνον στὸν Θεὸ καὶ δὲν ἔχει καµµία θέση οὔτε πρὸ τοῦ γάµου, οὔτε µέσα στὸν γάµο», γράφει τὰ ἑξῆς: «∆ὲν ἔχει νόηµα νὰ παραθέσει κανεὶς τὶς πλήθουσες ἀναφορὲς τῆς πατερικῆς γραµµατείας στὸν ἀνθρώπινο ἑτερόφυλο ἔρωτα καὶ στὴ δυναµικὴ τῆς εἰκόνας τοῦ τριαδικοῦ τρόπου τῆς ὑπάρξεως καὶ τῆς «κενώσεως» τοῦ Χριστοῦ, ποὺ αὐτὸς ὁ ἔρωτας ἀντανακλᾶ.

«∆ὲν ἔχει νόηµα;» ἀπαντᾶ ὁ πατήρ. «Ὄχι µόνο ἔχει, ἀλλὰ ἡ λύση τοῦ προβλήµατος εἶναι ἡ παράθεση τῆς σχετικῆς πατερικῆς γραµµατείας. Λοιπὸν «ὅπερ ἔδει δεῖξαι», ὅπως λένε καὶ οἱ µαθηµατικοί. Φέρε µας δύο, τρία, πέντε κείµενα Πατέρων, ποὺ ἀποδέχονται τὸν ἑτερόφυλο ἔρωτα ὡς ἀναµάρτητον, ὡς διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ὁδηγεῖ στὸν θεῖον ἔρωτα καὶ ἰδοὺ οἱ νεορθόδοξοι εἶσθε πλέον ὀρθόδοξοι». Ἂν µπορῆτε ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες νὰ φέρετε µαρτυρίες ὅτι δέχονται οἱ Ἅγιοι Πατέρες τὸν ἑτερόφυλο ἔρωτα, τότε πραγµατικὰ εἶσθε ὀρθόδοξοι.

«Ἔχω γράψει κατὰ τῶν θεωριῶν αὐτῶν περίπου τριακόσιες σελίδες. Εἶµαι ἕτοιµος νὰ τὶς ἀποκηρύξω δηµοσίως», λέει ὁ π. Θεόκλητος, «ἅµα τῇ ἐµφανίσει ἐλαχίστων πατερικῶν µαρτυριῶν καὶ νὰ δηλώσω ὅτι ἐπλανήθην, χωρὶς βέβαια «ἀναλύσεις», γιατί ἐκεῖ πέρα ἀρχίζει ἡ παρερµηνεία τῶν κειµένων ἢ «δυναµικὲς εἰκόνες» ὁποιωνδήποτε µὴ Ἁγίων Πατέρων». Μιλᾶµε βάσει τῆς διδασκαλίας Ἁγίων Πατέρων καὶ ὄχι µὲ αὐθαίρετες παρερµηνεῖες. «Προσκοµίσατέ µας, ἀδελφοί, κείµενα χωρὶς ἀναφορὲς (ὅπως πάλι ἐπιχειρεῖτε οἱ νεορθόδοξοι) στὸ Ἆσµα τῶν Ἀσµάτων». Τώρα λοιπόν, γιὰ νὰ δικαιολογήσουν αὐτὲς τὶς ἀπόψεις πῆραν τὸ Ἆσµα τῶν Ἀσµάτων, µελετοῦν τὸ Ἆσµα τῶν Ἀσµάτων, γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὶς θέσεις των, καὶ λέει ὁ πατὴρ καὶ γι᾽ αὐτό: «Αὐτὸ εἶναι βιβλίο ἀλληγορικό, ὅπως τὸ δέχθηκε ἡ Ἐκκλησία καὶ ἑποµένως δὲν προσφέρεται γιὰ ἑτεροφύλους ἔρωτες, ἀλλὰ µόνο γιὰ θείους».

Ἔτσι µένουµε µὲ αὐτὸ τὸ ἐρωτηµατικό, ποῦ εἶναι οἱ ἀποδείξεις; ποῦ εἶναι τὰ τεκµήρια; Ἀλλὰ ὑπάρχει, ὑπάρχει ἕνα ἐξ ἀντιθέτου ἐπιχείρηµα φοβερό, τὸ ὁποῖον ἀναπτύσσει ἐν συνεχείᾳ ὁ πατήρ. Λέγει δηλαδὴ ὅτι ἐµεῖς µαρτυρίες τέτοιες δὲν εἴδαµε. Ἀλλὰ εἴδαµε στὰ διάφορα βιβλία, ποὺ ἔχει γράψει καὶ τελευταίως στὸ «Καταφύγιο Ἰδεῶν» ἐρωτικὰ παραληρήµατα καὶ παραπέµπει σὲ σελίδες ἀλλὰ καὶ ὑβριστικὲς ἐκφράσεις, «µὴ δυσωπούµενος οὔτε ἀπὸ τὸ ἱερὸ σχῆµα τοῦ µοναχοῦ, οὔτε ἀπὸ τὸ γῆρας τῶν 73 ἐτῶν». Γιὰ σκεφθῆτε καὶ τὸ λέει ἐν συνεχείᾳ πάλι, ἕνας ποὺ ἔχει τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη, τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη πρὸς τὸν Κύριόν µας, εἶναι δυνατὸν νὰ ἐκπέµπεται σὲ ὕβρεις, εἶναι δυνατὸν νὰ µὴ σέβεται ἕνα γέροντα µοναχό, ποὺ εἶναι σαράντα καὶ πλέον χρόνια στὴν ἄσκηση στὸ Ἅγιο Ὄρος; Καὶ τί λέει; Τί χαρακτηρισµοὺς λέγει; «Θηριώδης ἐµπάθεια ἀπὸ συσσωρευµένη στέρηση». Σκεφθῆτε χαρακτηρισµό, ποὺ λέει, ποὺ ἔγραψε καὶ σὲ µία ἡµερήσια, αὐτό, λέει, ποὺ κάνει ὁ π. Θεόκλητος, εἶναι θηριώδης ἐµπάθεια ἀπὸ συσσωρευµένη στέρηση. Ποῦ εἶναι ὁ ἐξαγιασµὸς τῆς ψυχῆς, ποὺ εἶναι ἡ καθαρότης τῆς ψυχῆς, ποῦ εἶναι ὁ θεῖος ἔρωτας;

Ἕνας, ποὺ εἶναι συνεπαρµένος ἀπὸ τὸν θεῖο ἔρωτα, µπορεῖ νὰ πῆ τέτοιες ἐκφράσεις; Καὶ ἀκόµα ὅτι «ὑπεραµύνοµαι τῆς ἀτοµικῆς µου εἰδωλοποιηµένης στέρησης, ὁ ἀνέραστος ἐγωκεντρισµός µου µὲ ἐγκλωβίζει στὶς ἐρωτικές µου στερήσεις πάσχοντας, τὴν ἐρωτικὴ στέρηση τὴν µετατρέπω σὲ µανιασµένο πάθος αὐτοδικαίωσης καὶ ἡ τραγική µου στέρηση µετατρέπεται σὲ ἐπιθετικότητα καὶ ἄλλες καὶ ἄλλες πολλὲς τέτοιες ἐκφράσεις, ὧν οὐκ ἔστι ἀριθµὸς µὲ φροϋδικοὺς ὅρους, γύρω ἀπὸ τὸ σέξ, ποὺ δείχνει τὴν προσφιλῆ ἐνασχόλησή του. Ἀλλὰ οἱ φθάσαντες στὶς κορυφὲς τοῦ θείου ἔρωτος, εἶχαν προηγουµένως ἐλευθερωθῆ (αὐτὸ ποὺ εἴπαµε προηγουµένως) ἀπὸ τὰ ψεκτὰ πάθη καὶ δὲν ὕβριζαν.

Ὅµως οἱ νεορθόδοξοι, δέσµιοι τῶν παθῶν τους καὶ ἐνεργούµενοι ὑπὸ τῶν δαιµόνων, ποὺ τοὺς ἐµπαίζουν, ἐνῶ κυλίονται στὸν βόρβορο τῶν ἡδονῶν αἰσθάνονται µέσα στὴ φιλήδονη βακχεία τους ὅτι ἀπολαµβάνουν τὸν θεῖο ἔρωτα». Τοῦτο εἶναι τὸ σκοτάδι τους, ἡ πλάνη τους. Τὸ παράδειγµα τῶν ἐγγάµων Ἁγίων Ἐδῶ νοµίζω πρέπει νὰ σταµατήσουµε καὶ ἂν θέλη ὁ Πανάγαθος Θεός, θὰ προχωρήσουµε καὶ τὴν ἄλλη ∆ευτέρα νὰ δοῦµε καλλίτερα τί µαρτυρίες φέρνει γι’ αὐτὴ τὴν αἵρεση καὶ τὴν πλάνη ὁ Γιανναρᾶς καὶ οἱ ὁµόφρονές του καὶ ποιὰ εἶναι ἡ ὀρθόδοξος ἀπάντηση πάνω σ’ αὐτό.

Ὅµως ὁ κίνδυνος δὲν εἶναι κάτι τὸ φανταστικό, δὲν εἶναι κάτι ἔξω ἀπὸ µᾶς, εἶναι µία πραγµατικότητα, εἶναι κάτι ποὺ κινδυνεύουµε ὅλοι µας καὶ γι’ αὐτὸ ἂς τὸ προσέξουµε. Καὶ ἂς παρακαλέσουµε καὶ τὸν Κύριό µας, ἐκείνους ποὺ κηρύσσουν αὐτὲς τὶς πλάνες νὰ τοὺς φωτίση καὶ νὰ µετανοήσουν, ἀλλὰ καὶ µᾶς ἐπίσης νὰ µᾶς βοηθήση νὰ ζοῦµε τὴν ὀρθόδοξη παράδοσή µας, τὸν ὀρθόδοξο τρόπο τῆς µετανοίας καὶ ἀσκήσεως, ὅπως µᾶς τὸν ἔχουν παραδώσει οἱ Ἅγιοι Πατέρες καὶ τὸ βλέπουµε καὶ στοὺς βίους τῶν Ἁγίων.

Ἕνα µικρὸ παράδειγµα θὰ ἤθελα νὰ σᾶς πῶ, πῶς σκέπτονται οἱ νεορθόδοξοι, εἶναι ὅτι τελευταίως βγῆκε καὶ ἕνα βιβλίο γιὰ τοὺς ἐγγάµους ἁγίους, ποὺ συνῆψαν τὸν γάµο, εἶχαν οἰκογένειες καὶ ἐπειδὴ φαίνεται ἀπὸ ὅλα τὰ συναξάρια ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι, ποὺ ἁγίασαν πραγµατικὰ ἔφθασαν σὲ µεγάλα ὕψη ἀρετῆς, ἔζησαν µὲ µεγάλη καθαρότητα, σήµερα ἑορτάσαµε τὸν Ἅγιο Ἀνδρόνικο καὶ τὴν συµβία του τὴν Ἁγία Ἀθανασία. Ἦσαν παντρεµένοι καὶ σχηµάτισαν οἰκογένεια. Ἐπέτρεψε ὁ Κύριος µία δοκιµασία καὶ ἐκοιµήθησαν τὴν ἴδια µέρα καὶ τὰ δύο τους παιδιά. Στενοχωρήθηκε ἡ συµβία, ἡ Ἁγία Ἀθανασία, ἔκλαιγε ἀπαρηγόρητη, ἀλλὰ ἐκεῖ στὸ κοιµητήριο παρουσιάστηκε, ὁ Ἅγιος µάρτυς Ἰουλιανὸς νοµίζω καὶ τῆς λέγει: γυναίκα µὴ στενοχωρῆσαι, νὰ εἶσαι βεβαία ὅ,τι ἔχουν στερηθῆ τὰ παιδιά σου, θὰ τὰ ἀπολαύσουν ὅλα στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἕνας

ἄνθρωπος ποὺ πεινάει καὶ θέλει τὴν ἀναγκαία τροφή, ἔτσι τὰ παιδιά σου θὰ ζητοῦν ἀπὸ τὸν Οὐράνιο Πατέρα, αὐτὰ ποὺ στερήθηκαν σ’ αὐτὴ τὴ ζωή. Καὶ ἔλαβε µία τέτοια ἔτσι παρηγορία, µία ἀνακούφιση, ποὺ πῆγε στὸν ἄνδρα της καὶ λέει αὐτὰ ἔζησα, αὐτὰ εἶδα, ζήσαµε τὴν οἰκογενειακὴ ζωή, θὰ ἤθελες τώρα νὰ ζήσωµε καὶ τὴν µοναχικὴ πολιτεία, τὴν µοναχικὴ ζωή; καὶ πῆραν ἀπόφαση, ἔδωσαν τὰ ὑπάρχοντά τους, ἔκαναν ἐλεηµοσύνες καὶ ἐν συνεχείᾳ ἀκολούθησαν τὴν µοναχικὴ πολιτεία, σχεδὸν ζῶντας ἄγνωστοι, νὰ µὴ ξέρη ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, κάτω ἀπὸ ἕνα διακριτικώτατο Γέροντα, τὸν Ἅγ. ∆ανιήλ, πατέρα τους πνευµατικὸ καὶ ἔφθασαν σὲ µεγάλα πραγµατικὰ ὕψη ἀρετῆς, ἁγιότητος καὶ ἡ Ἐκκλησία µας τοὺς τιµᾶ σήµερα 9 Ὀκτωβρίου, τὴν εὐχή τους νὰ ᾽χουµε, ὡς Ἁγίους. Καὶ λέει καὶ ὁ Ἅγιος Κοσµᾶς ὁ Αἰτωλὸς στὶς διδαχές του, θυµᾶσθε; «ὅτι ὁ σπόρος ὁ καλός, ποὺ ἔπεσε στὴν ἀγαθὴ γῆ ἔφερε καρπὸν τριακονταπλάσιο σὲ κείνους τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ζοῦν κατὰ Θεόν, φέρουν παιδιὰ στὸν κόσµο, ὅπως ἦταν ὁ πολύτεκνος ἱερεὺς µὲ τὰ πολλὰ παιδιά, ἀλλὰ εἶναι καὶ ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι ἀφοῦ ἔζησαν τὴν οἰκογενειακὴ ζωή, πάλαιψαν

νὰ ζήσουν καὶ τὴν µοναχικὴ πολιτεία, καὶ ὅπως εἶναι, λέει, ὁ Ἅγιος Ἀνδρόνικος µὲ τὴν συµβία του Ἁγία Ἀθανασία, αὐτοὶ ἔφερναν τὰ ἑξήκοντα καὶ εἶναι καὶ ἄλλοι ὅπως εἶναι ἡ Ἁγία Παρασκευή, ποὺ ἔζησε ἐν παρθενίᾳ, ἔλαβε τὸ στεφάνι τῆς παρθενίας καὶ ἐν συνεχείᾳ ἔλαβε καὶ τὸ στέφανο τοῦ µαρτυρίου, αὐτοὶ εἶναι ποὺ ἔφεραν τὰ ἑκατό».

    Τώρα αὐτὰ τὰ ὡραῖα παραδείγµατα ἐστενοχώρησαν τοὺς νεορθοδόξους. Αὐτοὶ ἤθελαν νὰ ἔχουν παραδείγµατα ἐνδεχοµένως νὰ ζοῦν ἐν τῷ κόσµῳ, ἐν ἁµαρτίαις βέβαια, κάπως ἡ οἰκογένεια καὶ ταυτόχρονα νὰ φθάσουµε καὶ στὴν ἁγιοσύνη. ∆ὲν γίνονται αὐτὰ καὶ τὸ ἕνα καὶ τὸ ἄλλο. Ἡ κάθαρση, ἡ θέωση τοῦ ἀνθρώπου, ἡ σωτηρία του ἐπιτυγχάνεται δι᾽ αὐτῆς τῆς ὁδοῦ καὶ δι᾽ αὐτὸ τὸ βιβλίο αὐτὸ ποὺ ἐξεδόθη, τὸ ἐπολέµησαν, λέει δὲν µᾶς εὐνοεῖ στὶς ἀπόψεις, αὐτὸ δὲν µᾶς ἐξυπηρετεῖ, τὸ ἐπολέµησαν πραγµατικά, τοὺς βίους τῶν ἁγίων πολέµησαν. Ποῦ πᾶµε: δηλαδὴ εἶναι ἕνα κατασκεύασµα δικό τους αὐθαίρετο, ἀντίθετο ἀπὸ ὅ,τι παραλάβαµε. Ὁ Κύριος πραγµατικὰ νὰ µᾶς φυλάττη ὅλους καὶ νὰ θελήσουµε ταπεινά, νὰ ζοῦµε τὴν ἀληθινὰ ὀρθόδοξη ζωή.

Σᾶς παρακαλῶ ὅπως εἶπα ἀπόψε νὰ προσευχηθοῦµε ἰδιαιτέρως καὶ γιὰ τὴν Σεπτὴ Ἱεραρχία µας, δὲν εἶναι ἄσχετο τὸ θέµα αὐτό, ποὺ εἴπαµε ἀπόψε, δὲν εἶναι ἄσχετο καὶ µὲ τὰ πρόσωπα, ποὺ θὰ ἐκλέξουν αὔριο καὶ ὁ Θεὸς νὰ δώση, νὰ ὑπάρχη ἔτσι κατὰ Θεὸν ἐκλογή, γιὰ νὰ χαροῦν καὶ οἱ ἄγγελοι στὸν Οὐρανὸ καὶ οἱ ἄνθρωποι

ἐδῶ στὴ γῆ καὶ νὰ εἶναι ἡ δόξα τῆς Ἁγίας µας Ἐκκλησίας.

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ, ΤΕΥΧΟΣ 2010

Ρωμαίικο οδοιπορικό