Τετάρτη 9 Μαρτίου 2016

"Ιερείς του Υψίστου, βοήθεια!"

Πρό τν, νας νεαρός ερεύς διηγήθηκε τά ξς τρομερά:
«
μητέρα μου, πού δέν θελε γιός της νά γίνει παπς, στόν τρίτο χρόνο πό τή χειροτονία μου, πέθανε.
Στόν θάνατό της,
ς ερεύς γώ γιός της, δέν εχα δώσει μεγάλη σημασία.κανα σα εναι παραίτητα καί τίποτα περισσότερο π’ ατό.να πογευματάκι, πρός τό σούρουπο, περνοσα ξω πό τό Κοιμητήριο.
Σκέφθηκα λοιπόν: “
Δέν πάω νά τ
ς νάψω τό καντηλάκι;”
Πράγματι τό
ναψα καί κάθισα σέ μιά πέτρα.
Δέν ε
χα μαζί μου μως πετραχήλι κι τσι δέν τς διάβασα Τρισάγιο.
Σάν νά ζαλίστηκα
μως λίγο καί ξαφνικά νόμισα τι ρχισαν νά νοίγουν ο τάφοι, νά σηκώνονται τά νεκρά σώματα τν νθρώπων καί νά φωνάζουν!…
— ΒΟΗΘΕΙΑ! ΒΟΗΘΕΙΑ,
ερες το ψίστου, βοήθεια…, ρθόδοξοι χριστιανοί, βοήθεια!… Λειτουργίες, προσευχές, Μνημόσυνα, Τρισάγια… ΒΟΗΘΕΙΑΑΑ, χριστιανοί!!!
Σέ λίγο τρομαγμένος βλέπω καί τήν μάνα μου:
— ΒΟΗΘΕΙΑ, γυιέ μου, μο
επε, βοήθεια !
Βοήθεια, τώρα πού ε
σαι παπς, βοήθεια γιά λους, βοήθεια, βοήθεια!!!…καί πεσε πάνω μου σπαράζοντας πό κραυγές πελπισίας, ζητώντας βοήθεια γιά τήν ψυχή της.
Τότε συν
λθα τρομαγμένος… Εχε πλέον βραδιάσει… φυγα τρέχοντας… σχίσθηκαν καί τά ράσα μου… καί πό τήν τρομάρα μου λη τή νύχτα δέν κοιμήθηκα.
Τήν
λλη μέρα τό πρωί επα στήν πρεσβυτέρα μου: “Κοίταξε νά δες.
Γιά τρία χρόνια θά λειτουργ
κάθε μέρα γιά τή μάνα μου, γιά λους τούς πεθαμένους, γιά σους εναι γραμμένοι κε, στό Κοιμητήριο, καί γιά σα νόματα κεκοιμημένων θά μο δίνουν πό δ καί πέρα”.κανα χίλιες κατό Λειτουργίες συνεχς, χωρίς διακοπή!
Χίλια
κατό Μνημόσυνα μέ κόλλυβα, μέ Τρισάγια, μέ ,τι πρεπε· κάθε μέρα!
Πολλές φορές τίς νύχτες
βλεπα τίς ψυχές νά μο λένε“εχαριστ”, λλες γιατί ξεδίψασαν, λλες γιατί δροσίστηκαν, λλες γιατί χόρτασαν, λλες γιατί ζεστάθηκαν μέσα στίς παγωνιές!
“Ε
χαριστ, ζεστάθηκα, παπά μου”, μο λεγαν, “κρύωνα, ζεστάθηκα, σ’ εχαριστ”.λλες μέ εχαριστοσαν, γιατί εδαν λίγο φς καί λλες κρατοσαν «ψωμάκια στά χέρια…”.
Πρωτ. Στεφάνου ναγνωστοπούλου (μπειρίες κατά τήν Θεία Λειτουργία)

Τρελλογιάννης 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου