Ἡ σχετικὴ ἀξία τοῦ πολιτισμοῦ

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

 

ΠΟΛΛΟΙ ἄνθρωποι -πού ἡ πίστη στό Θεό δέν παίζει κυρίαρχο ρόλο στή ζωή τους- ἐµφανίζονται ὡς σπουδαῖοι καί ἐλεύθεροι καί ἐπικαλοῦνται τόν πολιτισµό, πάνω στόν ὁποῖο στηρίζονται, θεωρώντας τον σανίδα σωτηρίας στήν πολυκύµαντη καί πολυώδυνη ζωή τους.

Ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ τέχνη τούς ἀπελευθερώνει, τούς παρηγορεῖ καί τούς κάνει εὐτυχισµένους, ἀφοῦ τούς διανοίγει ἄλλους δρόµους, ἀνώτερους καί πνευµατικούς. Εἶναι πληθωρικά τά ὅσα ἐπαινετικά λένε γιά τά ἔργα τοῦ πολιτισµοῦ καί πολλές φορές δηµιουργοῦν σύγχυση φρενῶν, ὅπως σύγχυση προκαλοῦν καί οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι τοῦ πολιτισµοῦ µέ τήν προκλητική καί µή συµβατική ἐµφάνισή τους, µέ τίς συνήθειες πού δέν εἶναι πρός µίµηση καί µέ τίς ἀκατανόητες θεωρίες τους. Νοµίζουν ὅτι µέ τόν τρόπο αὐτό θά ἐντυπωσιάζουν τόν ἀνυποψίαστο λαό, ὁ ὁποῖος εὔκολα ἀποδέχεται ὡς σπουδαῖο τό ἀσήµαντο.

Γύρω ἀπό τούς καλλιτέχνες δηµιουργοῦνται µῦθοι, οἱ ὁποῖοι καλύπτουν διεστραµµένους καί ἀκαλλιέργητους χαρακτῆρες. Οἱ ἴδιοι ὑποστηρίζουν ὅτι συµβάλλουν στήν παιδεία τοῦ λαοῦ, παραµένουν ὅµως δοῦλοι τῶν παθῶν τους. Γι᾿ αὐτό καί ἡ προσωπική τους ζωή εἶναι βυθισµένη στή δυστυχία καί συχνά καταφεύγουν στίς ἡδονές µέ θλιβερές συνέπειες, κάποτε καί ἀπόγνωση γιά τή ζωή.

Ὅσοι θεωροῦν τόν πολιτισµό κιβωτό σωτηρίας, πλανῶνται. Ὁ πολιτισµός δέν ὁδηγεῖ πάντα σέ ἀσφαλῆ δρόµο. Πολιτισµός δίχως Θεό, δέν ἔχει καµία ἰδιαίτερη ἀξία. Ἐπηρεάζει µερικῶς τούς ἀνθρώπους, δέν τούς ὁδηγεῖ ὅµως στή σωτηρία. Τήν ἀλήθεια αὐτή τήν ἀπορρίπτουν πολλοί, ἰδιαίτερα ἐκεῖνοι πού ἔχουν σπουδάσει σέ διάφορα πανεπιστήµια καί θεωροῦν τή γνώση καί τά ἀνθρώπινα κατορθώµατα ἀνώτερα ἀπό τήν πίστη στό Θεό.

Ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιµίροβιτς ἔλεγε ὅτι «ὁ πολιτισµός δέν εἶναι τίποτε περισσότερο ἀπό ἀνθρώπινη ἔπαρση γιά τά ἀνθρώπινα ἔργα. Ὅλα αὐτά τά ἔργα ὅµως χάνονται µέ τό πέρασµα τοῦ χρόνου, ὅπως διαλύεται ὁ ἱστός τῆς ἀράχνης». Οἱ ἄνθρωποι ἐπιµένουν νά ἀρνοῦνται τό Εὐαγγέλιο καί τήν Ἐκκλησία, θέλουν νά µειώσουν τόν Θεάνθρωπο Χριστό καί πιστεύουν ὅτι ὁ πολιτισµός εἶναι πανάκεια γιά ὅλα τά δυσάρεστα καί ἀνεξήγητα πού συµβαίνουν στόν κόσµο. «Οἱ κακόµοιροι ἔδωσαν σηµασία σέ κάτι πού εἶναι µεταβλητό καί παροδικό, φορτωµένο µέ στολίδια ὅπως φορτωµένη εἶναι ἡ ἀκόλαστη γυναίκα, πονηρό ὅπως ἡ ἀλεπού καί αἱµοβόρικο ὅπως ὁ λύκος».

Ὁδηγοί στή ζωή τῶν χριστιανῶν εἶναι οἱ ἅγιοι, πού σέ καµιά ἐποχή δέν ἔχουν λείψει. Ἀκόµα καί στίς µέρες µας, πού ὁ διάβολος κάνει θραύση, ὑπάρχουν ἅγιοι πού στηρίζουν τούς πιστούς καί τούς καθοδηγοῦν προκειµένου νά ἀποφύγουν τίς παγίδες καί νά σταθοῦν ὄρθιοι στήν κατά Θεόν πορεία τους. Καί αὐτό εἶναι εὐλογία γιά ὅλους.

Ορθόδοξος Τύπος, 2/10/2015

 ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ