Το περιβόλι της Παναγίας και ο κ. Τσίπρας

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Το Άγιον Όρος, το περιβόλι της Παναγίας σαγηνεύει πολλούς ανθρώπους, ανεξάρτητα από εθνικότητα, θρήσκευμα ή ιδεολογία. Οι περισσότεροι το επισκέπτονται από περιέργεια, άλλοι από θαυμασμό και άλλοι από περιέργεια. Δεν είναι μικρό πράγμα η επίσκεψη στην αρχαιότερη δημοκρατία στον κόσμο, που έχει συνεχή πνευματική και πολιτισμική ζωή 1051 ετών και που, ως πρότυπο δημοκρατικής διοίκησης, παραμένει ζητούμενη σε όλες τις χώρες του κόσμου. Είναι η χριστιανική συνέχεια και είναι καλύτερη της Εκκλησίας του Δήμου της προχριστιανικής δημοκρατίας της Αθήνας, γιατί είναι εμποτισμένη από τις Αρχές του Ευαγγελίου. Είναι ο αντίποδας του εκκοσμικευμένου και αυταρχικού Βατικανού.

Βεβαίως Άγιον Όρος δεν είναι η δημοκρατική του διοίκηση, ούτε οι πολιτισμικοί του θησαυροί και η προσφορά του στον Ελληνισμό και στην ανθρωπότητα. Είναι κυρίως η πνευματικότητά του. Αυτό που λίγοι από τους επισκέπτες του βιώνουν, επειδή είτε δεν θέλουν, είτε δεν μπορούν. Μεταξύ των επισκεπτών τις προηγούμενες ημέρες του Αγίου Όρους ήταν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξης Τσίπρας. Η επίσκεψη ήταν μια έκπληξη για όσους παρακολουθούν την πνευματική πορεία του ιδίου και του Κόμματος στο οποίο προεδρεύει. Τα όσα έχουν εκ μέρους τους λεχθεί σε βάρος του Αγίου Όρους και γενικότερα σε βάρος της Εκκλησίας και της θέσης Της στην Ελληνική κοινωνία αρκούν για να δικαιολογήσουν την έκπληξη. Ο ίδιος δικαιολόγησε την επίσκεψή του, λέγοντας στα μέλη της Ιεράς Κοινότητας: « Λένε πολλοί ότι όποιος δεν έχει επισκεφθεί το Άγιον Όρος αδικεί τον εαυτό του. Εμείς λοιπόν, επειδή δεν θα θέλαμε να είμαστε άλλο αδικημένοι ήρθαμε στο Άγιον Όρος…».

Θα μπορούσε η επίσκεψη του κ. Τσίπρα να ήταν εθιμοτυπική, με την ιδιότητά του ως Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Όμως οι δημόσιες σχέσεις του δεν θέλησαν να είναι έτσι, αφού στις προς τα έξω αναφορές τους έδωσαν έμφαση σε δύο σημεία. Το πρώτο ήταν πως παρέμεινε μόνος επί δεκάλεπτο στο Ιερό Βήμα του Ναού του Πρωτάτου, όπου φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας «Άξιον Εστίν». Το δεύτερο ότι στη Μονή Ιβήρων συζήτησε επί δυο περίπου ώρες με τον προηγούμενό της Αρχιμανδρίτη π. Βασίλειο Γοντικάκη. Και τα δύο δεν επιδέχονται προκατάληψη και σαρκαστικούς σχολιασμούς. Τα πνευματικά ζητήματα είναι πολύ σοβαρά για να κρίνονται με επιπολαιότητα. Το αποτέλεσμα προσδιορίζει την ποιότητα των προθέσεων και των πράξεών μας.

Για την επίσκεψη του κ. Τσίπρα υπήρξαν και πολιτικά σχόλια, ότι όλα ήσαν καλά μεθοδευμένα, για να προσεγγίσει τους ανθρώπους της Εκκλησίας, όπως πριν από λίγες ημέρες προσέγγισε τους άνδρες των Σωμάτων Ασφαλείας, εναντίον των οποίων έχει κατ’ επανάληψη εκφραστεί και όπως προσεγγίζει κάθε δυσαρεστούμενη ή διαμαρτυρόμενη ομάδα του πληθυσμού… Δηλαδή ότι στον κ. Τσίπρα ισχύει αυτό που είχε πει ο Λένιν «Στην πολιτική ηθική δεν υπάρχει, υπάρχει μόνο σκοπιμότητα». Αν ισχύει αυτό που είπε ο αγαπημένος του κ. Τσίπρα θα φανεί στο μέλλον. Αρκεί, αν ήταν απλά μια ψεύτικη ελπίδα, να μην έχει επιπτώσεις στο λαό, όπως τόσες φορές έχει συμβεί στο παρελθόν….

Η δυσκολία να προσλάβει ο κ. Τσίπρας την Ορθόδοξη και ειδικότερα την Αγιορείτικη πνευματικότητα φάνηκε από τις δηλώσεις του, που είδαν το φως της δημοσιότητας. Στο ρεπορτάζ της «Αυγής», δημοσιογραφικού οργάνου του ΣΥΡΙΖΑ, γράφτηκε ότι μετά τη δίωρη συζήτησή του με τον π. Βασίλειο Γοντικάκη (Σημ. «Τη μεγαλύτερη ίσως μορφή του σύγχρονου αγιορειτικού μοναχισμού» τον χαρακτηρίζει η εφημερίδα) ο κ. Αλ.Τσίπρας «χρησιμοποίησε το σύνθημα των Ζαπατίστας <όλα για όλους, τίποτε για μας> για να περιγράψει τον τρόπο ζωής των πατέρων στον Άθω». Ο άνθρωπος επί τόση ώρα άκουγε τον π. Βασίλειο, αλλά για τους Ζαπατίστας έχει μάθει και αυτοί αποτελούν το σημείο αναφοράς του. Πώς να αντιληφθεί τη βιωτή και την πνευματική κληρονομιά των αγιορειτών πατέρων, πώς να καταλάβει τη διαφορά του Γέροντα Παϊσίου από τον κομαντάντε Μάρκος;…

Μια ακόμη δήλωση του κ. Τσίπρα, που δείχνει την ποιότητα της σκέψης του. Στην Ιερά Κοινότητα όταν ένας μοναχός του μίλησε για την επίσκεψη στο Άγιον Όρος του Γεν. Γραμματέα του ΚΚΕ Χαρ. Φλωράκη και για τη δήλωσή του «εσείς πιστεύετε στη σωτηρία στον άλλο κόσμο, εμείς δεν πιστεύουμε ότι προλαβαίνουμε τη σωτηρία σ’ αυτόν τον κόσμο, οπότε έχουμε κάτι κοινό» ο κ. Τσίπρας απάντησε ότι από την πλευρά του αισιοδοξεί ότι θα υπάρξει αποτέλεσμα σ’ αυτόν τον κόσμο! Οι δύο δηλώσεις δείχνουν τη διαφορά του ώριμου από τον ανώριμο πολιτικό της Αριστεράς, του ρεαλιστή από αυτόν που ακόμη βρίσκεται στα σύννεφα….

Επειδή βρισκόμαστε στα πρόθυρα του Πάσχα του καλοκαιριού, που είναι η Κοίμηση και η Μετάσταση της Υπεραγίας Θεοτόκου, να σημειωθεί ότι οι εορτές αυτές είναι χαρμόσυνες, είναι πανηγύρια για τον ελληνικό λαό, γιατί ουσιαστικά κηρύσσουν την Ανάσταση του Χριστού και την αιώνια ζωή, τη νίκη επί του θανάτου. Να τι έγραψε ο ποιητής και στοχαστής Γιώργος Σαραντάρης σε άρθρο του στην «Καθημερινή», στις 5 Ιουνίου 1939:

« Η Ενσάρκωση, ο Θάνατος και η Ανάσταση του Χριστού είναι το αιώνιο και μοναδικό παράδειγμα που μας οδηγεί στην πίστη στον Άνθρωπο. Μονάχα από τον καιρό που υπάρχει ο Χριστός έχει ακέρια τη σημασία της η ιστορία, έχει νόημα, λόγο και σάρκα η πορεία των ατόμων από τη μια γενιά στην άλλη, έχει συνέχεια και παρουσία ο άνθρωπος.

Ο βαθύτερος λόγος της στροφής των διαφόρων Αναγεννήσεων της Δύσης προς τη μελέτη, τη μίμηση και τη λαχτάρα της αρχαίας Ελλάδας είναι η ανικανότητά τους να πιστέψουν στο Χριστό, να πιστέψουν στην αιωνιότητα του ανθρώπου».

Εκεί ακριβώς είναι και το Κριτήριο της βίωσης της αγιορειτικής πνευματικότητας, το πώς δηλαδή βλέπει ο καθένας μας – και ο κ. Τσίπρας -, τον άνθρωπο σε σχέση με τον Αναστάντα Χριστό και τον θάνατο σε σχέση με την αιωνιότητα.-

 

Πατερικός