Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Αγιωσύνη μέσα εις την ρυπαρότητα

Πηγή:http://thriskeftika.blogspot.com/

Ο ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ χριστιανός διαφέρει πολύ ἀπό τόν κοσμικό και διαρκῶς μεταβαλλόμενο ἄνθρωπο. Εἶναι σταθερός καί συνεπής στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, πού σημαίνει ὅτι κάθε ἡμέρα καί κάθε ὥρα δίνει τήν μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ χριστιανική του ἰδιότητα γίνεται παντοῦ φανερή, μέ τά λόγια του, τίς πράξεις καί τή συμπεριφορά του. Πολλοί πιστεύουν ὅτι αὐτό ἀφορᾶ κυρίως τούς κληρικούς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ὑποχρέωση νά ὁμολογοῦν τόν Χριστό...

Οἱ λαϊκοί δευτερευόντως καί μόνο ὑπό εὐνοϊκές συνθῆκες! Προφανῶς πρόκειται γιά πλάνη. Το καθῆκον τῆς ὁμολογίας τῆς πίστεως εἶναι κοινό σέ ὅλους, κληρικούς και λαϊκούς. Δέν μπορεῖ νά ἀνατεθεῖ στούς κληρικούς ἀπό τούς λαϊκούς, προκειμένου οἱ δεύτεροι νά εἶναι ἐλεύθεροι, νά ζοῦν κοσμικά, χωρίς ἠθικούς φραγμούς καί ἀναστολές.

Στήν ἐποχή μας εἶναι ἀνάγκη οἱ χριστιανοί νά ὁμολογοῦν τήν πίστη τους ἐνώπιον τῶν κοσμικῶν καί ἀδιάφορων ἀνθρώπων καί νά σκέφτονται πάντα ὅτι οἱ καιροί τῶν διωγμῶν δέν ἔχουν περάσει ἀνεπιστρεπτί. Ὑπάρχουν πολλοί, πού διώκουν τήνἘκκλησία, παρόλο πού δέν εἶναι αὐτοκράτορες καί δέν μποροῦν νά ἐκδώσουν διατάγματα διώξεως τῶν χριστιανῶν. Χρησιμοποιοῦν βέβαια ἠπιότερους τρόπους, μέ τούς ὁποίους ὅμως πετυχαίνουν πολύ περισσότερα κακά!

Ἕνας ἐπίσκοπος, ἀναφερόμενος στή μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού πρέπει νά δίνουν οἱ χριστιανοί στή δύσκολη ἐποχή μας, σημειώνει καί τά ἑξῆς: ≪Ἄς τό ξεκαθαρίσουμε στό μυαλό μας. Ζοῦμε σέ χρόνια κατ᾽ ἐξοχήν -ἄς τά ὀνομάσουμε ἔτσι- ὁμολογιακά καί μαρτυρικά. Εἶναι ἀνάγκη σε κάθε στιγμή νά παρέχεται ἡ μαρτυρία Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὄχι μόνο ἀπό τους ἱερεῖς, μά ἀπό ὅλο τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας. Μπροστά καί πρῶτοι βέβαια οἱ ἱερεῖς, σάν καλοί ποιμένες, τούς ὁποίους ἀκολουθεῖ μέ ἐμπιστοσύνη τό ποίμνιο.Ὅλα ὅσα ἀκούονται καί γίνονται στόν κόσμο, πού δίνουν τήν εἰκόνα τῆς ὁμαδικῆς παραφροσύνης καί μανίας τῶν ἀνθρώπων, γιά τήν Ἐκκλησία σημαίνουν τήν ὥρα τῆς ὁμολογίας καί τῆς μαρτυρίας. Τῆς μαρτυρίας Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού δέν εἶναι κοσμική δύναμις καί δραστηριότης, ἀλλά ἁγιωσύνη μέσα στή ρυπαρότητα τῆς ἁμαρτίας, δικαιοσύνη μέσα στό κράτος τῆς ἀδικίας, λιτότης καί ἁγία πτωχεία μέσα στή θεωρία τοῦ ὑλικοῦ κέρδους καί τοῦ πλουτισμοῦ, πραότης καί ἀγάπη μέσα στή βάναυση δυναμικότητα καί τό μῖσος≫.

Αὐτή τή μαρτυρία μπορεῖ νά τή δώσει μόνο ὁ ἀληθινός χριστιανός, πού ἔχει ἀφοσιωθεῖ στήνἘκκλησία καί ἀγωνίζεται ἡ ζωή του νά εἶναι σύμφωνη μέ τίς ἐντολές.Ὁπιστός ἀρνεῖται τό συμβιβασμό καί μέ τή μικρότερη ἁμαρτία, ἀλλά καί τό κοσμικό φρόνημα, πού ἐμποδίζει τήν πνευματική πρόοδο καί ὀρθώνει ἀνυπέρβλητα ἐμπόδια σέ κάθε θυσία χάριν τῆς πίστεως. Εἶναι ἀποφασισμένος γιά ὅλα. Δέν ἐπηρεάζεται ἀπό τούς ἐχθρούς καί ἀρνητές τῆς πίστεως. Εἶναι ἕτοιμος νά δεχτεῖ τά πάντα, διότι θυμᾶται ὅτι στούς πρώτους αἰῶνες οἱ Χριστιανοίὁδηγοῦνταν στό μαρτύριο, ἐπειδή ὁμολογοῦσαν τήν πίστη τους. Μέσα σ᾽ αὐτό τό πνεῦμα προσπαθεῖ να ζεῖ περιφρονώντας τούς πειρασμούς καί τίς ἀπειλές.

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 9/3/2012