ΔΕΞΙΑ ὁ μακαριστὸς Ἀρχιεπίσκοπος Ἀναστάσιος μὲ ματιὰ εὐγενῆ, αβρή, ποιητική, διανοούμενα στοχαστική , μέσα σὲ ἐνα πρόσωπο λευκοφαές, φωτεινό, και λεπτοφυές , ἀριστοκρατικα ζωγραφισμένο , ἐν σιγῃ πολυμίλητο, ἀπαλο, σμιλεμένο,μειλίχιο ,πρᾶο ,εὐπρεπῆ, μὲ ἀγια σεμνότητα ,συναισθηματικὸ καὶ τρυφερὸ σὰν μητερας χαδι, ὡς ἐαρινὸ πρωινο τοῦ Ἀη Γιώργη.
Ὄψη ἁπαλή, βαμβακιένια ,ιλαρή καὶ φωτερὴ ὅπως τῆς ἀνθισμένης λεμονιᾶς ,μ' ελαφρό ἄρωμα ἀπο γιασεμί.
Ἀπέναντί του ἕνας ψηλὸς παλαιὸς Καλόγηρος, ο πρωτεπιστάτης του Άθωνα ,τοῦ κάμει δῶρο ἕνα Εἰκόνισμα τῆς Θεοτόκου.
Ἔχει βλέμμα ἀκολάκευτα τραχύ , με γεύση χαρμολύπης σὰν τοῦ ἀγριόμελου καὶ βαρύ, μ' ανάλαφρο ἀπ' την ἄσκηση.
Ἀδάμαστο καὶ διαπεραστικὸ μέχρις ποὺ τρυπᾶ λιθάρι ,ἐπιτάττον σιωπὴ καὶ ἰερόπρεπα ἀτίθασο, λιτό σὰν τοῦ ἀγριοστάφυλλου ,ὡς τοὺς λιτοὺς κανόνες ἀπ'το Τριώδι.
Μαθιὰ δωρική ,ἀγριωπή, έντονη ,ἀσκητικὴ ποὺ σὲ ξεγυμνώνει, ρεαλιστική, διαφανη χωίις τσαλιμάκια καὶ ἁγιονορείτικα προσγειωμένη, μέσα σὲ πρόσωπο αἰχμηρό, σκιαυγές μὰ λαγαρό , σὰν τὸ χαραμα πρὶν φωτίσει. Τραχύ σὰν τῶν παλαιών παππούδων μας.
Ἄγρωστο κοίταγμα ,τέτοιο ,ὀπως σὲ θωρροὺν οἱ ἥμεροι μὰ ἀνήμεροι ἀπ' τα θέλγητρα τοῦ κόσμου ἀσκητάδες ποὺ ζωγραφοῦνται στὶς τοιχογραφίες ἀρχαίων ἐκκλησιων, καπλανισμένοι ἀπὸ λιβάνι μὲ εὐωδια βαριά ἀπο ἀρωμα ἄνθος ἐρήμου.
Ποικίλα λουλούδια στὸν κηπο τοῦ Παραδείσου.
"Ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Πατρός μου μοναὶ πολλαὶ εἰσίν". (Ἴωανν.ιδ'-2)
π.Διονύσιος Ταμπάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου