Ὁσίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ
…Γιατί τώρα οἱ δοκιμασίες καὶ οἱ πειρασμοὶ συνδέονται μὲ τὸν αὐτoέλεγχο; Ἐπειδὴ κάθε δοκιμασία ξεσκεπάζει τὰ πάθη, ποὺ εἶναι κρυμμένα στὴν καρδιὰ καὶ τὰ ἐνεργοποιεῖ.
Ὡσότου ἔρθει ἡ δοκιμασία, ὁ ἄνθρωπος ἔχει τὴν ψευδαίσθηση πὼς εἶναι ἤρεμος, γαλήνιος. Μόλις φτάσει ἡ δοκιμασία ὅμως, τὰ πάθη ποὺ ὡς ἐκείνη τὴν στιγμὴ ἀγνοοῦσε, ξεσηκώνονται, φανερώνονται. Αὐτὸ γίνεται κυρίως μὲ τὰ πάθη τοῦ θυμοῦ, τῆς θλίψης, τῆς ἀπόγνωσης, τῆς ὑπερηφάνειας καὶ τῆς ἀπιστίας. Τὸ ὅτι ἀποκαλύπτονται τὰ πάθη ποὺ φωλιάζουν κρυφὰ μέσα στὸν ἄνθρωπο, εἶναι ἀπαραίτητο καὶ πολὺ ὠφέλιμο γιὰ τὸν χριστιανό. Γιατί οἱ δοκιμασίες ποὺ δέχεται... ὁ ἄνθρωπος καὶ τὶς ὑπομένει καρτερικά, χωρὶς γογγυσμό, αὐξάνουν τὴν πίστη του. Δείχνουν στὸν ἄνθρωπο τὶς ἀδυναμίες του, τὸν ταπεινώνουν καὶ μειώνουν τὴν αὐτοπεποίθησή του.
Γράφει στοὺς Κορινθίους ὁ ἀπόστολος Παῦλος γιὰ κάποια δοκιμασία ποὺ εἶχε ἀντιμετωπίσει: «Οὐ γὰρ θέλομεν ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς θλίψεως ἡμῶν τῆς γενομένης ἡμῖν ἐν τῇ Ἀσίᾳ, ὅτι καθ' ὑπερβολὴν ἐβαρήθημεν ὑπὲρ δύναμιν, ὥστε ἐξαπορηθῆναι ἡμᾶς καὶ τοῦ ζῆν· ἀλλὰ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς τὸ ἀπόκριμα τοῦ θανάτου ἐσχήκαμεν, ἵνα μὴ πεποιθότες ὦμεν ἐφ’ ἑαυτοῖς, ἀλλ’ ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ ἐγείροντι τοὺς νεκρούς· ὃς ἐκ τηλικούτου θανάτου ἐρύσατο ἡμᾶς καὶ ρύεται, εἰς ὃν ἠλπίκαμεν ὅτι καὶ ἔτι ρύσεται». (Β΄Κορ. α΄, 8-10).
Ἀδελφοί μου, τοὺς γράφει, δὲν θέλω νὰ ἀγνοεῖτε τὴν θλίψη ποὺ μᾶς βρῆκε στὴν Ἀσία. Ταλαιπωρηθήκαμε πάρα πολύ. Τὸ βάρος τῶν θλίψεων καὶ τῶν ταλαιπωριῶν ἦταν πάνω ἀπὸ τὴν δύναμή μας, φοβηθήκαμε καὶ γιὰ τὴν ἴδια τὴν ζωή μας. Ὅλα αὐτὰ ὅμως, καθὼς καὶ ὁ κίνδυνος τοῦ θανάτου, ἔγιναν γιὰ νὰ μὴν ἐμπιστευόμαστε τὸν ἑαυτό μας, ἀλλὰ ὅλη μας τὴν πίστη νὰ τὴν στηρίζουμε στὸν Θεό, ποὺ ἀνασταίνει καὶ τοὺς νεκρούς. Αὐτὸς μᾶς γλίτωσε ἀπὸ τὸν μεγάλο κίνδυνο, ἐξακολουθεῖ νὰ μᾶς βοηθάει κι ἐλπίζουμε πὼς θὰ μᾶς γλιτώσει καὶ ἀπὸ μελλοντικοὺς κινδύνους».
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΟΣΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ «Η ΣΤΕΝΗ ΠΥΛΗ» (σελ.33-34)
Μετάφραση - Ἐπιμέλεια: ΠΕΤΡΟΥ ΜΠΟΤΣΗ, Ἀθήνα 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου