Το επονείδιστο δίλημμα πού θέτει ωμά η Άγκυρα στην πατρίδα μας
ΟΛΕΣ οι διαθέσιμες πληροφορίες πού συγκεντρώνει η εφημερίδα μας για την κλιμάκωση πού επιχειρεί η Άγκυρα και ο Πρόεδρος Ερντογάν στην περιοχή της Μεσογείου, συγκλίνουν στο εξής συμπέρασμα: αυτή την φορά δεν πάμε σε νέο 1996. Σε νέα Ίμια. Σε απόπειρα γκριζαρίσματος μιάς συγκεκριμένης περιοχής της επικρατείας. Σε ένα «απλό» θερμό επεισόδιο. Τα πράγματα είναι απείρως σοβαρότερα. Εμείς, ως Ελλάς, έχουμε θεωρητικώς τρείς επιλογές: η πρώτη είναι ο διάλογος μέσω των διερευνητικών συνομιλιών. Ήδη μετέβη για τον σκοπό αυτό στην Άγκυρα ο Γενικός Γραμματεύς του Υπουργείου Εξωτερικών πρέσβυς Δεμίρης. Η δεύτερη επιλογή είναι η παραπομπή της διαφοράς μας με την Τουρκία στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης με θέμα την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδος και της ΑΟΖ. Τίποτε άλλο. Αυτή είναι μέχρι στιγμής η γραμμή του Μαξίμου και του Υπουργείου Εξωτερικών. Η τρίτη επιλογή μας, σε περίπτωση πού ο Τούρκος Πρόεδρος υλοποιήσει την απειλή του και στείλει ερευνητικό σκάφος συνοδεία πολεμικών πλοίων για έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, είναι η αποτροπή. Η ενεργοποίησις των τεσσάρων κανόνων εμπλοκής του Πενταγώνου, ο τελευταίος εκ των οποίων ομοιάζει πολύ με την παρότρυνση του Ανδρέα Παπανδρέου πρός τον Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1976: «Βυθίσατε το Χόρα!». Πρόκειται για την εσχάτη επιλογή μας.
Οι Τούρκοι, δυστυχώς, δεν σκέπτονται πλέον έτσι. Θεωρούν, όπως προκύπτει από τις δηλώσεις τους, ιστορική ευκαιρία την παρούσα συγκυρία, για να καταλάβουν διά της συμφωνίας ή διά των όπλων ελληνικά νησιά στην καρδιά του Αιγαίου. Ο κρίσιμος παράγων πού ενθαρρύνει τα σχέδιά τους, είναι η στάσις της Ρωσσίας. Όπως συνηθίζει να λέει σε συνομιλητές του ο πολύπειρος πρώην υπουργός Εξωτερικών Πέτρος Μολυβιάτης (τόν οποίο κάποιοι ανόητοι θεωρούν «ξεπερασμένο»), η μεγάλη ανατροπή πού έχει συντελεσθεί στην περιοχή είναι ότι οι Ρώσσοι από εχθροί των Τούρκων έχουν γίνει πλέον συνεργάτες τους. Με εξασφαλισμένα τα νώτα του από βορρά, ο Ερντογάν χωρίς να νοιώθει πλέον την ανάσα της «αρκούδας», είναι ικανός για όλα. Το δε γεγονός ότι μετά την πρόσκληση Χαφτάρ στην Αθήνα έκλεισαν τα κανάλια επικοινωνίας μεταξύ Αθηνών και Αγκύρας και αυτά περιορίζονται στις επαφές με την εδώ τουρκική πρεσβεία, είναι αρκούντως ανησυχητικό σημάδι και σημαίνει ότι έχουμε ήδη περάσει στο επόμενο στάδιο. Ακόμη και η σωστή κίνησις του Πρωθυπουργού να τηλεφωνήσει στον Τούρκο Πρόεδρο και να του προτείνει βοήθεια κατά τα πρότυπα της διπλωματίας των σεισμών στην εποχή των Παπανδρέου – Τζέμ παρεξηγήθηκε από την άλλη πλευρά. Ανεγνώσθη με λάθος τρόπο.
Ανωτέρω περιγράψαμε τις δικές μας επιλογές. Οι Τούρκοι, όμως, κάνουν τις δικές τους. Επανέναρξις των διερευνητικών επαφών πρέπει να αποκλείεται. Ο πρέσβυς Δεμίρης άκουσε έκπληκτος τους συνομιλητές του να του θέτουν ως προϋπόθεση για να «ξεπαγώσει» ο διάλογος, να συζητήσουμε διμερώς με τους Τούρκους το νομικό καθεστώς του Αιγαίου και το ενδεχόμενο να αναγνωρίσει η Ελλάς τουρκική κυριαρχία σε ελληνικά νησιά. Κάτι τέτοιο προφανώς και απορρίπτεται. Συνιστά συνθηκολόγηση. Όσον αφορά στην Χάγη, οι Τούρκοι με τις επίσημες δηλώσεις τους στην πραγματικότητα ζητούν κάτι πού καιρό τώρα επισημαίνουμε με τα πρωτοσέλιδά μας: απαιτούν να περιληφθεί στο συνυποσχετικό παραπομπής η Συμφωνία της Μαδρίτης, πού υπέγραψε η κυβέρνησις Σημίτη το 1997, και η Συμφωνία του Ελσίνκι, πού υπέγραψε η ιδία κυβέρνησις το 1999. Δηλαδή απαιτούν να αναγνωρίσουμε με το συνυποσχετικό ότι η Τουρκία έχει ζωτικά και νόμιμα συμφέροντα στο Αιγαίο και ότι στην Χάγη «θά επιλύσουμε τις συνοριακές διαφορές και τα συναφή θέματα» πού προβλέπει το Ελσίνκι. Και εδώ περί συνθηκολογήσεως θα πρόκειται. Ο Τούρκος πρεσβευτής το είπε ξεκάθαρα στους συνομιλητές του. Η χώρα του θέλει Χάγη για τα Ίμια, τις «γκρίζες» ζώνες και την αποστρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων. Η ελληνική θέσις «Χάγη μόνο για υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ» απορρίπτεται.
Η τρίτη επιλογή του Ερντογάν είναι η αποστολή ερευνητικού πλοίου για παράνομες έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδος. Γεγονός πού θα ενεργοποιήσει τους κανόνες εμπλοκής. Αν δεν έχουν ενεργοποιηθεί ήδη, υπό την έννοια ότι το Πεντάγωνο δεν χρειάζεται πλέον πολιτική εντολή για να τους θέσει σε ισχύ. Πρόκειται για το πιό μαύρο σενάριο. Σε αυτή την περίπτωση, η ελληνική αμυντική διάταξις από τον Έβρο έως τις Οινούσσες και από τους Ανθρωποφάγους έως και την Γαύδο θα πρέπει να είναι εξαιρετική, διορατική και άμεση για να απαντήσει πειστικά σε ένα συνδυασμένο τουρκικό κτύπημα, πού θα υπερβαίνει κατά πολύ ένα θερμό επεισόδιο. Πρέπει οι πάντες να συνειδητοποιήσουν από την κορυφή έως τον τελευταίο πολίτη πώς αυτό δεν είναι πλέον ένα θεωρητικό σενάριο. Δεν είναι το επικρατέστερο, καθώς ένα τμήμα της τουρκικής διπλωματίας πιστεύει στις ελληνικές παραχωρήσεις διά της διολισθήσεως, αλλά δεν είναι και αδύνατον. Οι Τούρκοι θέλουν σύρραξη, αρκεί να μην κατηγορηθούν ότι ήρξαντο πρώτοι χειρών αδίκων. Το μήνυμα το «πέρασε» στην κλειστή συνάντηση του ΕΛΙΑΜΕΠ ο Τούρκος πρέσβυς. Ελπίζω αυτή την φορά να το διαβάσαμε σωστά. Και να ενεργήσουμε αναλόγως.
Πηγή: estianews.gr
ΟΛΕΣ οι διαθέσιμες πληροφορίες πού συγκεντρώνει η εφημερίδα μας για την κλιμάκωση πού επιχειρεί η Άγκυρα και ο Πρόεδρος Ερντογάν στην περιοχή της Μεσογείου, συγκλίνουν στο εξής συμπέρασμα: αυτή την φορά δεν πάμε σε νέο 1996. Σε νέα Ίμια. Σε απόπειρα γκριζαρίσματος μιάς συγκεκριμένης περιοχής της επικρατείας. Σε ένα «απλό» θερμό επεισόδιο. Τα πράγματα είναι απείρως σοβαρότερα. Εμείς, ως Ελλάς, έχουμε θεωρητικώς τρείς επιλογές: η πρώτη είναι ο διάλογος μέσω των διερευνητικών συνομιλιών. Ήδη μετέβη για τον σκοπό αυτό στην Άγκυρα ο Γενικός Γραμματεύς του Υπουργείου Εξωτερικών πρέσβυς Δεμίρης. Η δεύτερη επιλογή είναι η παραπομπή της διαφοράς μας με την Τουρκία στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης με θέμα την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδος και της ΑΟΖ. Τίποτε άλλο. Αυτή είναι μέχρι στιγμής η γραμμή του Μαξίμου και του Υπουργείου Εξωτερικών. Η τρίτη επιλογή μας, σε περίπτωση πού ο Τούρκος Πρόεδρος υλοποιήσει την απειλή του και στείλει ερευνητικό σκάφος συνοδεία πολεμικών πλοίων για έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, είναι η αποτροπή. Η ενεργοποίησις των τεσσάρων κανόνων εμπλοκής του Πενταγώνου, ο τελευταίος εκ των οποίων ομοιάζει πολύ με την παρότρυνση του Ανδρέα Παπανδρέου πρός τον Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1976: «Βυθίσατε το Χόρα!». Πρόκειται για την εσχάτη επιλογή μας.
Οι Τούρκοι, δυστυχώς, δεν σκέπτονται πλέον έτσι. Θεωρούν, όπως προκύπτει από τις δηλώσεις τους, ιστορική ευκαιρία την παρούσα συγκυρία, για να καταλάβουν διά της συμφωνίας ή διά των όπλων ελληνικά νησιά στην καρδιά του Αιγαίου. Ο κρίσιμος παράγων πού ενθαρρύνει τα σχέδιά τους, είναι η στάσις της Ρωσσίας. Όπως συνηθίζει να λέει σε συνομιλητές του ο πολύπειρος πρώην υπουργός Εξωτερικών Πέτρος Μολυβιάτης (τόν οποίο κάποιοι ανόητοι θεωρούν «ξεπερασμένο»), η μεγάλη ανατροπή πού έχει συντελεσθεί στην περιοχή είναι ότι οι Ρώσσοι από εχθροί των Τούρκων έχουν γίνει πλέον συνεργάτες τους. Με εξασφαλισμένα τα νώτα του από βορρά, ο Ερντογάν χωρίς να νοιώθει πλέον την ανάσα της «αρκούδας», είναι ικανός για όλα. Το δε γεγονός ότι μετά την πρόσκληση Χαφτάρ στην Αθήνα έκλεισαν τα κανάλια επικοινωνίας μεταξύ Αθηνών και Αγκύρας και αυτά περιορίζονται στις επαφές με την εδώ τουρκική πρεσβεία, είναι αρκούντως ανησυχητικό σημάδι και σημαίνει ότι έχουμε ήδη περάσει στο επόμενο στάδιο. Ακόμη και η σωστή κίνησις του Πρωθυπουργού να τηλεφωνήσει στον Τούρκο Πρόεδρο και να του προτείνει βοήθεια κατά τα πρότυπα της διπλωματίας των σεισμών στην εποχή των Παπανδρέου – Τζέμ παρεξηγήθηκε από την άλλη πλευρά. Ανεγνώσθη με λάθος τρόπο.
Ανωτέρω περιγράψαμε τις δικές μας επιλογές. Οι Τούρκοι, όμως, κάνουν τις δικές τους. Επανέναρξις των διερευνητικών επαφών πρέπει να αποκλείεται. Ο πρέσβυς Δεμίρης άκουσε έκπληκτος τους συνομιλητές του να του θέτουν ως προϋπόθεση για να «ξεπαγώσει» ο διάλογος, να συζητήσουμε διμερώς με τους Τούρκους το νομικό καθεστώς του Αιγαίου και το ενδεχόμενο να αναγνωρίσει η Ελλάς τουρκική κυριαρχία σε ελληνικά νησιά. Κάτι τέτοιο προφανώς και απορρίπτεται. Συνιστά συνθηκολόγηση. Όσον αφορά στην Χάγη, οι Τούρκοι με τις επίσημες δηλώσεις τους στην πραγματικότητα ζητούν κάτι πού καιρό τώρα επισημαίνουμε με τα πρωτοσέλιδά μας: απαιτούν να περιληφθεί στο συνυποσχετικό παραπομπής η Συμφωνία της Μαδρίτης, πού υπέγραψε η κυβέρνησις Σημίτη το 1997, και η Συμφωνία του Ελσίνκι, πού υπέγραψε η ιδία κυβέρνησις το 1999. Δηλαδή απαιτούν να αναγνωρίσουμε με το συνυποσχετικό ότι η Τουρκία έχει ζωτικά και νόμιμα συμφέροντα στο Αιγαίο και ότι στην Χάγη «θά επιλύσουμε τις συνοριακές διαφορές και τα συναφή θέματα» πού προβλέπει το Ελσίνκι. Και εδώ περί συνθηκολογήσεως θα πρόκειται. Ο Τούρκος πρεσβευτής το είπε ξεκάθαρα στους συνομιλητές του. Η χώρα του θέλει Χάγη για τα Ίμια, τις «γκρίζες» ζώνες και την αποστρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων. Η ελληνική θέσις «Χάγη μόνο για υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ» απορρίπτεται.
Η τρίτη επιλογή του Ερντογάν είναι η αποστολή ερευνητικού πλοίου για παράνομες έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδος. Γεγονός πού θα ενεργοποιήσει τους κανόνες εμπλοκής. Αν δεν έχουν ενεργοποιηθεί ήδη, υπό την έννοια ότι το Πεντάγωνο δεν χρειάζεται πλέον πολιτική εντολή για να τους θέσει σε ισχύ. Πρόκειται για το πιό μαύρο σενάριο. Σε αυτή την περίπτωση, η ελληνική αμυντική διάταξις από τον Έβρο έως τις Οινούσσες και από τους Ανθρωποφάγους έως και την Γαύδο θα πρέπει να είναι εξαιρετική, διορατική και άμεση για να απαντήσει πειστικά σε ένα συνδυασμένο τουρκικό κτύπημα, πού θα υπερβαίνει κατά πολύ ένα θερμό επεισόδιο. Πρέπει οι πάντες να συνειδητοποιήσουν από την κορυφή έως τον τελευταίο πολίτη πώς αυτό δεν είναι πλέον ένα θεωρητικό σενάριο. Δεν είναι το επικρατέστερο, καθώς ένα τμήμα της τουρκικής διπλωματίας πιστεύει στις ελληνικές παραχωρήσεις διά της διολισθήσεως, αλλά δεν είναι και αδύνατον. Οι Τούρκοι θέλουν σύρραξη, αρκεί να μην κατηγορηθούν ότι ήρξαντο πρώτοι χειρών αδίκων. Το μήνυμα το «πέρασε» στην κλειστή συνάντηση του ΕΛΙΑΜΕΠ ο Τούρκος πρέσβυς. Ελπίζω αυτή την φορά να το διαβάσαμε σωστά. Και να ενεργήσουμε αναλόγως.
Πηγή: estianews.gr
Πηγή: i-epikaira.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου