Γράφει ὁ Θεοφάνης Μαλκίδης
1. Τὸ καθῆκον μας
Συνηθίζεται σὲ ἐπετείους ὁ ἀπολογισμός.
Ἐμεῖς ὅμως πέρα ἀπὸ τὴν ἀναγκαία καὶ ἐπιβεβλημένη καταγραφὴ τῶν πράξεών
μας, ὀφείλουμε νὰ δώσουμε καὶ μία πρόταση γιὰ τὸ μέλλον τῆς πατρίδας μας
καὶ αὐτονόητα καὶ τὸ δικό μας. Ὅπως ἀκριβῶς δείξαμε σ' αὐτὰ τὰ τρία ἔτη
παρουσίας καὶ δραστηριότητάς μας ὅτι μποροῦμε νὰ ὑλοποιήσουμε.
Στὴν καλοπροαίρετη καὶ μή, στὴν μὲ καλὴ
διάθεση ἀλλὰ καὶ προβοκατόρικη ἐρώτηση, “τί νὰ κάνουμε” ἢ τί “μποροῦμε
νὰ κάνουμε”, ἀπαντήσαμε μὲ τὴν ἐρώτηση, “κοίταξες τὸν διπλανό σου ποὺ
πεινάει, ποὺ κρυώνει, ποὺ ἔχασε τὴν ἐργασία του, ποὺ δὲν ἔχει νὰ
πληρώσει τὸ ἠλεκτρικὸ ρεῦμα, τὸ νερό, τὰ βιβλία καὶ τὰ τετράδια τῶν
παιδιῶν του;”
Ἡ ἱκανοποίηση τῶν παραπάνω ἀναγκῶν ἦταν
καὶ δυστυχῶς παραμένει τὸ πρώτιστο καθῆκον κάθε Ἕλληνα καὶ Ἑλληνίδας,
κάθε ἀνθρώπου, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ βλέπει ἀφενὸς τὴν πατρίδα του καὶ τὴν
ἴδια του τὴ ζωὴ νὰ καταστρέφεται καὶ ἀφετέρου νὰ παρακολουθεῖ τὸν κάθε
λογὴς “παραγοντα” τοπικὸ καὶ μή, νὰ παριστάνει τὸν “σωτήρα”.
Ἔτσι τρία χρόνια πρίν, ἀποφασίστηκε νὰ
κάνουμε αὐτό, ποὺ ἄλλοι λίγο, ἄλλοι περισσότερο ἔπρατταν κατὰ μόνας. Νὰ
βοηθοῦν καὶ νὰ βοηθήσουν τὸν συνάνθρωπο, ποικιλοτρόπως καὶ συνεχῶς. Ἔτσι
λίγοι ἄνθρωποι, ἡ μαγιὰ ποὺ λέει ὁ Μακρυγιάννης, δημιουργήσαμε τὴν Κίνηση Ἀλληλεγγύης Πολιτῶν
Ἀλεξανδρούπολης, ὥστε νὰ δώσουμε μία σοβαρή, ἀνιδιοτελῆ καὶ συνεχῆ
πρόταση γιὰ τὴν Ἀλεξανδρούπολη καὶ τὴν πατρίδα μας. Γιὰ νὰ δώσουμε
θάρρος καὶ νὰ πάρουμε δύναμη στὶς ἑκατοντάδες οἰκογένειες, οἱ ὁποῖες
ἀφοῦ εἶδαν τὴ ζωή τους νὰ καταρρέει, παρακολουθοῦν τοὺς ὑπεύθυνούς τῆς κατάστασής τους, νὰ τοὺς διαβεβαιώνουν (!) ὅτι ὅλα θὰ πᾶνε καλά.....
Κάθε μέρα, γιὰ 365 μέρες, παραλαμβάνουμε
ψωμὶ καὶ ἀρτοσκευάσματα, ἕτοιμο φαγητό, λαχανικὰ καὶ φροῦτα, κρέας,
γάλα, ζάχαρη, ζυμαρικά, αὐγά, ἀλλαντικὰ καὶ ἄλλα προιόντα ποὺ μᾶς τὰ
προσφέρουν μὲ μεγάλη εὐχαρίστηση καὶ χαρά, ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι εἶδαν
στὴν Κίνησή μας μία ἀληθινὴ προσπάθεια ἀνάστασης τοῦ τόπου μας.
Παράλληλα ἀπὸ τὶς οἰκονομίες μας, ἀπὸ τὸ ὑστέρημά μας, κάθε μέρα, γιὰ
365 μέρες, ἀγοράζουμε τὰ παραπάνω προιόντα, μαζὶ μὲ ρουχισμό, παπούτσια,
παιχνίδια, συσκευές, ἔπιπλα, βιβλία, κουβέρτες, φάρμακα κ.ἃ εἴδη πρώτης
ἀνάγκης, ποὺ εἶναι ἀναγκαία γιὰ κάθε οἰκογένεια καὶ τὰ προσφέρουμε σὲ
ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν πραγματικὴ ἀνάγκη. Συνεισφέρουμε στὴ θέρμανση,
ἀγοράζοντας ξύλα καὶ πετρέλαιο, πληρώνουμε λογαριασμοὺς ρεύματος καὶ
νεροῦ, ἀγοράζουμε βιβλία καὶ τετράδια σὲ παιδιὰ ποὺ ἔχουν ἀνάγκη, ἐνῶ
γιατροί, φαρμακοποιοί, νομικοὶ καὶ ἄλλοι ἐπιστήμονες, δίνουν τὴν
προσωπική τους εἰσφορὰ γιὰ τὴν ἐπίλυση ἢ τὴν ἁπάλυνση τοῦ προβλήματος
τῶν συνανθρώπων μας. Ἐπιπλέον τὸ τελευταῖο χρονικὸ διάστημα περάσαμε καὶ
στὴν παραγωγὴ ἀγροτικῶν προιόντων. Τὴ βάση ἄλλωστε τῆς οἰκονομίας, τῆς
ζωῆς καὶ τῆς ἱστορικῆς πορείας τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ἑλληνίδων.
Ἑκατοντάδες οἰκογένειες ἔλαβαν δωρεὰ ἀπὸ τὴν Κίνηση, μὲ μόνο
“δικαιολογητικὸ” , τὴν εἰλικρίνεια καὶ τὸ πρόβλημα ποὺ εἶχαν ἢ ποὺ
ἔχουν. Ἐμεῖς δὲν φέρνουμε σὲ δύσκολη θέση κανένα, δὲν ζητᾶμε δεκάδες
χαρτιά, φορολογικὴ δήλωση, ψῆφο.....
2. “Ουκ ἐπ’ ἄρτω μόνω ζήσεται ἀνθρωπος”
Στὸ ὑπαρκτὰ προβλήματα τῆς πείνας καὶ
τῆς δυστυχίας- καὶ εἴδαμε πολλὰ αὐτὰ τὰ τρία χρόνια - θὰ πρέπει νὰ
προστεθοῦν καὶ τὰ σημαντικὰ ἂν ὄχι πρωταγωνιστικὰ προβλήματα τῆς ψυχικῆς
κατάστασης τῶν οἰκογενειῶν ποὺ βοηθᾶμε. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ποὺ λαμβάνουν
βοήθεια ἀπὸ τὴν Κίνηση Ἀλληλεγγύης ἔχουν τὴν ἀνάγκη τῆς ἐπικοινωνίας.
Τῆς διάχυσης τοῦ προσωπικοῦ καὶ οἰκογενειακοῦ τους δράματος σὲ ἀνθρώπους
ποὺ δὲν τοὺς γνώριζαν, ἀλλὰ εἶδαν σ΄αὐτοὺς τὴν πραγματικὴ ἀλληλεγγύη,
χωρὶς ὑστεροβουλία καὶ συμφέρον. Ἔτσι τὰ μέλη τῆς Κίνησης, κατὰ
περίσταση, ἔγιναν φίλοι, πατέρες, γονεῖς, ψυχολόγοι, “ἐξομολόγοι” καὶ
συνεισέφεραν καὶ συνεχίζουν νὰ συνεισφέρουν σὲ δύσκολες προσωπικὲς
στιγμές. Ταυτόχρονα ἡ Κίνηση εἶδε ὅτι μαζὶ μὲ τὴν προσφορὰ σὲ ἀγαθά,
ἔπρεπε νὰ ὑπάρξει καὶ μία πρόταση διεξόδου γιὰ τὴν πατρίδα μας. Ἄλλωστε
ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ δηλώσαμε ὅτι δὲν εἴμαστε οὔτε ΜΚΟ, οὔτε “Κίνηση”
ἀπὸ πλούσιους καὶ πλούσιες ποὺ δὲν ἔχουν τί νὰ κάνουν καὶ προσφέρουν τὰ
Χριστούγεννα καὶ τὸ Πάσχα, παρουσία τηλεοπτικῆς κάμερας, ἕνα μακαρόνι,
ἕνα ρύζι καὶ μία ζάχαρη.... ΄Ἔτσι ὀργανώσαμε ἐκδηλώσεις πνευματικοῦ
περιεχομένου, μὲ τεράστια ἐπιτυχία, ποὺ ὁμολογουμένως τρόμαξαν τοὺς
τοπικοὺς καὶ μὴ παράγοντες, γιὰ αὐτὸ καὶ τὰ σχόλια, οἱ ἀναφορὲς καὶ οἱ
ἐπιθέσεις. Ἡ πορεία ὅμως τῆς Κίνησης τοὺς διέψευσε καὶ τοὺς
“καθησύχασε”.....
3. Ἡ Κίνηση Ἀλληλεγγύης ὡς προσωπικὴ καὶ συλλογικὴ ἀνὰ(σ)τάση
Εἶναι πολλὲς οἱ στιγμὲς γιὰ τὶς ὁποῖες
νιώθουμε ὅτι, σὺν Θεῶ, πετύχαμε πολλά.Νιώθουμε ἐξαιρετικὰ γιατί μέσα ἀπὸ
τὴν Κίνηση Ἀλληλεγγύης γίναμε καλύτεροι καὶ πράξαμε τὸ καθῆκον μας, ὅσο
βεβαίως μᾶς τὸ ἐπέτρεψαν οἱ προσωπικὲς δοκιμασίες καὶ δυσκολίες καὶ τὰ
γενικότερα ἐμπόδια. Νιώθουμε ὑπέροχα γιατί βοηθήσαμε ἀνθρώπους ποὺ
ἔνιωθαν ἀπελπισμένοι καὶ μόνοι, ποὺ μᾶς θυμήθηκαν καὶ μᾶς ἔδωσαν τὴν
εὐχὴ τοὺς ὅταν ἔφευγαν ἀπὸ αὐτὸν τὸν κόσμο, ἢ ποὺ μᾶς ἔλεγαν “δῶστε σὲ
κάποιον ἄλλον γιατί ἐγὼ βρῆκα ἐργασία”.... Γνωρίσαμε μοναδικοὺς
ἀνθρώπους ποὺ δὲν μᾶς ἀρνήθηκαν τὴ βοήθεια καὶ τὴν προσφορὰ σὲ ὅ,τι καὶ
ἐὰν τοὺς ζητήσαμε, ὅλοι τους ἀπὸ τὸ ὑστέρημά τους ἀκόμη καὶ ἄνεργοι,
γνωστοὶ καὶ ἄγνωστοι, ἀπὸ διάφορα μέρη τῆς Ἑλλάδας καὶ τοῦ πλανήτη, ἀπὸ
τὸ διπλανό μας σπίτι καὶ ἐπιχείρηση στὴν Ἀλεξανδρούπολη, τὶς Φέρες, τὴν
Κομοτηνή, μέχρι τὴ Θεσσαλονίκη, τὴ Λάρισα, τὴν Ἀθήνα, τὴν Πορτογαλία καὶ
τὶς ΗΠΑ!
Ἡ Γιώτα, ὁ Φιλόθεος, ὁ Γιῶργος, ἡ
Ἀγγελική, ὁ Κώστας, ὁ Γιάννης, ὁ Χρῆστος, ὁ Θανάσης καὶ ὁ Νίκος, ὁ
Ἠλίας, ὁ Ἀντώνης, ὁ Βαγγέλης, ἡ Δῶρα, ἡ Φωτεινὴ καὶ ὁ Γιῶργος, καθὼς καὶ
ἑκατοντάδες ἄλλοι συνάνθρωποί μας εἶναι αὐτοὶ ποὺ εἶδαν στὴν Κίνηση
Ἀλληλεγγύης, τὴν ἀληθινὴ πράξη, τὴν ἀνιδιοτελή προσφορά, τὴν πραγματικὴ
προσωπικὴ καὶ συλλογικὴ ἀνὰ(σ)τάση. Ὁ ἀγώνας συνεχίζεται, ὅπως ἀκριβῶς
λέγαμε πρὶν τρία χρόνια, ὥστε “κανεὶς νὰ μὴν πεινάσει, κανεὶς νὰ μὴν
κρυώσει”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου