Χρωστάμε ως λαός πολλά στους αγώνες των Σουλιωτών!..

Με αφορμή τις εκδηλώσεις μνήμης των ημερών αυτών

για το ολοκαύτωμα του Σουλίου

Του ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΗΛ. ΛΕΤΤΑ

*  Και πάλι αυτές τις μέρες οι Θεσπρωτοί αλλά και πολλοί άλλοι προσκυνητές από ολόκληρη την Ελλάδα ανηφορίζουν στα ηρωϊκά βουνά του Σουλίου, για να τιμήσουν το ολοκαύτωμα του Καλογήρου Σαμουήλ.  Προτού  όμως  εισέλθω  στο  θέμα  αυτό,  θα  ήθελα να πληροφορήσω με λίγα λόγια, τους αγαπητούς αναγνώστες για το τι ήταν οι Σουλιώτες, πότε και από πού ανέβηκαν στα βράχια του ηρωϊκού Σουλίου.
Οι σύγχρονοι ιστορικοί, μας πληροφορούν συγκεκριμένα ότι κατά το τέλος του 16ου αιώνα, όλοι εκείνοι που αδυνατούσαν να υποφέρουν την πικρή σκλαβιά, άφησαν τις πατρίδες τους και σκαρφάλωσαν στα βουνά του Σουλίου, για να αναπνεύσουν τον αγέρα της λευτεριάς.
Ήταν οι γενναίοι απόγονοι των Ηπειρωτικών πολιτισμών της Δωδώνης, της Νικόπολης και της Παραμυθιάς. Ακόμη μαζί μ’ αυτούς ανέβηκαν και κάτοικοι της Κορυτσάς, του Αργυροκάστρου, των Ιωαννίνων, της Πάργας και της Άρτας.Σού
Η κάθε φάρα έφτιαξε το δικό της χωριό και είχε τον δικό της Αρχηγό. Στην αρχή φκιάχτηκαν τρία χωριά, μετά έγιναν επτά και τελευταία έφτασαν τα ένδεκα! Έκαναν μια πραγματική Συμπολιτεία, ανεξάρτητη και αυτόνομη. Μια Χριστιανική Δημοκρατία με πειθαρχία και αλληλοσεβασμό.

Διοικούνταν από Συμβούλιο, που λέγονταν «Κριτήριο της Πατρίδας». Είχε βουλευτήριο, που απαρτίζονταν από τους Αρχηγούς των Μεγάλων οικογενειών. Η Κοινωνία τους είχε Νόμους και στηρίζονταν στην ηθική, την αλληλεγγύη και τη θρησκεία.
Αυτοί «οι υψηπέτες» αετοί του Σουλίου, ατρόμητοι και πιστοί στην πατρίδα και τη θρησκεία διεξήγαγαν πολλούς πολέμους από το 1732 μέχρι το 1803, εναντίον των Σουλτανικών στρατευμάτων και των στρατευμάτων του Αλή Πασά!
Το ηρωικό Σούλι, θα παραμείνει στους αιώνες ο «φάρος» που θα φωτίζει όλο τον Κόσμο, ενώ οι Πανέλληνες θα αισθάνονται υπερήφανοι γι’ αυτούς τους ήρωες και τα κατορθώματά τους. Όποιοι τους αμφισβητούν (βλέπε Ρεπούση και Ν. Δήμος) είναι ανάξιοι να ονομάζονται Έλληνες! Πρέπει να μάθουν ότι η Ιστορία μας μια φορά γράφεται και ποτέ δεν παραγράφεται!
Οι Σουλιώτες, παρότι ορεσίβιοι, αντιλήφθηκαν περισσότερο από κάθε άλλον αυτό, που είπε στον «Επιτάφιο» ο Μεγάλος Περικλής: «Θεμέλιον και βάση της ευτυχίας είναι η ελευθερία, της δε Ελευθερίας η γενναιοψυχία»!
Το Ολοκαύτωμα του Καλογήρου Σαμουήλ στο Κούγκι, μέσα στο Ναό της Αγίας Παρασκευής, ήταν η φωτοβολίδα, που εκτινάχτηκε και έφτασε σ’ ολόκληρο τον τότε γνωστό κόσμο, για να τονίσει ότι οι Έλληνες προτιμούν τον ηρωικό θάνατο και όχι μια ζωή σκλαβωμένη.
Οι Ηρωίδες του Ζαλόγγου, που αμφισβητούνται σήμερα από κάποιους ανθέλληνες, με το αθάνατο τραγούδι τους (έχε γειά καημένε κόσμε, έχε γειά γλυκειά ζωή… και οι Σουλιώτισσες δε ζούνε δίχως την Ελευθεριά), έδωσαν μια σκληρή απάντηση στις ιδέες των ανθρώπων του Μέττερνιχ, που πίστευαν ότι δεν είναι απαραίτητη και αναγκαία η απελευθέρωση των σκλάβων.
«Κούγκι, Σαμουήλ και Σύντροφοί του, Ζάλογγο και ανώνυμοι Σουλιώτες, Πύργος του Δημουλά, Δέσπω και οικείοι της, μεγάλοι σταθμοί και φάροι οι οποίοι θα πρέπει να εμπνέουν και να φωτοδοτούν τους ελεύθερους ανθρώπους και προπαντός τους ηγέτες, πλείστοι των οποίων κόπτονται δήθεν, υπέρ των δικαιωμάτων των Λαών και άλλοι βυζαντινολογούν ή υποκρίνονται δολίως σκεπτόμενοι»!
Αυτά όλα έγραφε ο αείμνηστος Λυκειάρχης Παραμυθίας Γεώργιος Κ. Πάστρας, στο δημοσίευμά του «η Μεγάλη θυσία των Σουλιωτών».
Είναι γεγονός αναντίρρητο και αναμφισβήτητο, ότι οι Σουλιώτες με τους αγώνες τους και τα ολοκαυτώματα, συνέβαλαν τα μέγιστα στην απελευθέρωση της Ελλάδας μας από τον τουρκικό ζυγό.
Με τους αγώνες τους υποχρέωσαν τον Σουλτάνο να μετακινήσει μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις από την Πελοπόννησο στην Ήπειρο. Αυτό έδωσε την ευκαιρία στους Αρματωλούς και Κλέφτες (κ. Ρεπούση, γράφονται με κεφαλαία γράμματα (Α) (Κ) και όχι με μικρά), να ετοιμαστούν γρήγορα και να σηκώσουν στην Αγία Λαύρα το Λάβαρο της Ελληνικής Επανάστασης στις 25 του Μάρτη του 1821!
Όλα τα παραπάνω ιστορικά γεγονότα δεν αναφέρονται στα βιβλία των ανιστόρητων, αλλά τα περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια ο ιστορικός της εποχής εκείνης που ήταν μαζί με τους Σουλιώτες στο Σούλι και στην Πάργα, ο Χρ. Περραιβός.
Τα Ελληνόπουλα πρέπει να διδάσκονται τα ιστορικά γεγονότα, ατόφια, ζωντανά, με κάθε δυνατή λεπτομέρεια.
Τέλος, πρέπει ακόμη να γνωρίζει ο Λαός μας ότι, άνθρωποι και λαοί που ξέχασαν την ιστορία τους και τις θυσίες των παλικαριών τους εξαφανίστηκαν τελικά.
Στους αθάνατους ήρωες του Σουλίου, να είναι αιωνία η μνήμη τους!

 http://www.proinoslogos.gr/component/content/article/35/25418
Πατερικός