Ευρωεκλογές: Το εκλογικό στοίχημα.

Ομολογώ ότι ανήκω στους φανατικούς ευρωσκεπτικιστές με τελείως εχθρικές τάσεις απέναντι σε αυτό το δυναστικό για τους λαούς κατασκεύασμα..... διάλυσης των εθνών.


Επέλεξα όμως να διαβάσουμε και την άποψη ενός ευρωπαϊστή και μάλιστα μέλους της Κοινωνικής Συμφωνίας της Λούκας Κατσέλη.

Είναι χρήσιμο να δούμε πως αντιλαμβάνονται την υπόθεση των ευρωεκλογών και της Ευρωπαϊκής Ενωσης και στην αντίπερα όχθη.


Εξάλλου τα όσα μας πληροφορεί το άρθρο είναι πολύ χρήσιμα για την εξαγωγή όχι μόνο συμπερασμάτων αλλά και για το τι μας περιμένει από εδώ και μπρός αλλά και το που βαδίζει η Ε.Ε.


(το άρθρο το είδα στο Geopolitics & Daily News)




Γράφει ο Πιτικάρης Θεόδωρος BSc, BAB,MSc,Ph.D*




Οι Ευρωεκλογές αποτελούν μια μοναδική ευκαιρία για να επαναπροσδιορίσουμε την μοίρα του τόπου μας. Από την μια μεριά αναμένεται να πυροδοτήσουν αργά ή γρήγορα πολιτικές εξελίξεις στην πολιτική ζωή του τόπου, με δεδομένη την ιστορική παρακαταθήκη του Ευάγγελου Αβέρωφ, ο οποίος μετά την ήττα της ΝΔ με 38,08% έναντι 41,58% του ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές της 17ης Ιουνίου του 1984 υπέβαλε την παραίτηση, του ανοίγοντας το δρόμο για την αρχηγία στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.




Από την άλλη δεν πρέπει να υποβαθμίζουμε, την σπουδαιότητα των ζητημάτων που θα κληθεί να συζητήσει και τελικά να διευθετήσει η νέα πολιτική ηγεσία της ένωση.




Ξεκινώντας από το φλέγον ζήτημα της νέας κοινής αγροτικής πολιτικής, που βρίσκεται σε διαδικασία αναθεώρησης. Με την Γαλλία και την Γερμανία σε ένα διαρκές παζάρι με την Ιταλία και την Ισπανία αλλά και την κυβέρνηση Κάμερον να έχει φυσική ιδεολογική απέχθεια προς την ιδέα των επιδοτήσεων υπάρχει ένα σπουδαίο ζήτημα. Άρα οι ευρωβουλευτές θα κληθούν να πάρουν θέση για το ύψος και σε ποιους τομείς θα διατεθούν οι επιδοτήσεις. Για την Ελλάδα όμως αυτές οι επιδοτήσεις θα είναι ένα σπουδαίο εργαλείο στην προσπάθεια μας να φτιάξουμε ένα νέο βιώσιμο μοντέλο ανάπτυξης για τον τόπο μας, ίσως και ένα ισχυρό εργαλείο ανάταξης του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα παραγωγής με έμφαση στα προϊόντα προστιθέμενης αξίας (λ.χ βιολογικό λάδι).




Αλλώστε στο πίσω μέρος του μυαλού μας πρέπει να διατηρούμε την σκέψη ότι ο απογαλακτισμός από την βιομηχανία του τουρισμού all-inclusive είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη για την ανάπτυξη της

οικονομίας και των εισοδημάτων.




Ακόμη δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το ευρωκοινοβούλιο, όχι μόνο θα προτείνει το πρόεδρο της επιτροπής και θα διαβουλευθεί με τους αρχηγούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης αν θα τον εκλέξουν ή όχι ,αλλά θα δώσει την ψήφο εμπιστοσύνης στην επιτροπή συνολικά. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για μας ως Ελλάδα και ειδικά για τον επίτροπό που θα διαδεχθεί τον κύριο Όλι Ρεν, στην θέση του Επιτρόπου για ζητήματα Οικονομικής και Νομισματικής πολιτικής, Αυτό γιατί βάση του συμφώνου για την δημοσιονομική διακυβέρνηση, τα κράτη μέλη που έχουν λάβει «βοήθεια» από τον μηχανισμό διάσωσης (European Stability Mechanism) θα τελούν υπό την εποπτεία του επιτρόπου εώς ότου αποπληρώσουν το 75% των δανείων. Ακόμη όλα τα κράτη μέλη που συμμετέχουν στο σύμφωνο δεν μπορούν να δανείζονται από τις αγορές κατά το δοκούν, αντίθετα πρέπει πρώτα να συμφωνούν το ετήσιο πρόγραμμα δανεισμού με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Τέλος ενώ ο προϋπολογισμός παραμένει απόλυτα ζήτημα εθνικής κυριαρχίας ή ευρωπαϊκή επιτροπή και το eurogroup έχουν δικαίωμα να εκφράζουν γνώμη που θα συνοδεύει υποχρεωτικά το προϋπολογισμό κατά την συζήτηση του στο εθνικό κοινοβούλιο. Η θητεία του επιτρόπου είναι 5ετής, δεν είναι υπόλογος σε κανέναν πάρα μόνο στο κοινοβούλιο.




Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα αφορά το νέο χρηματοδοτικό πλαίσιο 2014-2020, πολύ λίγοι γνωρίζουν δυστυχώς ότι καθώς το ευρωκοινοβούλιο, άσκησε το προνόμιο της αρνησικυρίας (βέτο), όλα τα χρηματοδοτικά προγράμματα (δρόμοι, λιμάνια, επιστημονικά προγράμματα κτλ) έχουν ορίζοντα μέχρι το 2016. Ειδικότερα το Ευρωκοινοβούλιο θεώρησε απαράδεκτα μικρό το ποσό των 6 δις ευρώ που είχε προβλέψει η επιτροπή με το συμβούλιο των αρχηγών, για την καταπολέμηση της ανεργίας για το διάστημα από 2014 ως το 2020 και έτσι αρνήθηκε να εγκρίνει το προϋπολογισμό την ένωσης πέρα του 2016 (20 ευρώ ανά άνεργο στο σύνολο της περιόδου). Το έργο αυτό πέφτει στις πλάτες της νέας ευρωβουλής, η οποία θα διαπραγματευτεί και την τύχη των υπολοίπων του τρέχοντος χρηματοδοτικού προγράμματος (ΕΣΠΑ) αν δηλαδή τα υπόλοιπα που δεν έχουν διατεθεί, θα επιστραφούν στις κυβερνήσεις το κρατών μελών ή θα ενταχθούν στο προϋπολογισμό της προγραμματικής περιόδου 2014-2020.


Άλλες αρμοδιότητες του ευρωκοινοβουλίου όπως τα ζητήματά που αφορούν την συναπόφαση (διαδικασία κατά την οποία χρειάζεται σύμφωνη γνώμη του κοινοβουλίου και της επιτροπής ή/και του συμβουλίου των υπουργών) σε θέματα έκδοσης κανονισμών και οδηγών φαίνεται να παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή των Ελλήνων και των Ευρωπαίων πολιτών. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα την συντονισμένης προσπάθειας Ελλήνων ευρωβουλευτών που «μπλόκαραν» την πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής επιτροπής με την οποία επιχειρούνταν η απαγόρευση χρήσης τοπικών ποικιλιών σπόρων για εμπορικούς σκοπούς. Δηλαδή η επιτροπή επιχειρούσε, να επιβάλει στους αγρότες, να αγοράζουν από τις πολυεθνικές σπόρους για τις καλλιέργειες που οι καρποί τους προορίζονταν για διάθεση στο κοινό.




Είναι σημαντικό να τονίσουμε, ότι καθώς η Ελλάδα διαθέτει μόλις 21 ευρωβουλευτές, η επιλογή των καλύτερων, των πιο καταρτισμένων προσώπων, ανθρώπων που έχουν διάθεση και γνώσεις πάνω στα ζητήματα της εργατικής νομοθεσίας, της ανθρωπιστικής κρίσης που βιώνει ο νότος, της οικονομίας είναι απαραίτητη συνθήκη για να μπορέσουμε να κτίσουμε κατάλληλες συμμαχίες. Συμμαχίες με ευρωβουλευτές άλλων χωρών που βιώνουν τα ίδια προβλήματα, τις ίδιες προκλήσεις με την χώρα μας και που ανήκουμε στην ίδια ομάδα συμφερόντων με μας. Σε μια ευρωβουλή 751 μελών, είναι εύκολα κατανοητό ότι μόνο με ισχυρές, διακομματικές, συμμαχίες μπορεί να εξυπηρετηθεί το εθνικό συμφέρον.




Τέλος αξίζει να κάνουμε ειδική μνεία στους θεσμούς α) της ακρόασης, κατά την οποία κάθε πολίτης της ΕΕ μπορεί να απευθυνθεί γραπτά ή προφορικά στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο για θέματα αρμοδιότητας του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου και να εκθέσει της άποψης του σε μια από τις 23 επίσημες γλώσσες της ΕΕ (αναμέσα στις οποίες και τα ελληνικά) β) το θεσμό της νομοθετικής πρωτοβουλίας των πολιτών Για να ξεκινήσει μια πρωτοβουλία πολιτών, οι πολίτες πρέπει να συγκροτήσουν μια "επιτροπή πολιτών" αποτελούμενη από τουλάχιστον 7 πολίτες της ΕΕ που κατοικούν σε τουλάχιστον 7 διαφορετικά κράτη μέλη.




Θα ήμασταν τουλάχιστον αιθεροβάμονες, αν αγνοούσαμε τα γεγονότα, τα γεγονότα είναι σαφή η προηγούμενη θητεία της επιτροπής υπήρξε μνημείο παραβίασης κάθε κανόνα πάνω στον οποίο οικοδομήθηκε η ευρωπαϊκή ιδέα. Η δημοκρατία θυσιάστηκε με άνεση, για χάρη της ανταγωνιστικότητας, η αλληλεγγύη προς χάρη μικροπολιτικών συμφερόντων η δε επιτροπή σείεται καθημερινά από σκάνδαλα (βλ. έκθεση Ευρωπαίους διαμεσολαβητή «σύγκρουση συμφερόντων ειδικών συμβούλων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής 2013»).




Το ερώτημα είναι αν μπορεί η Ευρώπη να αλλάξει, η απάντηση είναι μάλλον απλή: αν η Ένωση επιλέξει περισσότερη δημοκρατία και αποπέμψει την κατεστημένη γραφειοκρατία και την μάστιγα του νεοφιλευθερισμού ναι η Ευρώπη μπορεί να επιβιώσει και να ευημερίσει. Σε διαφορετική περίπτωση η Ένωση σύντομα, θα αναγκαστεί από τα πράγματα, να ακολουθήσει την τύχη, ενός αλλού μη δημοκρατικού και εξόχως τεχνοκρατικού- γραφειοκρατικού σχηματισμού αυτού της ΕΣΣΔ.




*Υποψήφιος Διδάκτορας Μακροοικονομικής Στρατηγικής- Μέλος Του Πολιτικού Συμβουλίου της Κοινωνικής Συμφωνίας




http://koukfamily.blogspot.gr/