Ὁ λαὸς ποὺ δάνεισε τὸν Θεὸ

Ὁ λαὸς ποὺ δάνεισε τὸν Θεὸ

Τοῦ Παύλου Γ. Βουδούρη

 Νιώθω βαθιὰ ἔκπληκτος… ἔκθαμβος, θὰ ἔλεγα, μὲ τὴν κατάσταση γύρω μου καὶ μέσα μου. Ἀπὸ τὴ μία δὲν μπορῶ νὰ μὴ θαυμάσω τὴ σοφία τοῦ λαοῦ μας, ποὺ στὶς πρόσφατες ἐκλογὲς ἔδωσε ἕνα τόσο ἀκριβὲς καὶ τόσο πολύπλευρο μάθημα στοὺς πολιτικούς του. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, βιώνω μὲ τεράστια ἀμηχανία τὴν ἀπίστευτη σύγχυση ποὺ βλέπω νὰ ἐπικρατεῖ.

Δὲν ἔχω συναντήσει οὔτε δύο Ἕλληνες ποὺ οἱ ἀπόψεις τους νὰ ταυτίζονται! Ἄλλος θέλει νὰ φύγουμε ἀπὸ τὰ μνημόνια, ἀλλὰ νὰ μείνουμε στὴν Εὐρώπη καὶ στὸ εὐρώ. Ἄλλος νὰ μείνουμε καὶ στὴν Εὐρώπη καὶ στὸ μνημόνιο. Ἄλλος μιλάει γιὰ ἔξοδο ἀπὸ τὸ μνημόνιο καὶ τὸ εὐρώ, ἀλλὰ γιὰ παραμονὴ στὴν Εὐρώπη. Ἄλλος θέλει παραμονὴ στὸ εὐρώ, ἀλλὰ ἀδιαφορεῖ γιὰ τὰ τεράστιας σημασίας ἐθνικὰ ζητήματα (βλ. λ.χ. μακεδονικό, μεταναστευτικὸ) ποὺ ἀντιμετωπίζει ἡ χώρα. Ἄλλος προσβλέπει σὲ σοσιαλιστικὲς λύσεις, ἀλλὰ μὲ πολιτικὴ ποὺ στηρίζει τὴν ἐθνικὴ ταυτότητα. Ἄλλος… ζητᾶ φιλελεύθερη πολιτικὴ γιὰ νὰ ἀνασάνει ἡ ἀγορά, ἀλλὰ πολεμᾶ τὴ θρησκευτικότητα τῶν Ἑλλήνων.

Ὡστόσο, μέσα σὲ ὅλα αὐτὰ γίνεται φανερός, ἀπὸ  Ἕλληνες καὶ ξένους, ὁ τεράστιος καὶ πολύπλευρος ρόλος ποὺ παίζει πλέον ἡ Ἑλλάδα στὰ παγκόσμια πράγματα. Ὅλοι πλέον ἔχουν ἀντιληφθεῖ ὅτι ὁ ἑλληνικὸς λαὸς εἶναι τὸ ἀπόλυτο «βαρόμετρο» ποὺ δείχνει τί περιμένει τοὺς ὑπόλοιπους λαοὺς τῆς Εὐρώπης, ἀλλὰ καὶ τοῦ πλανήτη ὁλόκληρου.

«Ἂν τὰ «μέτρα» περάσουν στὴν Ἑλλάδα, θὰ περάσουν σὲ ὅλο τὸν κόσμο»! «Ἂν οἱ Ἕλληνες ἀντέξουν, ἔχουν ἐλπίδα καὶ....

 οἱ ἄλλοι λαοί»… Αὐτὰ τὰ συμπεράσματα τὰ ἀκούει κανεὶς πλέον ὄχι μόνο στὴν Ἀθήνα, ἀλλὰ καὶ στὴ Μαδρίτη καὶ στὴ Ρώμη καὶ στὸ Βερολίνο τὸ ἴδιο!

Ὅμως τί εἶναι αὐτὸ ποὺ ἀντιστέκεται μὲ τοὺς Ἕλληνες; Τί συμβάλλει καὶ ὅλη ἡ ἀντίδραση τῆς ἀνθρωπότητας στὴν ὕβρη τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων ἔχει καταλήξει νὰ περνᾶ μέσα ἀπὸ τὴν πράξη τῶν Ἑλλήνων; Εἶναι ἡ σύγχυσή μας ποὺ ἀντιστέκεται; Εἶναι τὸ κομματικό μας ἀδιέξοδο ποὺ παλεύει; Ἢ μήπως ἡ διεκδίκηση τοῦ στενοῦ ταξικοῦ μας συμφέροντος ἀπειλεῖ τὸ παγκόσμιο κατεστημένο τῶν Ἀγορῶν;

Κάπου σὲ μία γωνιὰ τοῦ τεύχους θὰ διαβάσετε γιὰ τὸ νόημα τῆς λέξης «Λόγος» στὴν ἑλληνικὴ γλώσσα. Ἡ πάμπλουτη γλώσσα μας μὲ μία καὶ τὴν αὐτὴ λέξη ἔχει ἐπιλέξει νὰ ἐκφράζει καὶ τὴ λογικὴ καὶ τὴν ὁμιλία καὶ τὴ σχέση γιὰ νὰ καταδείξει τὴν ἀρχετυπικὴ σύνδεση ὅλων αὐτῶν τῶν ἀνθρώπινων δυνατοτήτων. Ἔτσι, ἂν πεῖς λ.χ. word στὰ ἀγγλικά, λὲς μὲν «λέξη» ἢ «λόγος», ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ σοῦ περάσει ἀπὸ τὸ μυαλὸ ἡ ἔννοια λογική.

Ὅμως ἂν μιλᾶς ἑλληνικά, θὰ ξέρεις βαθιὰ μέσα σου ὅτι γιὰ νὰ μιλήσεις (καὶ γιὰ νὰ σκεφτεῖς) πρέπει νὰ διαθέτεις καὶ νὰ ἐνεργοποιεῖς τὸ κέντρο τοῦ λόγου στὸν ἐγκέφαλό σου… Ἀλλὰ καὶ ὅτι ὅταν σκέφτεσαι, σκέφτεσαι σὲ μία γλώσσα, τὴ γλώσσα ποὺ μιλᾶς! Καὶ ἐπειδὴ γιὰ νὰ ἐπικοινωνήσεις μὲ ἕναν ἄλλο ἄνθρωπο μιλᾶς, ἡ ἴδια λέξη (:λόγος, ὁμιλία) ἐκφράζει καὶ τὴν ἔννοια σχέση.

Ποιὰ ἄλλη γλώσσα λοιπὸν θὰ διάλεγε ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ ἐκφράσει τὸ ἐν ἀρχὴ ἢν ὁ Λόγος; Νὰ τὸ ἔλεγε, ἂς ποῦμε στὰ ἀγγλικὰ – δηλαδὴ in the beginning was the word; Καὶ νὰ καθηλώνει τοὺς ἀνθρώπους σὲ ἕνα νόημα ὅπως «Στὴν ἀρχὴ ἦταν ἡ… λέξη»;

Σκέφτομαι ἀκόμα τὴν ἑλληνικὴ λέξη «πρόσωπο» ποὺ ἐκφράζει τὴν ἰδανικὴ κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου. Τί ἄλλο νὰ πεῖς; Νὰ πεῖς ἀγγλικὰ face καὶ νὰ μείνεις στὰ χαρακτηριστικά; Νὰ πεῖς γαλλικὰ visage ἢ personne, καὶ νὰ ἑστιαστεῖς στὶς ψυχολογικὲς συνιστῶσες;

Σὲ ποιᾶς ἄλλης γλώσσας τὶς ρίζες νὰ ἀνατρέξεις γιὰ νὰ καταλάβεις βαθιὰ καὶ λυτρωτικὰ τί σημαίνει ἀκριβῶς πρόσωπο, ὅπως θὰ τὸ καταλάβεις ἂν μιλᾶς ἑλληνικά; Ἐδῶ θὰ ξέρεις ὅτι ὁ ἰδανικὸς ἄνθρωπος, δηλαδὴ τὸ πρόσωπο, εἶναι αὐτὸς ποὺ στρέφει πρός… τὸ βλέμμα (ἀπὸ τὸ πρὸς καὶ τὸ ὄπωπα, τὸν παρακείμενο δηλαδὴ τοῦ ὁράω = βλέπω). Ἂν σφυρίξεις στὸν σκύλο θὰ στραφεῖ πρὸς ἐσένα, ἀλλὰ ὁ σκύλος δὲν εἶναι πρόσωπο γιατί ὑπακούει μόνο στὰ ἔνστικτα, δὲν ἔχει θέληση/βούληση. Ἀνταποκρίνεται μηχανικὰ πρὸς τὰ φυσικὰ ἐρεθίσματα καί, ἀνάλογα, στρέφει ἢ ἀποστρέφει τὴ φάτσα (face) του. Τὸ πρόσωπο ὅμως προσβλέπει μὲ τὴ θέλησή του κάπου. Ἔχει ὑπερβεῖ τὴ βιολογική του ὑπόσταση καὶ θέλει πραγματικά. Πρόσωπο λοιπὸν εἶναι τὸ ὂν ποὺ ἐλεύθερα ἐπιλέγει νὰ στραφεῖ πρὸς κάπου ἀλλοῦ καὶ νὰ σχετιστεῖ Οἱ χριστιανοί, δηλαδὴ αὐτοὶ ποὺ ἐλεύθερα ἐπέλεξαν νὰ στραφοῦν πρὸς τὸν Θεό, θὰ τὸν βλέπουν «πρόσωπο πρὸς πρόσωπο» -ὅπως λέει στὰ ἑλληνικὰ ὁ Παῦλος. Αὐτὸν τὸν κώδικα ἑρμηνείας τὸν διασώζει μόνο ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα, ποὺ δημιουργεῖ τέτοιες μοναδικὲς συνάψεις στὸν ἐγκέφαλο ὅποιου τὴ μιλάει!

Αὐτὴ τὴ γλώσσα πολεμοῦν κατὰ βάθος μὲ τὰ μνημόνια καὶ τοὺς ἐφαρμοστικούς τους. Καὶ αὐτὴ ἡ γλώσσα ἀντιστέκεται ἐκ μέρους ὅλης της ἀνθρωπότητας στὶς ὕβρεις τους.

Ἀκόμα, ἀντιστέκεται ἡ Παράδοσή μᾶς. Εἶναι αὐτὴ ἡ Παράδοση ποὺ δημιούργησε τὴν αὐτόνομη πόλη ὡς σχέση ἐλεύθερων ἀλλὰ ὑπεύθυνων ἀνθρώπων, ποὺ οἱ ἴδιοι θεσπίζουν τοὺς νόμους τους καὶ γι’ αὐτὸ ἄλλωστε τοὺς σέβονται καὶ τοὺς τηροῦν… Ἡ ἴδια Παράδοση κατανόησε ὅτι ἡ εὐδαιμονία τοῦ πολίτη προέρχεται καὶ πρέπει νὰ προέρχεται πρώτιστα ἀπὸ τὸν «κατ’ ἀρετὴν βίον» καὶ δευτερευόντως ἀπὸ τὴν ἀπόλαυση τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἄρα αὐτὴ ἡ Παράδοση θέλει πολίτες σὲ συνεχὴ ἐγρήγορση καὶ ὄχι ἀλλοτριωμένους καταναλωτές, ὅπως μᾶς θέλει ἡ ἰσοπεδωτικὴ Παγκοσμιοποίηση.

Αὐτὴ ἡ ἴδια πολιτικὴ Παράδοση πίστευε ὅτι στὴ διοίκηση τῆς πόλης πρέπει νὰ συμμετέχει ὁ ἐλεύθερος πολίτης, ἀλλὰ ἀποδίδοντας λόγο γιὰ τὶς ὅποιες ἐπιλογὲς καὶ παραλήψεις του.

Καὶ εἶναι αὐτὸς ὁ λαός, ποὺ δημιούργησε τὴν ἑλληνικὴ πολιτικὴ Παράδοση καὶ μίλησε τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα, πού, πρῶτος ἀπὸ ὅλους τοὺς λαοὺς τῆς Γῆς, κατανόησε καὶ προσέγγισε τὸ μήνυμα τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ καί τοῦ … δάνεισε καὶ τὴ γλώσσα καὶ τὴ σκέψη του γιὰ νὰ ἐκφραστεῖ καὶ νὰ συμπληρώσει ὅτι στὴ νέα Πολιτεία τοῦ Λόγου συμμετέχουν πλέον ἰσότιμα ὅλοι ὅσοι θέλουν, πέρα ἀπὸ περιορισμοὺς αἵματος, φύλου, μόρφωσης…

Σὲ ποιὸν λαὸ λοιπὸν θὰ ἔστρεφε, κύρια, τὰ πυρὰ του ὅποιος θὰ σκόπευε νὰ καταλύσει τὴν ἐλευθερία καὶ τὴν εὐφυία ἀπὸ τὴν ἀνθρωπότητα; Ὁ ἑλληνικὸς λαὸς δοκιμάζεται καὶ πλήττεται σήμερα, ὡς φορέας αὐτῆς τῆς γλώσσας καὶ αὐτῆς τῆς Παράδοσης ποὺ εἶναι οἱ δύο κύριοι μοχλοὶ ἀντίστασης σὲ ὅσα ἐπιδιώκει ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων.

Ἂν ὅμως συνειδητοποιήσουμε τί ἀκριβῶς πᾶνε νὰ μᾶς βλάψουν, τότε καὶ ἡ ἀντίστασή μας θὰ εἶναι πιὸ ἀποτελεσματική. Ἂν περιοριστοῦμε στὸ νὰ νομίζουμε ὅτι στόχος τους εἶναι μόνο οἱ μισθοί μας ἢ ἔστω τὰ πετρέλαιά μας, θὰ ἀποτύχουμε ἢ θὰ μᾶς ἐξαγοράσουν ἢ θὰ μᾶς διαιρέσουν…

Ἡ ἴδια συνειδητοποίηση εἶναι ποὺ θὰ καθορίσει καὶ τοὺς συμμάχους μας σὲ αὐτὸν τὸν πόλεμο. Θὰ θεωρήσουμε συναγωνιστές μας μόνο ὅσους ἔχουν κοινὰ ὑλικὰ συμφέροντα μὲ ἐμᾶς; Ἢ ὅποιον προτίθεται νὰ ἐπενδύσει κεφάλαια στὴν Ἑλλάδα, ἢ ὅποιον θὰ μᾶς δανείσει μὲ χαμηλὸ ἐπιτόκιο; Ἢ θὰ ἀπευθυνθοῦμε -παράλληλα μὲ κάθε ἄλλη εὐφυὴ δράση μας- στὰ ἀρχέτυπα τῆς Παράδοσής μας καὶ θὰ τοὺς ζητήσουμε νὰ συνεχίσουν νὰ προστατεύουν τὴν «Ἑλλάδα» ὡς φορέα καὶ θεματοφύλακα τῶν βασικῶν ἀξιῶν τῆς ἀνθρωπότητας;

Σὲ μένα τουλάχιστον προκαλεῖ ἔκπληξη ἡ πολυπλοκότητα καὶ τὸ ἀδιέξοδο τῶν πολιτικῶν ἐπιλογῶν τῶν Ἑλλήνων σήμερα. Ἴσως μάλιστα καὶ αὐτὴ ἡ πολυπλοκότητα νὰ εἶναι προϊὸν μεθόδευσης καὶ σχεδίου. Θὰ ἔλεγε κανεὶς ὅτι ἡ κατάσταση μᾶς ὑπερβαίνει ὡς ἀτελῆ ἀνθρώπινα ὄντα. Δὲν μᾶς ὑπερβαίνει ὅμως, σίγουρα, ὡς φορεῖς (ἔστω ἀτελεῖς) ἐκείνης τῆς Παράδοσης. Σὲ αὐτῆς τῆς Παράδοσης τὰ ὄπλα ἂς καταφύγουμε, καὶ μάλιστα μὲ τοὺς τρόπους ποὺ μετὰ ἀπὸ αἰῶνες ἔχει θεσπίσει ἡ ἴδια.

Καὶ ὁ Θεός μας, λένε οἱ Γέροντες αὐτῆς τῆς Παράδοσης, θὰ ἀνταποκριθεῖ.. Γιατί ἀναγνωρίζει ὅτι τοῦ ἔχουμε δώσει τὴ γλώσσα μας, τὴ σκέψη μας καὶ πολὺ ἀπὸ τὸ αἷμα μας…

 ‘Τρίτο Μάτι’-τ. 200, 15.5.12

romnios.gr

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/