Ενώπιον της πρόκλησης του 2021

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Μὲ τὴ συγκρότηση ἀπὸ τὸν Πρωθυπουργὸ τῆς Ἐπιτροπῆς ἑορτασμοῦ τῆς 200ετηρίδος ἀπὸ τὴν ἔναρξη τοῦ Ἀγώνα γιὰ τὴν Ἐλευθερία καὶ τὴν Ἀνεξαρτησία τῆς Πατρίδας μας ξεκινᾶ ἡ προετοιμασία του. Πλὴν τῶν 31 προσώπων ποὺ συμμετέχουν στὴν Ἐπιτροπὴ συμμετέχουν ἐπίσης οἱ ἀγωνιστές, οἱ λογοτέχνες καὶ οἱ ἱστορικοί του Ἀγώνα. Μεταξὺ αὐτῶν οἱ Κολοκοτρώνης, Ὑψηλάντης, Μακρυγιάννης, Ρήγας, Γρηγόριος Ε΄, Παλαιῶν Πατρὼν Γερμανός, Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, Σαλώνων Ἠσαΐας, Κύπρου Κυπριανός, Σλαβινίου καὶ Χερσῶνος Εὐγένιος Βούλγαρης, Παπαφλέσσας, Διάκος, Κανάρης, Σολωμός, Κάλβος, Ζαμπέλιος, Σάθας καὶ Παπαρρηγόπουλος.
Ὅλοι αὐτοὶ ἀγωνίσθηκαν, ἔψαλαν, ἔγραψαν ἔχοντας τὸ βίωμα ποὺ περιγράφει καὶ ὡς δικό του ὁ Ζήσιμος Λορεντζάτος (1915-2004): «Γεννήθηκα, ἔζησα καὶ θὰ πεθάνω στὴν πίστη τῶν πατέρων μου, στὴν πίστη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας... Γεννήθηκα, ἔζησα καὶ θὰ πεθάνω στὴ γλώσσα τῶν πατέρων μου, στὴ γλώσσα τοῦ Ὁμήρου καὶ τῶν Εὐαγγελίων... Καὶ πιστεύω πὼς θὰ περάσουν ἀκόμα ἀμέτρητοι αἰῶνες, ἀπὸ τότε ποὺ ὁ Σεφέρης βιάστηκε νὰ μοῦ παραδώσει τὴν ἀπαισιόδοξη μαντεῖα: “Φοβᾶμαι μήπως εἴμαστε οἱ τελευταῖοι ποὺ μιλᾶμε ἑλληνικά”».
Ἐλπίζεται ὅτι στὴ λογική του ἑορτασμοῦ γιὰ τὸ 1821 δὲν θὰ ἀκολουθήσουμε τὴ σκέψη τῶν....
διαφόρων Ἀναγεννήσεων τῆς Δύσης. Ὁ ποιητὴς καὶ στοχαστὴς Γιῶργος Σαραντάρης (1908-1941) σὲ ἄρθρο του στὴν «Καθημερινὴ»(5.6.1939), μὲ τίτλο «Σημεῖα προσοχῆς», ἔγραψε: «Ὁ βαθύτερος λόγος τῆς στροφῆς τῶν διαφόρων Ἀναγεννήσεων τῆς Δύσης πρὸς τὴ μελέτη, τὴ μίμηση καὶ τὴ λαχτάρα τῆς Ἀρχαίας Ἑλλάδας, εἶναι ἡ ἀνικανότητά τους νὰ πιστέψουν στὸ Χριστό, νὰ πιστέψουν στὴν αἰωνιότητα τοῦ ἀνθρώπου. Γιὰ τοῦτο σὲ ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες δὲ μαθαίνουν ὑποστασιακὰ τίποτε οἱ διάφορες Ἀναγεννήσεις τῆς Δύσης. Μᾶλλον μᾶς προσφέρουν μία περιττὴ καὶ συχνὰ βλαβερὴ τροφή, γιατί, γιὰ τὴν ἐπαφὴ μὲ μία ἄρτια θνητὴ ὑπόσταση, μᾶς ἀρκεῖ ἡ Ἀρχαία Ἑλλάδα».
Γιὰ νὰ ἐπιτύχουμε νὰ προσπελάσουμε χωρὶς παραμορφωτικὲς ἰδεολογικὲς ἀλλοιώσεις τὰ βιώματα ὅσων ἀγωνίστηκαν γιὰ τὴν Ἐλευθερίας μᾶς χρειάζεται, ὅπως γράφει ὁ Λορεντζάτος, νὰ ἐπαναφέρουμε τὸ ἑλληνικὸ ποτάμι στὴν κοίτη του καὶ νὰ ἀποκτήσουμε πάλι τὸν ἀέρα ποὺ εἶχαν ἔναντι τῶν ξένων οἱ Κολοκοτρώνης καὶ Μακρυγιάννης. Στοὺς ἑορτασμοὺς θὰ ἀποδειχθεῖ ἂν εἴμαστε ἄξιοι ἀπόγονοι ἐνδόξων προγόνων.
Θὰ εἶναι ἡ ἐσχάτη πλάνη, χειρότερη ἀπὸ ὅλες τὶς προηγούμενες, ἂν ἀκολουθήσουμε τὴ λογική του ἀθέου κοσμικοῦ Ἰσραηλινοῦ Ἑβραίου συγγραφέα Ἀμὸς Ὂζ (Σήμ. Πῶς ταιρίαζαν αὐτὰ τὰ ἀντιφατικὰ μὲ τὰ ὁποῖα αὐτοπροσδιοριζόταν ἦταν δικό του ζήτημα). Σὲ ὁμιλία τοῦ εἶχε πεῖ ὅτι βλέπει τὸν ἑαυτό του ὡς νόμιμο διάδοχό του ἰουδαϊσμοῦ. Καὶ ὡς τέτοιος ὅτι ἦταν ἐλεύθερος «νὰ ἀποφασίσει ἂν θὰ κρατοῦσε αὐτὴ τὴν τεράστια κληρονομιά, τί θὰ τοποθετοῦσε στὸ σαλόνι του, καὶ τί θὰ ἀποθήκευε στὴ σοφίτα». Εἶναι θανάσιμο γιὰ ἕνα λαὸ καὶ τὸν πολιτισμὸ τοῦ ἂν οἱ ἀπόγονοι αἰσθάνονται ὅτι δὲν ἔχουν κάποια ὑποχρέωση ἔναντι τῶν προγόνων τους, οὔτε εὐθύνη ἔναντι τῶν ἀπογόνων τους, ἀλλὰ ἔχουν μόνο τὸ δικαίωμα νὰ καταστρέψουν ἤ, μὲ βάση τὴν ἰδεολογία τους, νὰ παραμορφώσουν αὐτὸ ποὺ παρέλαβαν.

.thriskeftika

Ρωμαίικο οδοιπορικό

Αγ. Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ: «Μόνο αυτός που γνώρισε τι σημαίνει μνήμη θανάτου δεν θα μπορέσει ποτέ πια ν’ αμαρτήσει»

Ο Αγ. Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ, μιλά για τον θάνατο και για το πώς μπορεί η ιδέα του να μας απελευθερώσει από τις αμαρτίες.

Ο ΚΛΗΡΟΣ όλων των ανθρώπων της γης, κλήρος αναπόφευκτος, είναι ο θάνατος. Τον φοβόμαστε ως τον πιο άσπονδο εχθρό μας.
Τα θύματά του τα κλαίμε πικρά. Ωστόσο ζούμε σαν να μην υπήρχε θάνατος, ζούμε σαν να είμαστε αιώνιοι πάνω στη γη.Τάφε μου! Γιατί σε ξεχνώ; Εσύ με περιμένεις. Περιμένεις να γίνω ο κάτοικός σου. Και θα γίνω. Γιατί, λοιπόν, σε ξεχνώ και ζω σαν να περιμένεις κάθε άλλον άνθρωπο εκτός από μένα;
Η αμαρτία μού στέρησε και μου στερεί τη γνώση και την αίσθηση κάθε αλήθειας. Μου κλέβει, μου αρπάζει από τον νου τη μνήμη του θανάτου, του τελευταίου και συνάμα του πιο σημαντικού και του πιο βέβαιου γεγονότος της ζωής του άνθρωπου.
Για να θυμόμαστε τον θάνατο, πρέπει να ζούμε σύμφωνα με τις εντολές του Χριστού. Με τις εντολές του Χριστού ο νους και η καρδιά καθαρίζονται, νεκρώνονται για τον κόσμο και αναζωογονούνται για τον Κύριο. Ο νους, όσο απαλλάσσεται από τους κακούς ή και απλώς μάταιους λογισμούς, τόσο συλλογίζεται τον θάνατο. Η καρδιά, όσο απαλλάσσεται από τα πάθη, τόσο τον προαισθάνεται. Και ο νους και η καρδιά, όσο απομακρύνονται από τον αμαρτωλό κόσμο, τόσο στρέφονται προς την αιωνιότητα, όσο αγαπούν τον Χριστό, τόσο ποθούν να βρεθούν κοντά Του, μολονότι, έχοντας συναίσθηση του μεγαλείου του Θεού και της δικής τους αμαρτωλότητας, αναλογίζονται με τρόμο την ώρα του θανάτου. Φοβερός παρουσιάζεται μπροστά τους ο θάνατος μαζί με τον αγώνα του. Τον ποθούν, ωστόσο, για να λυτρωθούν από την επίγεια αιχμαλωσία.
Αν εμείς δεν μπορούμε να ποθούμε τον θάνατο λόγω της ψυχρότητάς μας απέναντι στον Χριστό και της αγάπης μας προς τα φθαρτά, ας χρησιμοποιήσουμε τουλάχιστο τη μνήμη του θανάτου σαν ένα πικρό φάρμακο ενάντια στην αμαρτωλότητά μας. Γιατί η ψυχή, όταν οικειωθεί τη μνήμη του θανάτου, διαλύει τη φιλία της με την αμαρτία και απομακρύνεται απ’ όλες τις αμαρτωλές απολαύσεις.
«Μόνο αυτός που γνώρισε τι σημαίνει μνήμη θανάτου», είπε κάποιος από τούς οσίους πατέρες, «δεν θα μπορέσει ποτέ πια ν’ αμαρτήσει». «Να θυμάσαι πάντα τα τέλη της ζωής σου», λέει και η Γραφή, «και δεν θα αμαρτήσεις ποτέ».

Δέκα χοντροκομμένα παραμύθια

Σχετικά με το μέγιστο πρόβλημα της μουσουλμανικής λαθρομετανάστευσης που κυριολεκτικά πνίγει τη χώρα επί χρόνια, ακούμε διαρκώς από κυβερνώντες, πολιτικά κόμματα και παράγοντες των τοπικών κοινωνιών ,
αλλά εσχάτως και από φωστήρες εκκλησιαστικούς  να επαναλαμβάνονται μέχρι αηδίας τα ίδια χοντροκομμένα παραμύθια που δεν αντέχουν σε καμία λογική επεξεργασία και απευθύνονται μάλλον σε αφελείς ή ανίδεους:

Παραμύθι Νο 1: «Η αιτία της μαζικής λαθρομετανάστευσης είναι ο πόλεμος που αναγκάζει τους ανθρώπους να φεύγουν από τις πατρίδες τους επειδή κινδυνεύει η ζωή τους».

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία που τηρούν οι ελληνικές αρχές, η πλειονότητα των λαθρομεταναστών που έρχονται στη χώρα μας είναι Αφγανοί. Το Αφγανιστάν όμως βίωσε τον χειρότερο πόλεμο κατά το διάστημα 1979-88, όταν ο σοβιετικός στρατός είχε εισβάλει και κυριεύσει τη χώρα και προέβαινε σε τρομακτικά αντίποινα σε βάρος αμάχων για τον ανταρτοπόλεμο που του έκαναν οι μουτζαχεντίν. Παραδόξως όμως δεν υπήρξε τότε κανένα κύμα Αφγανών προσφύγων προς την Ευρώπη! Όταν πάλι μαινόταν ο πόλεμος Ιράν-Ιράκ τη δεκαετία του 1980 ο οποίος ήταν ιδιαίτερα βάρβαρος και στοίχισε τη ζωή σε περίπου 1,5 εκατομμύριο ανθρώπους, πάλι δεν υπήρξε κανένα κύμα Ιρανών και Ιρακινών προσφύγων προς τη Δύση! Αλλά και όταν έγινε η διαβόητη γενοκτονία των Τούτσι από τους Χούτου στη Ρουάντα στα μέσα της δεκαετίας του 1990 με 1 εκατομμύριο θύματα και μισό εκατομμύριο βιασμούς, ούτε τότε πλημμύρισε η Ευρώπη από πρόσφυγες. Επομένως το λογικό συμπέρασμα που βγάζει κανείς είναι πως ΔΕΝ είναι ο πόλεμος η βασική αιτία του φαινομένου που παρατηρούμε σήμερα.

Ποια όμως είναι τότε η ειδοποιός διαφορά του σήμερα με τις προηγούμενες δεκαετίες; Ποια είναι η πραγματική αιτία της μαζικής μετακίνησης εξαθλιωμένων πληθυσμών προς την Ευρώπη, αν όχι ο πόλεμος; Η πραγματική αιτία είναι μία: το smartphone. Από τη στιγμή που και ο πιο πάμφτωχος κάτοικος της υποσαχάριας Αφρικής ή των οροσειρών του Πακιστάν, ή των λασπότοπων του Μπαγκλαντές απέκτησε πρόσβαση σε smartphone και είδε πώς ζει ο κόσμος στην ευημερούσα Ευρώπη, πώς διασκεδάζει, πώς απολαμβάνει ελευθερίες και δικαιώματα, ήταν αδύνατον πλέον να τον κρατήσει οτιδήποτε στον τόπο του. Επομένως έχουμε να κάνουμε με σαφή ροή λαθρομεταναστών οι οποίοι χρησιμοποιούν την ιδιότητα του πρόσφυγα ως άλλοθι και ως φθηνή δικαιολογία για να εκμεταλλευτούν τα κενά του ευρωπαϊκού νομικού συστήματος και να μπορέσουν να φθάσουν στις χώρες που έχουν δει στο smartphone για να ζήσουν κι αυτοί όπως ζουν εκείνοι τους οποίους βλέπουν στα smartphones. Γι’ αυτό οι δημοσιογράφοι λένε συχνά με έκπληξη ότι οι λαθρομετανάστες είναι πολλές φορές ρακένδυτοι και ταλαιπωρημένοι, αλλά έχουν πάντα πανάκριβο smartphone τελευταίας τεχνολογίας στο χέρι τους – αυτό συμβαίνει διότι πολύ απλά το smartphone είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από τη νέα μεγάλη μετανάστευση των πληθυσμών και όχι ο φόβος του πολέμου. 

Όποιος από εσάς αδικείται και θελήσει να ζητήσει το δίκιo του.

ας γνωρίζει ότι…




Δεν κερδίζει ο έξυπνος, ο ευγενής ή ο πλούσιος, αλλά όποιος υβρίζεται και μακροθυμεί, όποιος αδικείται και συγχωρεί, όποιος συκοφαντείται και υπομένει.






Εκείνος που γίνεται σπόγγος και καθαρίζει ό,τι του λέ­γουν ό,τι ακούει. Αυτός καθαρίζεται και λαμπρύνεται περισσότερον. Αυτός φθάνει εις μέτρα μεγάλα. Αυτός εντρυφά εις θεωρίας μυστηρίων.






Και τέλος αυτός είναι απ’ έδώ μέσα εις τόν Παράδεισον.






Όθεν, αδελφοί μου καλοί και ηγαπημένοι, όποιος από εσάς αδικείται εις τον κόσμον αυτόν και θελήσει να ζητήσει το δίκαιον, ας γνωρίζει ότι είναι αυτό.






Να βαστάζει το βάρος του αδελφού του, του πλησίον του, μέχρις εσχάτης πνοής, και να κάμνει υπομονήν εις όλα τα λυπηρά της παρούσης ζωής.






Διότι η κάθε θλίψις όπου μας γίνεται, αδελφοί μου, είτε εξ ανθρώπων είτε εκ δαιμόνων, είτε εξ αυτής της ι­δίας μας φύσεως, πάντοτε έχει κλεισμένον εντός αυτής το ανάλογον κέρδος…






Και όποιος την περνά δι’ υπομο­νής λαμβάνει την πληρωμήν· ενταύθα τον αρραβώνα, εις την άλλην ζωήν το τέλειον.






Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστού






https://www.askitikon.eu/agiologio/ofelima-psychis/13989/opios-apo-esas-adikite-ke-thelisi-na-zitisi-to-dikio-tou-tou-osiou-iosif-isychastou/

Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων: ο Πατριάρχης της έμπρακτης αγάπης (θαυμαστά γεγονότα)

” Προς όλους είμαι οφειλέτης. Διότι οι χριστιανοί έχουμε αλληλεγγύη. Εἴμεθα μέλη ἀλλήλων. Αφού, λοιπόν έχω τη δυνατότητα να δώσω στους αδελφούς μου, άρα είμαι και υποχρεωμένος να δώσω. Να γιατί εργάζομαι και δε θα πάψω να το κάνω.”

( ο βίος του αγίου μπορεί να διαβαστεί και από τα μεγαλύτερα παιδιά. ΕΔΩ μπορείτε να διαβάσετε κείμενο για μικρότερα παιδιά, από το οποίο πήραμε κάποια στοιχεία,από κατηχητικό βοήθημα )

. Ο Άγιος Ιωάννης κατήγετο από την Κύπρο. Υπήρξε τέκνο ευσεβών και πλουσίων γονέων. Αν και ανετράφη μέσα στην άνεσι, έστρεψε όλη του την διάθεσι και προσοχή στην ευσέβεια.
Όταν μεγάλωσε, νυμφεύθηκε και απέκτησε παιδιά, τα οποία ανέθρεψαν με τη σύζυγό του σαν αληθινοί χριστιανοί γονείς. Γρήγορα, όμως, η γυναίκα του και τα παιδιά του πέθαναν. Ο Ιωάννης είχε μεγάλη περιουσία και του έγιναν πολλές προτάσεις να κάνει καινούργια οικογένεια. Όμως τις απέρριψε όλες, απαντώντας: «Νομίζω, προς όλους είμαι οφειλέτης. Και δεν το νομίζω μόνο. Είμαι. Διότι οι χριστιανοί έχουμε αλληλεγγύη. Δεν το λέει ο Παύλος; Εἴμεθα μέλη ἀλλήλων. Αφού, λοιπόν έχω τη δυνατότητα να δώσω στους αδελφούς μου, άρα είμαι και υποχρεωμένος να δώσω. Να γιατί εργάζομαι και δε θα πάψω να το κάνω. Η περιουσία μου δεν μπορεί να είναι ανώτερη απ’ αυτά τα χρέη μου».
Διαβλέποντας η Θεία Χάρις μέσα στην αγνή ψυχή του, ότι θα απέδιδε πολύ πνευματικό καρπό στο μέλλον, τον προώρισε και τον ανεβίβασε στον θρόνο του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, πού ήκμαζε τότε. Στον βίο του αναφέρεται ένα σύμβολο, πού έδειξε η Χάρις για την μέλλουσά του διαγωγή. Είδε στον ύπνο του μια ωραία κόρη στεφανωμένη με κλάδο ελαίας, η οποία του είπε: «Εγώ είμαι η πρώτη θυγάτηρ του βασιλέως. Αν με αγαπήσης, έχω την δύναμι να σε οδηγήσω εις αυτόν». Ο Άγιος συνεπέρανε ότι αυτή ήτο η Χάρις της συμπαθείας και της ελεημοσύνης.

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και οι αρχαιολάτρες

Ευδοξία Αυγουστίνου, 

Α´῾Ο πολύπαθος ἅγιος τῆς ᾿Εκκλησίας μας, ὁ ἅγιος ᾿Ιωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὑφίσταται καί σήμερα, ἀπό τούς ἀθεράπευτους νοσταλγούς τῆς ἀρχαίας λατρείας, συκοφαντίες, χλεύη, ὕβρη ἀλλά καί βάναυση κακοποίηση τῶν κειμένων του, καθώς καί τοῦ ἱστορικοῦ πλαισίου μέσα στό ὁποῖο ἔδρασε.Σοβαρά ἐνοχλημένοι ἀπό τό γεγονός ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία ἀνακήρυξε τό 2007 «῎Ετος ᾿Ιωάννου Χρυσοστόμου», σέ περιοδικό τους («Δαυλός», Απρίλιος 2007) γράφουν· «Επειδή πολλή Ελλάδα και πολλοί Έλληνες “έπεσαν” και πέφτουν (γονάτισμα ή “ρίξιμο”) μπροστά στα πόδια αυτού του Ιωάννη Χρυσοστόμου...». Τόση, λοιπόν, ἀπαξίωση καί περιφρόνηση στόν χρυσορρήμονα ἅγιο Πατέρα τῆς οἰκουμένης! ῾Η ὀφειλομένη τιμή πρός τούς ἁγίους εἶναι γι᾿ αὐτούς «γονάτισμα ή “ρίξιμο”»! Καί βεβαίως ποτέ δέν τόν ἀποκαλοῦν ἅγιο.

῾Η «ἑλληνική μωρία»Στό εἰδικό δημοσίευμά τους συγκέντρωσαν παραθέματα στά ὁποῖα ὁ ἅγιος ῾Ιεράρχης στηλιτεύει τά πιστεύματα τῶν ἐθνικῶν, δηλαδή τῶν εἰδωλολατρῶν. Δηλώνουν ὅτι χρησιμοποίησαν τή σειρά «῞Ελληνες Πατέρες τῆς ᾿Εκκλησίας», τοῦ ἐκδοτικοῦ οἴκου «Γρηγόριος Παλαμᾶς».
᾿Εντύπωση ὅμως προκαλεῖ τό γεγονός ὅτι συνήθως δέν μεταφέρουν οὔτε τό κείμενο οὔτε καί τή μετάφραση αὐτούσια, ἀλλά παραποιημένα. Γράφουν π.χ. «Χαρακτηρίζει (ὁ Χρυσόστομος) ονομαστικώς τους Έλληνες “μωρούς”», καί παραπέμπουν τόμ. 18, σελ. 17· ὁ ἅγιος ὅμως ἐκεῖ ὁμιλεῖ περί «τῆς ἑλληνικῆς μωρίας». Συχνά οἱ παραπομπές τους εἶναι λανθασμένες. Παραπέμπουν σέ σελίδες στίς ὁποῖες δέν ἀναφέρεται τό κείμενο πού παραθέτουν.

Στήν ἁλυσίδα πού κατασκεύασαν, γιά νά τόν πολεμήσουν, παραθέτουν χωρία στά ὁποῖα ὁ Χρυσόστομος χρησιμοποιώντας τόν γλωσσικό κώδικα τῆς ἐποχῆς του ἀναφέρει τή λέξη «῞Ελληνες» μέ τό σημασιολογικό φορτίο τῶν ἡμερῶν του· ἀπό τόν 3ο αἰώνα π.Χ. -ἐποχή τῶν Μακκαβαίων- ὁ ὅρος δήλωνε τούς ἐθνικούς, τούς εἰδωλολάτρες. Οἱ νεοειδωλολάτρες διαστρεβλώνοντας τήν ἀλήθεια ἐκλαμβάνουν τή λέξη μέ τή σημερινή της σημασία καί μέ κάθε τρόπο θέλουν νά ἀποδείξουν ὅτι ὁ ἅγιος ᾿Ιωάννης ἐξυβρίζει τούς ῞Ελληνες.
Μιλώντας ὁ ἅγιος Πατέρας γιά τούς εἰδωλολάτρες χρησιμοποιεῖ ἐπίσης τούς χαρακτηρισμούς «μιαροί καί παμμίαροι», πού ἀπό κάποιους μεταφράζονται «ἄθλιοι καί τρισάθλιοι» καί ἐπισείονται ἀπό τούς νεοπαγανιστές, γιά νά εὐτελίσουν τήν προσωπικότητα τοῦ Χρυσοστόμου.

Ο εορτασμός του 2021 και ο μύθος της ειρηνικής συνύπαρξης

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Το 2021 συμπληρώνονται 200 χρόνια από τη μεγάλη Ελληνική Επανάσταση. Το έθνος οφείλει να τιμήσει τους γνωστούς και άγνωστους ήρωες που αγωνίσθηκαν «για του Χριστού την Πίστη την Αγία και την Πατρίδος την Ελευθερία», όπως έγραψε ο Σαμιώτης ποιητής Κλεάνθης.

Είναι ευκαιρία να θυμηθούμε τις δυνάμεις που κράτησαν υψηλό το φρόνημα των προγόνων μας επί 400 ή και 500 χρόνια σκληρής δουλείας.

Δυστυχώς, αρχίζουν και πάλι να εμφανίζονται οι ανιστόρητες προπαγάνδες περί… ειρηνικής συνύπαρξης Ελλήνων και Τούρκων. Ορισμένοι θεωρητικοί της ανύπαρκτης συνύπαρξης ενδιαφέρονται να διαδραματίσουν ρόλο στις εκδηλώσεις του 2021. Γι’ αυτό είναι χρήσιμο να επαναφέρουμε στη μνήμη μας τις ιστορικές πηγές. Ιστορία δεν είναι το τι φαντάζεται σήμερα ο α η ο β διανοούμενος, αλλά το τι καταγράφουν τα έγγραφα της εποχής.

Η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, η οποία εδρεύει στη Θεσσαλονίκη και εορτάζει φέτος τα 80 χρόνια από τη ίδρυσή της, μετέφρασε και εξέδωσε τις αποφάσεις των Τούρκων ιεροδικαστών (καδήδες) της Βέροιας της περιόδου 1600-1700.