Επιστολή του Πειραιώς Σεραφείμ προς την ΔΙΣ της Εκκλησίας της Ελλάδος για το μάθημα των Θρησκευτικών.

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 20ῃ Νοεμβρίου 2019

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς ἀπέστειλε πρός τήν ΔΙΣ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τήν κάτωθι ἐπιστολήν περί τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190
185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ
Email: impireos@hotmail.com
Τηλ. Κέντρο 210 4514833
Fax 210 4518476


Ἀριθμ. Πρωτ. 837 ᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 15ῃ Νοεμβρίου 2019


Πρός Τήν
Ἱεράν Σύνοδον
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
ΑΘΗΝΑΙ
Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατοι,

Εὔδρομον τό στάδιον τῆς Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς τῶν Χριστουγέννων!

Ὡς διάδικος στήν μακροχρόνια δικαστική διαμάχη μέ τό Ὑπουργεῖο Παιδείας καί Θρησκευμάτων καί μέ τήν δικαίωση τεσσάρων ἀποφάσεων τῆς Ὁλομελείας τοῦ ΣτΕ 660/2018, 926/2018, 1749/2019 καί 1750/2019 χρεωστῶ νά διευκρινίσω τήν νομική πραγματικότητα. Στήν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως, Νόμος 4386/2016 νομοθετήθηκε «Ρυθμίσεις γιά τήν ἔρευνα καί ἄλλες διατάξεις» (ΦΕΚ 83/11.5.2016 τ. Α΄), ὅπου στό ἄρθρ. 55 «Ρύθμιση θεμάτων τῆς Γενικῆς Γραμματείας Θρησκευμάτων τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων» καί στήν παρ. 5 ἐπικαιροποιήθηκαν τά ἀκόλουθα: «5. Στο άρθρο 16 του Ν. 1771/1988 (Α΄171) προστίθεται νέα παράγραφος 4, ως ακολούθως: «4. Κατ’ εξαίρεση, εφόσον στα δημόσια δημοτικά σχολεία των με αριθμό 25153/26.2.1957 (Β΄86) και 78871/22.3.1962 (Β΄125) κοινών υπουργικών αποφάσεων των Υπουργών Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και Οικονομικών δεν υπηρετεί δάσκαλος του Καθολικού δόγματος ή της Εβραϊκής θρησκείας και γλώσσας για την κάλυψη των αναγκών των μαθητών του Καθολικού δόγματος ή της Εβραϊκής θρησκείας και γλώσσας αντίστοιχα, μετά από σχετική εισήγηση των αρμοδίων Περιφερειακών Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, είναι δυνατή η πρόσληψη, ανά σχολικό έτος, εκπαιδευτικού εκτός των οικείων πινάκων αναπληρωτών εκπαιδευτικών για τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών του Καθολικού δόγματος και για τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών και γλώσσας της Εβραϊκής θρησκείας. Η επιλογή και πρόσληψη του εκπαιδευτικού γίνεται με απόφαση του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, ύστερα από πρόταση της Ιεράς Συνόδου της Καθολικής Ιεραρχίας Ελλάδος (Ι.Σ.Κ.Ι.Ε.) και του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου (Κ.Ι.Σ) αντίστοιχα». Τά ἀνωτέρω ὁμοειδῶς ἰσχύουν καί γιά τήν Μουσουλμανική μειονότητα μέ τούς Ν. 3379/1955, Ν. 1566/1985, Ν. 4186/2013, Ν. 4264/2014, Ν. 4351/2015».
Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω τό ΣτΕ σέ τέσσερις ἀποφάσεις του εἶπε τό αὐτονόητο, ἐπικαλούμενο καί τίς διατάξεις τοῦ ἄρθρου 4,1 τοῦ Συντάγματος γιά τήν ἰσότητα τῶν Ἑλλήνων, ὅτι ἐφ’ ὅσον ἰσχύει αὐτό τό νομοθετικό πλαίσιο τοῦ καθορισμοῦ ἀπό τίς θρησκευτικές τους ἡγεσίες τῆς ὕλης καί τῶν διδασκόντων γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν γιά Ρωμαιοκαθολικούς, Μουσουλμάνους καί Ἑβραίους μαθητές, κατ’ ἀναλογίαν πρέπει νά ἰσχύει καί γιά τούς Ὀρθοδόξους, πού ἀντιμετωπίζονται ὡς ἄθρησκοι ἐνῶ εἶναι Ὀρθόδοξοι πρίν μποῦν στήν μαθησιακή διαδικασία, γεγονός πού

π. Δανιήλ Συσόεφ: ο ιερέας που αγάπησε τους μουσουλμάνους περισσότερο από τη ζωή του (και πέθανε γι' αυτούς) !

 

«Οι χριστιανοί είναι πλάσματα άλλης φύσεως. 

Υπάρχει ο Homo Sapiens και o Homo Christian». 

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Αέναη επΑνάσταση

Ασφαλώς κανείς δυτικός άνθρωπος δεν αγάπησε τους μουσουλμάνους όσο ο Ρώσος ορθόδοξος ιερέας π. Δανιήλ Συσόεφ. Τους αγάπησε τόσο, ώστε αφοσιώθηκε σ’ ένα τιτάνιο ιεραποστολικό έργο, για να γνωρίσουν τον Ιησού Χριστό όσο το δυνατόν περισσότεροι, όχι μόνο μουσουλμάνοι, αλλά και ακραίοι Ρώσοι νεοπαγανιστές, υπερεθνικιστές, προτεστάντες κ.λ.π.

Πίστευε ακράδαντα πως, εκεί όπου βρίσκονται, είναι παγιδευμένοι και καταστρέφονται. Διακήρυττε πως, αν δεν μεταφέρουμε το λόγο του Χριστού στους συνανθρώπους μας που βρίσκονται σε άλλες θρησκείες και δόγματα, θα είμαστε άσπλαχνοι και ρατσιστές. Το μόνο κίνητρό του ήταν η ανιδιοτελής αγάπη.

• Η προσπάθειά του αυτή απέφερε πολλούς καρπούς, δεκάδες μουσουλμάνοι και προτεστάντες τον αγάπησαν, όμως άλλοι τον μίσησαν. Μετά από πολλές απειλές, δολοφονήθηκε μέσα στην εκκλησία, στη Μόσχα, στις 19 Νοεμβρίου 2009, σε ηλικία 34 ετών.

Η απόδοση τιμής στο θάνατό του είναι αφορμή για κήρυγμα αγάπης, όχι μίσους, γιατί εκείνος κινήθηκε μόνον από αγάπη, χωρίς κανενός είδους ρατσιστικό ή ιμπεριαλιστικό συναίσθημα.
Ένας αγαπημένος άγιος ιεραπόστολος (όπως και για πολλούς άλλους, τουλάχιστον στο εξωτερικό - φυσικά δεν έχει ανακηρυχθεί άγιος ακόμη) και πιστεύω ότι δίνει πολλά μηνύματα και ευχόμεθα και στην αγιοκατάταξή του.

Ο νεομάρτυρας ιεραπόστολος π. Δανιήλ Συσόεφ 

 († 19 Νοε 2009) και η σημασία του μαρτυρίου του 

Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης

Μετά από χρόνια, η ιστορία του ίσως μοιάζει με παραμύθι. Ένα παλικάρι γεμάτο αγάπη, που δε φοβόταν να μιλάει στους άλλους για το Χριστό, αν και είχε δεχτεί πολλές απειλές και η δολοφονία του ήταν αναμενόμενη. Όμως προχωρούσε μπροστά, μεταδίδοντας σε Ρώσους νεοπαγανιστές, μουσουλμάνους, εθνικιστές, προτεστάντες και άλλες ομάδες την αλήθεια της Ορθοδοξίας, αφού πίστευε πως «αν δεν κηρύξουμε σ’ αυτούς το λόγο της σωτηρίας, θα είμαστε άσπλαχνοι». Αυτό το παλικάρι ήταν ένας ορθόδοξος ιερέας – και, από τις 19 Νοεμβρίου 2009, ένας νεομάρτυρας.

Είναι σίγουρο πως κάποιοι θα τον θεωρήσουν φανατικό και δε θα καταλάβουν την αγωνία του για το συνάνθρωπο, που προερχόταν από την ειλικρινή αγάπη, η οποία «ου ζητεί τα εαυτής» (=δεν επιδιώκει το συμφέρον της –αλλά, εννοείται, το συμφέρον του συνανθρώπου).

Σήμερα είναι της μόδας η ιδέα ότι όλες οι θρησκείες είναι εξίσου καλές, εξίσου «αληθινές» ή εξίσου απατηλές, ανάλογα με τις φιλοσοφικές και ιδεολογικές πεποιθήσεις του καθενός. Οι χριστιανοί κατηγορούμαστε ότι φοράμε παρωπίδες, αλλά δεν είναι έτσι, γιατί οι αληθινοί χριστιανοί υπηρετούν με αγάπη το συνάνθρωπο και σέβονται την ελευθερία του, ακόμη κι όταν ασκούν ιεραποστολή, γι’ αυτό και η ορθόδοξη ιεραποστολή δεν ασκείται (δεν επιτρέπεται να ασκείται) ποτέ με τη βία ή με την απάτη.

• Ευχόμαστε η θυσία του π. Δανιήλ να βοηθήσει κάποιους να δουν τα πράγματα πιο ανοιχτόμυαλα.

Θεοφάνης Μαλκίδης: Η γενοκτονία που δεν τιμωρήθηκε επαναλαμβάνεται

Στην κατάμεστη από ακροατές αίθουσα της Ο.Χ.Α. ¨Η ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ¨ πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 17/11/2019 και ώρα 18:00 εκδήλωση με ομιλητή τον κ. Θεοφάνη Μαλκίδη, Διδάκτορα Κοινωνικών Επιστημών. Το θέμα της ομιλίας ήταν: «Η γενοκτονία που δεν τιμωρήθηκε επαναλαμβάνεται».

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους μεταξύ άλλων ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Γρεβενών κ.κ. Δαβίδ, ο Αντιπεριφερειάρχης Π.Ε. Γρεβενών κ. Γιάτσιος Ιωάννης και ο πρόεδρος του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Γρεβενών κ. Μπέης Δημήτριος. Η υψηλού επιπέδου ομιλία του κ. Μαλκίδη κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον του ακροατηρίου. Στη συνέχεια ακολούθησε διαλογική συζήτηση μαζί του, όπου απάντησε σε όλα τα ερωτήματα που του έθεσαν.

Τον κ. Μαλκίδη προλόγισε ο εκπαιδευτικός κ. Παπαστεργίου Στέργιος. Στο δεύτερο μέρος της εκδήλωσης τη σκυτάλη έλαβαν οι Γρεβενιώτες μουσικοί Σιαμίδης Κυριάκος και Ευαγγελόπουλος Ξενοφών, που παρουσίασαν σχετικά με το θέμα τραγούδια. Το πρόγραμμα έκλεισε ψάλλοντας όλοι οι παρευρισκόμενοι τον Εθνικό μας Ύμνο.

Την παραπάνω εκδήλωση συνδιοργάνωσαν: η Ο.Χ.Α. . «Η ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ» - ο Σύνδεσμος Εφέδρων Αξιωματικών Γρεβενών – ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μεγάρου – ο Σύλλογος Ποντίων Κυρακαλής - ο Α.Γ.Σ. «Ελιμειώτης».

(https://www.youtube.com/watch?v=oGmByd1BIgE&feature=emb_title)

greveniotis.gr

Ακτίνες

Πρώην Καλαβρύτων Αμβρόσιος: Σήμερα υπάρχουν Ιεράρχες και Ιερείς που προδίδουν την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό! Η Ελλάδα γίνεται ουδετερόθρησκο Κράτος και κανείς δεν μιλά!

«Χάνεται η Ελλάδα, δεν χάνεται μόνο η Ορθοδοξία»

Με την τελευταία ομιλία (ως Ποιμενάρχου προς το ποίμνιό του) του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρώην Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβροσίου συνεχίστηκαν χθες οι εσπερινές ομιλίες που έχει καθιερώσει τα τελευταία χρόνια η τοπική μας Εκκλησία και οι οποίες πραγματοποιούνται κάθε Κυριακή στο Κέντρο Νεότητος «Νέοι Ορίζοντες».
Ενώπιον πολυπληθούς ακροατηρίου που το αποτελούσαν άτομα κάθε ηλικίας, ο Σεβασμιώτατος επέλεξε να μιλήσει από καρδιάς, κάνοντας μία σύντομη αναφορά στην 41χρονη ποιμαντορία του στην Ιερά Μητρόπολή μας, συγκινώντας αλλά και συνάμα προβληματίζοντας τους δεκάδες ευσεβείς χριστιανούς τού Αιγίου, οι οποίοι, μετά το πέρας της ομιλίας του, περίμεναν υπομονετικά για να λάβουν την ευλογία του.

«Απόψε θα σας μιλήσω όχι από το μυαλό μου αλλά από την καρδιά μου. Είναι η τελευταία ομιλία μου ως Ποιμενάρχου προς τα πνευματικά του τέκνα. Και τούτο αποτελεί προϊόν πολλής σκέψεως και προσευχής. Ευγνωμονώ τον φιλάνθρωπο Θεό διότι με έφερε κοντά σας χωρίς να το επιδιώξω, καθώς ουδέποτε κατέλαβε την καρδιά μου ο πόθος για να γίνω Αρχιερέας. Η Υπεραγία Θεοτόκος, η Κυρά του Αιγίου, όπως αρέσκομαι να Την αποκαλώ, με έφερε κοντά σας! Τον Νοέμβριο του 1978, στην πλατεία Αγίας Λαύρας, σας έδωσα μια υπόσχεση. Ότι θα είμαι μία… λαμπάδα όπως είναι στα δικηροτρίκηρα και θα αναλίσκομαι καθημερινώς για να σας υπηρετώ! Με την Χάρη του Θεού το εφάρμοσα! Ανάλωσα τη ζωή μου υπηρετώντας το φρικτόν Θυσιαστήριον και τον άνθρωπο. Σήμερα όλα τελειώνουν. Αποσύρομαι από το προσκήνιο και σιωπώ… Θα αναλώσω το υπόλοιπο της ζωής μου, όσο ο Πανάγαθος Θεός μού επιτρέψει να ζήσω ακόμα, στην προσευχή, τη μελέτη του Θείου Λόγου, την αυτοσυγκέντρωση και τον γλυκασμό της ωραιότητος του Νυμφίου μου Χριστού!», ανέφερε αρχικά ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης.

Πολυτεχνείο: Σύμβολο της δημοκρατίας ή της λήθης μιας προδοσίας;

Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου, Συγγραφέας

Είναι κάποιες λέξεις με ειδικό βάρος τόσο θλιμμένες, "σαν δάχτυλα που πόνεσες μια νύχτα με αγωνίες», θα ‘λεγα παραφράζοντας ένα στίχο του Γιώργου Μαρκόπουλου. Και η λέξη »Πολυτεχνείο» είναι μια απ’ αυτές. Λέξη με ειδικό βάρος, γιατί κουβαλάει μνήμες (για όσους την έζησαν), εικόνες τραυματικές και αγνά συναισθήματα που ξεπέρασαν τη συμβατική λογική και ξεχείλισαν διψασμένα για δημοκρατία.
Σαρανταέξι χρόνια μετά, εξακολουθεί να γιορτάζεται στα σχολεία μας σαν επέτειος νίκης κατά του απριλιανού καθεστώτος των Συνταγματαρχών του 1967. Εξακολουθεί…, χωρίς όμως να εμπνέει, γιατί – στα χρόνια που μεσολάβησαν – χρησιμοποιήθηκε εντέχνως ως σύμβολο της Αριστεράς, για να ανοίξει το δρόμο της ιδεολογικής κυριαρχίας της στην πολιτική ζωή του τόπου.

Κι όσο γινόταν και γίνεται αυτό, τόσο πιο νεφελώδης παρουσιάζεται η εικόνα του κι ας ήταν το αποτέλεσμά του κοινό κληροδότημα των αντιδικτατορικών Ελλήνων, που – με μπροστάρηδες τους φοιτητές της Νομικής και του Μετσόβιου Πολυτεχνείου – οργανώθηκαν αυθόρμητα χωρίς κομματική βοήθεια, εξεγέρθηκαν και διακινδύνευσαν, για να προλειάνουν το έδαφος για την πτώση της Χούντας ένα χρόνο μετά την εξέγερση, το 1974.
Ναι, το "Εδώ Πολυτεχνείο!..» έπαψε πια να εμπνέει. Έγινε »σημείο» αμφιλεγόμενο, ιστορία χωρίς υποθήκες, εν μέσω της θεωρίας των άκρων, της Αριστεράς των κουκουλοφόρων και αναρχικών, απ’ τη μια, και των νεοναζιστικών αποφύσεων της ακροδεξιάς ιλαροτραγωδίας από την άλλη.
Σ’ αυτό συνέτεινε, άλλωστε, και η κατ’ έτος… επετειακή τριήμερη κατάληψη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου με πρωταγωνιστές Αριστεριστές φοιτητές και μη, που συγκρούονται »εθιμοτυπικά» και »εκρηκτικά» (δια των βομβών μολότοφ) με τις δυνάμεις της Αστυνομίας.

Το πείραμα της Ουκρανίας: Η επερχομένη Ευρωπαϊκή Εκκλησία

Διαβουλεύσεις/ετοιμασίες για την υλοποίηση της Πανθρησκείας

Μόσχα και Φανάρι αγνοούν την Παναίρεση του Οικουμενισμού! Και πώς να μην την αγνοήσουν, αφού αυτή είναι το όχημα για την επικράτηση ενός εκ των δύο ως «Πρώτου»! 

      

Σχόλιο «Π.Π.»: Το μέγα ερώτημα που γεννιέται είναι, γιατί η ρώσικη Εκκλησία τα λέει τώρα αυτά και δεν τα έλεγε πριν αναγνωριστεί το σχίσμα στην Ουκρανία. Γιατί δεν καταδίκασε εξ αρχής το Κολυμπάρι και την μεταπατερική σχολή του Βόλου, αλλά - αντιθέτως- αναγνώρισε συνοδικά το Κολυμπάρι ως σημαντική σύνοδο με ορθόδοξες αποφάσεις, τις οποίες εμμέσως πλήν σαφώς αποδέχθηκε. Γιατί στην Ευρώπη στήριξε και υπέγραψε ως Εκκλησία όλες τις οικουμενιστικές ενέργειες που προωθούσαν αυτό που τώρα οι Ρώσοι κατηγορούν. Και, τέλος, γιατί δεν κάνουν αυτοκριτική, δεν παίρνουν τις ευθύνες τους για την Αβάννα, τις χαριτολογίες και ανταλλαγές δώρων με τον Πάπα, τα οικουμενιστικά συνέδρια και την αναγνώριση των αιρετικών ως Εκκλησία. Δυστυχώς ακόμα και αν όσα γράφονται στο άρθρο έχουν βάση, το δίκιο χάνεται από τους ίδιους τους Ρώσους που προωθούν το ίδιο σχέδιο υπό το δικό τους όμως πρωτείο.

 Τοῦ Ἱερέως Pavel Ermilov, Ἀναπληρωτοῦ καθηγητοῦ, Διευθυντοῦ τοῦ Ἐργαστηρίου διερευνήσεως ἐκκλησιαστικῶν ἱδρυμάτων, τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Ἁγίου Τύχωνος, Μόσχας

1ον

     Εἰσήγηση τοῦ Ἐπιστημονικοῦ Συνεδρίου, «Αἰτίες καὶ προκλήσεις τῆς τρεχούσης κρίσεως τῶν διορθοδόξων σχέσεων» ποὺ πραγματοποιήθηκε μὲ εὐλογία τοῦ Ἁγιωτάτου Πατριάρχη Μόσχας καὶ Πασῶν τῶν Ρωσσιῶν κ.κ. Κυρίλλου στὶς 25–26 Φεβρουαρίου 2019 στὸ Ὀρθόδοξο Πανεπιστήμιο «Ὁ Ἅγιος Τύχων».

    Στὴν εἰσήγησή του ὁ ὑφηγητὴς τοῦ ἐν λόγῳ ἐκπαιδευτικοῦ ἱδρύματος, ὁ Ἱερεὺς Pavel Ermilov καταδεικνύει ὅτι τὸ Οὐκρανικὸ «Αὐτοκέφαλο» ἀποτελεῖ τὸ πρῶτο βῆμα στὴν πορεία προσαρμογῆς τῶν περιφερειακῶν ἐκκλησιαστικῶν δομῶν, στὴν ὑπὸ ὑλοποίηση περιφερειοποίηση στὰ πλαίσια τῆς ΕΕ. Ἐπίσης ἡ ἐπιδίωξη τῆς ὑποβαθμίσεως τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἐντὸς τῆς ΕΕ εὐθυγραμμίζεται μὲ τὴν κατὰ πολὺ εὐρύτερη διαδικασία, τῆς προσ­εγγίσεως δηλαδὴ τῶν Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθολικῶν, στὴ λογική τῆς ὁποίας ἀνταποκρίνεται ἐπίσης καὶ ἡ ἀναβάθμιση τῶν ὑπὲρ-ἐκκλησιαστικῶν διοικητικῶν δομῶν στὸ «οἰκουμενικὸ» ἐπίπεδο.

    Οἱ ἐνέργειες τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στὴν Οὐκρανία μποροῦν νὰ ἀξιολογηθοῦν ὑπὸ διαφορετικὲς ὀπτικὲς γωνίες. Θὰ ἤθελα νὰ τὶς παρουσιάσω σὲ μία συγκεκριμένη συνάφεια, ἴσως ὄχι καὶ τόσο ἀντιληπτὴ σήμερα, εἰδικότερα δὲ ὑπὸ τὸ πρῖσμα τῆς πρὸ ὀλίγου ἀρξαμένης διαδικασίας μεταρρυθμίσεως τῆς διαρθρώσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Τὴν εἰσπήδηση τοῦ Φαναρίου στὸ κανονικὸ ἔδαφος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας τὴ βλέπουν σήμερα, καὶ ὄχι σπάνια, ὡς ἀντίδραση στὴ δῆθεν ὑποκινηθεῖσα

Δημήτριος Τσελεγγίδης, Ο Θεολογικός Διάλογος του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά με το Ισλάμ

Ο ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΜΕ ΤΟ ΙΣΛΑΜ
Εισήγηση του κ. Δημητρίου Ι. Τσελεγγίδη, Καθηγητού Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στο Αντιαιρετικό Σεμινάριο της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας, Ε.Β.Β. & Β., την 30ή Μαΐου 2016

Ο ΄Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς είναι ένας εκ των σπουδαιοτέρων και μεγαλυτέρων Πατέρων όλης της Εκκλησίας, όλων των αιώνων. Είναι όμως και ο πλέον επίκαιρος, ως προς τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η Εκκλησία ανά την οικουμένη. Το σημαντικότερο από αυτά τα προβλήματα, που συνιστά και την πρωτογενή αιτία όλων των άλλων, είναι ο ανθρωποκεντρισμός της εποχής μας, με την συνεπαγόμενη εκκοσμίκευση του φρονήματος μεγάλου μέρους των πιστών της Εκκλησίας. Συγκεκριμένα, τον ΙΔ΄ αιώνα επιχειρείτο, συστηματικά, από την προ πολλού εκκοσμικευμένη Χριστιανική Δύση, να επιβληθεί ο ανθρωποκεντρισμός και στην θεανθρωποκεντρική καθ᾽ ημάς Ανατολή. Ο ΄Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ως ο κατεξοχήν εκπρόσωπος του Ορθοδόξου δόγματος και της αγιοπνευματικής εμπειρίας της Εκκλησίας, πρόβαλε τότε, λίαν επιτυχώς, την ησυχαστική εμπειρία ως ανυπέρβλητο πνευματικό «ανάχωμα» έναντι της αιρετικής Χριστιανικής Δύσεως, ανάγοντας την ησυχαστική εμπειρία σε φανέρωση βιουμένου δόγματος, του δόγματος για τον άκτιστο χαρακτήρα του θείου φωτός και της θείας Χάριτος.

Σήμερα έχω κληθεί να παρουσιάσω ενώπιόν σας τον ΄Αγιο Γρηγόριο ως ομολογητή της Ορθοδόξου πίστεως, μέσα από ένα Θεολογικό Διάλογο με το Ισλάμ, υπό καθεστώς αιχμαλωσίας και απειλής της ζωής του. Πρόκειται, όντως, για μία μαρτυρία πίστεως εν αγάπη.
Ως πηγαίο ερευνητικό υλικό θα χρησιμοποιήσω τις δύο Επιστολές της Αιχμαλωσίας του Προς την Εκκλησία της Θεσσαλονίκης και την Διάλεξή του με τους Χιόνες. Στο πηγαίο αυτό υλικό περιέχονται τρεις θεολογικές συζητήσεις του Παλαμά με τους Τούρκους.
Βλέποντας ο Παλαμάς, κατά την αιχμαλωσία του, να κατοικούν οι Χριστιανοί ανάμικτα με τους Τούρκους, απέδωσε αυτό στη θεία οικονομία. Με τον τρόπο αυτό, παρατηρεί, φανερώνονται τα έργα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και Θεού όλων και σ᾽ αυτούς (προφανώς δι᾽ ημών, ως αγωγών). Έτσι, οι Τούρκοι θα είναι αναπολόγητοι στη μέλλουσα Κρίση.
΄Αλλωστε, και την αιχμαλωσία του ίδιου και της συνοδείας του την απέδωσε σ᾽ αυτή την θεία οικονομία, κρίνοντας μάλιστα αυτό και από τα αποτελέσματά της. Ταυτόχρονα, θεώρησε την αιχμαλωσία τους αυτή και ως μικρή έκτιση, για τις πολλές αμαρτίες τους έναντι του Θεού.
Κατά συνέπεια, κατά την θεολογική συνείδηση του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, η αγαπητική πρόνοια του Θεού αποτελεί το «κλειδί» ερμηνείας τόσο της προσωπικής όσο και της κοινωνικής ζωής της ανθρωπότητας.
Αλλά και κατά τον ΄Αγιο Φιλόθεο Κόκκινο – Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, φίλο και ομόφρονα του Αγίου Γρηγορίου – ο σκοπός του Θεού ήταν να αποσταλεί δι᾽ αιχμαλωσίας στους Μουσουλμάνους ο μεγαλύτερος θεολόγος του ΙΔ΄ αιώνα, για να απαλλάξει πολλούς από τη νοητή αιχμαλωσία και δουλεία.
Παράλληλα, ο σκοπός του Θεού ήταν να αποσταλεί και προς τους κατεχομένους από τους κατακτητές υπόδουλους Χριστιανούς ως ευαγγελιστής και κήρυκας, ως μεσίτης και ως διαλλάκτης. Ο ΄Αγιος Γρηγόριος είχε συνείδηση της ιεραποστολής του στην Ασία για τον επανευαγγελισμό της.
Στην Λάμψακο, πρώτο σταθμό της αιχμαλωσίας του, ο Παλαμάς βρέθηκε σε πλήθος Χριστιανών – ανδρών, γυναικών και παιδιών – που επιθυμούσαν άλλοι να εξομολογηθούν και να βρουν την θεραπεία των ψυχικών νοσημάτων τους, άλλοι να ακούσουν απαντήσεις σχετικά με την πίστη, ενώ οι περισσότεροι ζητούσαν να πληροφορηθούν την αιτία της τόσο μεγάλης εγκαταλείψεως του γένους μας από τον Θεό.