Η ανάσταση του ανθρώπου, η μουμιοποίηση της Siemens, η μαρτυρία του Δ. Χριστούλα και το πουλάρι της Παλαιστίνης…

Posted on Απριλίου 8, 2012 by manitaritoubounou

Ασύνδετα φαίνονται εκ πρώτης όψεως τα τέσσερα ζητήματα του τίτλου. Δυο από την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα: η ανήθικη πολιτική απαλλαγή από την εκτός κοινωνικής πραγματικότητας βουλή (164 βουλευτές από τη δεξαμενή ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) της Siemens και η πολιτική αυτοκτονία του αγανακτισμένου συνταξιούχου φαρμακοποιού Δημήτρη Χριστούλα έξω απ’ αυτήν…

Οι 164 αποδέχτηκαν την μεταφυσική και άσαρκη «συγγνώμη» της εταιρείας για τις πολιτικές και οικονομικές τερατογενέσεις στην χώρα μας, ενώ αν ήσαν έστω και κατά τι σώοι θα ζητούσαν μια έμπρακτη στάση: Τη δημόσια παράδοση της λίστας Χριστοφοράκου – υιού, για να δούμε «πόσα απίδια πιάνει ο σάκος» από τους υπηρέτες της ελλαδικής ελίτ (πολιτικούς, δημοσιογράφους, διανοητές, μάνατζερ…).

Αντίθετα ο πολιτικός αυτόχειρας πολιτικός νεομάρτυρας  Δημήτρης Χριστούλας έπαιξε με το θάνατο για να δώσει κατά τη φιλοσοφία του και θεο-λογία του, ελπίδα και ζωή στα νιάτα αφού έγραψε στην ιδιόχειρη διαθήκη του ενδεικτικά, εκτιμώντας ότι οι νέοι θα πάρουν τα όπλα «…Οι νέοι χωρίς μέλλον κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στην πλατεία Συντάγματος θα κρεμάσουν ανάποδα τους εθνικούς προδότες, όπως έκαναν το 1945 οι Ιταλοί στο Μουσολίνι (πιάτσα Παρέτο του Μιλάνου) ».

Στη συνέχεια πήρε τη σκυτάλη   η κόρη του η Έμμυ Χριστούλα και συνεχίζει, απευθυνόμενη στον νεκρό: «Κοιμήσου πατέρα κι εγώ τραβάω στα αδέρφια μου και παίρνω τη φωνή σου. Μόνο αυτό ονειρευόσουν για τους νέους και νομίζω τα κατάφερες. Στο σημείο που έφυγες υπάρχει το σημείωμα ενός νέου. ‘Το όνομα του νεκρού σήμερα είναι Δημοκρατία. Μα είμαστε 11 εκατομμύρια οι ζωντανοί και το όνομά μας είναι Αντίσταση”».

Οι θέσεις της κίνησης πολιτών Άρδην για τις επικείμενες εκλογές

Πηγή:http://www.antibaro.gr/

Οι τελευταίες εκλογές του παλιού κόσμου

Η μεταπολίτευση πεθαίνει, η ανασύνθεση παραμένει ζητούμενο

Το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να δώσει καμία λύση στο δράμα που ζούμε. Και, δυστυχώς, μέρος του προβλήματος δεν είναι μόνον ο δικομματισμός ή οι «μνημονιακές δυνάμεις», αλλά όλες οι κατεστημένες πολιτικές δυνάμεις. Γι’ αυτό και, ενώ πορευόμαστε σε μια από τις σημαντικότερες εκλογές των τελευταίων δεκαετιών, που σηματοδοτούν το ορι­στικό τέλος της μεταπολίτευσης, το τοπίο μοιάζει σαν μία από τα ίδια. Βρισκόμαστε ακόμα σε κατάσταση όπου αναζη­τούμε «ψήφους διαμαρτυρίας», «ψήφους απελπισίας», και αναπαράγεται η λογική του «μη χείρον βέλτιστον». Γι’ αυ­τόν το λόγο, οι ερχόμενες εκλογές μάλλον θα μείνουν στην ιστορία ως οι τελευταίες του παλαιού κόσμου και όχι ως η γένεση του καινούργιου.

Αποσύνθεση χωρίς ανασύνθεση

Σή­μερα ακόμα, κύρια πλευρά των επερχό­μενων εκλογών παραμένει η απο­σύνθεση: βασικός στόχος παρα­μένει η φθορά των κομμάτων της συγκυβέρνησης και –κυρίως– η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ. Γιατί το ΠΑΣΟΚ είναι η ψυχή του κα­θεστώτος και ο μεγάλος υπαίτι­ος της καταλήστευσης και της δι­άλυσης της χώρας. Φυσικά, και ο Σαμαράς είναι ένοχος, γιατί τον Οκτώβριο έδωσε χείρα βοηθεί­ας στον Γιώργο Παπανδρέου, και τον Βενιζέλο, είναι βασικός συντο­νιστής της εκπτώχευσης του ελλη­νικού λαού, επιτρέποντας στο κα­θεστώς να επιβιώσει και να ανα­συνταχθεί. Διότι, αν, τότε, άφηνε τον Παπανδρέου να καταρρεύσει, οι εκλογές θα γίνονταν σε εντελώς διαφορετικό κλίμα και η βούληση του λαού θα μπορούσε να εκφρα­στεί πιο ελεύθερα, δίχως τη μέ­γκενη του 2ου μνημονίου να μας σφίγγει απελπιστικά τον λαιμό και τη χώρα να βρίσκεται, επί της ου­σίας, υπό κατοχή. Για τον δε κω­λοτούμπα Καρατζαφέρη, και τις λοιπές στημένες λεμονόκουπες του καθεστώτος, τα πράγματα ήδη παίρνουν τη μοιραία τροπή και τους οδηγούν στα όρια της επιβίω­σης, ενώ όσοι κατάφεραν να πηδή­σουν από το καράβι νωρίς, όπως ο Βορίδης, φιγουράρουν ως πρω­τοκλασάτοι της Νέας Δημοκρατί­ας, εκφραστές μιας νέας αυταρχι­κής γραμμής των διαπλεκόμενων συμφερόντων.

Εντούτοις, παρά την επιτακτι­κή ανάγκη που υπάρχει να κατα­κρημνιστούν οι δυνάμεις της υπο­τέλειας, σήμερα δεν υφίσταται κα­μία δύναμη που να εκφράζει κα­θαρά και αυθεντικά την οργή του ελληνικού λαού για τα εγκλήμα­τα των ελίτ. Αντίθετα, υπάρχει ένα ευρύ φάσμα ενδιάμεσων καταστά­σεων που θολώνουν τα νερά και εμποδίζουν να σταλεί ένα ηχηρό και ξεκάθαρο μήνυμα τόσο προς τις προδοτικές ελληνικές ελίτ, όσο και προς τις ξένες δυνάμεις, τους αρχιτέκτονες της νέας γερμανικής κηδεμονίας πάνω στην Ευρώπη.

Οι πολιτικές... σκοπιμότητες των συμπροσευχών!

Πηγή:http://koukfamily.blogspot.com/

Γράφει ο Διονύσης Μακρής

Πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες υποκρύπτουν οι οικουμενιστικές κινήσεις ενώ η αυξανόμενη ασθένεια των συμπροσευχών αποβλέπει στη σταδιακή αποδοχή μίας παγκόσμιας θρησκείας...

Μίας θρησκείας που ήδη σχεδιάζεται από τους σύγχρονους εκφραστές του μυστηρίου της ανομίας και αποβλέπει μακροπρόθεσμα στην προετοιμασία των λαών για την υποδοχή του Αντίχριστου.

Φανταστείτε λοιπόν τους πρώτους χριστιανούς να συμπροσεύχονται από κοινού με τους ειδωλολάτρες η τον Άγιο Αθανάσιο και τον Άγιο Χρυσόστομο να προσεύχονται μαζί με τους μονοφυσίτες και τους Αρειανούς!
Φανταστείτε επίσης τον Άγιο Αθανάσιο να αποδεχόταν την ισχύ της πολιτικής εξουσίας της εποχής του και έστω και υποκριτικά να συναινούσε με το κλίμα της περιόδου εκείνης για να εξασφαλιστεί λ.χ. η ομόνοια, η συμφιλίωση και η ειρήνη... Αρκεί λοιπόν να ανατρέξουμε στα Συναξάρια των Αγίων για να διαπιστώσουμε πως οι μάρτυρες προτιμούσαν τα βασανιστήρια από το να κάνουν για τα μάτια έστω του κόσμου και ψευδώς πως αποδέχονται τα είδωλα και να θυσιάσουν σ' αυτά!

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

Πηγή:http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/

(Ἰωάν. ΙΒ΄ 1-18)

Γράφει ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ἰωήλ Κωνστάνταρος

Γιά μία ἀκόμα φορᾶ, ἡ ἀνέκφραστη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, μᾶς ἀξιώνει νά ἀκούσουμε καί νά ζήσουμε τά γεγονότα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος. Ἀπό τήν Κυριακή τῶν Βαΐων τό βράδυ, σ΄ ὅλους τους ναούς μας, θά ἀκούγεται ὁ συγκλονιστικός ὕμνος: «Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται…».

Βεβαίως, ὅπως βλέπουμε στήν Εὐαγγελική περικοπή, οἱ Ἰουδαῖοι, μέ τούς κλάδους τῶν φοινίκων στά χέρια, ἔτρεξαν μέ ἐνθουσιασμό νά ὑποδεχθοῦν τόν Κύριο Ἰησοῦ στά Ἱεροσόλυμα. «Καί ἔκραζον ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ» (Ἰωάν. ΙΒ΄ 13). Δήλ. Δόξα καί τιμή σέ Αὐτόν πού ὑποδεχόμαστε. Εὐλογημένος καί δοξασμένος νά εἶναι αὐτός, πού ἔρχεται ἀπεσταλμένος ἀπό τόν Κύριο ὡς ἀντιπρόσωπός του. Αὐτός εἶναι ὁ ἔνδοξος βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ, πού τόσο καιρό περιμέναμε.

Ἔτσι, τή στιγμή ἐκείνη πραγματοποιήθηκε αὐτό πού αἰῶνες πρίν εἶχε προφητεύσει ὁ προφήτης Ζαχαρίας: «Μή φοβοῦ, θύγατερ Σιῶν, ἰδού ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπί πώλου ὄνου» (Ἰωάν. ΙΒ΄ 15). Δήλ. Μή φοβᾶσαι, Ἱερουσαλήμ, κόρη τοῦ ὅρους Σιῶν, ἰδού ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται, ὄχι ὡς τύραννος καί κατακτητής ἐπάνω σέ ἵππο ἤ σέ ἅρμα πολεμικό, ἀλλά καθήμενος ἐπάνω σέ πουλάρι ὄνου.

Ἄς ἐμβαθύνουμε ὅμως γιά...

Ανάσταση του Λαζάρου

Πηγή:http://paterikos.blogspot.com/

16ος αι. Ι.Ναός Ευαγγελισμού, Βερατίου Αλβανίας

Αυτό το Σάββατο τιμάμε την υπό του Χριστού Ανάσταση του φίλου Του Λαζάρου.

Ο Λάζαρος ήταν φίλος του Χριστού και οι αδελφές του Μάρθα και Μαρία τον φιλοξένησαν πολλές φορές (Λουκ.ι΄, 38-40, Ιωαν.ιβ΄, 1-3) στη Βηθανία κοντά στα Ιεροσόλυμα. Λίγες μέρες πρό του πάθους του Κυρίου ασθένησε ο Λάζαρος και οι αδελφές του ενημέρωσαν σχετικά τον Ιησού που τότε ήταν στη Γαλιλαία να τον επισκεφθεί. Ο Κύριος όμως επίτηδες καθυστέρησε μέχρι που πέθανε ο Λάζαρος, οπότε είπε στους μαθητές του πάμε τώρα να τον ξυπνήσω. Όταν έφθασε στη Βηθανία παρηγόρησε τις αδελφές του Λάζαρου που ήταν πεθαμένος τέσσερις μέρες και ζήτησε να δει το τάφο του.

Όταν έφθασε στο μνημείο, δάκρυσε και διέταξε να βγάλουν την ταφόπλακα. Τότε ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό, ευχαρίστησε τον Θεό και Πατέρα και με μεγάλη φωνή είπε: Λάζαρε, βγές έξω. Αμέσως βγήκε έξω τυλιγμένος με τα σάβανα ο τετραήμερος νεκρός μπροστά στο πλήθος που παρακολουθούσε και ο Ιησούς ζήτησε να του λύσουν τα σάβανα και να πάει σπίτι του. (Ιωαν. ια΄,44)

Η αρχαία παράδοση λέγει ότι τότε ο Λάζαρος ήταν 30 χρονών και έζησε άλλα 30 χρόνια. Τελείωσε το επίγειο βίο του στην Κύπρο το έτος 63 μ.Χ. και ο τάφος του στην πόλη των Κιτιέων έγραφε: «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού».
Το έτος 890μ.Χ. μετακομίσθηκε το ιερό λείψανό του στην Κωνσταντινούπολη από τον αυτοκράτορα Λέοντα το σοφό, ο οποίος συνέθεσε τα ιδιόμελα στον εσπερινό του Λαζάρου: Κύριε, Λαζάρου θέλων τάφον ιδείν, κλπ

Χαρακτηριστικό της μετέπειτας ζωής του Λαζάρου λέγει η παράδοση, ήταν ότι δεν γέλασε ποτέ παρά μια φορά μόνο όταν είδε κάποιο να κλέβει μια γλάστρα και είπε την εξής φράση: Το ένα χώμα κλέβει το άλλο.

Η Ανάσταση του Λαζάρου επέτεινε το μίσος των Εβραίων που μόλις την έμαθαν ζήτησαν να σκοτώσουν τον Λάζαρο και το Χριστό.

Αυτή τη μέρα δεν γίνονται μνημόσυνα με κόλλυβα, σε ανάγκη μόνο απλό Τρισάγιο.

http://www.saint.gr/269/saint.aspx

Ὁ ὅρος "Ρωμηοσύνη" κατά τόν ἀείμνηστο π. Ἰωάννη Ρωμανίδη

Πηγή:http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/

Ὁ ὅρος «Ρωμηοσύνη» ἐπεξηγεῖται καί ἀναπτύσσεται, μέ ἀδιάψευστα ἱστορικά στοιχεῖα, ἀπό τόν ἀείμνηστο καθηγητή τοῦ πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης π. Ἰωάννη Ρωμανίδη, στό ὁμώνυμό του βιβλίο. Παραθέτουμε ἕνα χαρακτηριστικό ἀπόσπασμα:

«Πρῶτον πρέπει νά ἔχωμεν ὑπ' ὄψιν ὅτι ἱστορικῶς οὐδέποτε διακρίνεται ἡ λεγομένη Βυζαντινή Αὐτοκρατορία ἀπό τήν Ρωμαϊκήν Αὐτοκρατορίαν. Οἱ πρόγονοί μας ἐγνώριζον μόνον ὅτι ἤσαν πολίται τοῦ κράτους μέ τό ὄνομα Ρωμανία καί ὅτι τό κράτος αὐτό εἰς τά χρόνια του μεγαλύτερου ἠγέτου τῆς Ρωμαιοσύνης, τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, ἐξετείνετο εἰς ὁλόκληρον τόν μεσόγειον χῶρον, πού σήμερον καλύπτει τήν Ἀγγλίαν, Πορτογαλίαν, Ἱσπανίαν, Γαλλίαν, Ἐλβετίαν, Ἰταλίαν, Αὐστρίαν, τά Βαλκάνια, ὅλην τήν βόρειον Ἀφρικήν, τόν Λίβανον, τήν Συρίαν, τήν Τουρκίαν, καί, τάς ρωσικᾶς παραλίας τοῦ Εὔξεινου Πόντου.

Άγιον Όρος, το ζωντανό παρελθόν της Ελληνικής Αυτοκρατορίας

Γράφει ο ΑΠΕΛΛΗΣ

Ένα από τα πιο σημαντικά θρησκευτικά-πνευματικά κέντρα του κόσμου, είναι το Άγιον Όρος στην χερσόνησο του Άθω. Στον χριστιανικό κόσμο είναι αναμφισβήτητα μοναδικό. Είναι το πιο οργανωμένο θρησκευτικό, και αυτοδιοικούμενο πολιτειακό σύστημα και είναι ανώτερο του Βατικανού, από την άποψη, ότι ενώ εκεί εδρεύει μια κοσμοκράτειρα διοικητική Αρχή, στο Άγιον Όρος αντίθετα εδρεύει μόνο το ταπεινό Πνεύμα του ορθόδοξου μοναχισμού και των ασκητών.

Όποιος έχει ταξιδέψει στο Άγιον Όρος, θα έχει οπωσδήποτε νιώσει, ότι η Ουρανούπολη, είναι πράγματι μια πόρτα του κόσμου που κλείνει πίσω του. Λίγα χιλιόμετρα στενής λωρίδας γης, είναι σε θέση να του δώσουν μια εικόνα του παρελθόντος, αναλλοίωτης από τον χρόνο. Μια άποψη της αρχέγονης, παρθένας φύσης και μια όψη της ζωντανής Ιστορίας, που ανθίστανται στα κύματα των αιώνων και των επίβουλων εχθρών. Στο Άγιον Όρος το