Πρώτα με τη διαρκή Μετάνοια , διότι θεραπεύομαι και ποια μεγαλύτερη Χαρά είναι για τον Χριστό από την θεραπεία μου και Ένωση μαζί Του;
Για αυτό η φωνή Του είναι συνεχής στην καρδιά μας: Μετανοείτε!
Ύστερα , ευχαριστιέται ο Χριστός , με την από καρδίας συγχώρεση αυτών που μας έβλαψαν , των εχθρών μας αλλά και όλου του Κόσμου!
Αυτές οι δύο Πνευματικές ασκήσεις και λειτουργίες στην καρδιά ,μας θεραπεύουν σταδιακά και διαρκώς , μέχρι το θάνατό μας.
Δεν υπάρχει τέλος , διότι μόλις εφησυχάσουμε, έρχεται το πονηρό πνεύμα με άλλους επτά δαίμονες και εισέρχεται εντός μας και γίνονται τα έσχατα, χείρονα των πρώτων.
Αφού γίνεται σταθερά αυτή η Άσκηση της Μετανοίας και Συγχώρεσης, τότε ετοιμαζόμαστε για την κορυφαία ευχαρίστηση του Χριστού:
Την Ελεημοσύνη, την καρδιακή διακονία του πλησίον μας, που είναι το Έλεος , η Ευσπλαχνία , η Συμπόνια!
Για να είναι πράγματι Έλεος και όχι Υποκρισία, Υπεροψία και Αυτοπροβολή πρέπει να προηγείται διαρκώς η Κάθαρση μας από τον εγωκεντρισμό των αμαρτιών και των παθών, να είναι η διακονία καρπός θυσιαστικής συνειδήσεως!
Γι αυτό και ο Μακαρισμός ,
Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται, είναι μετά τους Μακαρισμούς της Πτωχείας του Πνεύματος, του Πένθους της Μετανοίας και της Πραότητος.
Γι αυτό ο Χριστός λέει :
Τι ωφεληθεί άνθρωπος εάν κερδίσει τον κόσμο όλο και ζημειωθεί τη ψυχή αυτού
Προηγείται η Κάθαρση μας από την διακονία των άλλων, αλλά χωρίς την διακονία δεν μας ολοκληρώνεται η Κάθαρση!
Ευχαριστιέται τελικά ο Χριστός , όταν με τη Μετάνοια μας που πρέπει να ζει σε όλα τα Μυστήρια, Εξομολόγησης Θείας Λειτουργίας και Θείας Κοινωνίας , διακονούμε και ελεούμε από Καρδίας , τον αδελφό μας!
Για αυτό η φωνή Του είναι συνεχής στην καρδιά μας: Μετανοείτε!
Ύστερα , ευχαριστιέται ο Χριστός , με την από καρδίας συγχώρεση αυτών που μας έβλαψαν , των εχθρών μας αλλά και όλου του Κόσμου!
Αυτές οι δύο Πνευματικές ασκήσεις και λειτουργίες στην καρδιά ,μας θεραπεύουν σταδιακά και διαρκώς , μέχρι το θάνατό μας.
Δεν υπάρχει τέλος , διότι μόλις εφησυχάσουμε, έρχεται το πονηρό πνεύμα με άλλους επτά δαίμονες και εισέρχεται εντός μας και γίνονται τα έσχατα, χείρονα των πρώτων.
Αφού γίνεται σταθερά αυτή η Άσκηση της Μετανοίας και Συγχώρεσης, τότε ετοιμαζόμαστε για την κορυφαία ευχαρίστηση του Χριστού:
Την Ελεημοσύνη, την καρδιακή διακονία του πλησίον μας, που είναι το Έλεος , η Ευσπλαχνία , η Συμπόνια!
Για να είναι πράγματι Έλεος και όχι Υποκρισία, Υπεροψία και Αυτοπροβολή πρέπει να προηγείται διαρκώς η Κάθαρση μας από τον εγωκεντρισμό των αμαρτιών και των παθών, να είναι η διακονία καρπός θυσιαστικής συνειδήσεως!
Γι αυτό και ο Μακαρισμός ,
Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται, είναι μετά τους Μακαρισμούς της Πτωχείας του Πνεύματος, του Πένθους της Μετανοίας και της Πραότητος.
Γι αυτό ο Χριστός λέει :
Τι ωφεληθεί άνθρωπος εάν κερδίσει τον κόσμο όλο και ζημειωθεί τη ψυχή αυτού
Προηγείται η Κάθαρση μας από την διακονία των άλλων, αλλά χωρίς την διακονία δεν μας ολοκληρώνεται η Κάθαρση!
Ευχαριστιέται τελικά ο Χριστός , όταν με τη Μετάνοια μας που πρέπει να ζει σε όλα τα Μυστήρια, Εξομολόγησης Θείας Λειτουργίας και Θείας Κοινωνίας , διακονούμε και ελεούμε από Καρδίας , τον αδελφό μας!
Ανδρέας Χριστοφόρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου