Σαν τον Άσωτο Υιό ήρθα ξανά σε Σένα

 

του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου

 

Έφυγα μακριά...

 

 

 

Έφυγα μακριά Φίλε του ανθρώπου,

είχα τη σκηνή μου στην έρημο,
από Σένα, τόν γλυκό μου Κύριο έφυγα και κρύφτηκα,
κάτω απ' τη νύχτα χώθηκα, της αγωνίας να επιβιώσω.
Από κει γέμισα πολλές δαγκωματιές και τραύματα.
Γύρισα, ήρθα σε Σένα,

και στην ψυχή μου όμως πολλές οι πληγές. …;

Το έλεος της χάρης Σου στάλαξε, Θεέ μου,
τις πληγές μου άλειψε, εξάλειψε τα έλκη,
τα μέλη μου συνάρμοσε και σύσφιξε…
παράλυσαν…
αφάνισε τις ουλές, μη μείνει ούτε μία, Σωτήρα,
τέλεια γιάτρεψέ με ολόκληρο, κάνε με όπως πρίν,
όταν δεν είχα μολυσμό ούτε μώλωπα
ούτε πληγή να αιμορραγεί, ούτε κηλίδα, Θεέ μου,
είχα γαλήνη, χαρά, ειρήνη και πραότητα,
την άγια ταπείνωση και μακροθυμία,
τον φωτισμό της υπομονής και πράξεις όμορφες,
σε όλα υπομονή και δύναμη ανίκητη. …

Χάζεψα, Κύριε, αποβλακώθηκα, σε μένα ελπίζοντας,
με πλάκωσε και μ' έσυρε η αγωνία για τα υλικά,
η μέριμνα για τα βιωτικά,

 

ο ταλαίπωρος, καταξέπεσα,
ψυχράθηκα σαν το σίδερο κι έγινα μαύρος
πολύ καιρό, ώσπου έπιασα σκουριά.

Κι έτσι φωνάζω πάλι εσένα,
Φιλάνθρωπε, θέλω να καθαρίσω
να υψωθώ στην πρώτη μου Ομορφιά
το Φώς Σου τέλεια ν' απολαύσω
τώρα κι αδιάκοπα σέ όλους τους αιώνες.

”Ύμνοι Θείων Ερώτων”

του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου
[Ύμνος ΜΪΆ, στ. 1-5, 11-21, 41-49]
Μετάφραση: Γ. Βαλσάμης

 

 

πηγή : Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας

 

Πηγή: Υάκινθος