Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2015

Νόαμ Τσόμσκι : H Eλλάδα θα διαλυθεί!


Επανέρχεται ο Νόαμ Τσόμσκι και με δηλώσεις του σε Ρώσικα μέσα ενημέρωσης λέει κάτι ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΟ
Εάν θα πρέπει αυτές οι δηλώσεις – εκτιμήσεις να μας προβληματίσουν και να αφυπνιστούμε θα το κρίνεται εσείς διαβάζοντας και αξιολογώντας τις δηλώσεις του μεγάλου φιλοσόφου.


«Η Ευρωπαϊκή Eνωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ ασχολούνται με το να καταστρέψουν την Ελλάδα και υπάρχει σχέδιο για αυτό.
Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, και η Ελλάδα από μόνη της έχει πολλά εσωτερικά προβλήματα. Αυτά που προτείνει η τρόικα, όμως, κάνει αυτά τα προβλήματα πολύ χειρότερα και αδύνατον να λυθούν. Σχεδιάζουν και προτείνουν πολιτικές οι οποίες δεν οδηγούν στην οικονομική ανάπτυξη και στη λύση του προβλήματος και γι’ αυτό όσο προχωρούν τα μέτρα θα φέρνουν λιγότερη ελπίδα και άρα μεγαλύτερη απελπισία στον κόσμο» επισημαίνει ο κορυφαίος αμερικανός διανοητής Νόαμ Τσόμσκι.

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ.


Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, ἐπάνω στό χωρίο τοῦ κατά Λουκᾶν Εὐαγγελίου, κεφάλαιο 6ο, στίχοι 31 ἕως 36, στά πλαίσια τῆς ἑρμηνείας πού ἔγινε στό κήρυγμα τῆς Κυριακῆς 05-10-2014.
Πολύ ἁπλή φαίνεται στήν κατανόησή της μέ τό πρῶτο ἄκουσμα, ἡ περικοπή πού ἀκούσαμε πρίν ἀπό λίγο μέσα ἀπό τά λόγια τοῦ Χριστοῦ μας. Καί φαίνεται ἁπλή βέβαια καί κατανοητή ἀπ᾿ τό πρῶτο ἄκουσμα καί παρ᾿ ὅλα ταῦτα καταλαβαίνουμε, μέσα ἀπό τίς προτάσεις πού ἀκούγονται ἀπό τό στόμα τοῦ Χριστοῦ, ὅτι καταλύεται ἕνα ὁλόκληρο δαιμονικό σύστημα συναλλαγῶν στό ὁποῖο στηρίζεται, σέ ἀνθρώπινα καί διεθνῆ ἐπίπεδα, ὅλη μας ἡ κοινωνία.


Οἱ φράσεις τοῦ Χριστοῦ εἶναι αὐτονόητες στό πρῶτο τους ἄκουσμα, χριστιανικά τουλάχιστον. «Μήν ἀγαπᾶτε μόνο αὐτούς πού σᾶς ἀγαπᾶνε», «μήν ἀγαθοποιεῖτε μόνο αὐτούς πού σᾶς κάνουν καλά» καί «μή δανείζετε σ᾿ αὐτούς πού περιμένετε νά πάρετε πίσω αὐτά πού δανείσατε». Φαίνεται ἕνα χριστιανικό Εὐαγγέλιο πολύ ὄμορφο καί εἶναι ἔτσι καί πράγματι καταλύει τό σύστημα τῶν συναλλαγῶν πού ἔχουμε, εἰδικά στίς ἀνθρώπινες σχέσεις, σ᾿ ἀγαπῶ, μ᾿ ἀγαπᾶς, δέν μ᾿ ἀγαπᾶς, σοῦ δίνω, δέν μοῦ δίνεις, σοῦ δίνω, ἀλλά καταλύεται καί κάτι βαθύτερο. Τό κείμενο δέν τελειώνει ἐκεῖ τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ μας, πού ἀκούσαμε πρίν ἀπό λίγο, δίνει τή θεραπευτική αὐτῶν τῶν πράξεων. Ἔ, θά πεῖτε ναί, θά γίνουμε καλοί ἄνθρωποι. Πεῖτε το ἔτσι, ἀλλά εἶναι κάτι βαθύτερο.


Τό κείμενο πάει παρακάτω καί ἀφοῦ ὁρίζει αὐτές τίς τρεῖς δομές, μήν ἀγαπᾶτε μόνο αὐτούς πού σᾶς ἀγαπᾶνε, μήν κάνετε αὐτό καί αὐτό, μήν κάνετε ἀνταλλαγή στά πάντα, πάει σέ μιά βαθιά θεραπευτική. Καί ἐκεῖ κρίνεται τό κείμενο γιά τή ζωή μας, γιατί αὐτό πού κάνεις τό κάνεις ἁπλῶς γιά νά γίνεις καλός ἄνθρωπος, νά κάνεις καλό, νά φανεῖς εὐσεβής στήν κοινωνία; Εἶναι κάτι βαθύτερο. Εἶναι προτάσεις, θά τίς πῶ τώρα τρεῖς προτάσεις βαθιά θεραπευτικές, οἱ ὁποῖες λειτουργοῦν πάνω μας. Καί εἶναι μάλιστα τρεῖς λέξεις.

Ἡ σχετικὴ ἀξία τοῦ πολιτισμοῦ


Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
 
ΠΟΛΛΟΙ ἄνθρωποι -πού ἡ πίστη στό Θεό δέν παίζει κυρίαρχο ρόλο στή ζωή τους- ἐµφανίζονται ὡς σπουδαῖοι καί ἐλεύθεροι καί ἐπικαλοῦνται τόν πολιτισµό, πάνω στόν ὁποῖο στηρίζονται, θεωρώντας τον σανίδα σωτηρίας στήν πολυκύµαντη καί πολυώδυνη ζωή τους.
Ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ τέχνη τούς ἀπελευθερώνει, τούς παρηγορεῖ καί τούς κάνει εὐτυχισµένους, ἀφοῦ τούς διανοίγει ἄλλους δρόµους, ἀνώτερους καί πνευµατικούς. Εἶναι πληθωρικά τά ὅσα ἐπαινετικά λένε γιά τά ἔργα τοῦ πολιτισµοῦ καί πολλές φορές δηµιουργοῦν σύγχυση φρενῶν, ὅπως σύγχυση προκαλοῦν καί οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι τοῦ πολιτισµοῦ µέ τήν προκλητική καί µή συµβατική ἐµφάνισή τους, µέ τίς συνήθειες πού δέν εἶναι πρός µίµηση καί µέ τίς ἀκατανόητες θεωρίες τους. Νοµίζουν ὅτι µέ τόν τρόπο αὐτό θά ἐντυπωσιάζουν τόν ἀνυποψίαστο λαό, ὁ ὁποῖος εὔκολα ἀποδέχεται ὡς σπουδαῖο τό ἀσήµαντο.

Αφορισμός του Ανδρέα Πιτσιλλίδη από την Εκκλησία της Κύπρου

Ανακοινωθέν της Πενταμελούς Συνοδικής Επιτροπής για το θέμα του κ. Ανδρέα Πιτσιλλίδη
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου κατὰ τὴ συνεδρία αὐτῆς ἡμερομηνίας 3ης Σεπτεμβρίου 2015 ὅρισε ὁμόφωνα Πενταμελῆ Συνοδικὴ Ἐπιτροπή,
ἀποτελούμενη ἀπὸ τοὺς Ἀρχιερεῖς Πάφου, Ταμασοῦ, Τριμυθοῦντος, Καρπασίας καὶ Ἀρσινόης μὲ ἐντολὴ ὅπως αὐτὴ ἐξετάσει καὶ ἀποφασίσει περὶ τοῦ θέματος τὸ ὁποῖο ἐδημιουργήθη ἀπὸ δηλώσεις τοῦ κ. Ἀνδρέα Πιτσιλλίδη σὲ Μ.Μ.Ε. ἐπὶ ζητημάτων Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ διδασκαλίας.

Ἡ Ἐπιτροπὴ συνῆλθε σὲ συνεδρία τὴ Δευτέρα 7η Σεπτεμβρίου 2015 καὶ ἀπεφάσισε ὅπως καλέσει ἐνώπιόν της τὸν κ. Ἀνδρέα Πιτσιλλίδη, τὴν Παρασκευή, 2α Ὀκτωβρίου 2015, στὶς 10:30 π.μ., στὴν Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Κύπρου, προκειμένου αὐτὴ νὰ ἀκούσει καὶ διὰ ζώσης τὶς ἀπόψεις του καὶ αὐτὸς νὰ ἀπαντήσει σὲ διευκρινιστικὲς ἐρωτήσεις της σὲ θέματα στὰ ὁποῖα ἔχουν ἐπισημανθεῖ ἀποκλίσεις ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη διδασκαλία.

Ἡ Συνοδικὴ Ἐπιτροπὴ συνῆλθε τὴν καθορισμένη ἡμέρα καὶ ὥρα σὲ συνεδρία. Ὕστερα ἀπὸ συστηματικὴ καὶ εἰς βάθος μελέτη τῶν θέσεων τοῦ κ. Πιτσιλλίδη ὅπως αὐτὲς ἐκφράστηκαν ἀπὸ τὸν ἴδιο καὶ μὲ βάση τὴ δήλωση ὅτι δὲν ἀρνεῖται καὶ δὲν ἀλλάζει τίποτε ἀπ΄ ὅσα κατὰ καιροὺς δημόσια ἐδήλωσε, ἡ Ἐπιτροπὴ κατέληξε στὸ συμπέρασμα ὅτι οἱ θέσεις του καὶ τὸ ἦθος του εἶναι σαφῶς ἀντίθετα πρὸς τὶς θέσεις καὶ τὸ ἦθος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2015

Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀγωνίζεται φιλότιμα γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ:

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης, Δάσκαλος
Κακοπαθεῖ ὡς καλὸς στρατιώτης 
Ἀθλεῖται ὡς νόμιμος ἀθλητὴς 
Κοπιάζει ὡς καλὸς γεωργὸς 
Χωρὶς διάθεση ἐσχατολογικῆς τρομολαγνείας ἢ κινδυνολογίας (πάντοτε τὴν ἀπεχθανόμασταν), νομίζουμε πὼς εἶναι καιρὸς νὰ «σφίξουμε τὰ λουριὰ» τοῦ σώματος ἀλλὰ κυρίως τῆς ψυχῆς. Εἶναι ἀλήθεια καὶ φαίνεται ξεκάθαρα, πὼς ἡ ἐποχὴ ποὺ ζοῦμε, ἀπαιτεῖ νέα στάση ἀπέναντι στὰ τρέχοντα. Μία λέξη μπορεῖ καὶ τὰ λέει ὅλα: «Ἑτοιμότητα». 
Κάτι συμβαίνει στὴν ἀνθρωπότητα. Κάτι πρωτόγνωρο, τὸ ὁποῖο «μαγειρεύεται», ἀλλὰ δὲ φαίνεται ἀκόμη καθαρά. Αὐτὴ ἡ φαινομενικὴ ἠρεμία, ἡ ἀγαπολογία, ἡ εἰρηνολογία, οἱ περίεργοι πόλεμοι, οἱ περίεργες «μεταναστεύσεις», τὰ σούρ` τα φέρ` τα ὅλων τῶν κατηγοριῶν καὶ τῶν εἰδῶν τῶν ἀνθρώπων (ἀκόμη καὶ οἱ δεσποτάδες καὶ οἱ παπάδες καὶ οἱ καλόγεροι πηγαινοέρχονται ἀνὰ τὸν κόσμο), τὰ συνέδρια, οἱ ἐκδηλώσεις, ὅλα τὰ νεοφανῆ ἐκπληκτικὰ ἀκούσματα καὶ θεάματα μᾶς ἀφήνουν ἐνεούς, ἄπραγους παρατηρητὲς μίας ἀναμενόμενης καταιγίδας, ποὺ μόνο ὁ Θεὸς ξέρει τὸ μέγεθός της καὶ τὴν καταστροφικὴ ὁρμή της. 
Γι` αὐτό, μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ ἐπιλέξαμε νὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὸ θέμα αὐτό, ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο, θεωρώντας τὸ ἐπίκαιρο. «Οἱ καιροὶ οὐ μενετοί». 

Όσοι βαπτιστήκατε στο όνομα του Χριστού, ντυθήκατε το Χριστό


Πόσο μεγάλη αλήθεια μας επισημαίνει μ' αυτά τα λόγια ο απόστολος Παύλος!
Οι βαπτισμένοι χριστιανοί δεν φορούν τον παλαιό άνθρωπο με τα πάθη και τις αμαρτωλές επιθυμίες του, αλλά είναι ντυμένοι τον καινούριο άνθρωπο. Ντύθηκαν τον ίδιο το Χριστό, που ζεί τώρα μέσα στις καρδιές τους.
Και η λέξη «ντύθηκαν» δεν αναφέρεται σε κάποια απλή και εξωτερική στολή, αλλά σε κάτι βαθύτερο, σε κάτι ουσιαστικό και αναφαίρετο.
Με την πίστη μας στο Χριστό και με τη βάπτισή μας ντυνόμαστε τον ίδιο το Χριστό και γινόμαστε παιδιά του Θεού, οικητήρια του Παναγίου Πνεύματος, ναοί του Θεού, άγιοι και τέλειοι, Θεοί κατά χάριν.
Ώστε λοιπόν ρίξαμε από πάνω μας τη φθορά και ντυθήκαμε την αφθαρσία. Ξεντυθήκαμε τον άνθρωπο της αμαρτίας και ντυθήκαμε τον άνθρωπο της δικαιοσύνης και της χάριτος. Διώξαμε το θάνατο και ντυθήκαμε την αθανασία…
Συλλογιστήκαμε όμως και τις μεγάλες υποχρεώσεις, που, με το βάπτισμά μας, αναλάβαμε ενώπιον του Θεού; Συνειδητοποιήσαμε ότι οφείλουμε να συμπεριφερόμαστε σαν παιδιά του Θεού και σαν αδελφοί του Κυρίου μας;
Ότι έχουμε χρέος να συνταυτίσουμε το δικό μας θέλημα με το θέλημα του Θεού;
Ότι πρέπει, σαν παιδιά δικά Του, να μένουμε ελεύθεροι από την αμαρτία;
Ότι οφείλουμε να Τον αγαπάμε μ” όλη μας τη δύναμη, από τα βάθη της ψυχής και της καρδιάς μας;
Ότι οφείλουμε να Τον λατρεύουμε και να λαχταρούμε την ένωση μαζί Του για πάντα;
Σκεφτήκαμε, άραγε, ότι η καρδιά μας πρέπει να “ναι πλημμυρισμένη από την αγάπη, ώστε αυτή να ξεχύνεται και στον πλησίον μας;
Έχουμε τη συναίσθηση ότι οφείλουμε να γίνουμε άγιοι και τέλειοι και εικόνες του Θεού και παιδιά του Θεού και κληρονόμοι της βασιλείας των ουρανών;
Για ολ” αυτά έχουμε χρέος ν” αγωνιστούμε, ώστε να μη φανούμε ανάξιοι στο κάλεσμα που μας έκανε ο Θεός και αποδοκιμαστούμε…
Ναι, αδελφοί μου, ας παλέψουμε με ζήλο και αυταπάρνηση για να νικήσουμε.
Κανείς μας ας μη χάσει το θάρρος του, ας μην αμελήσει, ας μη δειλιάσει, ας μην πτοηθεί μπροστά στα σκάμματα του πνευματικού αγώνα. Γιατί έχουμε βοηθό το Θεό, που μας δυναμώνει στον δύσκολο δρόμο της αρετής.

Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως
 

Οι Κοιμώμενοι Βασιλιάδες και ο Χριστός του Πολέμου


«Η Ευρώπη ή θα επιστρέψει στην πίστη ή θα χαθεί. Η πίστη είναι η Ευρώπη και η Ευρώπη είναι η πίστη». - Hilaire Belloc, Αγγλο-Γάλλος ιστορικός, ποιητής και συγγραφέας (1870 – 1953)

Iron Legion / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ
Ο σύγχρονος δυτικός χριστιανός, με την οικουμενιστική του στάση νιώθει έκπληξη για το ότι  βρίσκεται υπό συνεχή επίθεση από τις δυνάμεις της βαρβαρότητας και του εκφυλισμού. Φωνάζει και κλαίει, αλλά δεν κάνει απολύτως τίποτα, προκαλώντας με την στάση του και άλλες επιθέσεις. Όπως και το φαινόμενο των cuckservatives στις ΗΠΑ, εγκαταλείπει τις αρχές του και βρίσκει τον εαυτό του να μην του έχει μείνει ίχνος θρησκευτικότητας. Άνοιξε τις πόρτες της εκκλησίας του σε όλους, και αναρωτιέται γιατί τα στασίδια τώρα είναι άδεια. Ποιος θέλει να γίνει μέλος μιας λέσχης που μπορεί να εισχωρήσει ο οποιοσδήποτε; Ποιος άνθρωπος θέλει να ενταχθεί σε μια κουρελιασμένη εκκλησία που έχει πέσει θύμα εκφοβισμού θηλυπρεπών ομοφυλόφιλων χωρίς να μπορεί να αντιδράσει;
Η σύγχρονη Χριστιανοσύνη έχει μεταλλαχθεί σε μια κουλτούρα αδυναμίας και  θυματοποίησης. Διδάσκει για δικαιώματα, αλλά όχι για υποχρεώσεις. Διδάσκει την παραίτηση από το καθήκον. Πάνω απ’ όλα, διδάσκει τον Ευρωπαίο να παραδοθεί, και ο Ευρωπαίος αηδιασμένος από όλα αυτά  έχει εγκαταλείψει την εκκλησία.
Δικαιολογημένα εκφράζουν τις ανησυχίες τους κάποιοι παγανιστές; Ότι δηλ. η σύγχρονη ερμηνεία του Χριστιανισμού δεν είναι συμβατή με τις αρχαίες αξίες του Ευρωπαίου ανθρώπου. Ότι έχει αποδυναμώσει το μήνυμά του στην προσπάθειά του να απευθύνει έκκληση προς όλους. Στην προσπάθειά του να είναι μια κοινότητα «χωρίς αποκλεισμούς» έχει γίνει απωθητικός στον Ευρωπαίο άνθρωπο που εξακολουθεί να ονειρεύεται βασιλιάδες και ήρωες. Και τώρα, χρειαζόμαστε αυτούς τους βασιλιάδες και ήρωες, περισσότερο από ποτέ.