Ο γάμος του Μήτσου με τον Τάκη

 

Ο γάμος του Μήτσου με τον Τάκη

Η χθεσινή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου ήταν ιστορική. Θα έρθει ο καιρός στο μέλλον που θα γραφτεί με μαύρα γράμματα στην Ιστορία

Μανώλης Κοττάκης

H Eκκλησία της Ελλάδος δεν δικαιούται να έχει άποψη για επιλογές της Πολιτείας που δεν αποτελούν θεολογικές απόψεις. Αυτό είπε grosso modo χθες ο πρωθυπουργός στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου. Θα ήταν ειλικρινέστερος αν έλεγε ότι η Εκκλησία δικαιούται να έχει άποψη ακόμη και για ζητήματα που αφορούν θεολογικές απόψεις αρκεί να συμφωνεί με την κυβέρνηση.

Διότι όταν ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης είπε μια καλή κουβέντα που ταίριαζε με τα κυβερνητικά σχέδια του γάμου των ομοφύλων, η κυβέρνηση και τα φιλικά της μέσα την υποδέχτηκαν με ανακούφιση. Με ζήτω. Πανηγυρικά. Τότε η Εκκλησία μπορούσε να έχει άποψη. Οταν επίσης ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Στέφανος Κασσελάκης υπαινίχθηκε δημοσίως ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος μπορεί και να συμφωνεί μαζί του για τον γάμο, οι δηλώσεις αυτές έτυχαν εκτεταμένης δημοσιότητας. Πάλι κανείς δεν έθεσε ζήτημα νομιμοποίησης της συμμετοχής της Εκκλησίας στον δημόσιο διάλογο. Η εικαζόμενη άποψη του σιωπηλού Πατριάρχη ήταν εκσυγχρονιστική. Πεφωτισμένου ανδρός. Βόλευε. Το συμπέρασμα είναι απλό.

Η κυβέρνηση θέλει την Εκκλησία υπάλληλό της. Εάν μιλά, να τάσσεται υπέρ της. Αν δεν τάσεται υπέρ της, να σιωπά. Μπορεί να έχει άποψη και να τη διατυπώνει στις ακροάσεις των κοινοβουλευτικών επιτροπών μέχρι και ο τελευταίος Πολιτιστικός και Εξωραϊστικός Σύλλογος της χώρας, αλλά η Εκκλησία, όχι! Οπως μου είχε πει κάποτε ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, κάποιοι θέλουν την Εκκλησία σαν τα ακριβά «σερβάν» που τα βάζαμε παλαιότερα στις προθήκες των βιτρίνων στα σπίτια για να χαζεύουν, χωρίς να τα αγγίζουν, οι επισκέπτες.

Εάν ο γάμος δεν είναι και θεολογικό ζήτημα, τότε πρέπει να μας εξηγήσει ο πρωθυπουργός γιατί έχει τοποθετήσει την εικόνα της μάνας Παναγίας πίσω από την καρέκλα του στο Μαξίμου; Αν πιστεύει ότι ο γάμος δεν είναι και θεολογικό ζήτημα, θα είχε ενδιαφέρον αν μάθουμε γιατί φορά σταυρό στο στέρνο και μας τον αποκαλύπτει όταν πηγαίνει στις παραλίες το καλοκαίρι; Εχουν αυτά τα σύμβολα κάποια επίδραση στη σκέψη του ή μήπως μας τα δείχνει για φιγούρα;

Είπε όμως και κάτι ακόμη ενδιαφέρον ο κύριος Μητσοτάκης στους υπουργούς του. Με τον γάμο «προσθέτουμε δικαιώματα σε κάποιους χωρίς να αφαιρούμε δικαιώματα σε πολλούς». Ενδιαφέρουσα άποψη. Δοξάζει την ατομική επιλογή, υποβιβάζει την οργανωμένη κοινωνία. Με αυτή τη λογική, ας νομιμοποιήσει αύριο και την ελεύθερη χρήση των ναρκωτικών. Δεν αφαιρεί δικαίωμα από κανέναν. Ούτε ενοχλεί κανέναν. Ας νομιμοποιήσει και την πορνεία.

Σεβαστή η αυτοδιάθεση του σώματος, όπως είπε στην τηλεόραση και ένας βουλευτής του. Δεν αφαιρεί δικαίωμα από κανέναν. Ας νομιμοποιήσει και την ευθανασία αλλάζοντας το ισχύον καθεστώς. Δεν αφαιρεί δικαίωμα από κανέναν. Καταλαβαίνει μήπως τι κερκόπορτα ανοίγει εις βάρος της «Μεγάλης Κοινωνίας», για να θυμηθώ και εγώ τον Κάμερον που τόσο διαφημίζουν κάποιοι σήμερα; Με αυτή την τάχα φιλελεύθερη θέση το κράτος απεμπολεί τον ρυθμιστικό του ρόλο και να παρεμβαίνει για να διευθετεί διενέξεις που έχουν επίδραση στους πολλούς.

Την έρευνα του NBC, που απέδειξε με στοιχεία ότι τα τέκνα ομόφυλων ζευγαριών, γυναικών και ανδρών, γίνονται και αυτά ομοφυλόφιλοι, γκέι και λεσβίες, με συνέπεια να σβήνει το ενδεχόμενο διαιώνισης της ανθρωπότητας, τη μελέτησε ο κύριος πρωθυπουργός; Διότι αν τη μελέτησε γνωρίζει ότι ο γάμος αφαιρεί δικαιώματα από τις μελλοντικές κοινωνίες. Οχι από τον διπλανό μας, στην αδιαφορία του οποίου ποντάρει! Από μελλοντικές κοινωνίες! Μέσα σε αυτή την ιδεολογική ατμόσφαιρα δεν έλειψαν και οι ανοησίες.

ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΓΕΡΟΝΤΑ ΣΗΜΕΡΑ...;

 

 [...] Μὲ αὐτὸν τὸν νόμο κορυφώνεις τὸ κακό, σταματᾶς τὰ καυχήματα τῶν γονιῶν, τοὺς βάζεις στὴν ἀμφισβήτηση ἂν ἀναθρέφουν ἄνδρα ἢ γυναίκα, σταματᾶς τὸ νανούρισμα τῆς μάννας...... [...] Ὄχι τὸ Ὄρος δὲν πρέπει νὰ σὲ δέχεται, ἀλλ᾽ οὔτε ἡ μάννα ποὺ σὲ γέννησε. Ἡ φουρτούνα ποὺ σήκωσες αὐτὴ θὰ σὲ πνίξη. Μέριασε. [...]

 

 Κάποτε, όταν ο Τσίπρας έφερνε το σύμφωνο συμβίωσης, ο πατέρας Γρηγόριος του έγραφε (μεταξύ άλλων) και τα παρακάτω. Σε έναν άθεο, πολιτικό. Σε έναν επίσκοπο της Εκκλησίας που μπαίνει σε ναούς με ΛΟΑΤ σημαίες και τους δέχεται και κανονικότατα, άραγε τι θα έλεγε;

Ολόκληρο το κείμενο που και είναι τόσο επίκαιρο και σήμερα. Δυστυχώς οι σημερινοί ηγούμενοι φάνηκαν …«διακριτικότεροι».

«Ὡς ἄνθρωπος τῆς ὑπαίθρου καὶ τῶν θαλασσοδαρμένων νησιῶν, ἔπρεπε νὰ σπουδάσω τοὺς καιρούς, ὄχι ἁπλὰ νὰτοὺς μάθω. Ἡ κυβέρνησή σου ταξίδεψε μὲ μπάτη. Σιγά-σιγὰ ὅμως ἔγινε μαϊστράλι καὶ τώρα μαΐστρος μὲ τὰ μάγγανα, ποὺ ξερριζώνει τὰ κλαδιὰ καὶ ἐκσφενδονίζει πέτρες, καὶ ἀπὸ τὴν στεριὰ καὶ ἀπὸ τὴν θάλασσα.

Τὰ χρόνια τῆς σκλαβιᾶς ὁ ραγιᾶς τραγουδοῦσε: «Μέριασε, βράχε, νὰ διαβῶ». Μὲ αὐτὸ τὸ μικρὸ τραγουδάκι, ποὺ τὸ ἔλεγε ἄλλοτε ψιθυριστὰ καὶ ἄλλοτε δυνατά, ἀναγνώριζε ὅτι οἱ κρατοῦντες ἦταν βράχος. Ἀλλὰ κι ἐγώ, ὁ ραγιᾶς, εἶμαι φουρνέλο, κι ἂς μὴ φαίνωμαι. Αἰσθάνομαι κι ἐγὼ τὴν ρώμη τῶν δυνάμεών μου. Δὲν μπορῶ νὰ σὲ ἀφανίσω, ἀλλὰ μπορῶ νὰ σὲ μεριάσω, γι᾽ αὐτὸ σοῦ λέω «μέριασε», δὲν σοῦ λέω «ἐξαφανίσου». Δὲν σοῦ συνιστῶ, λοιπόν, οὔτε νὰ πέσης οὔτε νὰ παραιτηθῆς, ἀλλὰ νὰ παραμερίσης μὲ ἀξιοπρέπεια καὶ τιμή.

Ἀνέβηκες σὲ μιὰ πίστα καὶ χορεύεις, ἀλλὰ δυστυχῶς δὲν μπορεῖς νὰ παρακολουθήσης τὰ ὄργανα καὶ μπερδεύονται τὰ βήματά σου. Δὲν μπορεῖς νὰ ἀκούσης τὴν θλιμμένη σήμερα φωνὴ τοῦ κότσυφα, ποὺ λέγει: «Θέλω τὸν Σταυρὸ στοὺς τρούλλους, στὰ καμπαναριὰ τῶν ἐκκλησιῶν, στὰ ἱστία τῶν καραβιῶν καὶ στὸν ἱστὸ τῆς σημαίας. Τὴν μπάλα ποὺ μοῦ ἔβαλες δὲν μπορῶ νὰ τὴν σιγουρευτῶ, ἐνῶ τὰ σκέλη τοῦ σταυροῦ χρόνια τὰ ἔχω βῆμα καὶ τραγουδῶ καὶ ἀνακοινώνω τῆς ἄνοιξης τὶς ὀμορφιὲς καὶ τοῦ χειμῶνα τὶς κακοκαιριές». Ὅποιος τόλμησε στὴν ἱστορία νὰ ρίξη τὸν Σταυρό, τοῦ ᾽ρθε ἡ μπάλα στὸ κεφάλι. Ὄχι τὰ σύμβολα τῆς πίστεως καὶ τοῦ Γένους μας ἀφανισμένα καὶ ἀλογάριαστα ἀπὸ τοὺς κρατοῦντες. Ὄχι οἱ ἀνακοινώσεις τῆς λατρείας ἀπὸ τοὺς κράχτες τῶν τηλεοπτικῶν καναλιῶν, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν παρηγορήτρα καμπάνα. (Βρέθηκα σὲ νοσηλευτήριο τοῦ Βερολίνου. Ἡ μόνη μου παρηγοριὰ ἤτανε κάθε βράδυ ὁ ἦχος μιᾶς καμπάνας, ἴσως ἀπὸ κάποιο μοναστήρι.) Κυριολεκτικὰ δαπανᾶσθε νὰ ὑψώσετε μιναρέδες σ᾽ αὐτὸν τὸν τόπο τὸν ἅγιο καὶ ἀφήνετε τὰ μνημεῖα τοῦ Ἔθνους, τοῦ Γένους καὶ τῆς Ἐκκλησίας νὰ γκρεμίζωνται.

Ἀπόσυρε τὰ θρησκευτικὰ ποὺ διδάσκονται σήμερα τὰ παιδιὰ στὰ σχολεῖα. Δὲν μιλᾶνε αὐτὰ γιὰ τὸν Θεό, ἀλλὰ γιὰ τὰ βδελύγματα τῶν ἐθνῶν. Ἀναπιάνεται τὸ προζύμι χωρὶς νερό; Στὰ χέρια κολλᾶ καὶ τὸ δέρμα βγάζει. Νυμφεύσου στὴν ἐκκλησία, ὅπως καὶ οἱ πρόγονοί σου. Βάπτισε τὰ παιδιά σου, ὅπως βαπτίστηκες κι ἐσύ. Συμμάζεψε κάθε ὑβριστὴ τῆς πίστεως. Ἡ Ἑλλάδα θεμελιώθηκε πάνω στὴν ἀρχὴ τῆς θεοκρατίας. Πρέπει κάθε μέρα νὰ ἀναπλάθεται καὶ νὰ φρεσκάρεται τὸ φύραμά της. Ἂν εἶσαι χριστιανὸς καὶ παρασύρθηκες σὲ ὅσα ἔπραξες μέχρι τώρα, μετανόησε. Ἂν συνειδητὰ δὲν πιστεύεις, παραμέρισε.

Δὲν σὲ γνωρίζω, οὔτε τὸ κάλλος τοῦ προσώπου σου εἶδα ποτέ. Καὶ δὲν θέλω νὰ συναντηθοῦμε, γιατὶ δὲν εἶμαι ὁ ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος νὰ σοῦ ἀλλάξω πορεία. Σὲ βλέπω ποὺ τρέχεις σὰν τὸν εἰδωλολάτρη παπᾶ ποὺ ξυλοκόπησε τὸν μοναχό, καὶ τὰ χρόνια τῆς κυβέρνησής σου στριφογυρίζεις τὸ ραβδί σου στὸν ἀέρα. Οὔτε τὸ ραβδί σου θέλω νὰ πάρω οὔτε ἐσένα νὰ πιάσω. Ἀλλὰ ἡ ὀρθόδοξη Ἑλλάδα δὲν διαθέτει τέτοιον ἄνεμο, νὰ ἀνεμίζη ὁ κάθε ἄπιστος καὶ εἰδωλολάτρης τὴν βέργα ποὺ κρατάει στὰ χέρια του. Θέλεις νὰ ἔρθης καὶ στὸ Ἅγιον Ὄρος νὰ στριφογυρίσης τὸ ραβδί σου. Ἀλλὰ θὰ περπατήσης τόσο μόνος, ὅσο ἡ ἐλαφίνα στ᾽ ἀπόσκια τῶν βουνῶν. Ὁ τόπος θὰ σὲ δεχθῆ; Ἀλλὰ οἱ μοναχοί, μόλις σὲ δοῦνε, θὰ σὲ πάρουνε γιὰ παγωμένο μαΐστρο καὶ θ᾽ ἀρχίσουν νὰ φτερνίζωνται.

Ἀπόσυρε τοὺς νόμους ποὺ κατέβασαν τὸν Σταυρό, ποὺ σταμάτησαν τὶς προσευχὲς στὰ σχολεῖα. Ὁ Τοῦρκος, μὲ τὸν ὁποῖο καυκαλίζεσαι, τρεῖς φορὲς τὴν ἡμέρα γονατίζει στὸν θεό του, καὶ τὸ ὀρθόδοξο σχολειὸ θὰ συνάγεται στὶς αἴθουσες ὅπως τὰ μοσχάρια στὰ βοσκοτόπια; Ὅσο ὁ Τοῦρκος μᾶς βάζει χέρι, τόσο ἐμεῖς πρέπει νὰ τοῦ πατᾶμε πόδι. Δὲν μπορεῖς; Μέριασε. Μόνος σου ὡδήγησες τὸν ἑαυτό σου στὸ φρύδι τοῦ βουνοῦ. Προτοῦ πέσης, μέριασε.

Ἡ Ἑλλάδα πρέπει νὰ ἀναπνέη Χριστὸ καὶ ὄχι τὴν μπόχα τῆς βενζίνης καὶ τοῦ καμένου λαδιοῦ. Ὁ Θεὸς σ᾽ αὐτὴν τὴν χώρα ἔδωσε πλούσια τὰ ἀγαθὰ γιὰ τὰ δῶρα τῆς λατρείας· τὸ σιτάρι, τὸ λάδι καὶ τὸ κρασί. Δὲν μᾶς τά ᾽δωσε γιὰ νὰ τὰ τρῶμε στὰ μπαράκια καὶ νὰ τὰ ρουφοῦμε στὰ ποτήρια, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἱερουργοῦμε τὸ ἱλαστήριο μυστήριο. Μὴ καταργῆς τὴν Κυριακή. Πολλοὶ ἔδωσαν τὸ αἷμα τους, γιὰ νὰ μείνη αὐτὴ ἡ ἡμέρα «τοῦ Κυρίου». Καὶ μὴ φέρνης στὸ προσκήνιο τὸ Σάββατο. Μὴν ἀμνηστεύης τὴν μοιχεία καὶ ὅλες τὶς ἄλλες παραμέτρους τῆς ἁμαρτίας αὐτῆς. Μὴ θεσπίζης τὰ ζευγαρώματα ποὺ δὲν κάνουν οὔτε τὰ ζῶα, γιατὶ ὁ Θεὸς τὰ κατέκαυσε. Ἄναψες φωτιὲς ποὺ καῖνε ὄχι μόνον τὰ ξερά, ἀλλὰ καὶ τὰ χλωρά. Μὲ αὐτοὺς τοὺς νόμους σάρωσες τὴν οἰκογένεια καὶ τὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ κοινωνία. Δὲν σὲ θεωρῶ κούσουλο, γιὰ νὰ σὲ φυσήξω νὰ παραμερίσης, ἀλλὰ ἄνδρα σπουδαῖο, μὲ δυνάμεις ὅμως καταστρεπτικές.

Πληροφοροῦμαι ὅτι δόγμα θὰ ἐξέλθη ἀπὸ τὴν βουλή σας, ποὺ θὰ δηλώνη ὁ ἄνθρωπος τὸ φύλο του στὰ δεκαπέντε του χρόνια. Δηλαδή, μέχρι δεκαπέντε ἐτῶν θὰ ψάχνωμαι, γιὰ νὰ προσδιορίσω τὴν δύναμη τῆς ψυχῆς ποὺ λέγεται «ἐπιθυμητικόν». Αὐτὸ εἶναι ἐπέμβαση τοῦ ἀνθρώπου στὸ ἔργο τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεὸς δὲν θὰ ὑπνώση· θὰ ἐξεγερθῆ καὶ δὲν θὰ βρεθῆ ὁ οἶκος σου εἰς τὸν αἰῶνα. Μετὰ ἀπὸ ἕνα τέτοιο νόμο, ἡ Ἑλλάδα θὰ γίνη κρανίου τόπος.

Μὴ παλεύης τὸν Ἰσραήλ, μὴ τὰ βάζης μὲ τὸν Ἰσχυρό, μὴ καθυβρίζης τὸν Δημιουργό. Ἐμεῖς ποὺ ἐμακρύναμε ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ φυγαδευθήκαμε στὶς ἐρήμους, ζοῦμε μέσα στὸν κόσμο περισσότερο ἀπὸ σένα ποὺ ζῆς στὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας. Βδελυκτὰ καὶ παράνομα πράγματα κατεργάζεσαι. Ὁ ἄνθρωπος ἀγωνίζεται γιὰ τὴν ἐλευθερία του, κι ἐσὺ νομοθέτησες τὴν σκλαβιὰ στὴν ζωή του. Ὁ σκλαβωμένος στὰ πάθη του δὲν εἶναι ἐλεύθερος. Συλλογίσου τα αὐτὰ καὶ παραμέρισε.

Ἄφησε τὶς τόλμες τὶς ἄτολμες. Ἄφησε τοὺς ἀνδρισμούς, ἀφοῦ ἔγινες γυναίκα. Εἴτε πιστεύεις εἴτε δὲν πιστεύεις, εἶσαι ἀπόγονος τοῦ Ἀδάμ, καὶ ἐσὺ καὶ τὸ σινάφι σου, καὶ ὑπάρχει κρίση καὶ ἀνταπόδοση. Φρενάρισε, γιατὶ σκούνταψες καὶ δὲν ὑπάρχει κανένας νὰ σοῦ φέξη, σὲ λίγο θὰ στερῆσαι καὶ δὲν θὰ ἔχης τὸν ἐλεοῦντα.

Μὲ αὐτὸν τὸν νόμο κορυφώνεις τὸ κακό, σταματᾶς τὰ καυχήματα τῶν γονιῶν, τοὺς βάζεις στὴν ἀμφισβήτηση ἂν ἀναθρέφουν ἄνδρα ἢ γυναίκα, σταματᾶς τὸ νανούρισμα τῆς μάννας. Τί θὰ λέη ὅταν κουνάη τὸ παιδί της; «Παιδούλα μου» ἢ «Ἀγόρι μου»; Ὁ ἄνθρωπος μὲ τὶς δαιμονικὲς δυνάμεις κλίνει πρὸς τὸ κακό. Ἂν τὸ κατοχυρώσης καὶ μὲ νόμο, τότε ἦρθε ἡ ἐποχὴ νὰ ψάχνουμε «ὁ διάβολος θηλυκὸς εἶναι ἢ ἀρσενικός;» Ἡ ἱστορία τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων τέτοια φοβερὴ ἀπόκλιση δὲν εἶχε ποτέ. Ὄχι τὸ Ὄρος δὲν πρέπει νὰ σὲ δέχεται, ἀλλ᾽ οὔτε ἡ μάννα ποὺ σὲ γέννησε. Ἡ φουρτούνα ποὺ σήκωσες αὐτὴ θὰ σὲ πνίξη. Μέριασε.

Χριστιανοί, μὴ θροῆσθε. Δὲν θὰ μείνουμε μόνοι μας. Θὰ φύγουμε ἀπὸ τὴν σκιὰ τοῦ θανάτου καὶ θὰ κοιτασθοῦμε κάτω ἀπὸ εὐσκιόφυλλα δένδρα. Ἐμεῖς, οἱ βαπτισθέντες καὶ Θεὸν ὁμολογοῦντες, λέμε:

Ἐξεγέρθητι, Κύριε, ἐν τῇ δυνάμει σου καὶ σῶσον πάντας ἡμᾶς ἀπὸ τὰ ἔθνη τὰ φρυαττόμενα. Κύριε τῶν δυνάμεων, τὸ παρασόλι σου ζητοῦμε, τὸ ἀλεξίβροχό σου. Οὔτε σταγόνα βροχῆς νὰ μὴ μᾶς εὕρη ἀπὸ τὴν καταιγίδα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Ἄστραψε καὶ βρόντηξε καὶ σκόρπισε τὰ φρυάγματα τῶν ἐθνῶν καὶ διάλυσε τὶς βουλὲς τῶν ἀσεβῶν.

Συντηρητικοὺς μᾶς λέτε. Τὸ Ὄρος εἶναι συντηρητικό, ἀλλὰ μὲ διάκριση. Οὔτε νεοζηλωτὲς εἴμαστε οὔτε φανατικοὶ φονταμενταλιστές. Ἁπλῶς διακρίνουμε ποιὰ πράγματα χρειάζονται συντήρηση καὶ ποιὰ πέταμα. Ἐσεῖς βάζετε τὰ σάπια πράγματα στὴν συντήρηση; Ἐμεῖς τὰ θεωροῦμε θανατικὰ καὶ γιὰ τὰ ζῶα μας ἀκόμη καὶ λέμε «θάψτε τα· ἂν τὰ φᾶνε, θὰ ψοφήσουν». Θαφτῆτε μόνοι σας, γιατὶ βρωμᾶτε πτωμαΐνη. Ἡ μοσχοβολιὰ τοῦ φθινοπώρου δὲν μπορεῖ νὰ ὑπερνικήση τὴν δυσοσμία σας. Σὲ τοποθέτησαν νὰ ἀροτριᾶς τὴν γῆ καὶ ὄχι νὰ τὴν καταστρέφης. Παραμέρισε.» 

πηγή

+Γέροντας Γρηγόριος Ι Μ Δοχειαρίου

Μάχη είπε...

Αυτά είπε τότε ο γέροντας μας και του επιτέθηκαν οι δαίμονες την ώρα της μεταμεσονύκτιας προσευχής του ρίχνοντας τον από το σκαμνί που προσευχόταν με φόρα κι έπειτα από τα τραύματα και λόγω ζαχάρου υπέκυψε..να δούμε όμως και τι απέγινε ο Τσίπρας..

ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ: ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΓΕΡΟΝΤΑ ΣΗΜΕΡΑ...; (trelogiannis.blogspot.com)

https://amethystosbooks.blogspot.com/2024/01/blog-post_989.html

Όλα έρχονται για να ωφεληθούμε

π. Συμεών Κραγιόπουλος (†)


Εμείς οι χριστιανοί σ’ αυτόν τον κόσμο είμαστε πάροικοι και παρεπίδημοι. Είμαστε εντελώς προσωρινά εδώ. Εδώ είμαστε, μόνο και μόνο για να ετοιμαστούμε για την αληθινή ζωή, για την αιώνια ζωή. Κι εμείς ανάμεσα στον άλλο κόσμο θα κάνουμε τα καθήκοντά μας. Αλλά δεν είναι εδώ η μόνιμη κατοικία μας, δεν είναι εδώ η αληθινή πολιτεία μας, δεν είναι εδώ το μόνιμο σπίτι μας. Αλλού είναι η πολιτεία μας, αλλού είναι η χώρα των ζώντων, αλλού είναι η βασιλεία του Θεού, η οποία βέβαια αρχίζει από δω. Εμείς οι χριστιανοί, οι οποίοι τα γνωρίζουμε αυτά τα πράγματα – ο άλλος κόσμος δεν ξέρει· ε, θα είναι και συγχωρημένος – γνωρίζουμε την αποκάλυψη του Χριστού, την όλη διδασκαλία της Εκκλησίας, την όλη ζωή των αγίων, θα είναι φοβερό να μην προσέξουμε, να μην καταλάβουμε μερικά πράγματα και, ενώ είμαστε πιστοί χριστιανοί κτλ., τελικά χάσουμε την ψυχή μας. Και αυτό, διότι θα περιοριστούμε απλώς σ’ αυτόν τον κόσμο, σ’ αυτή τη ζωή και θα φροντίσουμε και θα προσπαθήσουμε να εξασφαλίσουμε αυτή τη ζωή.


Επειδή λοιπόν και εμείς οι χριστιανοί αρκετά έχουμε προσκολληθεί στη γη, αρκετά έχουμε δεθεί με τα γήινα, έτσι ή αλλιώς, ο Θεός επιτρέπει να έρχονται όλα αυτά, για να ταρακουνηθούμε, για να μπορέσουμε – αφού δεν μπορούμε αλλιώς – να καταλάβουμε ορισμένα πράγματα. Τουλάχιστον να μπορέσουμε να καταλάβουμε ότι είμαστε προσωρινοί εδώ, ότι φεύγουμε από δω, ότι μπορεί να είναι η τελευταία χρονιά που ζούμε. Δεν θα μας κάνει κακό να το πάρουμε έτσι· θα μας κάνει πάρα πολύ καλό. Ο Θεός ξέρει αν είναι το τελευταίο ή όχι, αλλά θα μας κάνει εμάς πάρα πολύ καλό, εάν το πάρουμε ότι είναι η τελευταία άνοιξη, είναι οι τελευταίοι μήνες που ζούμε επάνω στη γη, και ο Θεός μας κάνει αυτή τη χάρη, να μας το γνωρίσει, όπως δηλαδή κάνει χάρη στον άνθρωπο, όταν πριν πεθάνει τον αφήνει να αρρωστήσει.


Δεν ξέρω εσείς πώς το καταλαβαίνετε και πώς το έχετε φιλοσοφήσει το πράγμα. Η ασθένεια είναι μεγάλη ευεργεσία για τον άνθρωπο, και εύχεται η Εκκλησία κανένας μας να μη φύγει από τον κόσμο αυτό με αιφνίδιο θάνατο. Τι θα πει, να μη φύγει με αιφνίδιο θάνατο; Θα πει το εξής: Λίγο να αρρωστήσει ο άνθρωπος, λίγο να πονέσει, λίγο να αρχίσει να απαγκιστρώνεται από τα διάφορα πιασίματα που έχει, να νιώθει ότι ξεκολλάει από δω, ότι φεύγει για τον άλλο κόσμο. Μόλις ο άνθρωπος αρχίσει να έχει τέτοια βιώματα, πιο πολύ πιστεύει στον Θεό, πιο πολύ ελπίζει στον Θεό, πιο πολύ αγαπά τον Θεό, πιο πολύ ταπεινώνεται, πιο πολύ μετανοεί, πιο πολύ γίνεται χριστιανός, πιο πολύ ετοιμάζεται για την άλλη ζωή.






Νομίζω ότι θα είναι δυστύχημα – αυτό υπονοεί η Εκκλησία, όταν εύχεται να μην έχουμε αιφνίδιο θάνατο, να μας γλιτώσει ο Θεός από αιφνίδιο θάνατο – να φύγει κανείς χωρίς λίγο να ζοριστεί, έστω τις τελευταίες ημέρες, για να καταλάβει, για να συνέλθει, για να δει μερικά πράγματα που αλλιώς δεν μπορούσε να τα δει.


Γιατί λοιπόν να μην το πάρουμε έτσι; Εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί γνωρίζουμε όσα δεν γνωρίζουν οι άλλοι· τα γνωρίζουμε μέσα στην Εκκλησία, τα διδασκόμαστε μέσα στην Εκκλησία. Έχουμε το Ευαγγέλιο, έχουμε τα βιβλία των πατέρων, τα βιβλία της λατρείας της Εκκλησίας, έχουμε τη ζωή των αγίων, έχουμε όλη την αλήθεια και γνωρίζουμε λοιπόν πώς έχουν τα πράγματα. Αλλά να, στην πράξη σαν να μην τα ξέρουμε, στην πράξη δεν θέλουμε να τα εφαρμόσουμε, στην πράξη ξεφεύγουμε από δω και από κει, και γι’ αυτό ο Θεός οικονόμησε έτσι τα πράγματα, επέτρεψε δηλαδή να έρθουν αυτές τις ημέρες όλα αυτά τα δεινά, που δεν είναι απλώς κάποια δεινά που ζούμε τώρα, αλλά και αύριο, και ύστερα από λίγες ημέρες δεν ξέρουμε τι θα έχουμε.






Εμείς οι χριστιανοί έχουμε λοιπόν αυτή την καλή ευκαιρία. Παρακαλώ· δεν είναι κυνικό αυτό ούτε αναισθησία ούτε σαν να είναι κανείς απροσγείωτος και έξω από τα πράγματα. Μοιάζει σαν να είμαστε έξω από τα πράγματα και σαν να είμαστε απροσγείωτοι. Όχι. Ο πιο προσγειωμένος, αυτός που είναι πιο κοντά στα πράγματα, πιο κοντά στην αλήθεια, είναι εκείνος ο οποίος βλέπει τα πάντα μέσα από τα μάτια του Θεού, μέσα από το φως του Θεού, μέσα από την κρίση του Θεού. Αλλιώς, είμαστε μέσα στα πράγματα και βουλιάζουμε. Αυτό το οποίο συνεχώς παθαίνουν οι άνθρωποι.


Το παρακολουθώ, ας πούμε, σε οικογένειες, σε ομάδες ανθρώπων και σε μεμονωμένα άτομα. Λέει κάποιος: «Έχω τούτο, έχω εκείνο, έχω το άλλο» και βουλιάζει εκεί. Ενώ αν λίγο φιλοσοφήσει, αν λίγο δει την όλη υπόθεση με βάση το πώς τη βλέπει ο Θεός και πώς οικονομεί τα πράγματα ο Θεός, θα συνειδητοποιήσει ότι τα δεινά που του ήλθαν – παίρνουμε τώρα μεμονωμένα άτομα – είτε ήλθε μια αρρώστια είτε ήλθαν κάποιες ατυχίες είτε κάποια εμπόδια και κάποιες δυσκολίες, όλα αυτά ήλθαν για καλό. Όντως από αυτά βγαίνει καλό, όντως ωφελείται ο άνθρωπος και όντως ο άνθρωπος γίνεται πιο άνθρωπος. Μιλούμε ειδικά για τους χριστιανούς.


Έτσι λοιπόν και τώρα, ακριβώς επειδή μας αγαπά ο Θεός και θέλει το καλό μας, καθώς βλέπει ότι είμαστε αναίσθητοι, σαν να μη θέλουμε να καταλάβουμε, σαν να μη θέλουμε να μετανοήσουμε, καθώς κάνουμε τον χριστιανό αλλά δεν είμαστε όπως μας θέλει εκείνος, γι’ αυτό επιτρέπει να έρθουν όλα αυτά. Όσο πιο γρήγορα μάθουμε το μάθημα, τόσο πιο γρήγορα ο Θεός θα τα τακτοποιήσει. Και αυτά τα δεινά μπορεί ο Θεός να τα σταματήσει μέσα σε μια νύχτα, αν βέβαια ως Θεός δει ότι μάθαμε εμείς το μάθημα που εκείνος θέλει να μάθουμε, καθώς επιτρέπει να συμβαίνουν όλα αυτά.






Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, Συνάξεις Τριωδίου Α’, Πανόραμα Θεσσαλονίκης, β’ έκδοση 2013, σελ. 48.


https://www.koinoniaorthodoxias.org/martiria-kai-didaxi/ola-erxontai-gia-na-ofelithoume/

paterikos

Ο εορτασμός του Αγίου Γρηγορίου στην ιστορική κοινότητα της Νέας Καρβάλης και οι μνήμες των προσφύγων της Καππαδοκίας

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΚΑΒΑΛΑ. Εκατό χρόνια συμπληρώνονται το 2024 από τη μετεγκατάσταση των Καππαδοκών στην Ελλάδα και ο φετινός εορτασμός του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου στην ιστορική κοινότητα της Νέας Καρβάλης, 10 χλμ ανατολικά της Καβάλας, αποκτά διαίτερη σημασία καθώς συνεχίζει να κρατάει ζωντανές τις μνήμες του παρελθόντος.

Δεκάδες πιστοί από την ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μακεδονίας σπεύδουν από χθες στη Νέα Καρβάλη για να προσκυνήσουν το λείψανο του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, στον ομώνυμο προσκυνηματικό ναό αφιερωμένο στη χάρη Του, που είναι γεμάτος από τα κειμήλια που έφεραν οι πρόσφυγες από το Γκέλβερι της Μικράς Ασίας.

Κάθε χρόνο, στις 25 Ιανουαρίου, ο προσφυγικός ελληνισμός της Καππαδοκίας τιμάει τη μνήμη του Αγίου και θυμάται, μέσα από τις μαρτυρίες των παλαιότερων, την ημέρα που οι προγονοί τους εγκατέλειψαν με πόνο ψυχής και δάκρυα στα μάτια τις εστίες τους και τη γη των προγόνων τους.

Τα λείψανα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου αποτελούν το σημαντικότερο ιερό κειμήλιο που έφεραν οι πρόσφυγες μαζί τους, ενώ ο ναός που φυλάσσονται αποτελεί πιστό αντίγραφο του ναού που βρίσκεται στο Γκέλβερι της Μικράς Ασίας.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η μαρτυρία της Πολυξένης Κατραντζή

Μία από τις σημαντικότερες μαρτυρίες που διασώθηκαν μέχρι τις μέρες μας είναι και αυτή της αείμνηστης Πολυξένης Κατραντζή, που υπάρχει στο Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών και έχει καταχωρηθεί στο έντυπο «Η Έξοδος», τόμος β΄, που εκδόθηκε στην Αθήνα το 1982 και αναφέρει μεταξύ άλλων:

«Κάναμε την τελευταία λειτουργία. Βάλαμε σε κάσες το λείψανο του Γρηγορίου Θεολόγου, τις εικόνες, τους πολυέλαιους και τα καντήλια των εκκλησιών. Όσα εικονίσματα ήταν παλιά τα θάψαμε στο νεκροταφείο. Τα πράγματά μας τα φορτώσαμε σε καμήλες και τα στείλαμε στη Μερσίνα. Αύγουστος μήνας ήταν όταν βγήκαμε από το χωριό. Μπήκαμε σε αραμπάδες και τραβήξαμε κατά το Άκσεραϊ. Οι Τούρκοι του Γκέλβερι έκλαιγαν και μας παρακαλούσαν να μη φύγουμε.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

»Στο δρόμο βγήκαν μπροστά στον αραμπά μας Τούρκοι από τα χωριά Περίστρεμμα, Κοτιούκ και Κιζίλκαγια και μας σταμάτησαν. Ο άντρας μου τους πουλούσε μανιφατούρα βερεσέ και μας χρωστούσαν λεφτά. Ύστερα από τον αλωνισμό ξεπλέρωναν τα χρέη τους δίνοντας καρπό. Τι να το κάνουμε όμως το στάρι, αφού φεύγαμε! Έβαλαν οι Τούρκοι στα στόματα των τριών παιδιών μου μπουκιές από πίτες με τυρί και μέλι και τα παρακαλούσαν: “Φάτε και πέστε χελάλ! Να χαρείτε, πέστε

Ομόφωνο “ΟΧΙ” της Εκκλησίας της Ελλάδος στο νομοσχέδιο για τον “γάμο ομόφυλων” – Επιστολές προς τους Βουλευτές και ενημέρωση του ποιμνίου

 

Την κάθετη αντίθεσή της προς την πρόθεση της Κυβέρνησης να προχωρήσει στην νομοθέτηση “γάμου” μεταξύ ομοφύλων εξέφρασε με μια ηχηρή ανακοίνωσή της η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία συνεδρίασε σήμερα εκτάκτως υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Προέδρου Αυτής, Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου.

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, μεταξύ άλλων, αποφάσισε να στείλει Επιστολές προς τους Βουλευτές, να διαβαστεί στους ναούς στις 4 Φεβρουαρίου Εγκύκλιος με τις θέσεις της Εκκλησίας και να μοιραστεί σχετικό φυλλάδιο, ενώ θα εξουσιοδοτήσει και τους Μητροπολίτες κάθε επαρχίας να αναλάβουν πρωτοβουλίες για την ενημέρωση του ποιμνίου και την προάσπιση της οικογένειας.

Ιερά Σύνοδος – Ρεπορτάζ: Δημήτρης Στρουμπάκος

Επιμέλεια: Νικόλαος Ζαΐμης, Σβετλάνα Λεβίτσκι, Νίκος Οικονόμου

Ο Αρχιεπίσκοπος στην αρχή της συνεδρίασης αναφέρθηκε στους λόγους που αποφάσισε να συγκαλέσει την Σύνοδο και τόνισε την ενότητα που πρέπει να υπάρχει μεταξύ των μελών της Ιεραρχίας απέναντι στο ζήτημα.

(Διαβάστε σχετικά: Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος για το νομοσχέδιο των ομόφυλων: «Έχει στόχο να αλλοιώσει την κοινωνική συνοχή»)

Ακολούθησε αντιφώνηση από τον Αντιπρόεδρο της Ιεραρχίας, Μητροπολίτη Καρυστίας και Σκύρου κ. Σεραφείμ. 

(Διαβάστε σχετικά: Ιερά Σύνοδος: Το ανακοινωθέν για τις εργασίες της έκτακτης Ιεραρχίας)

Σε μια συνεδρίαση που διήρκησε περίπου πέντε ώρες τα Μέλη του Σώματος της Ιεραρχίας άκουσαν με μεγάλο ενδιαφέρον την εισήγηση του θέματος από τον Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαο, ταυτιζόμενα πλήρως με τις θέσεις που ανέπτυξε.

(Διαβάστε σχετικά: Αυτή είναι η εισήγηση του Μητροπολίτη Μεσογαίας στην Ιεραρχία)

Ακολούθησε μετά το διάλειμμα εκτενής συζήτηση από την πλευρά των Ιεραρχών επί της εισηγήσεως του Σεβασμιωτάτου κ. Νικολάου.

Μετά την ολοκλήρωση της έκτακτης συνεδρίασης ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος έκανε την σχετική ενημέρωση προς τους δημοσιογράφους και διάβασε το ανακοινωθέν της Εκκλησίας της Ελλάδος για τον γάμο ομοφύλων και τις θέσεις της Εκκλησίας.

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, μεταξύ άλλων, αποφάσισε να στείλει Επιστολές προς τους Βουλευτές, να διαβαστεί στους ναούς στις 4 Φεβρουαρίου Εγκύκλιος με τις θέσεις της Εκκλησίας και να μοιραστεί σχετικό φυλλάδιο, ενώ θα εξουσιοδοτήσει και τους Μητροπολίτες κάθε επαρχίας να αναλάβουν πρωτοβουλίες για την ενημέρωση του ποιμνίου και την προάσπιση της οικογένειας.

Αναλυτικά το ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου:

Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας (Ι.Σ.Ι.) της Εκκλησίας της Ελλάδος συνήλθε σε έκτακτη συνεδρίαση, σήμερα Τρίτη 23 Ιανουαρίου 2024, με μοναδικό θέμα την εξαγγελθείσα νομοθέτηση γάμου και «τεκνοθεσίας» υπέρ ζευγαριών του ιδίου φύλου.

Μετά την καθιερωμένη προσευχή, η Ι.Σ.Ι. άκουσε την εισήγηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικολάου, επί της οποίας ακολούθησε διάλογος, και εκφράζει ομόφωνα τις θέσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος επί του θέματος, ως εξής:

Η θεολογία της Εκκλησίας για τον γάμο απορρέει από την Αγία Γραφή, τη διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας και τη διάταξη του Μυστηρίου του Γάμου και φαίνεται καθαρά στην Ακολουθία του Μυστηρίου αυτού. Ο σκοπός του χριστιανικού γάμου είναι η δημιουργία καλής συζυγίας και οικογένειας, η ανάπτυξη παιδιών ως καρπών της εν Χριστώ αγάπης των δύο συζύγων και η σύνδεσή τους με την εκκλησιαστική ζωή.

Η Εκκλησία αποδέχεται για τη σχέση άνδρα-γυναίκας και παιδιών ότι:

α) η δυαδικότητα των φύλων και η συμπληρωματικότητά τους δεν αποτελούν κοινωνικές επινοήσεις, αλλά προέρχονται από τον Θεό («… καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς. καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε…», Γένεσις 1, 27-28),

β) η ιερότητα της ένωσης άνδρα και γυναίκας παραπέμπει στη σχέση του Χριστού και της Εκκλησίας («… ὁ ἀγαπῶν τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἑαυτὸν ἀγαπᾷ… τό μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν», Απ. Παύλου, Προς Εφεσίους 5, 28),

γ) ο χριστιανικός γάμος δεν είναι απλή συμφωνία συμβίωσης, αλλά Ιερό Μυστήριο, μέσω του οποίου παρέχεται η χάρη του Θεού στη σχέση κοινωνίας άνδρα και γυναίκας με στόχο την κοινή τους πορεία προς τη θέωση –και αυτή η ευλογημένη πορεία αφορά όλα τα ζεύγη με ή χωρίς παιδιά,

δ) ο πατέρας και η μητέρα είναι συστατικά στοιχεία της παιδικής και της ενήλικης ζωής («Τίμα τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα σου»,Έξοδος 20, 12).

Προφανώς η Πολιτεία νομοθετεί, αλλά αυτή η παράμετρος ούτε στερεί την ελευθερία του λόγου από την Εκκλησία ούτε απαλλάσσει την Εκκλησία από το καθήκον ενημέρωσης του πιστού λαού ούτε μπορεί να της υποδείξει σε τι συνίσταται η αμαρτία. Η Εκκλησία δεν νομοθετεί και δεν φέρει ευθύνη για τους νόμους. Αν σιωπήσει, όμως, φέρει βαρύτατη ευθύνη και αυτοκαταργείται.
Από το 2015 το σύμφωνο συμβίωσης παρέχει σε ζευγάρια του ιδίου φύλου όλα τα δικαιώματα και τις δυνατότητες του γάμου με κύρια εξαίρεση τη δυνατότητα απόκτησης παιδιών με υιοθεσία ή παρένθετη κύηση. Το σύνθημα της «ισότητας στον γάμο» αποβλέπει σε ένα στόχο, στην απόκτηση παιδιών από «ομόφυλα ζευγάρια».

Ανακοινώθηκε ότι θα επιτρέπεται ο «ομόφυλος γάμος» και η «ομόφυλη γονεϊκότητα» μέσω υιοθεσίας και (με διάφορες διόδους) μέσω παρένθετης κύησης. Οι εμπνευστές του νομοσχεδίου και οι συνευδοκούντες σε αυτό προωθούν την κατάργηση της πατρότητας και της μητρότητας και τη μετατροπή τους σε ουδέτερη γονεϊκότητα, την εξαφάνιση των ρόλων των δύο φύλων μέσα στην οικογένεια και θέτουν πάνω από τα συμφέροντα των μελλοντικών παιδιών τις σεξουαλικές επιλογές των ομοφυλόφιλων ενηλίκων. Με βάση το νομοσχέδιο, ομοφυλόφιλοι μονογονείς θα μπορούν να επιβάλουν στο παιδί τους τον σύντροφό τους ως «πατέρα 2» ή ως «μητέρα 2».

Η νομοθετική αυτή πρωτοβουλία καταδικάζει μελλοντικά παιδιά να μεγαλώσουν χωρίς πατέρα ή μητέρα σε ένα περιβάλλον σύγχυσης των γονεϊκών ρόλων. Η μονογονεϊκή οικογένεια είναι διαφορετική περίπτωση. Προκαλεί στέρηση του ενός γονέα, αλλά όχι σύγχυση των ρόλων των γονέων. Αντίθετα, η ομοφυλοφιλική συμβίωση προξενεί και τα δύο. Επιπλέον, τα παιδιά αυτά συχνά δεν θα έχουν δυνατότητα γνωριμίας με τον άλλο βιολογικό γονέα τους. Δεν θα έχουν επίσης το προσωπικό βίωμα της παρουσίας του άλλου φύλου (αντίθετου των «ομόφυλων γονέων» τους) μέσα σε μία ετερόφυλη σχέση. Τα παιδιά με πατέρες 1 και 2 ή με μητέρες 1 και 2 (ή και παραπάνω) θα είναι τα θύματα ενός αφύσικου μηχανισμού τεκνοθεσιών.

Δημοσιοποιήθηκε ότι: α) θα επιτρέπεται στα «ομόφυλα ζευγάρια» η από κοινού υιοθεσία και η υιοθεσία από τον «ομόφυλο σύζυγο» του γονέα (θα ισχύσει και για τα σημερινά παιδιά από παρένθετη κύηση), β) δεν θα επιτρέπεται στην Ελλάδα η παρένθετη κύηση υπέρ «ομόφυλου ζευγαριού», αλλά αυτή θα αναγνωρίζεται, αν έγινε νόμιμα σε άλλο κράτος. Οι ρυθμίσεις αυτές θα αποτελέσουν κίνητρα για την εκμετάλλευση ευάλωτων γυναικών.

Εάν τα προαναφερθέντα ισχύσουν, πρόκειται για ένα ναρκοθετημένο νομοσχέδιο με αντιφάσεις και τρόπους παράκαμψης των απαγορεύσεών του (μέσω κυήσεων στο εξωτερικό) και είναι πιθανή η καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων λόγω διακρίσεων, οπότε η χώρα θα αναγκασθεί να νομοθετήσει και στο έδαφός της την παρένθετη κύηση.
Το νομοσχέδιο καταργεί όχι μόνο κανόνες βιοηθικής, χριστιανικές αξίες και την ελληνική οικογενειακή παράδοση, αλλά ανατρέπει τα δικαιώματα μελλοντικών παιδιών και τους ρόλους των φύλων ως στοιχείων συνοχής της κοινωνίας –και αυτό αφορά τον καθένα, έστω και αν δεν αποδέχεται τη χριστιανική ηθική. Το ερώτημα που αιωρείται αναπάντητο είναι τελικά: Ποιος είναι ο ουσιαστικός λόγος αυτής της απόφασης που αλλάζει συνολικά και άρδην τον θεσμό του γάμου και την ιδιότητα του γονέα και γιατί προωθείται με τόση επιμονή;

Η Εκκλησία της Ελλάδος αναγνωρίζει μόνο το Ιερό Μυστήριο του χριστιανικού γάμου και απορρίπτει τον πολιτικό γάμο ασχέτως φύλου. Εν προκειμένω τάσσεται κατά του πολιτικού γάμου «ομόφυλων ζευγαριών» για τον πρόσθετο λόγο ότι αυτός οδηγεί αναπόδραστα σε «ομόφυλη γονεϊκότητα» μέσω υιοθεσίας ή παρένθετης κύησης. Η νομοθέτηση αυτή συγκρούεται τόσο με τη χριστιανική ανθρωπολογία, όσο και με το καθήκον της κοινωνίας να εξασφαλίζει στα παιδιά ευημερία και σωστή ανατροφή, αλλά και με το δικαίωμα των παιδιών να έχουν πατρική και μητρική παρουσία και φροντίδα. Για όλους τους προηγούμενους λόγους και με αίσθημα ποιμαντικής ευθύνης και αγάπης, η Αγία Εκκλησία μας είναι κάθετα αντίθετη προς το προωθούμενο νομοσχέδιο.
Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας αποφάσισε: α) τη σύνταξη σχετικής επιστολής με τις θέσεις της προς τα αξιότιμα μέλη της Βουλής των Ελλήνων, β) την ανακοίνωση των θέσεών της στους Ιερούς Ναούς την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2024 και τη διάθεση σχετικού φυλλαδίου «Προς τον Λαό» μέσω των Ιερών Ναών και της ιστοσελίδας της, γ) την παροχή εξουσιοδότησης προς κάθε Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη να προχωρήσει, εντός της επαρχίας του και κατά την έμφρονα ποιμαντική κρίση του, σε πρωτοβουλίες ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης ως προς την επικείμενη νομοθέτηση και τον θεσμό της οικογένειας.

Διαβάστε επίσης: 

Στις 4 Φεβρουαρίου θα διαβαστεί στους ναούς το κείμενο της Ιεράς Συνόδου για τον γάμο ομοφύλων – Ολοκληρώθηκε η έκτακτη Ιεραρχία

“Κάτω τα χέρια από τα παιδιά μας” – Συνθήματα έξω από το Συνοδικό Μέγαρο (ΦΩΤΟ)

Έκτακτη Ιεραρχία-ρεπορτάζ ope.gr: Απόλυτη ταύτιση Ιεραρχών με την εισήγηση του Μητροπολίτη Μεσογαίας

Φωτογραφίες από την έναρξη της έκτακτης Ιεραρχίας

Έκτακτη Ιεραρχία: Χωρίς δηλώσεις η προσέλευση στο Συνοδικό Μέγαρο (ΦΩΤΟ)

 ORTHODOXIANEWSAGENCY.GR 

" Υπέρ του αγιασθήναι το ύδωρ τούτο τη δυνάμει και ενεργεία και επιφοιτήσει του Αγίου Πνεύματος".

 

Μεταβάλλεται η ύλη; επιδρά αυτή στον άνθρωπο;
Ο Ορθολογισμός της σύγχρονης εποχής δεν μπορεί να το συλλάβει ούτε σαν ερώτημα και το απορρίπτει αμέσως.
Και είναι αλήθεια ότι όπου θεοποιείται και λατρεύεται η Ανθρώπινη Λογική ο Θεός δεν επεμβαίνει. Περιμένει.
Θα σας διηγηθώ μια περιπέτεια μου, μέσα από την οποία πήρα μεγάλο μάθημα.
Το Φθινόπωρο του 2007 κάνοντας κάποιες δουλειές στο χωριό, θέλησα να κόψω μια παλιά σιδεροκατασκευή προκειμένου να την χρησιμοποιήσω κάπου αλλού.
Άνετος και επιπόλαιος δεν φόρεσα ούτε προστατευτικό κράνος, μου φαινόταν πολύ εύκολη δουλειά και ήταν, κρύβοντας όμως έναν κίνδυνο τον οποίο δεν είχα επισημάνει.
Ο σιδηρουργός που πριν χρόνια την είχε κατασκευάσει δεν την είχε κολλήσει καλά σε κάποιο σημείο, με αποτέλεσμα όταν κόπηκε από την μια πλευρά να πέσει και να με χτυπήσει στο κεφάλι.
Δεν ήταν πολύ βαρύ το τραύμα, αλλά είχα φοβερούς πονοκεφάλους, μήνες ολόκληρους δεν μπορούσα ούτε να κοιμηθώ. Οι γιατροί με είχαν γεμίσει παυσίπονα και μου είχαν διαλύσει το στομάχι, επιπλέον μου έλεγαν ότι για χρόνια με κάθε αλλαγή καιρού θα υποφέρω.
Τον Γενάρη του 2008 πονώντας πολύ πάω στο Άγιο Όρος.
Πάω στον Μακαριστό Γέροντα Ιωσήφ τον Βατοπαιδινό.
Γέροντα του λέω πονάω πολύ, υποφέρω.
" Τί κρατάς στα χέρια σου;" με ρωτά. " Έναν σκούφο" του απαντώ.
Ήταν ένας απλός πλεκτός, μαύρος σκούφος από αυτούς που συνήθως φοράμε όλοι όταν πάμε χειμώνα στο Άγιο Όρος, τον οποίον από σεβασμό μπροστά του τον έβγαλα.
" Δώστον μου" μου λέει. Τον παίρνει στα χέρια του, τον ευλογεί και τον σταυρώνει "Εις το Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος".
Μου παραγγέλνει να τον φορώ μέρα- νύχτα, μέχρι να σταματήσει ο πόνος. Μόνο στην Εκκλησία να τον βγάζω. Την τρίτη ημέρα ένοιωθα να ελαττώνεται ο πόνος, την τέταρτη ξύπνησα και δεν πονούσα καθόλου και ούτε ξαναπόνεσα ποτέ μου με καμιά αλλαγή του καιρού.
Τί ήταν λοιπόν αυτό που έκανε την διαφορά; ο σκούφος (η ύλη) ήταν κάτι που και πριν φορούσα και όμως πονούσα.
Η διαφορά αγαπητοί μου είναι ότι πάνω σε αυτόν ονομάστηκε, επικλήθηκε και τέθηκε, το Όνομα και η Δύναμη του Αγίου Τριαδικού και Μόνου Αληθινού Θεού.
Η Εξουσία που έχει η Αληθινή Εκκλησία του Θεού, η οποία αντλεί και ενεργεί Θείες Δυνάμεις από Αυτό το Θαυμαστό Όνομα, που με τον Λόγο Του μόνο δημιούργησε και συντηρεί τον ορατό και τον αόρατο κόσμο.
Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει τί πνευματική- πυρηνική βόμβα έχουμε στην κατοχή μας και ρίχνουμε Αυτό το Άγιο Όνομα τόσο χαμηλά, υβρίζοντας το μάλιστα.
Ο Ίδιος ο Χριστός, πριν ακόμη σταυρωθεί, έστελνε τους μαθητές Του, να θεραπεύσουν ασθενείς αλείφοντας αυτούς με Έλαιον στο Όνομα Του και θεραπευόταν. Από αυτό έχει την αρχή του το Ευχέλαιο. Μια ύλη, το λάδι στο οποίο έχει ονομαστεί το Άγιο Όνομα του Θεού μπορεί να θεραπεύσει.
Με την Χάρη του Θεού θα γιορτάσουμε μία από τις μεγαλύτερες και πιο αρχαίες γιορτές του Χριστιανισμού, τα Άγια Θεοφάνια.
Η δημόσια εμφάνιση και η Βάπτιση του Μεσσία, η φανέρωση του Μέγα Μυστηρίου της Αγίας Τριάδος και η αρχή του τέλους για τον Αρχέκακο Όφι.
Από αυτή την ημέρα ξεκινάει ο μεγάλος αγώνας του Θεανθρώπου μαζί του και κυριολεκτικά δεν τον αφήνει σε χλωρό κλαρί μέχρι τον Σταυρό και την Ανάσταση όπου του συντρίβει το κεφάλι και φεύγοντας για τους ουρανούς δίνει αυτή την Εξουσία στην Εκκλησία Του, να ενεργεί και να εξουσιάζει ορατά και αόρατα " Εν τω Ονόματί Μου".
Με αυτή την εξουσία και με την επίκληση της φανερωθείσας Αγίας Τριάδος, η Εκκλησία αγιάζει τα ύδατα. Το νερό που εμείς πάμε στην Εκκλησία, δεν είναι το ίδιο με αυτό που θα πάρουμε πάλι. Έχει λάβει κάποια " Αγία Δύναμη και Μεταβολή".
Όποιος θέλει ας κρατήσει από αυτό και δέκα και είκοσι χρόνια και όταν θα το πιεί τότε, θα νομίζει ότι μόλις έτρεξε από την βρύση.
Οι χημικοί λένε ότι αλλάζει και τελειοποιείται εντυπωσιακά η δομή του κρυστάλλου του. Βλέπουν στο μικροσκόπιο την μεγάλη διαφορά που έχουν οι κρύσταλλοι του νερού πριν και μετά την Προσευχή μόνο του Ορθόδοξου Ιερέα. Ενώ πριν είναι ακανόνιστες και θολές οι πλευρές και οι γωνίες των κρυστάλλων (αρχίζει η φθορά του) κατά και μετά την προσευχή τελειοποιούνται οι γωνίες τους και γίνονται όλοι οι κρύσταλλοι ομοιόμορφοι και διατηρείται Φρέσκο για χρόνια.
Είναι αυτό που ονομάζει ο Ιερός Χρυσόστομος ''εναργές σημείο'' θαυμαστό, αληθινό, ζωντανό τεκμήριο.
Αν αυτά συμβαίνουν στο Νερό του Αγιασμού, ας σκεφθούμε Τί γίνεται στην Ορθόδοξη Θεία Κοινωνία!!!
Ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός Επίσκοπος Κριμαίας (+1961) μας συστήνει
«Πίνετε Αγιασμό, όσο πιο συχνά μπορείτε. Είναι το καλύτερο και αποτελεσματικότερο φάρμακο.
Αυτό δεν το λέω σαν παπάς, το λέω σαν γιατρός, από την ιατρική μου πείρα».
Και δεν ήταν ένας απλός γιατρός, αλλά Καθηγητής Ανατομίας και Χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο της Τασκένδης, από το 1920 και ο οποίος έχει υποστεί φοβερές διώξεις από τους κομμουνιστές. Έχοντας γράψει σαράντα ιατρικά συγγράμματα, με κλασικό το γνωστότατο «Δοκίμια για την Χειρουργική », έθεσε τα Παγκόσμια θεμέλια για μια ολόκληρη Ιατρική Ειδικότητα, το δε έργο του συνεχίζει να χρησιμοποιείται στην Παγκόσμια Ιατρική και τα Πανεπιστήμια ως και σήμερα.

Χρήστος Κλητσινάρης

Τρελογιάννης