Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011

«Ο μονοδιάστατος άνθρωπος»


«Ο μονοδιάστατος άνθρωπος»
Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου
Ο σύγχρονος άνθρωπος ζή σέ μιά κοινωνία η οποία βλέπει όλα τά πράγματα μέσα από μιά διάσταση καί γι’ αυτό είναι επικίνδυνη. Ο άνθρωπος έχει διάφορα προβλήματα, οικονομικά, βιολογικά, ψυχολογικά, πολιτισμικά, υπαρξιακά, θρησκευτικά. Έτσι, όταν όλο τό ενδιαφέρον τής κοινωνίας εξαντλήται σέ μιά μόνον διάσταση (βιολογική, οικονομική) τότε χαρακτηρίζεται ως «μονοδιάστατη κοινωνία» καί ο άνθρωπος πού ζή μέσα σέ αυτήν χαρακτηρίζεται ως «μονοδιάστατος» καί κατ’ επέκταση είναι ψυχικά, ψυχολογικά, πολιτισμικά καί υπαρξιακά ανάπηρος.
Η οικονομική κρίση πού έπληξε τήν Πατρίδα μας είναι ένα γεγονός λυπηρό καί πρέπει νά αποδοθούν ευθύνες, γιατί προκαλεί κοινωνικές καί οικογενειακές αναστατώσεις, αλλά κυρίως γιατί δημιουργεί προβλήματα στούς νέους ανθρώπους, οι οποίοι υφίστανται τίς συνέπειες τής οικονομικής κρίσης, χωρίς νά ευθύνωνται οι ίδιοι καί έτσι βλέπουν μέ δυσοίωνες προοπτικές τό μέλλον τους... Όμως καί η απολυτοποίηση τής οικονομικής κρίσης, χωρίς νά βλέπουμε καί τά ποικίλα προβλήματα πού υπάρχουν στήν κοινωνία μας, αυξάνει τόν προβληματισμό, τόν σκεπτικισμό καί, τελικά, επιτείνει τήν αγωνία.

Ο άνθρωπος δέν είναι μιά «ζωντανή μηχανή», δέν είναι ένα «βιολογικό όν», δέν είναι ένα «έμψυχο εργαλείο» στά χέρια τών εργοδοτών καί τών μηχανισμών εξουσίας, αλλά είναι ένα «πνευματικό όν», ένα «θεολογικό όν» πού αναζητά νόημα καί πληρότητα ζωής.

Διακατεχόμενος τόν τελευταίο καιρό από τέτοιες σκέψεις, θυμήθηκα τό έργο του Χέρμερτ Μαρκούζε μέ τίτλο Ο μονοδιάστατος άνθρωπος καί τίς σημαντικότερες παρατηρήσεις του στό πρώτο κεφάλαιο τού βιβλίου μέ τίτλο «μονοδιάστατη κοινωνία». Μιά τέτοια κοινωνία στήν οποία ζούμε, καθημερινώς μάς καθιστά όλο καί περισσότερο υπαρξιακά καί πνευματικά ανάπηρους, αφού ατροφούν οι βασικές προδιαγραφές τής ύπαρξής μας, όταν βέβαια δέν έχουμε εσωτερικές αντιστάσεις.

Ο Χέρμερτ Μαρκούζε (1898-1979) ήταν ένας αμερικανός φιλόσοφος, γερμανικής καταγωγής, ο οποίος είχε σοσιαλιστικές αρχές στήν νεότητά του καί τελικά πέρασε τρείς φάσεις στήν ζωή του. Η πρώτη φάση ήταν η φαινομενολογική οντολογική φιλοσοφία του, αφού ήταν μαθητής τών γερμανών φιλοσόφων Χούσερ καί Χάϊντεγκερ, καί μέσα από τίς θεωρίες τους ερμήνευσε τόν Μάρξ. Η δεύτερη φάση τής ζωής του συνδέεται μέ τήν «κριτική θεωρία», κατά τήν οποία ανέλυε τήν κατάσταση τού ανθρώπου πού υποτάσσεται στήν μηχανή καί τίς σχέσεις παραγωγής, στήν «ύστερη καπιταλιστική κοινωνία». Καί η τρίτη φάση τής ζωής του χαρακτηρίζεται ως «φροϋδική», γιατί μέσα από τίς θεωρίες τού Φρόϋντ ερμήνευσε «τίς εξουσιαστικές δομές τού ύστερου καπιταλισμού», δηλαδή ερμήνευσε τόν Φρόϋντ μέσα από τήν φιλοσοφική οντολογία. Κατά δέ τήν δεκαετία τού ’60 ο Μαρκούζε, επειδή ήταν αντίθετος πρός τήν κατεστημένη τάξη, αναδείχθηκε σέ ηγέτη τών φοιτητικών κινημάτων τόσο στήν Αμερική όσο καί στήν δυτική Ευρώπη.

Στό πρώτο κεφάλαιο τού βιβλίου του Ο μονοδιάστατος άνθρωπος, τό οποίο, όπως προαναφέρθηκε, έχει τόν τίτλο «η μονοδιάστατη κοινωνία», εξετάζει κυρίως δύο θέματα, αφ' ενός μέν τίς «πλαστές» ανάγκες πού προβάλλει η σύγχρονη κοινωνία στόν άνθρωπο καί τόν πιέζει νά τίς αποδεχθή, αφ' ετέρου δέ στήν απόκτηση τής ελευθερίας. Μπορεί καί τά δύο αυτά νά συνοψισθούν σέ ένα πού είναι η απελευθέρωση από τήν δουλεία τών «ψευδών» αναγκών.

Μιλώντας γιά «ψευδείς» ανάγκες, εννοεί αυτές πού καθορίζονται «από δυνάμεις εξωτερικές» πού ο άνθρωπος δέν μπορεί νά ελέγξη, γιατί «έχουν ετερόνομη ανάπτυξη καί ικανοποίηση». Τέτοιες «ψευδείς» ανάγκες δημιουργούν μιά «ευφορία μέσα στήν δυστυχία». Γράφει ο Μαρκούζε: «Νά αναπαύεσαι, νά διασκεδάζεις, νά δράς καί νά καταναλώνεις όπως όλοι οι άλλοι, νά αγαπάς καί νά μισείς ό,τι αγαπούν καί μισούν οι άλλοι, αυτό στό μεγαλύτερό τους μέρος είναι ανάγκες πλαστές».


Διαβάστε περισσότερα:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου