Εμείς «ας μείνουμε εν οις μάθαμε και επιστώθημεν» και ας αφήσουμε κάποιους …δίψυχους να φορούν τα ενδύματα του αντιρατσιστή ή του λαϊκιστή, κατά το δοκούν.

Του Σωτήρη Μ. Τζούμα



Επικοινωνούσα προχθές με φίλη των παιδικών μου χρόνων που ζει στην Αμερική.
Μου αφηγείτο στεινοχωρεμένη τα όσα διαδραματίζονται στην εκεί Εκκλησία.
Αν ήθελα να κωδικοποιήσω αυτή τη συνομιλία θα έβαζα τις παρακάτω αράδες:

🔺Οι κληρικοί μας έκλεισαν τις εκκλησίες εδώ (εννοεί στις ΗΠΑ)αλλά ήταν πρώτοι στις πορείες των διαδηλωτών για τις φυλετικές διακρίσεις.

🔺Θέλουν να το παίξουν αντιρατσιστές αλλά για το Σώμα και το Αίμα Χριστού αδιαφόρησαν!

🔺Μας κοροϊδεύουν για τα καλά όλοι

🔺Αν ήταν να υποστούν μείωση μισθού θα έφερναν τα πάνω κάτω ενώ τώρα αδιαφόρησαν εντελώς.

🔺Όλα θα έλθουν στο φως αργά η γρήγορα

🔺Μας απογοήτευσε κι ο Ελπιδοφόρος

🔺Ίσως αυτή είναι η γραμμή που πρέπει να ακολουθήσει αλλιώς θα του πάρουν την θέση

🔺Τα υπάκουα παιδιά του συστήματος.

Αυτά είναι σε λίγες γραμμές τα συμπεράσματα απο αυτή τη συνομιλία και δεν έχει άδικο. Τα ίδια

Σχολικό βιβλίο προτρέπει σε αυτοδικία και διαφημίζει το δηλητήριο!

Σχολικό βιβλίο προτρέπει σε αυτοδικία και διαφημίζει το δηλητήριο!

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ κ. Ρ. ΣΚΟΠΕΛΙΤΗ

ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ σόκ γιά τό περιεχόμενο σχολικοῦ βιβλίου πού παροτρύνει ἐμμέσως μαθητές στήν αὐτοδικία καί στήν διάπραξη ἀδικημάτων ὅπως ἡ δηλητηρίασις κάνει μέ ἄρθρο του στήν «Ἑστία» ὁ καθηγητής κ. Ρ. Σκοπελίτης.

Οἱ ἀποκαλύψεις πού γίνονται μία ἡμέρα μετά τήν σύλληψη τῆς δράστιδος μέ τό βιτριόλι προκαλοῦν εὔλογο προβληματισμό, καθώς 18άρηδες μαθητές διδάσκονται στό μάθημα Λογοτεχνίας εἰδεχθῆ ἐγκλήματα πού εἶναι ἀκόμη ἀδύνατον νά τά κατανοήσουν καί ἐλλοχεύει ὁ κίνδυνος νά υἱοθετήσουν τέτοιες συμπεριφορές.
Τέτοια παραδείγματα εἶναι ἡ διάπραξις φόνου μέ πρωταγωνιστές μιά «γριά τοκογλύφο», ἕναν «διεφθαρμένο δικαστή» ἤ δηλητηρίασις τῆς κόρης ἀπό τήν ἴδια της τήν μητέρα. Στά κείμενα κυριαρχεῖ ἡ φυγή ἀπό τήν οἰκογένεια, τήν κοινωνία καί τόν ἴδιο τόν ἑαυτό (αὐτοκτονία), ἐνῶ τά ἐγκλήματα τιμῆς παρουσιάζονται ὡς μία ἀποδεκτή πρᾶξις.
Ἀκολουθεῖ τό ἄρθρο τοῦ καθηγητοῦ κ. Σκοπελίτη:
Η ΠΡΩΤΗ ἀπορία τοῦ κοινοῦ ἀναγνώστη πού θά µπορέσει νά διαβάσει ὅλα τά κείµενα καί τῶν τριῶν ἑνοτήτων («δικτύων», ὅπως ονοµάζονται στό βιβλίο), ἀφορᾶ τό κριτήριο τῆς ἐπιλογῆς. Γιά τήν πνευµατική καλλιέργεια τῶν τελειοφοίτων τοῦ Γενικοῦ Λυκείου οἱ εἰδικοί συνεργάτες – φιλόλογοι τῆς «Μονάδος Ἀνθρωπιστικῶν Ἐπιστηµῶν» τοῦ Ἰνστιτούτου ἔχουν ἐπιλέξει γιά κάθε δίκτυο «ἀνοικτά κείµενα πού θέτουν περισσότερο ἐρωτήµατα παρά δίνουν ἀπαντήσεις», ἐνῶ «ἀνοικτά» εἶναι καί τά βιογραφικά σηµειώµατα τῶν γνωστῶν καί ἀγνώστων Ἑλλήνων καί ξένων συγγραφέων, γνωστῶν κινηµατογραφιστῶν (λείπουν ὅµως τά βιογραφικά σηµειώµατα τῶν 15 ξένων καί 10 Ἑλλήνων ζωγράφων, φωτογραφίες ἀπό τά ἐπίσης «ἀνοικτά» ἔργα τῶν ὁποίων «πλαισιώνουν» τά κείµενα.) Τά τρία δίκτυα µέ τή σειρά τοῦ βιβλίου εἶναι τά ἑξῆς:

Όταν η Θεία Κοινωνία πολεμείται από Επισκόπους!

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 15η Ιουνίου 2020

ΟΤΑΝ Η ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΛΕΜΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ!

Έγινε ήδη λόγος σε παλαιότερες ανακοινώσεις μας για τον ιδιότυπο διωγμό που εξαπέλυσε η Πολιτεία τους τελευταίους τρεις μήνες εναντίον της Εκκλησίας, με κύριο στόχο να συκοφαντηθεί και ενοχοποιηθεί η Θεία Κοινωνία ως αιτία μεταδόσεως του κορωνοϊού στους πιστούς και κατ’ επέκταση, να  απαξιωθεί το ιερότερο, το κορυφαίο μυστήριο της Εκκλησίας μας, η Θεία Ευχαριστία. Και παραθέσαμε πολλές αποκαλυπτικές σχετικές δηλώσεις φορέων της Πολιτείας και εκπροσώπων της  αρμόδιας επιτροπής του Υπουργείου Υγείας, που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.

Το θέμα, όπως ήταν επόμενο πήρε διαστάσεις, αφού και ο ίδιος ο Παν. Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος με επιστολή του στις 17.5.2020 προς την Εκκλησία της Ελλάδος, ζητάει να πληροφορηθεί την γνώμη της σχετικά «προς το θέμα της κοινής πορείας στην ποιμαντική αντιμετώπιση των αμφισβητήσεων του καθιερωμένου τρόπου μεταδόσεως της Θείας Κοινωνίας». 

Η ΔΙΣ στην Συνεδρία της 3^ης.6.2020 και με αφορμή το Γράμμα του Οικουμενικού Πατριάρχου ανακοίνωσε, ότι «η Εκκλησία της Ελλάδος εμμένει στην εξ αρχής εκφρασθείσα δογματική και θεολογική επιβεβαίωσή της ότι ‘το Ιερό Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας παραμένει αδιαπραγμάτευτο, όπως μας παρεδόθη από την περί αυτού διδασκαλία της Ορθοδόξου Παραδόσεως και των αγίων Πατέρων της αγίας μας Εκκλησίας’, ως επίσης και το ότι ‘η διαδικασία μεταδόσεως της Θείας Κοινωνίας προς τους πιστούς παραμένει ως έχει και όπως μας έχει παραδοθεί υπό των αγίων Πατέρων και υπό της Ιεράς μας Παραδόσεως’».

Προς στιγμήν φάνηκε, ότι το θέμα έκλεισε με την αποστομωτική απάντηση της ΔΙΣ προς τους χριστιανομάχους πολιτικούς. Ωστόσο ο αρχέκακος όφις, ο διάβολος, δεν ησύχασε. Άρχισε τώρα να πολεμάει την Εκκλησία, όχι πλέον από έξω, (μέσω των χριστιανομάχων πολιτικών), αλλά από μέσα, χρησιμοποιώντας ως όργανά του εκκλησιαστικά πρόσωπα, ακόμη και επισκόπους. Δηλαδή πρόσωπα τα οποία, ενώ θα έπρεπε να είναι οι φύλακες «της Ιεράς μας Παραδόσεως», δυστυχώς, με απαράδεκτες δηλώσεις και ενέργειές τους, όχι απλά «ρίχνουν νερό στο μύλο» των χριστιανομάχων, αλλά προχωρούν και σε καινοτομίες, οι οποίες μαρτυρούν ξεκάθαρα, (όπως θα φανεί με όσα θα λεχθούν παρά κάτω), ότι και αυτοί πάσχουν από την ίδια αρρώστια, από την οποία πάσχουν και οι χριστιανομάχοι. Στις γραμμές που ακολουθούν, θα σχολιάσουμε δηλώσεις και ενέργειες ενός εξ αυτών, του  Αρχιεπίσκοπου Αμερικής κ. Ελπιδοφόρου, κινούμενοι από αγάπη προς την αλήθεια του Ευαγγελίου και της Ορθοδόξου Παραδόσεως μας, αλλά και προς επαγρύπνηση του πιστού λαού του Θεού. 

Ο ανανηπτικός ρόγχος της υπνώττουσας Ρωμιοσύνης

Ο ανανηπτικός ρόγχος της υπνώττουσας Ρωμιοσύνης

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος

Το μέτρο το οποίο κρίνεται η ποιότητα του ανθρώπου του καθ’ εκάστου πολίτη, είναι η πίστη του εις τα ιδανικά και τις αξίες, τις οποίες πρεσβεύει, δεδομένου ότι ο καθείς εξ ημών, εκών άκων, εις τα πλαίσια του θνησιγενούς βίου του, θα κληθεί αφεύκτως να λογοδοτήσει, δια τις πράξεις και τις παραλείψεις του, σαφώς εις τον Τριαδικό Θεό, όμως και εις του προγόνους μας, οι οποίοι θυσιάστηκαν με αυταπάρνηση δια το συλλογική καλό, δια την ακεραιότητα και συνέχεια του έθνους, αρχής γενομένης από την Αρχαία Ελλάδα έως και σήμερα, εις τα πλαίσια του έθνους Κράτους.

Ασφαλώς, την Ελλάδα εποφθαλμιούσαν άλλες δυνάμεις και επιδίωκαν με την επίκληση σκοτεινών δυνάμεων να σφετεριστούν τον Ελληνικού Πλούτο να τον αντιστρέψουν και να τον προβάλλουν εις την αλλοτριωμένη μορφή του ως δομικό στοιχείο της πολιτισμικής τους ταυτότητα, ιδίως, μετά το σχίσμα του έτους 1054 μ.χ, όταν ήδη άρχισε να παρακμάζει, η Βασιλεύουσα, από το 1204 μέχρι και την αποφράδα ημέρα, όπου οι κλειδούχοι της Κερκόπορτας παρέδωσαν την Πόλη εις τους Οθωμανούς.
Μετά ταύτα, κατά τα 400 χρόνια, ζοφερής σκλαβιάς υπό το ζυγό του Οθωμανού τυράννου, το Ελληνο-Ορθόδοξο στοιχείο παρέμεινε ζωντανό χάρη του Ευαγγελίου και της άγρυπνης και άσβεστης φλόγας των Ελλήνων δια το μείζον αγαθό της ελευθερίας.
Ο εθνικοαπαλευθερωτικός αγώνας του 1821, είχε ως σκοπό την ίδρυση ενός ελεύθερου έθνους Κράτους, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι μετέπειτα, ο Ελληνισμός συρρικνώθηκε εξαιτίας της ίδρυσης ενός κράτους, εις τα πλαίσια της λεγόμενης δύσης κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση των αρχών του Γαλλικού Διαφωτισμού, οι οποίες εισέδυσαν κατ’ ουσίαν στην ζώσα Ελληνο-Ορθόδοξη παράδοσης και την αλλοίωσαν δίκην προοδευτισμού, υπηρετώντας πιστά τα οράματα του ιδεολογήματος της μετακενώσεως, υπό την έννοια ότι ο κυρίαρχος στόχος του τότε Ελλαδικού Κράτους καθίσταται όμοιος μέχρι και σήμερον και δεν είναι άλλος από τον περιώνυμο προοδευτισμό.
Τα βαθιά ανθελληνικά αυτά ιδεολογήματα τα οποία αμφισβήτησαν την θεολογία της επαναστάσεως, ίδρυσαν κόμματα δήθεν συντηρητικά ή κίβδηλα προοδευτικά, συνιστούν αείποτε μία προσπάθεια

Χρειάζονται οι Χριστιανοί τη γιόγκα;

Χρειάζονται οι Χριστιανοί τη γιόγκα;

Της Μαρίας Κορνάρου

Πρόσφατα έγινε πολύς λόγος για την καταδίκη της πρακτικής της γιόγκα από την Διαρκή Ιερά Σύνοδο, ως ασύμβατης με την ζωή του χριστιανού. Βέβαια, δεν πρόκειται για εκπληκτική παρατήρηση, για όσους γνωρίζουν την Ορθόδοξη ζωή. Για όσους, από την άλλη, γνωρίζουν τη γιόγκα, είναι παράδοξο ότι εξεπλάγησαν από αυτή την «οπισθοδρομική» κρίση της Δ.Ι.Σ. Άλλωστε, μετά από τόσα χρόνια Θρησκειολογιών κα «μη ομολογιακών» Θρησκευτικών στα σχολεία, θα έλεγε κανείς ότι οι περισσότεροι έχουν ενημερωθεί πλήρως για τα ινδουιστικά πιστεύω, και δεν κινδυνεύουν να τα μπερδέψουν με τα ορθόδοξα. Ή μήπως, συμβαίνει το αντίθετο; Δεν είναι όμως το θέμα της θρησκειολογικής ενημέρωσης που μας απασχολεί σήμερα, αλλά ένα πιο ουσιαστικό ερώτημα, που κατά την ταπεινή μας γνώμη θα έπρεπε να είχε απασχολήσει και την Διαρκή Ιερά Σύνοδο, όταν έβγαλε το ανακοινωθέν για τη γιόγκα.

Συγκεκριμένα, γιατί νιώθουν την ανάγκη οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, προκειμένου να χαλαρώσουν, να επιδίδονται σε ινδουιστικές πνευματικές ασκήσεις; Εμείς, εδώ, διακηρύσσουμε ότι έχουμε την πίστη που νίκησε τον κόσμο. Εορτάζουμε, τώρα, την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, μετά από την οποία ο άνθρωπος μπορεί να επικοινωνεί τέλεια με το Θεό, να γίνει κατοικητήριο του ζώντος Θεού. Σκηνώνει μέσα μας το Πνεύμα της Αληθείας, που είναι το ίδιο Θεός, ως τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, της αδιαίρετης και ομοούσιας. Ο καρπός του Αγίου Πνεύματος είναι, κατά τη διδαχή του Αποστόλου Παύλου, «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθωσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια». Όλα, δηλαδή, όσα χρειάζεται η ψυχή του ανθρώπου! Μας προσφέρονται αυτά όλα δωρεάν στην Εκκλησία, με την χάρη των μυστηρίων, αρκεί και εμείς να προσερχόμαστε με φρόνημα ταπεινό και διάθεση μετανοίας.

Όσιος Ονούφριος

Ο Άγιος που τάιζε ψωμί τον μικρό Χριστό…

Όσιος Ονούφριος : Ο Άγιος που τάιζε ψωμί τον μικρό Χριστό...
Υπάρχει ένα θαυμάσιο γεγονός από τη ζωή του Αγίου Ονουφρίου, τον οποίο εορτάζει η εκκλησία μας στις 12 Ιουνίου.

Όταν λοιπόν ήταν πολύ μικρός, 5-6 ετών, και ζούσε στο Κοινόβιο, συνέβη το εξής:Ως μικρός που ήταν, έτρωγε συχνότερα από τους άλλους πατέρες. Όταν πεινούσε, έτρεχε στον τραπεζάρη και του ζητούσε ψωμί, ελιές, φρούτα….

Κάποτε όμως ο τραπεζάρης πρόσεξε ότι έπαιρνε συχνότερα ψωμί και εξαφανιζόταν.

– Κάποιο ζωάκι μάλλον θα ταΐζει σκέφτηκε.

Αυτό συνεχίστηκε για καμιά εβδομάδα.

– Ας πάω να δω, είπε μέσα του ο τραπεζάρης, που τα πηγαίνει αυτά που του δίνω.Πράγματι,τον παρακολούθησε και τον είδε να μπαίνει στο Καθολικό της Μονής και να κλείνει πίσω του την πόρτα.

Έτρεξε γρήγορα στο παράθυρο και μ’ αυτά που είδε, γούρλωσαν τα μάτια του… Ο μικρός κουβέντιαζε με το βρέφος Ιησού, που ευρίσκετο στην αγκαλιά της Θεοτόκου, στην εικόνα του Τέμπλου!

Όσιος Ονούφριος: "Ζήτησα αυτή τη χάρη από τον Θεό: όποιος κάνει τὸ μνημόσυνό μου καὶ μὲ γιορτάσει ἢ γράψει ἢ διηγηθεῖ τὴν ζωή μου, νὰ μὴν τοῦ ἔλθει πειρασμὸς ἀπὸ τὸν διάβολο".

"Και όστις ευρεθεί εις κίνδυνον θαλάσσης ή θυμόν δικαστού ή εις άλλην τινα στενοχωρίαν και σε επικαλεσθή λέγων: "Παντοδύναμε Κύριε δια πρεσβειών του δούλου σου Ονουφρίου ελέησόν με", παρακαλώ την βασιλείαν σου, καθώς μου έταξες, επάκουσον της δεήσεως αυτού".


"Ὁ Ὅσιος Ὀνούφριος, πριν το τέλος του διηγήθηκε στὸν Ὅσιο Παφνούτιο τὴν ζωή του καὶ τοὺς πνευματικοὺς ἀγῶνές του. Σὲ κάποια στιγμή, σταμάτησε νὰ μιλάει καὶ μετὰ ἀπὸ λίγο τοῦ λέει:
-Ἄς σταματήσουμε τὰ λόγια παιδί μου, καὶ ἂς πάμε στὴν κατοικία μου.

Προετοιμάζεται γιὰ τὸ αἰώνιο ταξίδι.
Μὲ χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση περπάτησαν τρία μίλια μέχρις ὅπου ἔφθασαν στὴν καλύβα τοῦ Ὁσίου Ὀνουφρίου. Μπῆκαν μέσα καὶ ἀμέσως προσευχήθηκαν στὸν Κύριο τὸν ὁποῖο εὐχαρίστησαν ποὺ τοὺς ἀξίωσε νὰ συναντηθοῦν καὶ νὰ συνομιλήσουν γιὰ τὸν Θεό. Τὸ ὅτι ἡ ὥρα πέρασε χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουν φαινόταν ἀπὸ τὸ ἡλιοβασίλεμα. Ξαφνικὰ στὴ μέση τοῦ κελλιοῦ βλέπουν ἕνα ψωμὶ μεγάλο καὶ ὡραιότατο. Τότε ὁ Ὅσιος Ὀνούφριος λέει:
-Σήκω παιδί μου, φάε καὶ πιὲς ὅ,τι μᾶς ἔστειλε ὁ Κύριος γιατὶ εἶσαι πολὺ ταλαιπωρημένος ἀπὸ τὴν πεζοπορία καὶ ἂν δὲν φᾶς κινδυνεύεις νὰ ἀῤῥωστήσεις.
Ὁ φιλοξενούμενος ἀπάντησε:
-Ζεῖ Κύριος ὁ Σωτήρας μας μπροστὰ στὸν Ὁποῖο βρισκόμαστε. Δὲν θὰ φάω ὅμως, ἂν δὲν φᾶμε μαζὶ μὲ ἀδελφικὴ ἀγάπη.
Τελικά, ὁ Ὅσιος Ὀνούφριος πείσθηκε νὰ φάει καὶ αὐτός. Ἀφοῦ σηκώθηκαν καὶ ἔκαναν τὴν προσευχή τους ξανακάθησαν νὰ φᾶνε μὲ ὅ,τι τοὺς ἔστειλε ὁ Θεός. Ὁ Ὅσιος Ὀνούφριος ἔκοψε μὲ τὰ χέρια του τὸ ψωμὶ σὲ κομμάτια καὶ ἀφοῦ ἔφαγαν δόξασαν τὸν Θεό. Στὴν συνέχεια ὁ καθένας ἀσχολήθηκε μὲ ἀτομικὴ προσευχή.
Ὅταν τὸ φῶς τῆς μέρας ἐπέτρεπε νὰ δεῖς καλὰ τὸ πρόσωπο τοῦ ἄλλου, ὁ Ὅσιος Παφνούτιος βλέπει ὅτι ἡ ὄψη τοῦ προσώπου τοῦ Ὁσίου Ὀνουφρίου ἦταν χλωμή, καὶ ἀλλοιωμένη. Φοβισμένος τὸν ρώτησε γιατὶ συμβαίνει αὐτό. Αὐτὸς ἀπάντησε:
-Μὴ φοβηθεῖς ἀδελφέ, γιατὶ ὁ ἀγαθότατος καὶ σπλαγχνικὸς Κύριος σὲ ἔστειλε γιὰ νὰ θάψεις τὸ σῶμά μου. Νὰ ποὺ σήμερα τελειώνει ἡ παροικία μου καὶ φεύγει ἡ ψυχή μου γιὰ τὴν ἀνείπωτη εὐφροσύνη τῆς οὐρανίου μακαριότητος καὶ νὰ θυμᾶσαι ὅταν πᾶς στὴν Αἴγυπτο νὰ κηρύξεις στοὺς μοναχοὺς καὶ σὲ ὅλους τοὺς χριστιανούς, ὅτι ζήτησα αὐτὴ τὴν χάρη ἀπὸ τὸν Θεό: ὅποιος κάνει τὸ μνημόσυνό μου, καὶ μὲ γιορτάσει ἢ γράψει ἢ διηγηθεῖ τὴν ζωή μου, νὰ μὴν τοῦ ἔλθει πειρασμὸς ἀπὸ τὸν διάβολο.
-Ἅγιε Πάτερ, δῶσέ μου τὴν εὐλογία νὰ μείνω ἐδῶ τὸ ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς μου.
-Δὲν σὲ ἔστειλε ὁ Θεὸς νὰ μείνεις ἐδῶ, ἀλλὰ μόνο νὰ θάψεις τὸ σῶμά μου καὶ νὰ εὐφρανθεῖς μὲ τοὺς Ὁσίους δούλους Του ποὺ μένουν σὲ αὐτὴ τὴν ἔρημο, καὶ νὰ κηρύξεις στοὺς φιλόχριστους τὸν τρόπο ζωῆς τους γιὰ τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ καὶ γιὰ νὰ τοὺς μιμηθοῦν ὅσο μποροῦν.
Ἔπεσε στὰ πόδια του ὁ Παφνούτιος καὶ τοῦ εἶπε:
-Ἅγιε Πάτερ, γνωρίζω ὅτι ὅσα ζητήσεις ἀπὸ τὸν Θεὸ θὰ σοῦ τὰ δώσει, ἐξαιτίας τῶν ἀγώνων σου. Σὲ παρακαλὼ πολύ, νὰ μὲ εὐλογήσεις νὰ γίνω ὅμοιός σου στὴν ἀρετή, νὰ πάρω ἀπὸ τὸν Θεὸ τὴν ἴδια δόξα καὶ ὅμοιο στεφάνι στὴν αἰώνια ζωή.
-Ὁ Κύριος νὰ μὴν σὲ λυπήσει γιὰ αὐτὸ ποὺ ζήτησες, ἀλλὰ νὰ σὲ εὐλογήσει καὶ νὰ σὲ στηρίξει στὴν ἀγάπη Του, νὰ σὲ λυτρώσει ἀπὸ κάθε ἁμαρτία, πειρασμὸ τοῦ ἐχθροῦ καὶ νὰ ἐκπληρώσει τὴν ἐπιθυμία σου. Οἱ Ἄγγελοι Του νὰ σὲ σκεπάσουν καὶ νὰ σὲ φυλάξουν ἀπὸ τὶς ἐπιβολὲς τοῦ ἐχθροῦ, γιὰ νὰ μὴν σὲ βρεῖ ὁ ψυχοφθόρος κανένα φταίξιμο τὴν ὥρα τῆς κρίσης. Ἡ εὐλογία τῆς Παναγίας Τριάδος ἄς εἶναι μαζί σου, τώρα καὶ στὴν ἀτελείωτη αἰωνιότητα.


Προσευχή του Οσίου Ονουφρίου

Στὴν συνέχεια, ὁ Ὅσιος Ὀνούφριος γονάτισε, ὕψωσε τὰ χέρια καὶ τὸ βλέμμα του στὸν οὐρανὸ καὶ μὲ δάκρυα στὰ μάτια προσευχήθηκε λέγοντας:
-Ὕψιστε Κύριε, ποὺ ἡ δύναμή Σου εἶναι ἀνεξιχνίαστη καὶ ἡ δόξαΣου ἀκατανόητη καὶ ἀνέκφραστη, τὸ δὲ ἔλεός Σου ἄπειρο καὶ ἀμέτρητο, ὑμνῶ, εὐλογῶ, προσκυνῶ καὶ δοξάζω ἐσένα ποὺ πόθησα ἀπὸ τὴν νεότητά μου καὶ Σένα ἀκολούθησα. Ἐπάκουσέ με Σὲ παρακαλῶ. Ἐσὺ ποὺ φρόντισες γιὰ μένα τὸν φτωχὸ καὶ ἀπομάκρυνες ἀπὸ τὶς ἀνάγκες τὴν ψυχή μου καὶ δὲν μὲ ἐγκατέλειψες στὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν μου ἀλλὰ ἔδωσες ζωὴ στὴν καρδιά μου. Σὲ ἱκετεύω Κύριε, σκέπασόν με μὲ τὴν εὐλογία Σου, γιὰ νὰ μὴ ταραχτεῖ ἡ ψυχή μου ἀπὸ τοὺς δαίμονες ὅταν χωρισθεῖ ἀπὸ τὸ σῶμα, ἀλλὰ παράλαβέ την μὲ τοὺς Ἁγίους Ἀγγέλους σου καὶ κατάταξέ την ὅπου ἐπισκοπεῖ τὸ φῶς τοῦ προσώπου Σου, γιατὶ εἶσαι εὐλογητὸς καὶ δοξασμένος εἰς τοὺς αἰῶνες.


Μὴν ξεχνᾶς πολυέλεε τοὺς πιστούς. Ὅσους βρεθοῦν σὲ κίνδυνο καὶ προσευχηθοῦν λέγοντας: "Παντοδύναμε Κύριε, μὲ τὶς πρεσβεῖες τοῦ δούλου Σου Ὀνουφρίου ἐλέησέ με"· ἄκουσέ τους Σὲ παρακαλῶ καὶ χάρισέ τους τὴν Βασιλεία Σου, ὅπως μοῦ ἔταξες".

Απὸ τὸ βιβλίο τοῦ Γεωργίου Μηλίτση
«Ὁ Ὅσιος Ὀνούφριος», Τρίκαλα 2008
agiopneymatika

amethystos