Τα «Ορλωφικά», η πρώτη ελληνική επανάσταση

Του Γιώργου Καραμπελιά, πρωτοδημοσιεύτηκε στην www.huffingtonpost.gr

Στη μακρά περίοδο της Τουρκοκρατίας, οι Έλληνες δεν έπαψαν ποτέ να αντιστέκονται και να οραματίζονται την απελευθέρωσή τους από τους Οθωμανούς. Τωόντι, αμέσως μετά την Άλωση, αρχίζει και η αντίσταση εναντίον των Οθωμανών, σε επιμαχία με τους Ενετούς ή τους Ισπανούς, μέχρι τον 17ο αιώνα, και εν συνεχεία τους Ρώσους. Από τον Κροκόνδειλο Κλαδά και την παράδοση των stradioti, που πολέμησαν σε όλα τα πολεμικά μέτωπα της Ευρώπης, μέχρι τον Ζαχαριά, τον Νικοτσάρα και τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, θα συνεχίζεται αδιάπτωτη η ένοπλη αντίσταση, με πυρήνες πύκνωσης τη Μάνη, το Σούλι, τα Σφακιά, τη Χιμάρα, τα Άγραφα κ.λπ.

Με αφετηρία τα Ορλωφικά, αυτή η «ενδημική» αντιστασιακή παράδοση θα μετασχηματιστεί σε επαναστατικές απόπειρες απελευθέρωσης. Τα «Ορλωφικά» έχουν διαστρεβλωθεί και υποτιμηθεί ως μια απλή ετερόφωτη κίνηση την οποία υποκίνησε το «ξανθό γένος», ξεχνώντας ότι, στη διάρκειά τους, οι Έλληνες, από την Κρήτη έως τη Μακεδονία, πραγματοποιούν επαναστατικές κινήσεις, χρησιμοποιώντας και ελπίζοντας στη ρωσική βοήθεια, κινήσεις στις οποίες συμμετέχουν ακόμα και οι βενετοκρατούμενοι Επτανήσιοι – το κίνημα, έλαβε τέτοιες διαστάσεις που δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό του ως την «πρώτη επανάσταση του νέου ελληνισμού» μια γενική δοκιμή του ’21.

ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ...

Στ.Πολίτη,οι τελευταίες ημέρες του Κολοκοτρώνη

...Στη συνέχεια, σαν καλός Χριστιανός έσπευσε να συγχωρεθεί με το Μέξη. Το ίδιο έκανε και με τον Κουντουριώτη στην Ύδρα. Η βαθιά του Πίστη τον έκανε πάντα να συγχωρεί. Όπως εξιστορεί και ο Π. Σούτσος «κατά τα τελευταία έτη της ζωής του υπήρξε απλούς, αθώος και ήπιος, ως βρέφος … Φιλιότανε με τους παλιούς εχθρούς του και με κάθε άνθρωπο που είχε ψυχραθεί». Όμως πάντα ήταν πραγματικά ανεξίκακος. Κάποτε πολλά χρόνια πριν, τον είχε πλησιάσει αυτός που είχε σκοτώσει τον αδελφό του εκτελώντας εντολή των Τούρκων. Πίστευε ίσως ότι ο Γέρος του Μοριά δεν θα τον αναγνώριζε. Ήταν μάλιστα τόσο το θράσος του που φορώντας τον ολόχρυσο ντουλαμά του θύματος, τόλμησε να του ζητήσει και μια χάρη. Ο Κολοκοτρώνης αναστέναξε βαθιά. Άλλος θα όρμαγε πάνω του να τον σκοτώσει. Αυτός όμως έκανε το αντίθετο. Τον δέχθηκε με την καλοσύνη και την ταπεινότητα που του υπαγόρευε το μεγαλείο της γενναίας ψυχής του. Δεν τον εξυπηρέτησε μόνο, αλλά τον κράτησε φιλόξενα και για βραδινό φαγητό.

Στο ίδιο τραπέζι έκατσε κι η μάνα του. Μόλις αναγνώρισε το χρυσοκέντητο επενδύτη του δολοφονημένου παιδιού της, ξέσπασε σε κλάματα. Μέσα στη δικαία της αγανάκτηση τα έβαλε με τον Στρατηγό. «Πώς βάζεις στο τραπέζι μας το φονιά του αδελφού σου;» του είπε μέσα από τα αναφιλητά της. Αμέσως όμως πήρε μια αληθινά Χριστιανική απάντηση από το στόμα του μεγαλόψυχου γιου της: «Σώπασε μάνα, εγώ τον συγχώρεσα και αυτό το τραπέζωμα είναι το

ΧΑΡΑ ΠΟΥ ΤΟ 'ΧΟΥΝ ΤΑ ΒΟΥΝΑ

Το κλέφτικο τραγούδι στην Ελληνική Επανάσταση. Δημοτικοφανές άσμα, αναφερόμενο στο επαναστατικό κήρυγμα της Αγίας Λαύρας.

Χαρά που το 'χουν τα βουνά, τα κάστρα περηφάνεια, 
γιατί γιορτάζ' η Παναγιά, γιορτάζει κ' η πατρίδα, 
σαν βλέπουν διάκους με σπαθιά παπάδες με ντουφέκια, 
σαν βλέπουν και το Γερμανό, της Πάτρας το Δεσπότη, 
για να βλογάει τ' άρματα, να φκιέται τους λεβέντες. 


«Καταγράφηκε το 1938 καθ' υπαγόρευση του Αρχιμανδρίτου Δαμασκηνού Γεωργίου της Μονής Αγίας Λαύρας.»

Τρελογιάννης

Τι είπε ο γέροντας Παΐσιος για Τσάμηδες, Αλβανούς, Ήπειρο

EIXE "ΔΕΙ" ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΤΗΝ ΑΠΕΙΛΗ

Ένας από τους πιο σημαντικούς Γέροντες της Ορθοδοξίας, είχε "δει" αυτά που ερχόντουσαν για τα αλυτρωτικά κηρύγματα των Αλβανών και την προσπάθεια των συνεργατών Γερμανών και Ιταλών να "αποκατασταθούν":

- Για τους Τσάμηδες και τους Αλβανούς είπε:

Όταν είχαμε έρθει από την Καππαδοκία, με την ανταλλαγή, ήταν να μας δώσουν κάτι κτήματα στην Ηγουμενίτσα. Ηταν κάτι τούρκικα χωριά αυτά που οι κάτοικοί τους θα πήγαιναν στην Τουρκία. Περιμέναμε εμείς να φύγουν. Πάει ο πρόεδρος μας (σ.σ. πρόεδρος των Φαρασσιωτών -τα Φάρασσα Καππαδοκίας ήταν το χωριό καταγωγής του γέροντος- ήταν ο πατέρας του γέροντος Παϊσίου, Πρόδρομος Εζνεπίδης) και του λέει ο Τούρκος:

- Εσείς θα φύγετε εμείς θα κάτσουμε.

Βρε σκεφτόταν ο πρόεδρος, τι λόγος είναι αυτός;

Τι είχε γίνει, είχαν πληρώσει δύο βουλευτές και τους είχαν γράψει Αλβανούς, Αρβανίτες. Έτσι αυτοί

Μακρυγιάννης, "Φραγκεμένους μᾶς θέλουν τά τσογλάνια τοῦ τρισκατάρατου του Πάπα"

Επιστολή του στρατηγού Μακρυγιάννη προς τους Έλληνες
«Καί βγῆκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνῆτες, Ἕλληνες,σπορά τῆς ἐβραιουργιᾶς, πού εἶπαν νά μᾶς σβήσουν τήν Ἁγία Πίστη, τήν Ὀρθοδοξία, διότι ἡ Φραγκιά δέν μᾶς θέλει μέ τέτοιο ντύμα Ὀρθόδοξον.Καί ἐκάθησα καί ἔκλαιγα διά τά νέα παθήματα.

Καί ἐπῆγα πάλιν εἰς τούς φίλους μου τούς Ἁγίους. Ἄναψα τά καντήλια καί ἐλιβάνισα λιβάνιν καλόν ἁγιορείτικον. Καί σκουπίζοντας τά δάκρυά μου τούς εἶπα: "Δέν βλέπετε ποῦ θέλουν νά κάνουν τήν Ἑλλάδα παλιοψάθα; Βοηθεῖστε, διότι μᾶς παίρνουν, αὐτοί οἱ μισοέλληνες καί ἄθρησκοι, ὅ,τι πολύτιμον τζιβαϊρικόν ἔχομεν.

Φραγκεμένους μᾶς θέλουν τά τσογλάνια τοῦ τρισκατάρατού του Πάπα... Μην ἀφήσετε, Ἅγιοί μου αὐτά τά γκιντί πουλημένα κριγιάτατης τυραγνίας νά μασκαρέψουν καί νά ἀφανίσουν τούς Ἕλληνες, κάνοντας περισσότερο κακό ἀπό αὐτά πού καταδέχθηκεν ὁ Τοῦρκος ὡς τίμιος ἐχθρός μας".

Καί εἶπαν οἱ ἄθρησκοι πού ἐβάλαμεν εἰς τόν σβέρκο μας νά μή μανθάνουν τά παιδιά μᾶς Χριστόν καί Παναγίαν, διότι θά μᾶς παρεξηγήσουν οἱ ἰσχυροί.

Καί βγῆκαν ἀκόμη νά 'ποτάξουν τήν Ἐκκλησίαν, διότι ἔχει πολλήν δύναμη και την φοβοῦνται. Καί εἶπαν λόγια ἄπρεπα διά τούς παπάδες. Ἐμεῖς, μέ σκιάν μας τόν Τίμιον Σταυρόν, ἐπολεμήσαμεν ὁλοῦθε, σέ κάστρα, σέ ντερβένια, σέ μπογάζια καί σέ ταμπούργια. Καί αὐτός ὁ Σταυρός μᾶς ἔσωσε.

Μᾶς ἔδωσε τήν νίκη καί ἔχασε (ὁδήγησε σέ ἥττα) τόν ἄπιστον Τοῦρκον. Τόση μικρότητα στόν Σταυρό, τόν σωτήρα μας!




Καί βρίζουν οἱ πουλημένοι εἰς τούς ξένους καί τούς παπάδες μας, τούς ζυγίζουν ἀναντρους καί ἀπόλεμους. Ἐμεῖς τούς παπάδες τούς εἴχαμε μαζί εἰς κάθε μετερίζι, εἰς κάθε πόνον καί δυστυχίαν. Ὄχι μόνον διά νά βλογᾶνε τά ὄπλα τά ἱερά, ἀλλά καί αὐτοί μέ ντουφέκι καί γιαταγάνι, πολεμώντας σάν λεοντάρια.




Ντροπή Ἕλληνες»!

Τρελογιάννης

«Τι θα κάνουν τα χάπια στους δαίμονες; Σιγά μη φοβάται ο δαίμονας τα χάπια. Πάρε όσα χάπια θέλεις, ο δαίμονας δεν φεύγει»

… «Πίσω ἀπό τά ποικίλα ψυχικά – ψυχολογικά νοσήματα κρύβονται δαιμόνια καί πάθη». Τί θά κάνουν τά χάπια στούς δαίμονες; Σιγά μή φοβᾶται ὁ δαίμονας τά χάπια. Πᾶρε ὅσα χάπια θέλεις, ὁ δαίμονας δέν φεύγει καί ἑπομένως δέν φεύγει καί ἡ κατάθλιψη.
«Κύριον αἴτιον εἰς τήν κατάθλιψη» ἔλεγε ὁ ἅγιος Γέροντας Πορφύριος «καί σέ ὅλα αὐτά πού τά λένε πειρασμικά, σατανικά, ὅπως εἶναι ἡ νωθρότης, ἡ ἀκηδία, ἡ τεμπελιά, πού μαζί μ’ αὐτά εἶναι τόσα ἄλλα ψυχολογικά, δηλαδή πειρασμικά πράγματα, εἶναι ὅτι ἔχεις μεγάλον ἐγωισμό μέσα σου».
Βλέπετε; Νά ἡ αἰτία γιά τά λεγόμενα ψυχολογικά: Ὁ μεγάλος ἐγωισμός.Προκαλεῖ μάλιστα ἐντύπωση πού ὁ ἅγιος ἀποκαλεῖ καί τά ψυχολογικά, πειρασμικά, δηλαδή δαιμονικά.
Σήμερα ἀκούγεται φυσιολογικό νά ἔχεις καί λίγη κατάθλιψη καί λίγο ἄγχος. Ἀπό ποῦ κι ὡς ποῦ εἶναι φυσιολογικό νά ἔχεις ἄγχος; Δηλαδή κάναμε καί τό δαιμονικό, φυσιολογικό.

ΟΔΥΣΣΕΙΑ: Σύντομο ενημερωτικό σημείωμα για την «Θεματική Εβδομάδα».

 Τη σχολική χρονιά 2016-17, εφαρμόστηκε η «Θεματική Εβδομάδα» στα Γυμνάσια της χώρας. Φέτος προβλέπεται η διδασκαλία της για δεύτερη χρονιά. Ανάμεσα στα άλλα θέματά της, περιλαμβάνεται η ενότητα «Έμφυλες Ταυτότητες»

Σχετικά με τη διδασκαλία των «Έμφυλων Ταυτοτήτων» στους μαθητές, προβληματισμό προκαλούν τα ακόλουθα σημεία:

1. Διακρίνεται μια μονομερής και αντιεπιστημονική αντιμετώπιση της έννοιας «φύλο». Δημιουργείται σύγχυση μεταξύ της έννοιας του «φύλου» (που αναφέρεται στην βιολογική κατασκευή κάθε ατόμου) και στην έννοια του «γένους» (που αναφέρεται στις ιδιότητες και χαρακτηριστικά των ανδρών και γυναικών σε διαφορετικές κοινωνίες και ιστορικές περιόδους).

2. Υποστηρίζεται ότι το φύλο αποτελεί κοινωνική κατασκευή και σύμβαση, και ότι «οι έννοιες άνδρας και γυναίκα δεν προϋπάρχουν όπως δεν προϋπάρχει καμία αλήθεια και καμία πραγματικότητα». Το υλικό βασίζεται στην φεμινιστική θεωρία και είναι εμφανής η αθεϊστική του τοποθέτηση.