Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2024

ΔΕΚΑ “ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΕΣ” ΑΠΑΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ 1821, ΚΑΙ ΔΕΚΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ





Γράφει ο Δρ. Γεώργιος Σιδηρούντιος

Πρώτη Απάτη: Η Φιλική Εταιρεία ήταν μια μασονική οργάνωση αποτυχημένων μικροεμπόρων.


Απάντηση

Η Φιλική δομήθηκε πάνω στην αρχαία παράδοση της Αδελφοποίησης την οποία επικύρωνε ένας Ορθόδοξος ιερέας με ειδική τελετή που καθιστούσε τα μέλη Σταυραδέρφια. Ήταν γνωστοί και ως αδελφοποιητοί, καρντάσηδες, βράτιμοι ή βλάμηδες, ανάλογα με τις τοπικές διαλέκτους. 

Πίσω από τους ιδρυτές της Φιλικής δεν υπήρξε η δυτική μασονία αλλά, όπως θα δούμε και παρακάτω, ένας ολόκληρος μηχανισμός κυρίως από Έλληνες αξιωματικούς του Ρωσικού στρατού και Έλληνες αριστοκράτες και μεγιστάνες που ζούσαν στη Ρωσία. 

Αυτοί οργάνωσαν τη Φιλική στα πρότυπα επαγγελματικής μυστικής υπηρεσίας, με συνθηματικά και κρυπτογραφία, ακολουθώντας το κεντρικό πρόταγμα των αδελφοτήτων για την ενότητα των Ορθοδόξων λαών τις οποίες είχε δημιουργήσει ο ιδιοφυής Έλληνας Ρώσος στρατηγός, απόγονος αρχαίων ευγενών και επαναστατών, Πέτρος Μελισσηνός (1726-1797). 

Βρετανικές υπηρεσίες σπίλωσαν το όνομά του και το έργο του όσο ζούσε, αλλά και μετά το θάνατό του. Η Φιλική, μέχρι να προδοθεί από ξένους παράγοντες, έδρασε με μοναδική επιτυχία στην ιστορία των μυστικών οργανώσεων. 

Την αρχαία παράδοση της Αδελφοποιήσεως πάνω στην οποία πολλοί συμπατριώτες μας οικοδομούσαν την ιερή συμμαχία και ένωση της δικής τους οικογένειας ή ένοπλης ομάδας ή κοινότητας με άλλες, την κατήργησαν διά νόμων κάποιες κυβερνήσεις μας κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, φοβούμενες την αναβίωση της Φιλικής. Επέτρεψαν όμως επίσημα εντός της Ελλάδος τη λειτουργία της δυτικής μασονίας. 

Κάτω από πιέσεις που έρχονταν από τη Δύση, κάτι παρόμοιο έγινε και μέσα στη Ρωσία. Τα αποτελέσματα της επιβολής τέτοιων πολιτικών ήταν καταστροφικά για όλο τον Ορθόδοξο κόσμο. 

Σε σχέση με την Ορθοδοξία που λειτουργεί για αιώνες και συνεχίζει με διαδοχή από την αρχαιότητα πολλές από τις παραδόσεις των Πυθαγορείων, των Ελευσινίων και των άλλων αρχαίων φιλοσοφικών ρευμάτων, η μασονία είναι μια νέα και τεχνητή κίνηση. 

Μετά το 1660, συνεργαζόμενοι Βρετανοί ακαδημαϊκοί και ερευνητές έφτιαξαν ένα επιστημονικό σύλλογο υπό βασιλική προστασία. Ανάμεσα σε άλλες δραστηριότητες συγκέντρωσαν προηγούμενες φιλοσοφικές και συντεχνιακές παραδόσεις, τις συνέθεσαν και δημιούργησαν ένα πείραμα κοινωνικής μηχανικής, τη μασονία. 

Την έθεσαν σε λειτουργία στα τέλη του 17ου αιώνα, και πάντα από τότε στην κορυφή της την καθοδηγεί η Βρετανική άρχουσα τάξη. Αργότερα, εκτός του Βρετανικού και άλλα κατεστημένα καθοδήγησαν μασονικές αδελφότητες.

Δεύτερη Απάτη: Οι σφαγές Χριστιανών από Μουσουλμάνους κατά την Επανάσταση ήταν περιορισμένες.


Απάντηση

Ο Βρετανός πράκτορας και στρατιωτικός Γουίλιαμ Μάρτιν Λικ (1777-1860) μετά από χρόνια εργασίας και ερευνών αγανάκτησε με κάποιες Βρετανικές κυβερνήσεις που υπηρέτησε και έγραψε μια αναφορά για μια τεράστιας κλίμακας γενοκτονία που προξένησαν με την πολιτική τους κατά των Χριστιανών στα Βαλκάνια, στα νησιά και στη Μικρά Ασία. 

Σύμφωνα με τον Λικ που είχε επισκεφθεί αυτές τις περιοχές προ της Επαναστάσεως αλλά και μετά από αυτή, παρατήρησε ότι λόγω της γενοκτονίας πολλές πόλεις μίκρυναν και έγιναν χωριά, ενώ αμέτρητα χωριά έσβησαν εντελώς από το χάρτη. Άλλες μαρτυρίες μας λένε ότι σε περιοχές που κατασφάχθηκαν οι Χριστιανοί, τα σκυλιά, οι γάτες και τα όρνεα έτρωγαν τις σάρκες και τα σκορπισμένα οστά των θυμάτων για μήνες. 

Σύμφωνα με τις αναφορές του Ιρλανδού ιερέα Ρόμπερτ Γουάλς (1772-1852) που υπηρετούσε στο Βρετανικό διπλωματικό σώμα και που πριν να γνωρίσει τους Έλληνες είχε πιστέψει την ανθελληνική προπαγάνδα, αλλά μετά από όσα είδε με τα μάτια του έγινε φιλέλληνας, η διέλευση του Βοσπόρου κατά την περίοδο της Επανάστασης είχε γίνει δύσκολη λόγω των ακέφαλων πτωμάτων των Χριστιανών που επέπλεαν. 

Σωροί από κεφάλια, σκάλπ προσώπων και μαλλιών, σακιά γεμάτα με μύτες και αυτιά σφαγιασθέντων κατέφθαναν συνεχώς από τις περιοχές των γενοκτονιώνς ως δώρα στο Σουλτάνο. Τα πάστωναν με αλάτι, και με αυτά διακοσμούσαν την αυλή του παλατιού του.

 Μετά την έναρξη της Επανάστασης τα όρνεα στην περιοχή της Κωνσταντινούπολης υπερπολλαπλασιάστηκαν λόγω της συνεχόμενης προσφοράς πτωμάτων και έφτασαν σε σημείο να σχηματίζουν μεγάλα πυκνά νέφη που έκρυβαν τον ήλιο. 

Στο σύνολο της περιόδου των επαναστάσεων και των συγκρούσεων από το 1770 μέχρι το 1831 στα Βαλκάνια, την Κύπρο και τη Μικρά Ασία χάθηκαν από γενοκτονίες, σφαγές, κακουχίες και μείωση γεννήσεων εκατομμύρια Ανατολικών Χριστιανών τους οποίους όμως δεν έχει μετρήσει κανείς.

Τρίτη Απάτη: Η Ελληνική Επανάσταση ήταν μικρότερη από τη Γαλλική και την Αμερικανική.


Απάντηση

Ο αγώνας των Ελλήνων σε σχέση με τον αγώνα των Γάλλων και Αμερικανών ήταν υπερβολικά μεγαλύτερος σε κάθε μέγεθος. Δεν έχουμε διδαχθεί ότι οι δικές μας Επαναστάσεις ήταν ο μεγαλύτερος αγώνας απελευθέρωσης λαού που έχει ποτέ διεξαχθεί στην ανθρώπινη ιστορία. 

Η ένταση του αγώνα του 21, η ποσότητα και το μέγεθος των μαχών σε ξηρά και σε θάλασσα, η στρατιωτική ισχύς των επαναστατημένων, η διάρκεια του αγώνα, η ποιότητα και η ποσότητα των ηρώων μας ξεπερνούν κατα πολύ κάθε αντίστοιχο μέγεθος οποιασδήποτε άλλης επανάστασης για ανεξαρτησία. 

Το σύνολο των νεκρών της Αμερικανικής Επανάστασης ήταν περίπου σαράντα χιλιάδες, και της Γαλλικής τριάντα (δηλαδή όσο ήταν μόνο τα κατεστραμμένα Ψαρά), ενώ το σύνολο των δικών μας νεκρών είναι ένα τρομακτικά υπερπολλαπλάσιο νούμερο.

Τέταρτη Απάτη: Ο Καποδίστριας ήταν μασόνος, περιφρόνησε την Επανάσταση, και οι σχεδιαστές της δολοφονίας του ήταν Έλληνες.


Απάντηση

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο Καποδίστριας έβαλε μια υπογραφή σε ένα βιβλίο επισκεπτών μιας μασονικής στοάς στην Ελβετία. Η υπογραφή αυτή, εάν είναι αυθεντική, είναι το μοναδικό στοιχείο που συνδέει τον Καποδίστρια με τη μασονία. 

Όμως, μια επίσκεψη σε ένα τέτοιο σύλλογο δεν σημαίνει ότι ο κάθε επισκέπτης είναι μασόνος. Στην Ελβετία και σε άλλες περιοχές της Ευρώπης ο Καποδίστριας είχε επαφές με οποιονδήποτε θεωρούσε ότι ήταν αξιόπιστος και θα μπορούσε να βοηθήσει υπέρ της υπόθεσης της ελευθερίας των Ελλήνων. 

Μια στοά της Κέρκυρας που φτιάχτηκε πολλά χρόνια μετά το θάνατο του Καποδίστρια θέλησε να τον τιμήσει ανακυρήσσοντάς τον επίτιμο μέλος της, δηλαδή τον έκανε μασόνο μετά θάνατον χωρίς να τον ρωτήσει.

Φυσικά ούτε αυτό το στοιχείο είναι απόδειξη ότι ο Καποδίστριας ήταν μασόνος. Σύμφωνα με αναφορές των Αυστριακών υπηρεσιών που παρακολουθούσαν πάντα και παντού τον Καποδίστρια, ο Καποδίστριας είχε στενές επαφές με μια Ορθόδοξη Ελληνική μυστική αδελφότητα που δρούσε μέσα στη Βιέννη και είχε τα ίδια σύμβολα με αυτά του Ιερού Λόχου του Υψηλάντη. 

Η αλήθεια είναι ότι ο Καποδίστριας, όπως και άλλοι, αναγκαστικά έπρεπε να έχει μυστική δράση διότι οι κυβερνήσεις της Αυστρίας, Βρετανίας και Γαλλίας ήταν σύμμαχοι των Τούρκων και διέθεταν κατασκόπους παντού. 

Η εμπλοκή του Καποδίστρια στην ετοιμασία της Επανάστασης είναι ξεκάθαρη τουλάχιστον από το 1806-1808, όταν διορίστηκε Γενικός Διοικητής της άμυνας της Λευκάδας και έγινε η μεγάλη σύναξη των οπλαρχηγών από όλη την Ελλάδα με επικεφαλή τον Έλληνα Ρώσο στρατηγό Εμμανουήλ Παπαδόπουλο. 

Αργότερα ο ίδιος ο Καποδίστριας πρότεινε τον Υψηλάντη για αρχηγό της Επανάστασης, κάτι το οποίο ενέκρινε με μεγάλο ενθουσιασμό ο Τσάρος. 

Στα χρόνια ανάμεσα στην παραίτησή του από ενεργός ΥΠΕΞ Ρωσίας, μέχρι την άφιξή του στην Ελλάδα, ο Καποδίστριας υπήρξε ο κεντρικός υποκινητής και οργανωτής του Φιλελληνικού κινήματος, ο άνθρωπος πίσω από τους μηχανισμούς στρατολόγησης και αποστολής μαχητών από την Ευρώπη στην Ελλάδα, και ο διοργανωτής μεγάλης ανθρωπιστικής βοήθειας προς το βασανισμένο λαό των επαναστατημένων περιοχών. 

Ο Καποδίστριας δολοφονήθηκε κατόπιν σχεδίου που κατέστρωσαν από κοινού Άγγλοι και Γάλλοι διπλωμάτες και στρατιωτικοί, οι οποίοι οργάνωσαν στην Ελλάδα ειδικές μασονικές εταιρείες ώστε να καταστρέψουν όχι μόνο τον Καποδίστρια αλλά και τον πατριωτικό μηχανισμό της Φιλικής που στήριζε τον Κυβερνήτη. 

Ο λαός μας είχε μάθει για το κακό που είχε γίνει τότε και δεν έγινε αντιμασονικός μόνο λόγω άγνοιας, κακεντρεχούς προπαγάνδας και προκαταλήψεων. Η μασονική στοά “Κατάστημα Δυνάμεως του Ηρακλέους” φτιάχτηκε στο Ναύπλιο με σκοπό την οργάνωση της δολοφονίας του Κυβερνήτη, και συνεργάζονταν με άλλες στοές στην Ύδρα, στο Άργος και αλλού. 

Τέτοιες στοές κατεύθυναν τα ΜΜΕ της εποχής εκείνης, έριχναν κάθε είδους λάσπη στον Κυβερνήτη, έκαναν ιδεολογική κατήχηση στους αντικαποδιστριακούς, φανάτισαν την αντιπολίτευση, επέλεξαν και όπλισαν τους εκτελεστές, τους έκαναν να πιστέψουν ότι είχαν ιερό καθήκον να δολοφονήσουν τον Κυβερνήτη. Ο μεγάλος άνθρωπος αυτός πρέπει να ανακηρυχθεί και επίσημα Άγιος.

Πέμπτη Απάτη: Η Επανάσταση ήταν έργο κυρίως Δυτικών δυνάμεων και φιλελλήνων.


Απάντηση

Η Αγγλία και η Γαλλία στήριξαν την Επανάσταση με μερικά χρόνια καθυστέρησης, και μόνο αφότου είχε γίνει η νέα μοιρασιά της περιοχής. Ο δε στρατιωτικός ρόλος των ανεξάρτητων δυτικών φιλελλήνων ήταν μικρός σε σχέση με τον αγώνα των Ελλήνων. 

Η Επανάσταση πραγματοποιήθηκε από απογόνους μαχητών για ανεξαρτησία που συμμετείχαν από τον 15ο αιώνα μέχρι το 1821 σε αμέτρητα ένοπλα ή πολιτικά κινήματα, γενικής ή τοπικής κλίμακας, με ή χωρίς άλλους συμμάχους. 

Για παράδειγμα αναφέρω τα κινήματα των Κροκόδειλου Κλάδα, Γεωργίου Καστριώτη, Ανδρέα Παλαιολόγου, Σκανδάληδων, Γρατιανού Χρυσολωρά, Εμανουήλ Κοσκινιάτη, Φραγκούλη Ζάγκορη, Γεωργίου Βλάχου, Ιωάννη Μιλιαίου, Καλογιάννη, Στρατηγόπουλου, Βεστιαρίτη, Νικολάου Κατανουζηνού, Θεοδώρου και Μακαρίου Μελισσηνών, Θεοδώρου Μπούα Γρίβα, Πούλιου Δράκου, Μαλάμου, Ιαχύα, Διονυσίου Τρικάλων, Μαργαρίτας Παλαιολόγου, Λεονάρδου Φιλάρα, Ευστάθιου Ρωμανού Μανέτα, Παύλου Μακρή, Αγησιλάου Σγουρού, Αγγέλου Νέγρη, Ιωάννη Καψή, Χρήστου Βαλαωρίτη, Σπαθογιάννη, Χωρμόπουλου, Λιβίνη, Κούρμα, Σπανού, Λυμπεράκη Γερακάρη, Ιωάννη Μαχαιριώτη, Τσεκούρα, Ιωάννη Βλάχου Δασκαλογιάννη, Λάμπρου Κατσώνη, Στεφάνου του προφήτου, Νίκου Τσάρα, Θύμιου Βλαχάβα. 

Η Κύπρος μόνη της με μοναδικό ηρωϊσμό και αμέτρητες θυσίες επαναστάτησε μερικές δεκάδες φορές κατά του Οθωμανικού ζυγού. Η Μάνη, η Χειμάρρα, το Σούλι, ο Όλυμπος, η ορεινή Κρήτη, η ορεινή Στερεά και πολλά άλλα ορεινά και νησιωτικά μέρη ήταν συνεχώς στα όπλα. 

Στο Αιγαίο και στο Ιόνιο κυριαρχούσαν συχνά τα πειρατικά καταδρομικά των Ελλήνων. Πολλές ανυπότακτες ορεινές και νησιωτικές περιοχές κατά καιρούς ή συνεχόμενα είχαν ελευθερία. 

Επί Τουρκοκρατίας πολλοί μεγάλοι πόλεμοι βρήκαν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες στο πλευρό άλλων Χριστιανών, κυρίως Ιταλών, κατά των Μουσουλμάνων. 

Η τελευταία Μεγάλη Επανάσταση άρχισε να ετοιμάζετε χρόνια πριν, από τον Έλληνα Ρώσο αξιωματικό Γεώργιο Παπαζόλη (1725-1775) που στρατολογούσε οπλαρχηγούς σε όλα τα Βαλκάνια και συνεργάζονταν με άλλους Έλληνες της Ρωσίας. 

Σημαντικό ρόλο έπαιξε και το δίκτυο επαναστατών που έφτιαξε όχι μόνο ο Ρήγας αλλά και ένας άλλος Έλληνας Ρώσος αξιωματικός, ο μεγάλος ήρωας Λάμπρος Κατσώνης, μέρος του οποίου εγκατέστησε μόνιμα στη Ρωσία για να συνεχίσει τον αγώνα από εκεί και μετά το θάνατό του. 

Το 1805-1806 ο μεγάλος πολέμαρχος Θύμιος Βλαχάβας με βοήθεια πάλι από τη Ρωσία είχε και αυτός συγκεντρώσει οπλαρχηγούς στο Καρπενήσι με σκοπό την Απελευθέρωση. Το 1807 ο προαναφερθής Έλληνας Ρώσος Στρατηγός Εμμανουήλ Παπαδόπουλος με συνεργάτη τον Καποδίστρια επίσης συγκέντρωσαν τους οπλαρχηγούς με θέμα πάλι την Απελευθέρωση. 

Τα δίκτυα του Έλληνα Ρώσου Αρχηγού της Ρωσικής Κατασκοπείας στην Οθωμανία, Κωνσταντίνου Ροδοφοινίκη, και του Έλληνα αξιωματικού του Ρωσικού στρατού και μεγάλου ήρωα της Επανάστασης, Γεωργάκη Ολύμπιου, επίσης έπαιξαν μεγάλο ρόλο. 

Ο μηχανισμός του Έλληνα Ρώσου Στρατηγού Δημητρίου Γοργόλη, αρχηγού της Ασφάλειας της πρωτεύουσας της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, και η δράση του Βαρβάκη και άλλων Ελλήνων μεγιστάνων της Ρωσίας ήταν επίσης μέσα στην Επανάσταση. 

Ο Έλληνας Ρώσος Στρατηγός Αλέξανδρος Υψηλάντης μαζί με πολλούς άλλους είχαν δώσει από το 1815 Ιερούς Όρκους να αφιερώσουν όλη τη ζωή τους για την απελευθέρωση της Μεγάλης Πατρίδας. 

Ναι μεν αμέτρητοι φτωχοί και ασήμαντοι έγιναν μέλη της Φιλικής και σήκωσαν τα όπλα, αλλά και αμέτρητοι διανοούμενοι, αριστοκράτες και μεγιστάνες σκοτώθηκαν ή έδωσαν τα πάντα κατά τη διάρκειά των αγώνων για την απελευθέρωση από τον Ισλαμικό ζυγό. 

Οι πηγές που έχουν σωθεί είναι γεμάτες με τα ονόματά τους και τη δράση τους. Καιρός να τους μάθουμε.

Έκτη Απάτη: Ο κύριος παράγοντας για την τελική επιτυχία της Επανάστασης ήταν ο Αγγλικός.


Απάντηση

Ορισμένοι Βρετανοί όπως οι Κάνινγκ, Νορθ, Στάνχοπ, Άστιγκς, Μπάιρον και Τρελόουνι ήταν πραγματικοί φιλέλληνες αλλά σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Τρελόουνι οι φιλέλληνες είχαν μπει σε μαύρη λίστα από ένα ισχυρότερο κύκλωμα ανθελλήνων. Εννοούσε πρόσωπα όπως ήταν οι Κάσλρεϊ, Γουέλιγκτον και Μέιτλαντ. 

Άλλοι όπως ο Κόχραν ήταν στην ουσία αδίστακτα κερδοσκοπικά στοιχεία που έκαναν μια τεράστια περιουσία σε βάρος των νεκρών της Επανάστασης. Η Αγγλική κυβέρνηση για μεγάλο διάστημα ήταν ταυτισμένη με τον Γερμανικής καταγωγής Αυστριακό ΥΠΕΞ Μέττερνιχ, και ο ρόλος των Βρετανών φιλελλήνων ήταν μικροσκοπικός. 

Οι διπλωματικοί μηχανισμοί της Αγγλίας, όπως το μαρτυρούν τα ίδια τα έγγραφά τους, έκαναν το παν για να καταστρέψουν ή να περιορίσουν την Επανάσταση. Συνεργαζόμενες οι Δυτικές Χριστιανικές δυνάμεις απέκοψαν τον Ελληνισμό από τη Ρωσία και τους άλλους Ορθόδοξους ώστε να εξαντλήσει όλους τους πόρους και τις εφεδρείες στον πόλεμο κατά της Μουσουλμανικής Αυτοκρατορίας. 

Αφού κυριολεκτικά έφεραν τον Ελληνισμό στο όριο της εξαφάνισης, τότε ήρθε το λεγόμενο μαύρο δάνειο. Το μεγαλύτερο μέρος του πήγε πίσω στους ίδιους τους Άγγλους δανειστές κερδοσκόπους και ότι έμεινε πήγε για να προκληθούν εμφύλιες διαμάχες ώστε να χάσει ο Ελληνισμός ακόμα περισσότερες ψυχές και εντελώς κατεστραμμένος πλέον να αναγκαστεί να αποδεχθεί νέα αφεντικά. 

Μόνο η Αγγλία έδωσε δάνειο στην Ελλάδα διότι η Αυστρία, η Γαλλία και η Ρωσία, παρότι και αυτές είχαν τα χρήματα, είχαν συμφωνήσει να αγοράσει την Ελλάδα μόνο η Αγγλία. Σύμφωνα με τα σχέδια των Δυτικών λόμπυ τα οποία είχαν επιβάλει τον Νέσελροντ για υπουργό εξωτερικών της Ρωσίας, από το 1821 άρχισε και μέσα στη Ρωσία το ξήλωμα της τάξης των μεγάλων Ελλήνων που κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας την είχαν κάνει υπερδύναμη.

Έβδομη Απάτη: Ο Τσάρος Αλέξανδρος δεν είχε σχέση με την Επανάσταση.


Απάντηση

Ο Υψηλάντης μέχρι το θάνατό του, ο Καποδίστριας για όσο ζούσε ο Τσάρος, και πολλοί άλλοι αναγκάστηκαν να μη μιλήσουν σχετικά με την αληθινή εμπλοκή του Τσάρου στην Επανάσταση. Ο Τσάρος επέτρεψε σε Έλληνες της Ρωσίας να χρηματοδοτήσουν την Επανάσταση. 

Είχε και ο ίδιος συναντήσει και χρηματοδοτήσει οπλαρχηγούς. Η συγκέντρωση Ρωσικών στρατευμάτων και πολεμοφοδίων στα σύνορα με τη Μολδοβλαχία για τη στήριξη των σωμάτων του Υψηλάντη, η τεράστια δράση της Φιλικής εντός της Ρωσίας, οι μεγάλοι έρανοι μέσα στη Ρωσία υπέρ της Επαναστάσεως ήταν πράγματα που δεν μπορούσαν να γίνουν χωρίς την άδεια του Τσάρου. 

Οι Επαναστάτες δεν ήταν καθόλου ανόητοι ώστε ολομόναχοι, υπό την ηγεσία τριών μικροεμπόρων, να αρχίσουν πόλεμο κατά Ανατολής και Δύσης. Όλοι ήταν βέβαιοι ότι η Ρωσία θα χτυπούσε τον Τούρκο και θα σταματούσε τον Μέττερνιχ και τα όργανά του σε Λονδίνο και Παρίσι. 

Στην αρχή της Επανάστασης οι εθελοντές Ορθόδοξοι των Βαλκανίων ήταν μια τεράστια λαοθάλασσα, αλλά χωρίς όπλα και πολεμοφόδια. Μόνο ο Ρουμάνος Βλαδιμηρέσκου, ένας ακόμα αξιωματικός του Ρωσικού στρατού, είχε μαζέψει περίπου εκατό χιλιάδες μαχητές και τους έθεσε στις διαταγές του Υψηλάντη. Όλοι οι Χριστιανοί των Βαλκανίων περίμεναν από ώρα να έρθει η Ρωσική βοήθεια με οπλισμό και προμήθειες. 

Η κατάληψη της Κωνσταντινούπολης ήταν μια καλά μετρημένη και εύκολη υπόθεση από στρατιωτικής πλευράς. Όλα τα γνώριζε ο Τσάρος, αλλά εγκατέλειψε ο ίδιος προσωπικά την Επανάσταση έπειτα από αφόρητες πιέσεις από την Δύση, η οποία γνώριζε πολύ καλά ότι ενωμένη η Ορθοδοξία θα κυριαρχούσε. 

Τις ημέρες που άρχισε η Ελληνική Επανάσταση στη Μολδοβλαχία ο Τσάρος ήταν φιλοξενούμενος σε Αυστριακό έδαφος και στα χέρια του Μέττερνιχ. Με δόλο ο Μέττερνιχ τρομοκράτησε τον Τσάρο παραποιώντας πληροφορίες για μια δήθεν παράλληλη επανάσταση που έγινε ακριβώς τις ίδιες μέρες στην Αγία Πετρουπολη. 

Στην πραγματικότητα είχε γίνει μια ταραχή από απλούς στρατιώτες κατά ενός Γερμανού αξιωματικού που τους βασάνιζε, αλλά ο Μέττερνιχ τρομοκράτησε τον Τσάρο πως η “επανάσταση” που έγινε στην Αγία Πετρούπολη ήταν σχεδιασμένη από Έλληνες και Ρώσους αντιφρονούντες, μεταξύ αυτών και ο Υψηλάντης. 

Ταυτόχρονα η Βρετανική κυβέρνηση διά του Γουέλιγκτον είχε απειλήσει τη Ρωσία με γενικό πόλεμο όλης της Δύσης εναντίον της, σε περίπτωση που ο Τσάρος δεν καταδίκαζε την Ελληνική Επανάσταση. 

Τρομοκρατημένος από την εποχή που αντιφρονούντες δολοφόνησαν με βαρβαρικό τρόπο τον πατέρα του κατά τη διάρκεια ενός πολέμου της Ρωσίας με τη Βρετανία, ο Τσάρος βρέθηκε προ αδιεξόδου και αποκήρυξε την Επανάσταση με δήλωσή του στον Αυστριακό τύπο υπό την υπαγόρευση του Μέττερνιχ. 

Αυτόματα οι Αυστριακές υπηρεσίες διένειμαν την αποκήρυξη στα Βαλκάνια. Παγωμένοι από αυτή την εξέλιξη, χιλιάδες εθελοντών δεν μπήκαν στον αγώνα. Πολλοί άλλοι αποφάσισαν να συνεχίσουν μέχρι τέλους για λόγους τιμής. Ειδικά στο Σκουλένι και στη Μολδοβλαχία γενικότερα έπεσαν οι αγνότεροι όλων των πρώτων Επαναστατών.

Όγδοη Απάτη: Οι Χριστιανοί ζούσαν καλά επί Οθωμανίας.


Απάντηση

Μόνο οι συνεργάτες των Τούρκων και κάποιες κοινότητες που απολάμβαναν κατά καιρούς ειδικά εμπορικά και φορολογικά προνόμια ζούσαν καλά. 

Η συντριπτική πλειοψηφία των Χριστιανών ήταν μόνιμα υποσιτιζόμενοι, ρακένδυτοι δούλοι που εργάζονταν σκληρά από την ανατολή μέχρι τη δύση. 

Κοιμόντουσαν στο πάτωμα, ήταν όλη τους τη ζωή ξυπόλυτοι και οι οικίες τους ήταν άθλιες καλύβες ή χαμηλές πέτρινες τρώγλες. 

Σε πολλές κατεχόμενες περιοχές οι Τούρκοι έκοβαν τις γλώσσες των Χριστιανών γυναικών που αιχμαλώτιζαν ώστε τα παιδιά τους να μη μαθαίνουν Ελληνικά και να γίνονται Τούρκοι. 

Για μεγάλες περιόδους κάθε Χριστιανική οικογένεια έδινε υποχρεωτικά κάθε λίγα χρόνια ένα από τα μικρά παιδιά της ως φόρο στους Τούρκους. 

Οι βιασμοί, οι βασανισμοί και εκτελέσεις των Χριστιανών ήταν καθημερινό φαινόμενο σε όλη την Οθωμανική αυτοκρατορία. Στα Ισλαμικά δουλοπάζαρα η ζωή του μέσου Χριστιανού άξιζε λιγότερο από ένα άλογο. 

Ο Χριστιανός ήταν υποχρεωμένος όταν έβρισκε πεζό Οθωμανό σε δρόμο να τον κουβαλάει στην πλάτη του για να μην λερώσει ο Οθωμανός τα υποδήματά του αν είχε λάσπες, ή απλά για να μην κουραστεί. 

Πολλοί Χριστιανοί έκρυβαν τα κορίτσια από τη μέρα που τα γεννούσε η μάνα τους για να μην τα βιάσουν οι Μουσουλμάνοι, και έκαναν γάμους στα κρυφά. Τα αξιώματα του Πατριάρχη και του Επισκόπου ήταν αγοραστά σε πλειστηριασμό για όποιον έβρισκε τα περισσότερα χρήματα. 

Μόνο έπειτα από επαναστάσεις και ήττες από το Ρωσικό στρατό κατά τον 18ο αιώνα υποχρεώθηκε η Οθωμανία διά συνθηκών να δώσει μερικά δικαιώματα σε Χριστιανούς. 

Αυτά που δόθηκαν υπό την απειλή των όπλων, μας κοπανάνε αρκετοί δήθεν ειδικοί ως αποδείξεις για το ότι οι μεγαλόψυχοι Οθωμανοί σέβονταν τους Χριστιανούς.

Ένατη Απάτη: Οι εμφύλιοι ήταν αποτέλεσμα εσωτερικών διαφορών.



Απάντηση
 
Ο επαναστατημένος Ελληνισμός, αφού ήταν μόνος για μεγάλο διάστημα και δεν διέθετε τα δικά του μέσα παραγωγής βαρέων όπλων και πυρομαχικών, είχε αναγκαστική εξάρτηση από το εξωτερικό. 

Πολλές περιοχές όπου είχε καταστραφεί η αγροτική παραγωγή είχαν μεγάλη ανάγκη από τρόφιμα. Αυτά ακριβώς, την πείνα και την έλλειψη πολεμικού υλικού, την ψυχολογία του εξαρτώμενου εκμεταλλεύθηκαν οι ξένες δυνάμεις για να στρέψουν τους επαναστάτες τον ένα κατά του άλλου. 

Όπως προαναφέρθηκε, οι Άγγλοι και οι Γάλλοι με χρηματισμό, και με διάδοση της ανάλογης προπαγάνδας έφτιαξαν τις δικές τους παρατάξεις, τις φανάτισαν και τις έστρεψαν ενάντια στην αρχική επαναστατική οργάνωση, τη Φιλική. 

Οι εμφύλιοι ήταν ξεκάθαρα έργο των Βρετανικών και Γαλλικών υπουργείων εξωτερικών με σκοπό να διαιρεθεί ο Ελληνισμός και εξαντλημένος να υποταχθεί στους νέους ιδιοκτήτες του.

Δέκατη Απάτη: Οι επαναστατημένοι δεν είχαν εθνική συνείδηση. Τους έκαναν Έλληνες οι φωτισμένοι Δυτικοί.


Απάντηση

Η λεγόμενη Δύση για αιώνες μάθαινε τα αρχαία Ελληνικά και Χριστιανικά κείμενα από Έλληνες δασκάλους που είχαν μεταναστεύσει. Ακόμα και την εποχή της Επανάστασης οι μεγαλύτεροι γνώστες και δάσκαλοι των αρχαίων κειμένων στη δυτική Ευρώπη ήταν οι Χριστιανοί που έφευγαν από την Βαλκανική και τη Μικρασιατική Οθωμανία. 

Οι Δυτικοί ακαδημαϊκοί σε αυτούς έτρεχαν για φροντιστήρια Ελληνικών. Η φώτιση πήγαινε από τους δικούς μας στη Δύση συνεχώς για αιώνες. Σε όλα τα Βαλκάνια και μέχρι την Επανάσταση οι δάσκαλοι δίδασκαν στα παιδιά την ίδια γλώσσα των γραμμάτων για αιώνες, τα Αρχαία Ελληνικά, ανεξάρτητα από τις διαφορετικές τοπικές διαλέκτους. 

Όλοι οι επαναστατημένοι ονόμαζαν τους εαυτούς τους γένος Χριστιανών, και η Ιερή γλώσσα τους ήταν τα Ελληνικά του Ευαγγελίου. 

Πολλοί Δυτικοί συγγραφείς για αιώνες ονόμαζαν όλους τους Ανατολικούς Χριστιανούς ως Γραικούς και όλη την περιοχή από το Δούναβη και κάτω ως Γκρέτσια. Ακόμα και σήμερα πολλοί δυτικοί συγγραφείς αποκαλούν όλους τους Ανατολικούς Χριστιανούς ως Greek – Grec – Greco – Griechisch Ορθόδοξους, δηλαδή Ελληνορθόδοξους. 

Ο ίδιος ο αρχηγός της Επανάστασης, ο Υψηλάντης, είχε μητρική γλώσσα τα Λατινογενή Ρουμάνικα, πατρική τα Ποντιακά Ελληνικά, διδάχθηκε Αρχαία Ελληνικά, μεγάλωσε με τα Ρωσικά και τα Γαλλικά, και σύμφωνα με τον ίδιο και όλους όσους τον ακολούθησαν ήταν Έλληνας. 

Σύμφωνα όμως με όσους επιβάλουν νέες εθνικές ταυτότητες και κατασκευάζουν νέους λαούς μέσα σε σύνορα που πάλι αυτοί σχεδιάζουν, άνθρωποι σαν τον Υψηλάντη και τους μαχητές που έκαναν την Επανάσταση και που οι ίδιοι οι Δυτικοί ονόμαζαν ως Έλληνες, μετά την Επανάσταση δεν είχαν τα προσόντα για να λάβουν το όνομα Έλληνες. 

Μέχρι αυτού του σημείου φτάνει ο ανθελληνισμός ορισμένων Γερμανών και Βρετανών ακαδημαϊκών και κάποιων δικών μας, παραπλανημένων μαθητών τους.

Το άρθρο αυτό αφιερώνω στην Παγχιακή Επιτροπή Αγώνα και στο Τιμή στο 21 που άρχισε η μεγάλη Ελληνίδα κ. Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη.

Ελεύθερη αναπαραγωγή και διάδοση.

Είμαι στη διάθεση οποιουδήποτε θέλει να μάθει τις πηγές που περιέχουν τα στοιχεία στα οποία βασίστηκαν οι παραπάνω απαντήσεις.

Δρ Γεώργιος Σιδηρούντιος, ιστορικός

21 Μαρτίου 2021



«Παγκόσμια Ημέρα Ασφαλούς Αμβλώσεως», μια ημέρα που γιορτάζει το θάνατο

 



από τον Giorgio Celsi

Η απάνθρωπη «Παγκόσμια Ημέρα για Ασφαλείς και Δωρεάν αμβλώσεις» θα γιορταστεί στις 28 Σεπτεμβρίου.

Απάνθρωπη γιατί δεν υπάρχει τίποτα ανθρώπινο να ονομάζουμε μια μέρα που υμνεί τις αμβλώσεις και δεν υπάρχει τίποτα ανθρώπινο σε μια κοινωνία που δεν ξέρει πώς να προστατεύει τα παιδιά και να επιτρέπει να σκοτώνονται στις κοιλιές της μητέρας τους. Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι η άμβλωση δεν είναι ιατρική πράξη, αλλά εγκληματική πράξη και ότι σε αυτή την επιχείρηση σίγουρα σκοτώνεται μόνο ένα παιδί και μια μητέρα τραυματίζεται ισόβια. Για να μην αναφέρουμε τις επιπτώσεις που έχει μια έκτρωση και στον πατέρα του κυοφορούμενου παιδιού και σε όσους εμπλέκονται περισσότερο ή λιγότερο σε αυτό που με όλες τις προθέσεις και σκοπούς είναι φόνο εκ προμελέτης και επιδεινώνεται από το γεγονός ότι όποιος σκοτώνεται είναι αθώος και ανυπεράσπιστο παιδί στην κοιλιά της μαμάς του.

Θυμάμαι τα λόγια του Καρδινάλιου Carlo Caffarra : «Αν ο άνθρωπος δεν είναι πλέον ασφαλής ούτε στην κοιλιά της μητέρας του και απέναντι στη μητέρα του, πού και προς ποιον μπορεί να αισθάνεται ασφαλής;».

Ακόμα και η φράση «ελεύθερη έκτρωση» κρύβει μια μεγάλη εξαπάτηση, στην πραγματικότητα η γυναίκα που φέρνει το παιδί στην κοιλιά της γιά να πεθάνει δεν μπορεί να είναι ελεύθερη, γιατί αν ήταν αληθινά ελεύθερη δεν θα έκανε ποτέ μια πράξη που θα έπρεπε να την τρομοκρατεί και μόνο με τη σκέψη. σ' αυτό, πληγώνοντάς την στη βαθύτερη και πιο γυναικεία ουσία τής ταυτότητάς της.

Επομένως, η άμβλωση δεν είναι μια λυτρωτική πράξη για τη γυναίκα: αντίθετα, την κάνει σκλάβα της αμαρτίας που έχει διαπράξει. Η άμβλωση έχει βάλει τις μητέρες εναντίον τών παιδιών τους και τις γυναίκες ενάντια στους άνδρες. Έχει σπείρει βία και διχόνοια στην καρδιά των πιο στενών ανθρώπινων σχέσεων, έχει εξασφαλίσει ότι το μεγαλύτερο από τα δώρα: ένα παιδί, θεωρείται ανταγωνιστής, εισβολέας, ταλαιπωρία, έχει επιτέλους, επίσημα, παραχωρήσει στις μητέρες δωρεάν εξουσία σχετικά με τη ζωή και τον θάνατο των παιδιών τους. Επιπλέον, ούτε ο γιατρός που εκτελεί τη θανατική ποινή είναι ελεύθερος, αρνούμενος τον εαυτό του και τον όρκο που έδωσε: έγινε γιατρός για να υπερασπιστεί τη Ζωή και τώρα βρίσκεται ένας δολοφόνος στα χέρια εκείνων που ασπάζονται τις ιδεολογίες του θανάτου.

Όπως έγραψε ο Mario Palmaro στο βιβλίο του «Aborto &194»: << Το σκάνδαλο δεν είναι ότι μια γυναίκα μπορεί να μπει στον πειρασμό να κάνει έκτρωση. Το σκάνδαλο είναι ότι μια εταιρεία και μια Πολιτεία μπορεί να πει σε εκείνη τη γυναίκα: «Εδώ, κάτσε, σου ετοίμασα ένα καθαρό και ασφαλές μέρος όπου μπορείς να το κάνεις δωρεάν» >>.

Σε μια Ιταλία εν μέσω δημογραφικού χειμώνα, που οδεύει προς την κοινωνική ευθανασία, προς έναν κόσμο με λίγα καροτσάκια και πολλά αναπηρικά καροτσάκια, με παππούδες χωρίς εγγόνια, είναι ευπρόσδεκτες οι μέρες αφιερωμένες στη ζωή και όχι στον θάνατο.

https://www.brigataperladifesadellovvio.com/blog/giornata-mondiale-per-l-aborto-sicuro-una-giornata-che-inneggia-alla-morte

amethystos

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2024

Η ΓΥΝΑΊΚΑ ΚΑΤΆ ΠΝΕΎΜΑ.




Βλέπουμε ότι στις χώρες όπου ο άθεος κομμουνισμός διεξάγει ανοιχτή πάλη εναντίον της Εκκλησίας με την εφαρμογή κάθε είδους εκβιασμών, διασώζει την Εκκλησία η ανδρεία των γυναικών, η αυτοθυσία τους, η ετοιμότητά τους για κάθε είδους παθήματα. Παντού παρατηρούμε ότι οι γυναίκες στις Εκκλησίες αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό. Μπορούμε να πούμε ότι στις Εκκλησίες κατά τις ακολουθίες οι γυναίκες συνιστούν την πλειονότητα, κάποτε τα τρία τέταρτα,κάποτε όμως και περισσότερο.

Αν τώρα όλες οι γυναίκες αποχωρούσαν από την Εκκλησία, τότε αυτή δεν θα μπορούσε να υπάρχει, γιατί οι άνδρες που εκπληρώνουν υψηλή ποιμαντική διακονία, κατέχοντας υψηλές ιεραρχικές θέσεις, θα έμεναν ολιγάριθμοι και, με απλά λόγια, θα ήταν γι' αυτούς από την υλική πλευρά των αδύνατων. να διατηρήσουν την Εκκλησία.

Όσο ο ρόλος της γυναίκας στην Εκκλησία είναι μεγάλος, και όλοι μας πρέπει να σκεφτούμε το φαινόμενο αυτό.
Στη χριστιανική μας διδασκαλία για τον άνθρωπο, μιλώντας θεολογικά, η γυναίκα παρουσιάζεται στο ίδιο ακριβώς μέτρο ως άνθρωπος, όπως και ο άνδρας. Οι δυνατότητες της διακονίας της μέσα στην ιστορία είναι απεριόριστες. Το γεγονός ότι ο Θεός Λόγος σαρκώθηκε από Γυναίκα καταδεικνύει ότι η γυναίκα δεν είναι καθόλου μειωμένη ενώπιον του Θεού.

Εδώ όμως θέλω να εκφράσω το βασικότερο νόημα της ομιλίας μου. Όλα, όσα είπα μέχρι τη στιγμή αυτή, ήταν μόνο εισαγωγικά, για να σταθούμε όλοι σε σαφή πορεία σκέψεως. Αν μιλάμε για τη μεγάλη σπουδαιότητα της γυναίκας, τότε και οι ίδιες οι γυναίκες οφείλουν να δικαιώσουν τη σπουδαιότητά τους αυτή· να δικαιώσουν τον εαυτό τους σε όλα τα επίπεδα της ζωής της ανθρωπότητος.

Το ουσιωδέστερο όμως γι' αυτά έργο, το σπουδαιότερο λειτούργημα τους, είναι η Μητρότητα: «Και εκάλεσεν Αδάμ το όνομα της γυναικός αυτού Ζωή, ότι αύτη μήτηρ πάντων των ζώντων» (Γέν. 3,20). Για να ανυψώσουν την ανθρωπότητα οι γυναίκες, πρέπει να φέρουν στον κόσμο παιδιά με τον τρόπο που μας διδάσκει ο λόγος του Θεού. Υπάρχουν δύο όμως είδη γεννήσεως· το ένα κατά σάρκα, το άλλο κατά πνεύμα.

Ο Χριστός είπε στον Νικόδημο: «Το γεγεννημένον εκ της σαρκός σαρξ εστι, και το γεγεννημένον εκ του Πνεύματος πνεύμα εστι. Μη θαυμάσης ότι είπον σοι, δει υμάς γεννηθήναι Άνωθεν» (Ιωάν. 3,6-7).
Επειδή οι γυναίκες της εποχής μας είχαν την υψηλή αυτή συνείδηση, άρχισαν να γεννούν προπαντός κατά σάρκα.
Τα παιδιά μας έγιναν ανίκανα για την πίστη.
Συχνά αδυνατούν να πιστέψουν ότι είναι εικόνα του Αιωνίου Θεού.
Η μεγαλύτερη αμαρτία στις ημέρες μας έγκειται στο ότι οι άνθρωποι βυθίστηκαν στην απόγνωση και δεν πιστεύουν στην Ανάσταση.
ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΣΩΦΡΌΝΙΟΣ




Τρελογιάννης

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2024

Κυριακή Αʼ Λουκά: Η μεγάλη ψαριά (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

 


(Λουκ. ε’ 1-11)

Δοτήρας κάθε αγαθού είναι ο Κύριος. Κι όλα τα δώρα του Θεού είναι τέλεια. Έχουν τέτοια τελειότητα, που κάνουν τους ανθρώπους να θαυμάζουν. Το θαύμα δεν είναι τίποτ’ άλλο, παρά ένα δώρο του Θεού, αξιοθαύμαστο. Οι άνθρωποι θαυμάζουν τα δώρα του Θεού, λόγω της τελειότητάς τους.

Αν οι άνθρωποι ζούσαν με την αγνότητα και την αναμαρτησία του παραδείσου, δε θα περίμεναν από το Θεό ν’ αναστήσει νεκρούς, να πολλαπλασιάσει τους άρτους ή να γεμίσει τα δίχτυα με ψάρια, για να πουν ύστερα: «Κοιτάξτε το θαύμα!» Θα το έλεγαν αυτό για κάθε πλάσμα του Θεού, κάθε στιγμή και με κάθε ανάσα της ζωής τους. Καθώς όμως οι άνθρωποι συνήθισαν στην αμαρτία, κάθε θαύμα από τ’ αναρίθμητα που κάνει ο Θεός στον κόσμο, έχει γίνει για τους ανθρώπους συνηθισμένο θέμα. Για να μη μείνουν τα θέματα αυτά όμως τελείως απαρατήρητα, για να μην υποβιβαστούν εντελώς, ο Θεός με την ευσπλαχνία Του προς τον άρρωστο άνθρωπο του δίνει ένα ακόμα θαύμα από τ’ αμέτρητα που του έχει δωρίσει, για να τον ξυπνήσει από τη σκοτεινή και ψυχοφθόρα συνή­θεια να μη βλέπει κάτι υπερφυσικό στα θαύματα.

Με κάθε θαύμα Του ο Θεός θέλει να θυμίσει στους ανθρώπους πρώτο, πως παρακολουθεί τον κόσμο, τον κυβερνά με την παντοδύναμη θέλησή Του και τη σοφία Του· δεύτερο, πως οι άνθρωποι δεν μπορούν χωρίς Εκείνον να κάνουν τίποτα. Καμιά προσπάθεια δεν μπορεί να ευοδοθεί χωρίς τη βοήθεια του Θεού. Καμιά συγκομιδή που έγινε χωρίς την ευλογία του Θεού δε φέρνει αποτέλεσμα. Κάθε ανθρώπινη σοφία που στρέφεται ενάντια στο Νόμο του Θεού, είναι αδύνατη να κάνει καλό από μόνη της ή να προσφέρει έστω κι ένα κόκκο σινάπεως. Ακόμα κι αν φαίνεται πως κάνει καλό για κάποιο διάστημα, δεν είναι η ανθρώπινη σοφία που το πραγματοποιεί, αλλά το έλεος του Θεούπου, έστω για μια φορά, δεν εγκαταλείπει ακόμα και τον σκληρότερο από τους εχθρούς Του. Ο Θεός αγαπά τους ανθρώπους, δεν εκδικείται. Υπομένει τους ανθρώπους, περιμένει τη μετάνοιά τους. Θέλει «πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α’ Τιμ. β’ 4).

Υποταγμένος από συνήθεια σ’ αυτόν τον κόσμο, ο άνθρωπος πιστεύει μερικές φορές πως μπορεί να κάνει σπουδαία πράγματα χωρίς τη βοήθεια του Θεού, ακόμα κι αντίθετα στον ίδιο και στο Νόμο Του. Νομίζει ο υποταγμένος άνθρωπος πως μπορεί να γίνει καλός ή πλούσιος ή σοφός ή διάσημος μόνο με τις δικές του προσπάθειες. Αυτή η υποταγή του όμως πολύ σύντομα είτε τον οδηγεί στην απόγνωση, δίνοντάς του έτσι τη σοφία για να επιστρέψει με επίγνωση στο Θεό, είτε τον απομακρύνει, κυριευμένο από την αφόρητη αγωνία του κόσμου, ωσότου χάσει εντελώς την ανθρώπινη αξία του ή παραδοθεί κυριολεκτικά σα σκιά στα χέρια των αόρατων πονηρών δυνάμεων.

Εκείνος, αντίθετα, που πιστεύει πως ο κόσμος αυτός είναι ένα από τα θαύματα του Θεού, όπως κι ο ίδιος, ερευνά πάντα τους τρόπους της θείας πρόνοιας, παρατηρώντας με δέος την άπειρη σειρά των θαυμάτων. Τέτοιος άνθρωπος μπορεί να μιλήσει όπως ο απόστολος Παύλος: «Εγώ εφύτευσα, Απολλώ επότισεν, αλλ’ ο Θεός ηύξανεν· ώστε ούτε ο φυτεύων εστί τι ούτε ο ποτίζων, αλλ’ ο αυξάνων Θεός» (Α’ Κορ. γ’ 6-7). Κάποια ανάλογη σκέψη εκφράζεται με μια παροιμία που υπάρχει σε πολλούς λαούς: «Ο άνθρωπος προτείνει, μα ο Θεός ρυθμίζει».

Ο άνθρωπος προτείνει σχέδια, ο Θεός τ’ αποδέχεται ή τ’ απορρίπτει. Ο άνθρωπος κάνει σκέψεις, λέει λόγια και πράττει έργα· ο Θεός είτε τα υιοθετεί είτε όχι. Τί υιοθετεί ο Θεός; Αυτά που είναι δικά Του, που προέρχονται από Εκείνον. Ό,τι δεν είναι δικό Του, δεν προέρχεται από Εκείνον, το απορρίπτει. «Εάν μη Κύριος οικοδομήση οίκον, εις μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες» (Ψαλμ. ρκστ’ 1). Όταν οι «οικοδομούντες» οικοδομούν στο όνομα του Θεού, θα φτιάξουν παλάτι, ακόμα κι αν τα χέρια τους είναι αδύνατα και τα υλικά τους φτωχά. Αν όμως οι οικοδομούντες χτίζουν στο δικό τους όνομα, αδιαφορώντας για το Θεό, το έργο των χεριών τους θα πέσει, όπως έγινε με τον πύργο της Βαβέλ.

Ο Πύργος της Βαβέλ δεν είναι το μοναδικό κτίσμα στην ιστορία που κατέπεσε. Υπήρχαν και πάρα πολλοί άλλοι πύργοι, που οικοδομήθηκαν από εγκόσμιους κυβερνήτες, στην επιθυμία τους να μαζέψουν όλα τα έθνη κάτω από μια οροφή – τη δική τους – και κάτω από ένα χέρι – το δικό τους. Πολλοί πύργοι πλούτου, δόξας και μεγαλείου που οικοδόμησαν ιδιώτες, με την επιθυμία να κυβερνήσουν τα πλάσματα του Θεού, το λαό του Θεού, να γίνουν δηλαδή μικροί θεοί, σκορπίστηκαν κι έγιναν καπνός. Οι πύργοι που έχτισαν όμως οι απόστολοι κι οι άγιοι, καθώς κι άλλοι θεάρεστοι άνθρωποι, δεν σκορπίστηκαν. Πολλές βασιλείες που δημιούργησε η ματαιότητα των ανθρώπων, έπεσαν και διαλύθηκαν σαν σκιά. Η αποστολική Εκκλησία όμως ζει ως σήμερα και θα στέκεται όρθια πάνω στους τάφους πολλών από τις σημερινές βασιλείες. Τα παλάτια του Ρωμαίου Καίσαρα, που πολέμησε την Εκκλησία, έγιναν στάχτη. Τα χριστιανικά σπήλαια κι οι κατακόμβες όμως παραμένουν μέχρι σήμερα. Εκατοντάδες βασιλιάδες κι αυτοκράτορες κυριάρχησαν στη Συρία, στην Παλαιστίνη και την Αίγυπτο. Τα μόνα που έχουν απομείνει από τα μαρμάρινα παλάτια τους είναι μερικές μαρμαρένιες πλάκες σε μουσεία. Τα μοναστήρια και τα ησυχαστήρια όμως που έχτισαν την ίδια εποχή άνθρωποι της προσευχής και ερημίτες μέσα σε χαράδρες και σε αμμουδερές ερήμους, στέκονται όρθια μέχρι σήμερα κι αναδίδουν την ευωδία των προσευχών και του θυμιάματος που ανεβαίνει στο Θεό εδώ και δεκαέξι ή δεκαεπτά αιώνες. Δεν υπάρχει δύναμη ικανή να κατεδαφίσει το έργο του Θεού. Τα ειδωλολατρικά παλάτια κι οι πόλεις καταστρέφονται, τα παραπήγματα του Θεού όμως παραμένουν όρθια. Αυτό που κρατά το δάχτυλο του Θεού στέκεται πιο σταθερά από εκείνο που κρατά ο Άτλας στους ώμους του.

***

«Όπως μη καυχήσηται πάσα σαρξ ενώπιον του Θεού» (Α’ Κορ. α’ 29). Η σάρκα είναι όπως το χορτάρι, που περιμένει να ολοκληρωθούν οι μέρες του κι έπειτα να ξεραθεί, να γίνει στάχτη. Είθε ο παντοδύναμος Κύριος να μας φυλάξει όλους από τη σκέψη πως είναι δυνατό να κάνουμε κάτι καλό χωρίς τη βοήθεια και την ευλογία Του. Είθε η σημερινή περικοπή του ευαγγελίου να λειτουργήσει σαν μια προειδοποίηση πως τέτοιες μάταιες σκέψεις δεν πρέπει ποτέ να γεννηθούν μέσα μας. Το σημερινό ευαγγέλιο μας διδάσκει πως οι προσπάθειες των ανθρώπων είναι μάταιες, αν ο Θεός δεν βοηθήσει. Οι απόστολοι του Χριστού ψάρευαν, μα δεν έπιαναν τίποτα. Όταν ο Χριστός όμως τους είπε να ξαναρίξουν τα δίχτυα στη θάλασσα, έπιαναν τόσα ψάρια, ώστε τα δίχτυα δεν άντεχαν το βάρος τους και σκίζονταν. Ας παρακολουθήσουμε τη διήγηση:

«Εγένετο δε εν τω τον όχλον επικείσθαι αυτώ του ακούειν τον λόγον του Θεού και αυτός ην εστώς παρά την λίμνην Γεννησαρέτ. και είδε δύο πλοία εστώτα παρά την λίμνην οι δε αλιείς αποβάντες απ’ αυτών απέπλυναν τα δίκτυα, εμβάς δε εις εν των πλοίων, ο ην του Σίμωνος, ηρώτησεν αυτόν από της γης επαναγαγείν ολίγον· και καθίσας εδίδασκεν εκ του πλοίου τους όχλους» (Λουκ. ε’ 1-3). Αυτό ήταν ένα από τα περιστατικά που γίνονταν όταν συνάζονταν μεγάλα πλήθη για ν’ ακούσουν το λόγο του Θεού από τα χείλη του Χριστού. Για να τον βλέπουν και να τον ακούν όλοι, δε θα μπορούσε να διαλέξει καλλίτερο τόπο από μια βάρκα. Στην παραλία υπήρχαν δύο πλοιάρια κι οι ψαράδες ασχολούνταν με το πλύσιμο των διχτυών. Τα πλοιάρια αυτά ήταν κλασσικά μικρά ψαροκάικα, σαν κι αυτά που χρησιμοποιούνται και σήμερα στη λίμνη Γεννησαρέτ. Το πλοιάριο όπου μπήκε ο Κύριος ανήκε στο Σίμωνα, τον μετέπειτα απόστολο Πέτρο. Ο Κύριος ζήτησε από το Σίμωνα ν’ απομακρύνει λίγο το πλοιάριο από την αμμουδιά κι έπειτα κάθισε εκεί κι άρχισε να διδάσκει τα πλήθη.

«Ως δε επαύσατο λαλών, είπε προς τον Σί­μωνα· επανάγαγε εις το βάθος και χαλάσατε τα δίκτυα υμών εις άγραν» (Λουκ. ε’ 4). Την ώρα που έμπαινε στο πλοιάριο ο Κύριος στόχευε σε πολλούς στόχους. Πρώτο, του ήταν πιο εύκολο να διδάσκει τους ανθρώπους από το πλοιάριο, να τους βοηθήσει και να θρέψει τις ψυχές τους με τη γλυκιά διδαχή Του. Δεύτερο, ήξερε πως οι ψαράδες ήταν στενοχωρημένοι κι απογοητευμένοι επειδή όλη τη νύχτα είχαν κοπιάσει και δεν έπιασαν ούτε ένα ψάρι. Έτσι ήθελε να τους παρηγορήσει με μια καλή ψαριά, να ικανοποιήσει τις σωματικές κι άλλες ανάγκες τους, γιατί ο Θεός φροντίζει και για το σώμα μας, όπως και για την ψυχή μας, είναι «ο διδούς τροφήν πάση σαρκί» (Ψαλμ. ρλε’ 25). Τρίτο, ο Κύριος ήθελε να ικανοποιήσει τις ψυχές των εκλεκτών Του, ενισχύοντας την πίστη τους σ’ Εκείνον, στην παντοδυναμία Του και στην απεριόριστη ευσπλαχνία Του. Τελευταίο, μα σπουδαιότερο, ο Κύριος ήθελε να κάνει ξεκάθαρο στους μαθητές Του, και μέσω αυτών σ’ όλους εμάς, πως μαζί μ’ Εκείνον και μέσω Εκείνου, όλα είναι δυνατά· πως όλοι οι κόποι των ανθρώπων χωρίς τη βοήθειά Του είναι τόσο μάταιοι, όσο άδεια ήταν και τα δίχτυα των ψαράδων που κόπιασαν όλη νύχτα και δεν έπιασαν ούτε ένα ψάρι. Ο Κύριος πέτυχε το πρώτο στόχο Του και τώρα προχωρούσε στο δεύτερο. Είπε λοιπόν στο Σίμωνα να πάει στα βαθιά και να ξαναρίξει τα δίχτυα.

«Και αποκριθείς ο Σίμων είπεν αυτώ· επιστάτα, δι’ όλης της νυκτός κοπιάσαντες ουδέν ελάβομεν· επί δε τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον. και τούτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλήθος ιχθύων πολύ· διερρήγνυτο δε το δίκτυον αυτών. και κατένευσαν τοις μετόχοις τοις εν τω ετέρω πλοίω του ελθόντας συλλαβέσθαι αυτοίς· και ήλθον και έπλησαν αμφότερα τα πλοία, ώστε βυθίζεσθαι αυτά» (Λουκ. ε 5-7). Ο Σίμων δεν ήξερε ακόμα ποιός ήταν ο Χριστός. Τον ονόμασε «επιστάτη», δηλαδή «κύριο», του έδειξε σεβασμό δηλαδή, όπως έκαναν και πολλοί άλλοι. Βρισκόταν μακριά όμως από του να πιστέψει το Χριστό ως Υιό του Θεού και Κύριο. Στην αρχή παραπονέθηκε πως είχαν κοπιάσει όλη νύχτα και δεν έπιασαν ούτε ένα ψάρι, επειδή σεβόταν το Χριστό όμως ως καλό και σοφό δάσκαλο, ήθελε να τον υπακούσει και να ξαναρίξει τα δίχτυα.

Ο Θεός δεν ανταμείβει ποτέ τους κόπους των ανθρώπων τόσο πολύ, όσο ανταμείβει μια υπάκουη καρδιά. Η ολοπρόθυμη υπακοή του Πέτρου αποδείχτηκε πολύ μεγάλη, από το γεγονός ότι έθεσε αμέσως σε εφαρμογή τα λόγια του Χριστού, μ’ όλο που πρέπει να ήταν κατάκοπος και άυπνος, μούσκεμα και απογοητευμένος, μετά από μια νύχτα άκαρπης προσπάθειας. Γι’ αυτό και η υπακοή του ανταμείφθηκε αμέσως από το έλεος του Χριστού και την υπακοή των ψαριών, αφού Εκείνος που δημιούργησε τα ψάρια, τους έδωσε εντολή με το πνεύμα Του να συγκεντρωθούν και να γεμίσουν τα δίχτυα. Τα ψάρια δεν έχουν φωνή. Ο Κύριος όμως τους έδωσε εντολή με τη δική Του φωνή να πάνε στα δίχτυα, όπως με τη φωνή Του έδωσε εντολή στους ανέμους να σταματήσουν και στην ταραγμένη θάλασσα να γαληνέψει.

Τα ψάρια δεν άκουσαν τη φωνή του Κυρίου για να συναχτούν μέσα στα δίχτυα. Τά ‘φερε εκεί η δύναμή Του. Με το να μαζευτούν στα δίχτυα τόσο πολλά ψάρια, ο Κύριος αντάμειψε πλούσια την ολονύκτια προσπάθεια των ψαράδων, εξανέμισε τις ανησυχίες τους και κάλυψε τις σωματικές ανάγκες τους. Έτσι την ίδια μέρα πέτυχε και το δεύτερο στόχο Του.

Σαν είδε τόσο μεγάλο πλήθος από ψάρια, που δεν είχε δει ποτέ ως τότε στη ζωή του ο Σίμων κι ένας άλλος που ήταν μαζί του στη βάρκα, έκανε σινιάλο στους συναδέλφους του να πλησιάσουν με τη δική τους βάρκα. Και δε γέμισε μόνο η βάρκα του Σίμωνα με ψάρια, μα κι η βάρκα του Ιακώβου και του Ιωάννη. Και γέμισαν τόσο πολύ, ώστε από το βάρος των ψαριών κινδύνευαν να βουλιάξουν. Κι ίσως να είχαν βουλιάξει, αν δεν ήταν κοντά τους ο Κύριος.

«Ιδών δε Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοις γόνασιν Ιησού λέγων· έξελθε απ’ εμού, ότι ανήρ αμαρτωλός ειμι, Κύριε. θάμβος γαρ περιέσχεν αυτόν και πάντας τους συν αυτώ επί τη άγρα των ιχθύων η συνέλαβον. ομοίως δε και Ιάκωβον και Ιωάννην, υιούς Ζεβεδαίου, οι ήσαν κοινωνοί τω Σίμωνι» (Λουκ. ε’ 8-10). Γεμάτος δέος από το αναπάντεχο θέαμα, ο Πέτρος έπεσε γονατιστός στα πόδια του Χριστού. Ούτε για μια στιγμή δεν αμφέβαλε πως τέτοια καλή ψαριά οφειλόταν στην παρουσία του Χριστού στο πλοιάριο κι όχι στις δικές του προσπάθειες. Το περιστατικό αυτό συγκλόνισε τον Σίμωνα ως τα τρίσβαθα της ψυχής του, γι’ αυτό και στη συνέχεια δεν ονόμασε πια τον Ιησού «επιστάτη», αλλά «Κύριο». Κάθε άνθρωπος μπορεί να γίνει «επιστάτης», «αφεντικό», μα μόνο ένας Κύριος υπάρχει. Όταν άκουγε το σοφό δάσκαλο να διδάσκει τα πλήθη από το πλοίο που βρισκόταν κοντά στην ακτή, ο Σίμων τον ονόμασε «Επιστάτη» ή «Διδάσκαλο». Τώρα όμως που είδε το θαυμαστό αυτό έργο Του, τον ομολόγησε «Κύριο».

Προσέξτε πόσο πιο δυνατά μιλάνε τα έργα από τα λόγια! Αν πούμε ακόμα και τα γλυκύτερα λόγια, οι άνθρωποι θα μας αποκαλέσουν διδάσκαλους των ανθρώπων. Αν όμως τα λόγια μας τα υποστηρίζουμε με τα έργα μας, τότε θα μας ονομάσουν ανθρώπους του Θεού. Ίσως την ώρα που άκουγε ο Σίμων τα λόγια του Χριστού, να σκεφτόταν μέσα του πόσο όμορφα και σοφά διδάσκει. Ο καρδιογνώστης που τα έβλεπε όλ’ αυτά, κάλεσε μετά το Σίμωνα στα βάθη, για να του αποδείξει πως πραγματοποιεί όσα λέει.

Ας δώσουμε προσοχή στον τρόπο που μίλησε ο Σίμων στον Κύριο. Αντί να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του και το θαυμασμό του για ένα τόσο μεγάλο θαύμα, εκείνος είπε: Έξελθε απ’ εμού. Το ίδιο δε ζήτησαν οι κάτοικοι των Γαδάρων από το Χριστό όταν θεράπευσε το δαιμονισμένο; Το ίδιο ζήτησαν κι εκείνοι, μα δεν είχαν το ίδιο κίνητρο με τον Πέτρο. Οι Γαδαρηνοί απομάκρυναν το Χριστό από τον τόπο τους από πλεονεξία, επειδή οι δαίμονες που έβγαλε ο Χριστός από το δαιμονισμένο οδήγησαν τους χοίρους στον πνιγμό. Ο Πέτρος όμως συνέχισε: ότι ανήρ αμαρτωλός ειμι. Ο λόγος που ζήτησε ο Πέτρος από τον Κύριο να φύγει από κοντά του, ήταν η αίσθηση της αμαρτωλότητας και της αναξιότητάς του.

Η αίσθηση αυτή της αμαρτωλότητας ενώπιον του Θεού είναι μια πολύτιμη πέτρα για την ψυχή. Ο Κύριος την εκτιμά περισσότερο απ’ όλους τους τυπικούς ύμνους δοξολογίας κι ευχαριστίας. Όταν ο άνθρωπος ψάλλει πολλούς τέτοιους ύμνους στο Θεό χωρίς την αίσθηση της αμαρτωλότητάς του, δεν ωφελείται καθόλου. Η αίσθηση της αμαρτω­λότητας οδηγεί στη μετάνοια, η μετάνοια οδηγεί στο Χριστό κι ο Χριστός πραγματοποιεί την αναγέννηση. Η αίσθηση της αμαρτωλότητας είναι το ξεκίνημα στο δρόμο της σωτηρίας του ανθρώπου.

Ο άνθρωπος που έχει περιπλανηθεί πολύ σε παραπλανητικούς δρόμους, δεν έχει τίποτα καλ­λίτερο να κάνει από το να βρει το σωστό δρόμο. Κι όταν τον βρει, το μόνο που του απομένει είναι να τον ακολουθήσει, χωρίς να κοιτάξει προς τα δεξιά ή τ’ αριστερά του. Τί ωφέλησε τον Φαρι­σαίο η προσευχή που έκανε στην εκκλησία, όταν προσπαθώντας να εγκωμιάσει το Θεό, εγκωμίαζε τον εαυτό του; Δε δικαιώθηκε ενώπιον του Θεού, όπως έκανε ο τελώνης που χτυπούσε το στήθος του κι έκραζε: «Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ!» (Λουκ. ιη’ 13).

Αυτό ήταν το ξεκίνημα της μύησης του Πέ­τρου στην πίστη του Χριστού. Η ολοκλήρωση έγινε αργότερα, όταν πολλοί από τους ακόλουθους του Χριστού άρχισαν ν’ απομακρύνονται από το Χριστό, ενώ ο Πέτρος του είπε: «Κύριε, προς τίνα απελευσόμεθα; ρήματα ζωής αιωνίου έχεις» (Ιωάν. στ’ 68). Τώρα όμως, στο ξεκίνημα, κατάπληκτος από τη δύναμη του Χριστού, του λέει: Άπελθε απ’ εμού.

Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2024

«Σταυρέ ζωηφόρε, αγίασον ημάς τη ελλάμψει σου» (Ιδιόμελον Λιτής).

 

Από τον Σταυρό δεν κατεβαίνουν, αλλά τους κατεβάζουν!





Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος

Ο Σταυρός του Χριστού αποτελεί το οχυρό εκείνο, επάνω στο οποίο διαλύονται όλα τα κύματα των λογισμών. Ο Χριστός, σταυρωμένος από αγάπη προς τον κόσμο και για τις αμαρτίες του κόσμου, είναι η ύστατη αγάπη μου, η έσχατη ανάβαση του νου μου, η μεγαλύτερη τόλμη της καρδιάς μου, ο μόνος αληθινός Θεός.

Ο χριστιανός δεν θα μπορέσει ποτέ να φθάσει ούτε την αγάπη προς τον Θεό ούτε την αληθινή αγάπη προς τον άνθρωπο, αν δεν περάσει από πολλές και βαρειές θλίψεις.
Η χάρη έρχεται μόνο στην ψυχή που πόνεσε μέχρι τέλους…

Η ζωή σύμφωνα με τις εντολές του Χριστού μοιάζει με αληθινό Γολγοθά…

Η σωτηρία μας από κάθε άποψη βρίσκεται μόνο μπροστά.

Όταν οι θλίψεις της ψυχής μου που διαρκώς αυξάνονταν, έφθασαν, φαίνεται, στο απώγειο, τότε εγώ, όχι με τη διαδικασία των αφηρημένων φιλοσοφικών συλλογισμών, αλλά με τη ζωντανή και βαθειά αίσθηση της καρδιάς γνώρισα την αξία της ανθρώπινης ψυχής, ότι δηλαδή είναι πολυτιμότερη από όλον τον κόσμο.

Τα παθήματα αποφέρουν τόσο μεγάλο καρπό, ώστε, αν ήμασταν λίγο πιο συνετοί, δεν θα θέλαμε «να κατεβούμε από τον σταυρό».

Σε κάποιον ιερομόναχο εμφανίσθηκε στον ύπνο του ο Κύριος προσηλωμένος πάνω στον Σταυρό και είπε: «Από τον Σταυρό δεν κατεβαίνουν, αλλά τους κατεβάζουν». Και τους λόγους αυτούς ο Κύριος τους επανέλαβε τρεις φορές. Έπειτα το όραμα έσβησε.

Θα σας έλεγα ακόμη κάτι, αλλά φοβάμαι μήπως προλάβω την πείρα της ζωής σας. Για ένα προσεύχομαι, να μη φοβηθείτε τα σύννεφα που ήλθαν.

Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν!
Θα υπομείνουμε.
Τέτοια είναι η οδός μας.
Προσέκοψες, ανορθώσου!
Έπεσες, σήκω!
Ποτέ όμως δεν πρέπει να απελπίζεσαι.
[Κάποτε αυτό είναι βαρύ, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να είναι έτοιμος να παραιτηθεί από την αιώνια ζωή, αν αυτή αποκτάται με τέτοιον τρόπο. Έπειτα, όταν περάσει το νέφος αυτό, τότε κατά κάποιον ιδιαίτερο τρόπο λάμπει ο ήλιος και ο άνθρωπος χαίρεται, γιατί έζησε θλίψεις: «Ευφρανθείημεν ανθ’ ών ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ών είδομεν κακά» .


Όταν ο Κύριος επισκέπτεται την ψυχή, τότε ο Σταυρός γίνεται ελαφρύς, και κάποτε μάλιστα ανείπωτα γλυκύς.

Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2024

Η μεγαλύτερη φιλανθρωπία είναι η προσευχή και ας μη το καταλαβαίνουν οι άνθρωποι









+Μωυσής μοναχός Αγιορείτης




Και ξαφνικά ανοίγει ένα παραθυράκι στο νου.
Έρχεται ένα φως. Τότε έχεις μια άλλη αίσθηση. Τότε το κατανοείς καλά. Όχι προς το ετυμολογικό. Μα με μια κατάνυξη και συναίσθηση και θεία θαλπωρή.




Και λες:
“Τι άλλο να λέω;” Παρά μόνο πάλιν και πολλάκις και συνεχώς: “Κύριε ελέησον!”



Δίχως να βαριέσαι. Δίχως να κουράζεσαι. Αυτό τα λέει όλα. Δεν θέλει άλλα και πολλά. Μόνο ποιητικά μπορεί κανείς μερικές φορές να εκφραστεί. Η προσευχή είναι ποίηση. Όλες οι προσευχές είναι ποιήματα.



Οι ποιητές νιώθουν τους συνανθρώπους τους και τους παρηγορούν, όπως οι άγιοι. Είναι μεγάλη ευλογία να συναντάς ένα ποιητή κι ένα άγιο. Οι άγιοι δεν θέλουν να αφήσουν πίσω τους ίχνη. Οι άνθρωποι μόνο αφήνουν πάνω τους τ’ αχνάρια της κακίας τους. Κύριε ελέησέ τους, δεν ξέρουν τι χάνουν και τι κάνουν.

Λυπάμαι όταν δεν μπορώ να προσευχηθώ. Και τούτο προσευχή είναι, μου ‘πε ένας διακριτικός γέροντας. Όπως χαίρομαι όταν με τόση ικετευτική στάση μου ζητούν να προσεύχομαι στον Κύριο.

Πιστεύω πως για την ταπείνωση τους θα τους ελεήσει ο Κύριος. Προτιμώ, έλεγε ένας άλλος γέροντας, την προσευχή από τα κούφια λόγια, τις ψευτοευγένειες και τις θολές καλοσύνες. Η μεγαλύτερη φιλανθρωπία είναι η προσευχή και ας μη το καταλαβαίνουν οι άνθρωποι. Είναι η μεγαλύτερη ιεραποστολή κι ευεργεσία του κόσμου. Τα πολλά λόγια δεν αναπαύουν.

Η προσευχή για τους άλλους επηρεάζει θερμότερα. Η αγάπη είναι αβίαστη και πάντα μια θυσία.

Η αληθινή προσευχή δεν είναι ηδονική ανάπαυλα, μα ορθοστασία, μα περπάτημα στις μύτες σε τεντωμένο σχοινί.

Στην αληθινή προσευχή δεν δίνουμε περίσσευμα του χρόνου, μα τις πιο καλές κι αποδοτικές ώρες μας, τις κύριες ώρες της ημέρας, της ζωής μας.


Κύριε, συγχώρεσε με για όσα είπα κι έγραψα, που δεν τα ζούσα και τα πίστευα ακόμη, που απέφυγα να μιλήσω για τις ήττες και τις αποτυχίες μου κι ήθελα να μιλώ μόνο για νίκες. Δείλιαζα γιατί δεν είχα μετανοήσει.
Κύριε, ελέησον.



https://www.askitikon.eu

paterikos

Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2024

Δασκάλα απολύθηκε επειδή αρνήθηκε το "εμβόλιο" του κορωνοϊού

 



Παρ' ότι δικαιώθηκε από τα δικαστήρια, το σχολείο αρνείται να την δεχτεί στην θέση της - Επικαλέστηκε θρησκευτικούς λόγους για την άρνησή της


Ελληνοαμερικανίδα δασκάλα στο Κουίνς, η οποία απολύθηκε επειδή αρνήθηκε να κάνει το εμβόλιο για τον COVID και στη συνέχεια δικαιώθηκε από το δικαστήριο, καταγγέλει ότι εξακολουθεί να μην μπορεί να επιστρέψει στο σχολείο της.

Η Δάφνη Χαλκιάς, μητέρα τεσσάρων παιδιών και παιδαγωγός για σχεδόν 30 χρόνια, είπε στη New York Post ότι «έκανε τα πάντα σωστά» όσον αφορά την υπόθεσή της και πλέον δηλώνει «αηδιασμένη» που συνεχίζουν να την ταλαιπωρούν.



«Δεν είμαι εγκληματίας και όμως με κάνουν να νιώθω ότι παραβαίνω τον νόμο», είπε η 55χρονη Χαλκιάς, αφού την απομάκρυναν από το σχολείο της στο Λονγκ Άιλαντ Σίτι.

Ένας δικαστής τον περασμένο μήνα αποφάσισε ότι η Χαλκιάς επρόκειτο να επιστρέψει στο υπουργείο Παιδείας της πόλης από την 1η Αυγούστου, μετά από παρατεταμένη δικαστική διαμάχη για την εργασία της.

Αρνήθηκε το εμβόλιο για θρησκευτικούς λόγους

Η Χαλκιάς εργαζόταν στο Judge Charles Vallone School για 23 χρόνια, όταν απομακρύνθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2022, επειδή αρνήθηκε να κάνει το εμβόλιο για θρησκευτικούς λόγους, καθώς δηλώνει Ελληνίδα Χριστιανή Ορθόδοξος.

Ο δικαστής του ανωτάτου δικαστηρίου του Queens, Chereé Buggs, τον περασμένο μήνα διαπίστωσε ότι η άρνηση της θρησκευτικής εξαίρεσης της Χαλκιάς από τον DOE (Διδασκαλική Ομοσπονδία) ήταν «αυθαίρετη και ιδιότροπη, χωρίς τεκμηριωμένη βάση και επαρκή εξήγηση» και διέταξε να της καταβληθεί καθυστερημένη αμοιβή.

Ωστόσο, «πήγα σήμερα για δουλειά και μου είπαν ότι δεν υπήρχε τίποτα για μένα», είπε η Χαλκιάς στη New York Post την Τρίτη 03/09. «Η διευθύντρια είπε ότι δεν της δόθηκαν οδηγίες σχετικά με την υπόθεσή μου, δεν υπήρχε θέση για μένα και δεν είμαι επίσημα καταγεγραμμένη στο σύστημα».

«Και μου είπαν ότι, αν έμενα εκεί, θα έπρεπε να με συνοδέψουν έξω – κάτι που έπρεπε να κάνει ο φρουρός», τόνισε.





Η Χαλκιάς έβγαζε 128.000 δολάρια ετησίως μετά τα χρόνια της στην εκπαίδευση και χρειαζόταν μόνο έξι μήνες για να βγει σε πλήρη σύνταξη τη στιγμή που απολύθηκε, όπως είπε.

Κατέθεσε μήνυση και κέρδισε την υπόθεση